CARMEN XVI.

PALINODIA.

O MATRE pulchra filia pulchrior,
Quem criminosis cunque voles modum
Pones ïambis ; sive flamma
Sive mari libet Hadriano.

Non Dindymene, non adytis quatit
Mentem sacerdotum incola Pythius,
Non Liber aeque, non acuta

Sic geminant Corybantes aera,
Tristes ut irae ; quas neque Noricus
Deterret ensis, nec mare naufragum,
Nec saevus ignis, nec tremendo
Juppiter ipse ruens tumultu.

Fertur Prometheus addere principi
Limo coactus particulam undique
Desectam, et insani leonis

Vim stomacho apposuisse nostro.

Irae Thyesten exitio gravi
Stravere, et altis urbibus ultimae
Stetere causae, cur perirent
Funditus, imprimeretque muris

Hostile aratrum exercitus insolens.

Compesce mentem.

Me quoque pectoris

Tentavit in dulci juventa
Fervor, et in celeres iambos

Misit furentem: nunc ego mitibus
Mutare quaero tristia; dum mihi
Fias recantatis amica

Opprobriis, animumque reddas.

"VELOX FAUNUS.'

CARMEN XVII.

AD TYNDARIDEM.

VELOX amoenum saepe Lucretilem Mutat Lycaeo Faunus, et igneam Defendit aestatem capellis

Usque meis pluviosque ventos.

Impune tutum per nemus arbutos Quaerunt latentes et thyma deviae Olentis uxores mariti,

Nec virides metuunt colubras,

Nec martiales Haediliae lupos ;
Utcunque dulci, Tyndari, fistula
Valles, et Usticae cubantis

Levia personuere saxa.

Di me tuentur; Dis pietas mea
Et Musa cordi est. Hic tibi copia
Manabit ad plenum benigno

Ruris honorum opulenta cornu.

Hic in reducta valle Caniculae
Vitabis aestus, et fide Teïa
Dices laborantes in uno
Penelopen vitreamque Circen.

Hic innocentis pocula Lesbii
Duces sub umbra; nec Semeleïus
Cum Marte confundet Thyoneus
Proelia; nec metues protervum

Suspecta Cyrum, ne male dispari
Incontinentes injiciat manus,

Et scindat haerentem coronam
Crinibus, immeritamque vestem.

CARMEN XVIII.

AD VARUM.

NULLAM, Vare, sacra vite prius severis arborem
Circa mite solum Tiburis, et moenia Catili.
Siccis omnia nam dura Deus proposuit, neque
Mordaces aliter diffugiunt sollicitudines.

Quis post vina gravem militiam aut pauperiem crepat?
Quis non te potius, Bacche pater, teque, decens Venus?
At, ne quis modici transiliat munera Liberi,
Centaurea monet cum Lapithis rixa super mero

Debellata; monet Sithoniis non levis Euius,
Cum fas atque nefas exiguo fine libidinum
Discernunt avidi. Non ego te, candide Bassareu,
Invitum quatiam, nec variis obsita frondibus

Sub divum rapiam. Saeva tene cum Berecyntio
Cornu tympana, quae subsequitur caecus Amor sui,
Et tollens vacuum plus nimio Gloria verticem,
Arcanique Fides prodiga, perlucidior vitro.

GIRL PAINTING HERSELF.

VENUS AND CUPID.

CARMEN XIX.

DE GLYCERA.

MATER saeva Cupidinum,

Thebanaeque jubet me Semeles puer,

Et lasciva Licentia

Finitis animum reddere amoribus.

Urit me Glycerae nitor

Splendentis Pario marmore purius ;

Urit grata protervitas,

Et voltus nimium lubricus adspici.

In me tota ruens Venus

Cyprum deseruit; nec patitur Scythas, Et versis animosum equis

Parthum dicere, nec quae nihil attinent.

Hic vivum mihi caespitem, hic

Verbenas, pueri, ponite, thuraque

Bimi cum patera meri :

Mactata veniet lenior hostia.