Billeder på siden
PDF
ePub

deinde 1234, qui in codicibus 1225 est, ante 1235 collocandus est. nam 1235-8 ad eum referuntur. nullo tempore, ergo non a mortuis. Lachmannus eum ante 1247 transtulit. idem cernebant pro CERTABANT.

Ante 1247 unus certe versus excidit. quare lacunae signum posui.

1259 pro AGRIS MAERORIS Scripsi agris is maeror. 1260 pro CONFLUXIT, LANGUENS Lachmannus sine ulla causa Confluxit labes. cf. ad v 689.

1281

versum mutilum supplevi addendo praesenti. Lachmannus conpostum.

1282 Pomponius Lactus recte addidit res. Lachmannus res subitae.

Quod ad scribendi rationem attinet, Lachmannum optimum ducem membranasque Leidenses eo certe nomine egregias et ipso Vergili Mediceo longe praestantiores meo iure secutus sum; nec futtilem aliquam constantiam quaesivi, ab ingenio linguae et veterum consuetudine pariter abhorrentem. itaque non solum isto viro auctore formas quasdam germanae antiquitatis, velut verbi causa semel ni et nive pro ne et neve, aliquotiens diphthongon ei pro simplici i, terdeciens, consentientibus istis membranis, -is in nom, plur. tertiae declinationis, 1 808, 11 577, 955, 1155, iv 452, 1203, 1221, v 216, 494, 524, 525, 1072, VI 936 scripsi, verum etiam, quod ille non fecit, semel tutimet et vocaret pro vacaret, bis accedere non dubitavi recipere. ceterum vocabula quae Latini sub uno accentu solebant proferre, ut quicumque, superest, interdum, nimirum, antehac, alia eiusdem generis, semper coniunctim vulgari ratione, non cum Lachmanno separatim scripsi; cum potius quiprimus, aboris, quam qui cumque, post hac scribendum videretur. praeterea neque erumna, teter, mestus, meror,

presto, septa, quae libri nonnumquam exhibent, Lucretium autem per diphthongon protulisse certum est, nec alare, alitus, austra, āmatus, et huiusmodi pauca alia sine h ferenda duxi.

quoque notanda sunt..

indicat unum,

Haec * plures intercidisse versus. syllabae et voces, quae in libris non extant, cursivis sive Italicis; versus spurii vel alieno loco iterati, interdum etiam singula vocabula, capitalibus exprimuntur litteris. uncis inclusi eas carminis partes quae a Lucretio quidem scriptas esse, sed in versuum seriem non ab ipso poeta, sed a primo editore temere inlatas esse egregio acumine demonstravit Lachmannus. eum editorem non Quintum Ciceronem, sed ipsum Marcum fuisse credo. nam Plinius epist. III 15 Proculo suo sic scribit, Petis ut libellos tuos...legam examinemque an editione sint digni...allegas exemplum...adicis M. Tullium mira benignitate poetarum ingenia fovisse. numeri in laeva paginae parte positi versuum ordinem indicant quem libri Leidenses exhibent.

Scribebam Cantabrigiae in collegio Trinitatis
mens. Octobr. a. 1860.

Iquirantia mater philosofiiniar wit
Cicero.

"

T. LUCRETI CARI

DE RERUM NATURA

LIBER PRIMUS.

Aeneadum genetrix, hominum divomque voluptas, ovat alma Venus, caeli subter labentia signa

quae mare navigerum, quae terras frugiferentis

concelebras, per te quoniam genus omne animantum concipitur visitque exortum lumina solis. te, dea, te fugiunt venti, te nubila caeli adventumque tuum, tibi suavis daedala tellus summittit flores, tibi rident aequora ponti placatumque nitet diffuso lumine caelum. nam simul ac species patefactast verna diei et reserata viget genitabilis aura favoni, aeriae primum volucres te, diva, tuumque significant initum perculsae corda tua vi. 15 inde ferae pecudes persultant pabula lacta 14 et rapidos tranant amnis: ita capta lepore

te sequitur cupide quo quamque inducere pergis. denique per maria ac montis fluviosque rapacis frondiferasque domos avium camposque virentis omnibus incutiens blandum per pectora amorem efficis ut cupide generatim saccla propagent. quae quoniam rerum naturam sola gubernas nec sine te quicquam dias in luminis oras exoritur neque fit laetum neque amabile quicquam, te sociam studeo scribendis versibus esse quos ego de rerum natura pangere conor Memmiadae nostro quem tu, dea, tempore in omni omnibus ornatum voluisti excellere rebus.

4

5

10

15

20

25

2

quo magis aeternum da dictis, diva, leporem.
effice ut interea fera mocnera militiai

per maria ac terras omnis sopita quiescant.
nam tu sola potes tranquilla pace iuvare
mortalis, quoniam belli fera moenera Mavors
armipotens regit, in gremium qui saepe tnum se
reicit aeterno devictus vulnere amoris
atque ita suspiciens tereti cervice reposta
pascit amore avidos inhians in te, dea, visus,
eque tuo pendet resupini spiritus ore.
hunc tu, diva, tuo recubantem corpore sancto
circumfusa super, suavis ex ore loquellas
funde petens placidam Romanis, incluta, pacem.
nam neque nos agere hoc patriai tempore iniquo
possumus aequo animo nec Memmi clara propago
talibus in rebus communi desse saluti.

OMNES ENIM PER SE DIVUM NATURA NECESSEST
IMMORTALI AEVO SUMMA CUM PACE FRUATUR
SEMOTA AB NOSTRIS REBUS SEIUNCTAQUE LONGE
NAM PRIVATA DOLOREM OMNI PRIVATA PERICLIS
IPSA SUIS POLLENS OPIBUS NIHIL INDIGA NOSTRI
NEC BENE PROMERITIS CAPITUR NEC TANGITUR IRA

*

Plea for quod superest, vacuas auris animumque sagacem

attentive

Semotum a curis adhibe veram ad rationem,

ne mea dona tibi studio disposta fideli,

intellecta prius quam sint, contempta relinquas. Purse (nam tibi de summa caeli ratione deumque Poem disserere incipiam et rerum primordia pandam, unde omnis natura creet res auctet alatque quove eadem rursum natura perempta resolvat, quae nos materiem et genitalia corpora rebus reddunda in ratione vocare et semina rerum appellare suëmus et hacc eadem usurpare corpora prima, quod ex illis sunt omnia primis. voll Humana ante oculos foede cum vita iaceret in terris oppressa gravi sub religione

[ocr errors]

quae caput a caeli regionibus ostendebat horribili super aspectu mortalibus instans, primum Graius homo mortalis tollere contra iable est oculos ausus primusque obsistere contra,

[ocr errors]
[ocr errors]
[blocks in formation]

quem neque fama deum nec fulmina nec minitanti
murmure compressit caelum, sed eo magis acrem
inritat animi virtutem, effringere ut arta
naturae primus portarum claustra cupiret.
ergo vivida vis animi pervicit, et extra
processit longe flammantia moenia mundi

atque omne immensum peragravit mente animoque,
unde refert nobis victor quid possit oriri,
quid nequeat, finita potestas denique cuique
quanam sit ratione atque alte terminus haerens.
quare religio pedibus subiecta vicissim
opteritur, nos exaequat victoria caelo.
Illud in his rebus vereor, ne forte rearis

70

75

orality ( religion.

inpia te rationis inire elementa viamque
indugredi sceleris. quod contra saepius illa
religio peperit scelerosa atque impia facta.
Aulide quo pacto Triviai virginis aram
Iphianassai turparunt sanguine foede
ductores Danaum delecti, prima virorum.
cui simul infula virgineos circumdata comptus
ex utraque pari malarum parte profusast,
et maestum simul ante aras adstare parentem
sensit et hunc propter ferrum celare ministros
aspectuque suo lacrimas effundere civis,
muta metu terram genibus summissa petebat.
nec miserae prodesse in tali tempore quibat
quod patrio princeps donarat nomine regem.
nam sublata virum manibus tremibundaque ad aras
deductast, non ut sollemni more sacrorum
perfecto posset claro comitari Hymenaeo,
sed casta inceste nubendi tempore in ipso
hostia concideret mactatu maesta parcntis,
exitus ut classi felix faustusque daretur.
tantum religio potuit suadere malorum.

85

90

95

100

[ocr errors]

Tutemet a nobis iam quovis tempore vatum terriloquis victus dictis desciscere quaeres. quippe etenim quam multa tibi iam fingere possunt somnia quae vitae rationes vertere possint fortunasque tuas omnis turbare timore!

et merito. nam si certam finem esse viderent

105

superstition

« ForrigeFortsæt »