vit Ribb. 296-297 post 292 posuit Peerlk. 303 nam] iam II, cf. Kvíčala 1. 1. p. 253 sq. - - 316 moveri] PR, Ribb., 327 alit] agit Peerlk. 336 crescen- movere Mybc. - 353 hiulca] victa Schaper. 368 tum] tunc MRC. 354 diducere] deducere Myb 2. retinuit Schaper. - - 454- 457 deleverunt Peerlk. et Hanow; sed cf. Ribb. proll. p. 49. - - III 3 carmine] PV (?), carmina MRyb. 46-48 dele- serit] Mybe, occeperit F, acceperit Wagn., Ribb. pernix] MPRyc, pernox Wagner, Haupt, Glaser. — 241 hunc proposuit Ribb.: 249. 250—257. 264. 265. 258–263. 250254. 266. 263 spurium existimat. Peerlk. 264-265 post 257 poni vult et 270-271 in unum contraxit versum. 282-285 deleri vult Peerlk.; idem eiecit 362-364, 365 post 382 posuit. -363 vulgo] codd. edd., ultro Schaper, sed cf. Forbiger ad Aen. III 643. 364 indutae] indutis Heinsius, inductae Schaper. 383 velantur] Mbc, velatur V. 391 sic] sub Madvig 1. 1. p. 48.402 exportans] Scaliger, exportant codd. 433 exsilit] RP, extulit M, exiit ybc. 437 444 hirsuti] hirsutis MR. 470 et 533-566 a grammatico quodam adiectos IV 21-22 sui novo] Peerlk., novi suo vulgo. 47-50 post 17 posuit Ribb., quem secutus erat Ladew., sed Schaper (cf. Progr. Berol. 1873 p. 25 sq.) traditum versuum ordinem iure ac merito restituit; Wagn. hos versus posuit post 32. 58 hinc] My abc, hic P, Ribb. 75 regem atque ipsa] reges ipsa Schaper. 114 feraces] feraci Peerlk. 125 arcis] Pb2 in ras., altis Facy. 129 pecori] codd. edd., Cereri Salmasius, Ribb. 137 iam tondebat hyacinthi] iam tum tondebat Pac, achanti M. Post 183 posuit 203–205 Ribb., quem secutus erat Ladew. (post 196 posuit 203–205 Bentl.); 184—187 deleri vult Hanow. 200 e] MP, et ybc, sed R. 236-238 post 230 posuit Ribb. praeeuntibus Bentleio, Schradero, Dübnero. 248 et 250 post 238 posuit Peerlk.; idem 249, 281, 282 deleri vult; 276 uncis inclusit Ribb.; idem 291-293 post 289 posuit ratus hos versus postea a Vergilio esse additos; 290-293 a grammatico quodam esse adiectos existimat Peerlk. 331 duram) duram M, validam PRybc. 344 velox] felix Peerlk. 370 ante 369 posuit Schrader. 406 eludent] G, ludent R, illudent b. 425-428 spurios putat Peerlk. pergit] MR, discerpsit P, dispersit Ribb. - 443 fallacia] pellacia Bentl. 455 haud quaquam immerito] scripsimus, nequaquam haud merito Peerlk. Post 487 versum excidisse putat Peerlk. 504-506 Peerlk., 506 Ribb. valid 431 dis delevit. 509 flevisse et] Mbc, flesse sibi et R, Ribb. 542 demitte] dimitte Myc. -547 ante 546 posuit Bentl. 559-566 uncis circumscripsit Paldamus. ECLOGARUM SUMMARIA. ECLOGA I. Bruto Cassioque pugna Philippensi victis Octavianus suis Antonique militibus urbium Italicarum agros, quos illis promiserat, dividere coepit. Sed milites agris datis non contenti invaserunt in Mantuanorum agros, et Vergilio praediolum a Claudio quodam, milite veterano, ereptum est. Sed poeta intercedentibus cum aliis amicis, tum Asinio Polione, Galliae Transpadanae praefecto, ab Octaviano impetravit, ut praedium recuperaret. Vergilius sub Tityri villici persona ita latet, ut pleraque, quae loquitur Tityrus, ipsi Tityro, quaedam vero, Vergilio conveniant. Scripsit hanc eclogam, ut pium erga Octavianum gratumque animum declararet. ECLOGA II. Apud Asinium Polionem vidit poeta puerum quemdam, cui nomen erat Alexander, pocula ministrantem. Quem puerum eo, quo Socrates, Plato alii formosos pueros more amare coepit. Is est Alexis, qui hoc carmine laudatur. Vergilio in hoc carmine nomen Corydon, Iollas Asinio est. Polio, cum hoc carmine esset delectatus, Vergilio Alexandrum dono dedit. ECLOGA III. Duo pastores, Menalcas et Damoetas, more Arcadum et Siculorum pastorum de praestantia facultatis poeticae certant Palaemone constituto arbitro. ECLOGA IV. Cum aliis multis malis calamitatibusque adflicta erat Italia, tum bello inter Antonium et Octavianum orto. In tot tantisque VERGILIUS. b malis omnes laetati sunt, cum foedere Brundusino inter Antonium et Octavianum concordia restituta esset. Quam ad pacem conciliandam adhibuerat Antonius Asinium Polionem. Is paulo post Romam reversus consul est factus sub idemque tempus sustulit filium, cui propter captas Salonas, Dalmatiae civitatem, Salonino nomen dedit. Cum igitur Italia Polionis praecipue opera ex miseriis malisque emersisse videretur, omnes persuasum habebant, auream quamdam instare aetatem. Itaque Vergilius consulatum Polioni gratulatur et eum quasi auspicem et ducem novae aetatis novique rerum ordinis praedicat, quam aetatem filio Polionis nato portendi auguratur. ECLOGA V. Cum a. u. c. 712 Divi C. Iuli Caesaris natalicia mense Iulio per totam celebrarentur Italiam, Vergilius hac ecloga eum laudavit. VV. 20-44 pertinent ad necem, vv. 56—80 ad apotheosim Daphnidis, cuius sub nomine Caesar latet. Daphnis, nobilissimus pastor, cuius pater Mercurius fuisse dicitur, post mortem in deorum numerum relatus est. ECLOGA VI. Missa est haec ecloga Alfeno Varo, qui cum Cornelio Gallo poeta ab Octaviano Galliae Cisalpinae praefectus est, ut agris dividendis praeesset. Varus poetam hortatus esse videtur, ut carmen scriberet epicum, in quo Vari res bello civili gestae laudarentur; sed Vergilius Varo bucolicum mittit carmen, in quo Silenus primum originem mundi canit, tum fabulas quasdam antiquissimas attingit. ECLOGA VII. Carmen amoebaeum. Corydon et Thyrsis pastores cantu certant adsidente Daphnide et arcessito Meliboeo arbitro. ECLOGA VIII. Missa est haec ecloga Polioni redeunti in Italiam victis Parthinis, Dalmatiae populo. Continet haec ecloga duas partes, 17-61 et 64-109. In illa sunt querellae amatoris decepti a perfida puella, in hac est mulier amatorem infidelem carminibus sacrisque magicis revocans. ECLOGA IX. Cum rursus (vid. Ecl. I) militibus veteranis dividerentur agri, Vergilio iterum praedium ereptum et Arrio centurioni, a quo poeta paene interfectus est, datum est. Poeta Romam profectus ibi hanc scripsit eclogam, qua se suaque omnia Octaviano Varoque commendavit. ECLOGA X. Cytheris, quam Vergilius in hoc carmine Lycoridem adpellat, Gallo poeta, qui eam perdite amabat, spreto, alterum amatorem in Galliam erat secuta. Eam ob rem Gallus summo dolore et maerore est adfectus. Conveniunt pastores Arcades ipsique dei agrestes, ut Gallum consolentur; qui cum primo malit ipse esse Arcadiae pastor vel in silvis venatoris duram degere vitam, postremo puellam repudiat cedendumque esse Amori dicit, cni nihil possit resistere. GEORGICORUM SUMMARIA. LIBER I. - 1-4. Exponitur totius carminis argumentum: agricultura et rusticatio libro I, arborum cultura 1. II, res pecuaria 1. III, res apiaria 1. IV tractatur. 5-42 invocatio deorum, a quibus poeta se in scribendo hoc carmine adiutum velit. 43-99 exponitur de eis, quae ante sementem agricolae facienda sint: a) 43-70 de tempore arationis et de varia caeli solique natura ante arandum observanda; b) 71-93 de agro variis modis recreando; c) 94-99 de terra diligenter et accurate comminuenda. 100-159 quae post sementem prosint futurae segeti: a) 100-103 commoda tempestas; b) 104–105 glaebarum contusio; c) 106-110 irrigatio aridi soli; d) 111-113 depastio nimis laetae segetis; e) 114-117 deductio nimi umoris; f) 118-159 depulsio aliorum malorum, quibus segetes ad b* |