nec tuditantia rem cessant extrinsecus ullam Sic igitur magni quoque circum moenia mundi fe 1145 expugnata dabunt labem putrisque ruinas. iamque adeo fracta est aetas effetaque tellus 1150 vix animalia parva creat quae cuncta creavit quan nec mare nec fluctus plangentis saxa crearunt, cum minor esset agri multo modus ante viritim. 1168 tristis item vetulae vitis sator atque vietae temporis incusat momen caelumque fatigat 1173 nec tenet omnia paulatim tabescere et ire ad capulum spatio aetatis defessa vetusto. 1155 1160 1165 11:0 T. LUCRETI CARI DE RERUM NATURA LIBER TERTIUS. E tenebris tantis tam clarum extollere lumen at contra nusquam apparent Acherusia templa 30 35 40 45 percipit adque horror, quod sic natura tua vi tam manifesta patens ex omni parte retecta est. Et quoniam docui, cunctarum exordia rerum qualia sint et quam variis distantia formis sponte sua volitent acterno percita motu quove modo possint res ex his quaeque creaìi, hasce secundum res animi natura videtur atque animac claranda meis iam versibus esse et metus ille foras praeceps Acheruntis agendus, funditus humanam qui vitam turbat ab imo omnia suffundens mortis nigrore neque ullam esse voluptatem liqui am puramque relinquit. nam quod saepe homines morbos magis esse timendos infamemque ferunt vitam quam Tartara leti et se scire animae naturam sanguinis esse 46 aut etiam venti, si fert ita forte voluntas, 44 nec pro um quicquam nostrac rationis egere, hinc licet advertas animum magis omnia laudis 47 iactari causa quam quod res ipsa probetur. extorres idem patria longeque fugati conspectu ex hominum, foedati crimine turpi, omnibus acrumnis adfecti denique vivunt, et quocumque tamen miseri venere parentant et nigras mactant pecudes et manibu' divis inferias mittunt multoque in rebus acerbis acrius advertunt animos ad religionem. quo magis in dubiis hominem spectare periclis convenit adversisque in rebus noscere qui sit; nam verae voces tum demum pectore ab imo eiciuntur et eripitur persona, manet res. denique avarities et honorum caeca cupido quae miseros homines cogunt transcendere fines iuris ct interdum socios scelerum atque ministros noctes atque dies niti praestante labore ad summas emergere opes, haec vulnera vitae non minimam partem mortis formidine aluntur. turpis enim ferme contemptus et acris egestas semota ab dulci vita stabilique videntur et quasi iam leti portas cunctarier ante; unde homines dum se falso terrore coacti 50 55 60 39 65 i 20 70 75 80 effugisse volunt longe longeque remosse, sanguine civili rem conflant divitiasque conduplicant avidi, caedem caede accumulantes; crudeles gaudent in tristi funere fratris et consanguineum mensas odere timentque. consimili ratione ab codem saepe timore macerat invidia. ante oculos illum esse potentem, illum aspectari, claro qui incedit honore, ipsi se in tenebris volvi caenoque queruntur. intereunt partim statuarum et nominis ergo. et saepe usque adeo, mortis formidine, vitae percipit humanos odium lucisque videndae, ut sibi consciscant maerenti pectore letum obliti fontem curarum hunc esse timorem, hunc vexare pudorem, hunc vincula amicitiai rumpere et in summa pietatem evertere fundo. nam iam saepe homines patriam carosque parentis 85 prodiderunt, vitare Acherusia templa petentes. nam veluti pueri trepidant atque omnia caccis in tenebris metuunt, sic nos in luce timemus interdum, nilo quae sunt metuenda magis quam quae pueri in tenebris pavitant finguntque futura. hunc igitur terrorem animi tenebrasque necessest non radii solis neque lucida tela diei discutiant, sed naturae species ratioque. NaPrimum animum dico, mentem quam saepe vocamus, in quo consilium vitae regimenque locatum est, esse hominis partem nilo minus ac manus et pes atque oculei partes animantis totius extant. sensum animi certa non esse in parte locatum, verum habitum quendam vitalem corporis esse, harmoniam Grai quam dicunt, quod faciat nos vivere cum sensu, nulla cum in parte siet mens; ideant bona saepe valetudo cum dicitur esse 90 95 100 corporis, et non est tamen hace pars ulla valentis. 105 et retro fit uti contra sit saepe vicissim, 110 115 120 125 nunc animam quoque ut in membris cognoscere possis esse neque harmonia corpus sentire solere, principio fit uti detracto corpore multo saepe tamen nobis in membris vita moretur; atque eadem rursum, cum corpora pauca caloris diffugere forasque per os est editus aer, deserit extemplo venas atque ossa relinquit; noscere ut hinc possis non aequas omnia partis corpora habere neque ex aequo fulcire salutem, sed magis haec, venti quae sunt calidique vaporis semina, curare in membris ut vita moretur. est igitur calor ac ventus vitalis in ipso corpore qui nobis moribundos deserit artus. quapropter quoniam est animi natura reperta atque animae quasi pars hominis, redde harmoniai nomen, ad organicos alto delatum Heliconi; sive aliunde ipsi porro traxere et in illam transtulerunt, proprio quae tum res nomine egebat. bea quidquid id est, habeant: tu cetera percipe dicta. 130 135 Nunc anium atque animam dico coniuncta tenerifeinter se atque unam naturam conficere ex se,ftation of sed caput esse quasi et dominari in corpore toto tiber consilium quod nos animum mentemque vocamus. nu idque situm media regione in pectoris haeret. dualism Souky 140см hic exultat enim pavor ac metus, haec loca circum 145 |