effugere, errorem vitareque praemetuenter, lumina ne facias oculorum clara creata,
825 prospicere ut possemus, et ut proferre queamus proceros passus, ideo fastigia posse
surarum ac feminum pedibus fundata plicari, bracchia tum porro validis ex apta lacertis
esse manusque datas utraque ex parte ministras, 830 ut facere ad vitam possemus quae foret usus. cetera de genere hoc inter quaecumque pretantur, omnia perversa pracpostera sunt ratione, nil ideo quoniam natumst in corpore ut uti possemus, sed quod natumst id procreat usum. nec fuit ante videre oculorum lumina nata nec dictis orare prius quam lingua creatast, sed potius longe linguae praecessit origo sermonem multoque creatae sunt prius aures quam sonus est auditus, et omnia denique membra ante fuere, ut opinor, corum quam foret usus. haud igitur potuere utendi crescere causa. at contra conferre manu certamina pugnae et lacerare artus foedareque membra cruore ante fuit multo quam lucida tela volarent, et volnus vitare prius natura cocgit quam daret obiectum parmai laeva per artem. scilicet et fessum corpus mandare quieti multo antiquius est quam lecti mollia strata, et sedare sitim prius est quam pocula natum. haec igitur possunt utendi cognita causa credier, ex usu quae sunt vitaque reperta. illa quidem seorsum sunt omnia quae prius ipsa nata dedere suac post notitiam utilitatis.
quo genere in primis sensus et membra videmus; 855 quare etiam atque ctiam procul est ut credere possis utilitatis ob officium potuisse creari.]
[Illud item non est mirandum, corporis ipsa quod natura cibum quaerit cuiusque animantis.,
Explanatio phenom quippe etenim fluere atque recedere corpora rebus 860 multa modis multis docui, sed plurima debent eating
ex animalibu'. quae quia sunt exercita motu, multaque per sudorem ex alto pressa feruntur,
multa per os exhalantur, cum languida anhelant, his igitur rebus rarescit corpus et omnis subruitur natura; dolor quam consequitur rem. propterea capitur cibus ut suffulciat artus et recreet virės interdatus atque patentem per membra ac venas ut amorem opturet edendi. umor item discedit in omnia quae loca cumque poscunt umorem; glomerataque multa vaporis corpora, quae stomacho praebent incendia nostro, dissupat adveniens liquor ac restinguit ut ignem, urere ne possit calor amplius aridus artus. sic igitur tibi anhela sitis de corpore nostro abluitur, sic expletur iciuna cupido.]
Tunc qui fiat uti passus proferre queamus, cum volumus, varieque datum sit membra movere, et quae res tantum hoc oneris protrudere nostri corporis insuerit, dicam: tu percipe dicta. dico animo nostro primum simulacra meandi accidere atque animum pulsare, ut diximus ante. inde voluntas fit; neque enim facere incipit ullam rem quisquam, quam mens providit quid velit ante. id quod providet, illius rei constat imago. ergo animus cum sese ita commovet ut velit ire inque gredi, ferit extemplo quae in corpore toto per membra atque artus animai dissita vis est. et facilest factu, quoniam coniuncta tenetur. inde ea proporro corpus ferit, atque ita tota paulatim moles protruditur atque movetur. praeterea tum rarescit quoque corpus et aer, scilicet ut debet qui semper mobilis extat, per patefacta venit penetratque foramina largus et dispargitur ad partis ita quasque minutas corporis. hic igitur rebus fit utrimque duabus, aeque id ut ac navis velis ventoque feratur. nec tamen illud in his rebus mirabile constat, tantuia quod tantum corpus corpuscula possunt contorquere et onus totum convertere nostrum. quippe etenim ventus suptili corpore tenvis trudit agens magnam magno molimine navem et man"s una regit quantovis impete euntem
atque gubernaclum contorquet quolibet unum, multaque per trocleas et tympana pondere magno commovet atque levi sustollit machina nisu.
Nunc quibus ille modis somnus per membra quietem inriget atque animi curas e pectore solvat, suavidicis potius quam multis versibus edam; parvus ut est cycni melior canor, ille gruum quam clamor in aetheriis dispersus nubibus austri. tu mihi da tenuis aures animumque sagacem, ne fieri negites quac dicam posse retroque vera repulsanti discedas pectore dicta, tutimet in culpa cum sis neque cernere possis. principio somnus fit ubi est distracta per artus vis animae partimque foras eiecta recessit
et partim contrusa magis concessit in altum. dissoluuntur enim tum demum membra fluuntque. nam dubium non est, animai quin opera sit sensus hic in nobis, quem cum sopor inpedit esse, tum nobis animam perturbatam esse putandumst eiectamque foras; non omnein; namque iaceret aeterno corpus perfusum frigore leti. quippe ubi nulla latens animai pars remaneret in membris, cinere ut multa latet obrutus ignis, unde reconflari sensus per membra repente posset, ut ex igni cacco consurgere flamma?
Sed quibus haec rebus novitas confiat et unde perturbari anima et corpus languescere possit, expediam: tu fac ne ventis verba profundam. principio externa corpus de parte necessum est, aeriis quoniam vicinum tangitur auris, tundier atque eius crebro pulsarier ictu, proptereaque fere res omnes aut corio sunt
aut etiam conchis aut callo aut cortice tectae.
interiorem etiam partem spirantibus aer verberat hic idem, cum ducitur atque reflatur. quare utrimque secus cum corpus vapulet et cum perveniant plagae per parva foramina nobis corporis ad primas partis elementaque prima, fit quasi paulatim nobis per membra ruina. conturbantur enim positurae principiorum
corporis atque animi. fit uti pars inde animai eiciatur et introrsum pars abdita cedat,
pars etiam distracta per artus non queat esse coniuncta inter se neque motu mutua fungi; inter cnim saepit coetus natura viasque; ergo sensus abit mutatis motibus alte.
et quoniam non est quasi quod suffulciat artus, debile fit corpus languescuntque omnia membra, bracchia palpebracque cadunt poplitesque cubanti saepe tamen summittuntur virisque resolvunt. deinde cibum sequitur somnus, quia, quae facit aer, haec eadem cibus, in venas dum diditur omnis, efficit. et multo sopor ille gravissimus exstat quem satur aut lassus capias, quia plurima tum se corpora conturbant magno contusa labore. fit ratione eadem coniectus partim animai altior atque foras eiectus largior eius, et divisior inter se ac distractior in test. Et quo quisque fere studio devinctus adhaerct aut quibus in rebus multum sumus ante morati atque in ea ratione fuit contenta magis mens, in somnis eadem plerumque videmur obire; causidici causas agere et componere leges, induperatores pugnare ac proelia obire, nautae contractum cum ventis degere bellum, nos agere hoc autem et naturam quaerere rerum semper et inventam patriis exponere chartis. cetera sic studia atque artes plerumque videntur in somnis animos hominum frustrata tenere. et quicumque dies multos ex ordine ludis adsiduas dederunt operas, plerumque videmus, cum iam destiterunt ea sensibus usurpare, relicuas tamen esse vias in mente patentis, qua possint eadem rerum simulacra venire. per multos itaque illa dies eadem obversantur ante oculos, etiam vigilantes ut videantur cernere saltantis et mollia membra moventis et citharae liquidum carmen chordasque loquentis auribus accipere et consessum cernere eundem scenaique simul varios splendere decores.
usque adeo magni refert studium atque voluptas, et quibus in rebus consuerint esse operati non homines solum sed vero animalia cuncta. quippe videbis equos fortis, cum membra iacebunt, in somnis sudare tamen spirareque semper et quasi de palma summas contendere viris aut quasi carceribus patefactis SAEPE QUIETE. 999 venantumque canes in molli saepe quiete 991 iactant crura tamen subito vocesque repente mittunt et crebro redducunt naribus auras, ut vestigia si teneant inventa ferarum, expergefactique secuntur inania saepe 995 cervorum simulacra, fugae quasi dedita cernant, donec discussis redeant erroribus ad se. at consueta domi catulorum blanda propago 998 discutere et corpus de terra corripere instant
proinde quasi ignotas facies atque ora tuantur. et quo quaeque magis sunt aspera seminiorum, tam magis in somnis eadem saevire necessust. at variae fugiunt volucres pinnisque repente sollicitant divom nocturno tempore lucos, accipitres somno in leni si proelia pugnas edere sunt persectantes visacque volantes. porro hominum mentes, magnis quae motibus edunt magna, itidem saepe in somnis faciuntque geruntque, reges expugnant, capiuntur, proelia miscent, tollunt clamorem quasi si iugulentur ibidem. multi depugnant gemitusque doloribus edunt et quasi pantherae morsu saevive leonis mandantur magnis clamoribus omnia complent. multi de magnis per somnum rebu' loquuntur indicioque sui facti persaepe fuere.
multi mortem obeunt. multi, de montibus altis ut qui praecipitent ad terram corpore toto, externantur et ex somno quasi mentibu' capti vix ad se redeunt permoti corporis aestu. flumen item sitiens aut fontem propter amoenum adsidet et totum prope faucibus occupat amnem. puri saepe lacum propter si ac dolia curta somno devincti credunt se extollere vestem,
« ForrigeFortsæt » |