praeceptisque Heleni, dederat quae maxima, rite Iunoni Argivae iussos adolemus honores.

Haud mora, continuo perfectis ordine votis, cornua velatarum obvertimus antennarum, Graiugenumque domos suspectaque linquimus arva. Hinc sinus Herculei (si vera est fama) Tarenti cernitur; attollit se diva Lacinia contra, Caulonisque arces et navifragum Scylaceum.

Charybdis.

Tum procul e fluctu Trinacria cernitur Aetna,
et gemitum ingentem pelagi pulsataque saxa
audimus longe fractasque ad litora voces,
exsultantque vada, atque aestu miscentur arenae.
Et pater Anchises: 'Nimirum haec illa Charybdis:
hos Helenus scopulos, haec saxa horrenda canebat.
Eripite, O socii, pariterque insurgite remis !'

550

555

560

Haud minus ac iussi faciunt, primusque rudentem

contorsit laevas proram Palinurus ad undas:
laevam cuncta cohors remis ventisque petivit.
Tollimur in caelum curvato gurgite, et idem
subducta ad Manis imos desedimus unda.
Ter scopuli clamorem inter cava saxa dedere:
ter spumam elisam et rorantia vidimus astra,
Interea fessos ventus cum sole reliquit,
ignarique viae Cyclopum adlabimur oris.

565

Landing in Sicily.

Portus ab accessu ventorum immotus et ingens ipse; sed horrificis iuxta tonat Aetna ruinis; interdumque atram prorumpit ad aethera nubem, turbine fumantem piceo et candente favilla, attollitque globos flammarum et sidera lambit; interdum scopulos avolsaque viscera montis

erigit eructans, liquefactaque saxa sub auras
cum gemitu glomerat, fundoque exaestuat imo.
Fama est Enceladi semiustum fulmine corpus
urgueri mole hac, ingentemque insuper Aetnam
impositam ruptis flammam exspirare caminis;
et fessum quotiens mutet latus, intremere omnem
murmure Trinacriam, et caelum subtexere fumo.
Noctem illam tecti silvis immania monstra
perferimus, nec quae sonitum det causa videmus.

580

Nam neque erant astrorum ignes, nec lucidus aethra siderea polus, obscuro sed nubila caelo,

585

et lunam in nimbo nox intempesta tenebat.

The Deserted Greek.

Postera iamque dies primo surgebat Eoo umentemque Aurora polo dimoverat umbram : cum subito e silvis, macie confecta suprema, ignoti nova forma viri miserandaque cultu procedit, supplexque manus ad litora tendit. Respicimus: dira inluvies inmissaque barba, consertum tegumen spinis; at cetera Graius, [et quondam patriis ad Troiam missus in armis.] Isque ubi Dardanios habitus et Troïa vidit arma procul, paulum aspectu conterritus haesit, continuitque gradum; mox sese ad litora praeceps cum fletu precibusque tulit: 'Per sidera testor, per superos atque hoc caeli spirabile lumen, tollite me, Teucri; quascumque abducite terras; hoc sat erit. Scio me Danais e classibus unum, et bello Iliacos fateor petisse Penatis ; pro quo, si sceleris tanta est iniuria nostri, spargite me in fluctus, vastoque immergite ponto. Si pereo, hominum manibus periisse iuvabit.' Dixerat, et genua amplexus genibusque volutans

590

595

600

605

haerebat. Qui sit, fari, quo sanguine cretus,
hortamur; quae deinde agitet fortuna, fateri.
Ipse pater dextram Anchises, haud multa moratus,
dat iuveni, atque animum praesenti pignore firmat.
Ille haec, deposita tandem formidine, fatur:

610

'Sum patria ex Ithaca, comes infelicis Ulixi, nomine Achaemenides, Troiam genitore Adamasto pauperemansissetque utinam fortuna! - profectus. 615 Hic me, dum trepidi crudelia limina linquunt, inmemores socii vasto Cyclopis in antro deseruere. Domus sanie dapibusque cruentis, intus opaca, ingens; ipse arduus, altaque pulsat sidera Di, talem terris avertite pestem; nec visu facilis nec dictu adfabilis ulli.

Visceribus miserorum et sanguine vescitur atro.
Vidi egomet, duo de numero cum corpora nostro
prensa manu magna, medio resupinus in antro,
frangeret ad saxum, sanieque aspersa natarent
limina; vidi atro cum membra fluentia tabo
manderet, et tepidi tremerent sub dentibus artus.
Haud impune quidem; nec talia passus Ulixes,
oblitusve sui est Ithacus discrimine tanto.
Nam simul expletus dapibus vinoque sepultus
cervicem inflexam posuit, iacuitque per antrum
immensus, saniem eructans et frusta cruento
per somnum commixta mero, nos magna precati
numina sortitique vices, una undique circum
fundimur, et telo lumen terebramus acuto,
ingens, quod torva solum sub fronte latebat,
Argolici clipei aut Phoebeae lampadis instar, -
et tandem laeti sociorum ulciscimur umbras.
Sed fugite, O miseri, fugite, atque ab litore funem
rumpite.

Nam qualis quantusque cavo Polyphemus in antro

620

625

630

635

640