![[ocr errors]](https://books.google.dk/books/content?id=JFpBAAAAMAAJ&hl=da&output=html_text&pg=PA50&img=1&zoom=3&q=editions:HARVARD32044102875986&cds=1&sig=ACfU3U1VW4SWnVL2AzJXh_03_HGvLX7z0w&edge=0&edge=stretch&ci=397,382,11,15)
Haec celerans, iter ad naves tendebat Achates.
At Cytherea novas artes, nova pectore versat Consilia; ut faciem mutatus et ora Cupido Pro dulci Ascanio veniat; donisque furentein Incendat reginam, atque ossibus implicet ignem. 660 Quippe domum timet ambiguam, Tyriosque bilingues. Urit atrox Juno, et sub noctem cura recursat. Erga his aligerum dictis affatur Amorem: Nate, meae vires, mea magna potentia, solus, Nate, patris summi qui tela Typhoïa temnis, Ad te confugio, et supplex tua numina posco. Frater ut AEneas pelago tuus omnia circum Littora jactetur odiis Junonis iniquae, Nota tibi; et nostro doluisti saepe
dolore. Hunc Phænissa tenet Dido, blandisque moratur 670 Vocibus: et vereor quo se Junonia vertant Hospitia: haud tanto cessabit cardine rerum. Quocirca capere ante dolis, et cingere flamma Reginam meditor; ne quo se numine mutet, Sed magno AEneae mecum teneatur amore. Quà facere id possis, nostram nunc accipe mentem. Regius, accitu cari genitoris, ad urbem Sidoniam
т puer
ire
parat, mea maxima cura, Dona ferens, pelago et flammis restantia Trojae. Hunc ego sopitum somno, super alta Cythera, 680 Aut super Idalium, secreta sede recondain, Ne quà scire dolos, mediusve occurrere possit. Tu faciem illius, noctem non amplius unam,
655 Tutto a recar, vola alle navi Acate.
Ma Citeréa nuovi pensier, nuov’arti Qul crea; che Amor cangi sembianze, e in loco Venga d'Ascanio; ebbra a que' doni incenda Dido a furor, fiamma le appicchi all'ossa. Bilingui i Tirj, e usa ondeggiar la corte
i Teme, e la Dea cruda rival; le turba . Cura il sopor. Dunque ad Amor tal parla: Figlio, mia speme, alta mia possa , Figlio, che a stral Giganticida insulti, Ricorro a te, prona il tuo nume imploro. Che Enea tuo frate erri pe'flutti, e addietro L'urti ogni sen, perchè ria Dea l'abborre, T’è conto, e assai del mio dolor ti dolse. Dido Tiria il ricovra, e a blandi vezzi Stretto sel tien; ma non m'affido a Giuno Fatta ospital: salde vorrà sue trame. Pria dunque io vo’trar la regina in rete, Cingerla a fiamme; onde niun dio la muti, Ma un vivo amor meco ad Enea l'annodi. Or tu al grand'uopo il mio disegno apprendi. Giulo, mia cura, alla Sidonia reggia Sta omai per gir, chiesto dal padre, e i doni Che al mar sfuggiro e al Frigio rogo, ei porta. lo lui fra il sonno, o di Cițéra in vetta, O all'Ida in sen, trafughero, che il furto Non senta ei pur, nè altra di sè dia mostra. Tu, imberbe al par, sola una notte, il fingi,
Falle dolo, et notos pueri puer indue vultus; Ut, quum te gremio accipiet laetissima Dido Regales inter mensas laticemque lyaeum, Quum dabit amplexus atque oscula dulcia figet, Occultum inspires ignem fallasque veneno.
Paret Amor dictis carae genetricis, et alas Exuit, et gressu gaudens incedit Iuli. 690 At Venus Ascanio placidam per membra quietem Irrigat; et fotum gremio dea tollit in altos Idaliae lucos, ubi mollis amaracus illum Floribus et dulci adspirans complectitur umbra. Jamque ibat, dicto parens, et dona Cupido Regią portabat Tyriis, duce laetus Achate. Quum venit, aulaeis jam se regina superbis Aurea composuit sponda, mediamque locavit.
Jam pater AEneas et jam Trojana juventus Conveniunt, stratoque super discumbitur ostro. 700 Dant famuli manibus lymphas, cereremque canistris Expediunt, tonsisque ferunt mantelia villis. Quinquaginta intus famulae, quibus ordine longo Cura penum struere, et flammis adolere Penates. Centum aliae, totidemque pares aetate ministri, Qui dapibus mensas onerent, et pocula ponant. Nec non et Tyrii per limina laeta frequentes Convenere, toris jussi discumbere pictis. Mirantur dona AEneae; mirantur Iulum, Flagrantesque dei vultus, simulataque verba; 710 Pallamque, et pictum croceo velamen acantho.
![[ocr errors]](https://books.google.dk/books/content?id=JFpBAAAAMAAJ&hl=da&output=html_text&pg=PA52&img=1&zoom=3&q=editions:HARVARD32044102875986&cds=1&sig=ACfU3U1Hn2TMuVYaXctqe4ENtmDUeEJ-nw&edge=0&edge=stretch&ci=316,886,10,14)
![[ocr errors]](https://books.google.dk/books/content?id=JFpBAAAAMAAJ&hl=da&output=html_text&pg=PA52&img=1&zoom=3&q=editions:HARVARD32044102875986&cds=1&sig=ACfU3U1Hn2TMuVYaXctqe4ENtmDUeEJ-nw&edge=0&edge=stretch&ci=591,928,10,15)
E appien, qual sai, gli atti ne prendi, e il viso; Onde qualor fra le ampie mense e i vini Te Dido accolga, ebbra di gioja, in grembo, Qualor dolci ti dia gli amplessi e i baci, Per cieche vie fuoco e venen le inspiri.
Fa paga Amor l'alma sua madre, e le ali Si stacca, e lieto al colui passo incede.
o Ma in Ascanio la Dea bel sonno infonde; Cheta in grembo sel toglie, e all'alte il reca Selve Acidalie, ove di fior coll'aura Molle amaraco il bea, coll'ombre il copre. Già in forme altrui muove Cupido, e adduce, D'Acate al fianco, il regal dono a’Tiri. Vien che già la regina in strato augusto Tien l'aurea sponda, e alta pompeggia in mezzo.
Già il padre Enea, già s'adund pur tutto Là il fior de’Teucri, e s'adagiar sull'ostro. Ecco dar fanti acqua alle man, ,
di cesta Cerer spiegar, rasi apprestar mantili, Cinquanta ancelle a lunga serie dentro Denno i cibi conciar, far fuoco a'Lari. Cent'altre, e cento a primo pel donzelli, Recar dapi alle mense, appor le tazze. Concorse anch'ei pe' fervid'atrii il Peno Su pinti letti accumulato a deschi. Fanno i doni stupor; stupor fa Giulo, L'ardor del nume, e i simulati accenti; D'acanto il vel, fulgida d'or la gonna,
Praecipue infelix, pesti devota futurae, Expleri mentem nequit, ardesçitque tuendo, Phænissa; et puero pariter donisque movetur. Ille, ubi complexu AEneae colloque pependit, Et magnum falsi implevit genitoris amorem; Reginam petit. Haec oculis, haec pectore toto, Haeret, et interdum gremio fovet, inscia Dido Insidat quantus miserae deus. At memor ille Matris Acidaliae paullatim abolere Sychaeum 720 Incipit, et vivo tentat praevertere amore Jam pridem resides animos desuetaque corda.
Postquam prima quies epulis, mensaeque remotae, Crateras magnos statuunt, et vina coronant. Fit strepitus tectis, vocemque per ampla volutant Atria: dependent lychni laquearibus aureis Incensi, et noctem flammis funalia vincunt. Hîc regina gravem gemmis auroque proposcit , Implevitque mero, pateram, quam Belus et omnes A Belo soliti. Tum facta silentia tectis: 730 Juppiter, hospitibus nam te dare jura loquuntur, Hunc laetum Tyrüsque diem Trojaque profectis Esse velis, nostrosque hujus meminisse minores: Adsit laetitiae Bacchus dator, et bana Juno. Et vos, o, cætum, Tyrii, celebrate faventes. Dixit, et in mensam laticum libavit honorem; Primaque, libato, summo tenus attigit ore . Tum Bitiae dedit increpitans: ille impiger hausit Spumantem pateram, et pleno se proluit auro.
![[ocr errors]](https://books.google.dk/books/content?id=JFpBAAAAMAAJ&hl=da&output=html_text&pg=PA54&img=1&zoom=3&q=editions:HARVARD32044102875986&cds=1&sig=ACfU3U1K6ZHk499SednK6qxkZcK9fX599w&edge=0&edge=stretch&ci=992,744,5,14)
« ForrigeFortsæt » |