Gwaith ei law ef ydym, a gwrth- | Manteision na fedd dim cyfreithddrychau ei ofal Mae ei allu iau dynol mo honynt er cymhell yn cynnal y bôd a roddodd ei ufudd-dod iddynt. Yn ail, fel ei ddaioni i ni. Mae ei haelioni yn | ddeiliaid rhaid i ni dalu yn ewyllein diwallu â bendithion y byw ysgar y parch sydd yn ddyledus yd hwn, ac mae ei râs yn parotoi i'w fawrhydi. Ac nid ydyw hyny i ni ddedwyddwch mewn un ddim llai nag ymostyngiad o'r gwell. Ac nid ei greaduriaid yn galon; cydnabod yn ostyngedig unig ydym, ond ei greaduriaid ein bod yn dal y cwbl ganddo, ac rhesymol. Ac urddas ein natur yn derbyn pob peth oddi wrtho. ydyw, ein bod yn alluog i adna- Mae tywysogion daearol yn gorfod bod ac i fwynhau yr hwn a'n ymfoddloni ar gydnabyddiaeth gwnaeth. Ac fel creaduriaid ffurfiol, neu barch ymddangosiadrhesymol Duw, mae dwy berth- ol yn unig; canys nid allant hwy ynas neillduol yn y rhai yr ydym ofyn ond yr hyn sydd allanol. yn sefyll ynddynt iddo Ef; myn- Ond ni dderbyn Duw, yr hwn sydd ych ystyriaeth o ba rai sydd yn yn gweled ac yn adnabod calonau anhepgorol angenrheidiol er iawn ei holl greaduriaid, ddim ond yr adnabyddiaeth o honom ein hun-hyn sydd yn dyfod oddi yno. Mae ain. Canys fel ein Creawdwr, Efe ydyw ein Brenin a'n Tad; ac fel ei greaduriaid yr ydym yn ddeiliaid o'i deyrnas ac yn blant ei deulu. yn gofyn addoliad oddiwrth ein holl enaid, yr hyn sydd yn y modd mwyaf cyfiawn yn deilwng iddo Ef yr hwn a'u lluniodd, ac a roddodd iddynt y galluoedd hynny i'w adnabod a'i addoli. Yn drydydd, fel deiliaid ffyddlawn, rhaid i ni dalu yn siriol'iddo y deyrnged mae yn ofyn genym. Nid teyrnged o'r fath agy mae breuinoedd daearol yn ei mynu ydyw hon; y rhai sydd yn ymddibynu cymaint ar eu deiliaid am gynnal eu llywod Yr ydym yn ddeiliaid o'i deyrnas. Ac fel y cyfryw yn rhwym, yn gyntaf, i ufuddhau yn ffyddlawn i gyfreithiau ei deyrnas. Ac mae y manteision trwy ba rai maent yn cael eu cynyg i ni goruwch pob cyfreithiau dynol yn llawer. Maent gwedi eu haddasu i fod er budd neillduol pob un yn bersonol, yn gystal ag er lles y cyffred-raeth, ag ydyw y deiliaid arnynt in; ac maent gwedi eu bwriadu hwythau am amddiffyn en medder ychwanegu ein cysur presenol ianau. Ond y deyrnged mae Duw yn gystal a'n dedwyddwch tra. yn ei gofyn genym ni ydyw teyrngywyddol. Maent yn cael en ged o fawl ac anrhydedd, yr hyn cyhoeddi yn eglur a didwyll; yn nid ydyw yn sefyll mewn un angbawdd eu deall; ac y maent en am dano oddi wrthym. Canys gwedi eu hysgrifenu mewn llyth- mae ei awdurdod yn anymddibynyrenau teg a darllenadwy ar galon ol, a'i ogoniant yn ddigyfnewid; pob dyn; ac y mae eu doethineb, ac mae yn anfeidrol alluog ynddo eu rhesymoldeb, a'r angenrheid- ei hun i gynnal urddas ei lywodrwydd am danynt yn ddigon raeth gyffredinol. Ond mae yn hawdd i'w canfod. Maent yn cael ddyledswydd fwyaf naturiol areu cymhell gyda'r anogaethau nom ni fel ei greaduriaid. Canys cryfaf ag sydd yn bosibl er eff. nid ydyw ei glodfori, ddim ond eithio ar y meddwl dynol. Ac, os gosod allan ei glod; ei ogoneddu oes rhai o honynt yn anhawdd, ddim ond dadgan ei ogoniant; a'i mae y grâs mwyaf effeithiol yn anrhydeddu ydyw ei osod ef a'i cael ei gynyg yn rhad er cefnogi ffyrdd allan yn anrhydeddus yn a chynorthwyo ein hufudd-dod. ngolwg ereill. Ac fel mae hyn yn ddyledswydd mwyaf rhesymol ar archolli trwy ystlysau ei weingreaduriaid tu ag at eu Creawd-idogion. Ac mae yr athrod a'r wr, felly mae yn deyrnged ag dirmyg a deflir yn uniongyrchol mae efe yn ei gofyn gan bob un attynt hwy, yn cael ei ddirgelyn ol ei ddawn briodol i'w thalu. | ŵyro yn ei erbyn ef; ac felly Yn bedwerydd, fel deiliaid dy- mae yn cael ei gymeryd. Felly ledus, rhaid i ni ymostwng yn mae ceisio gwneyd gweinidogion foddlon a dystaw i drefniadau a yr efengyl yn wrthddrychau o gweinyddiad ei lywodraeth, pa wawd, fel y gwna rhai, yn dangos mor dywyll a dyryslyd bynag y meddwl eithaf penrhydd ag adcas byddant yn ymddangos. Mae at Dduw a chrefydd; ac mae yn yn perthyn i bob llywodraeth ei ymddygiad tra anghyfaddas i dirgelion, y rhai nid all deiliaid ddeiliaid ei lywodraeth. Yn olaf, cyffredin dreiddio iddynt. Ac am fel deiliaid daionus, dylem wneuhyny nid ydynt yn gymwys i farnu thur a allom er derchafu ei deyrndoethineb ac uniondeb unrhyw as; trwy amddiffyn doethineb fesurau cyhoeddus; am eu bod trefniadau ei lywodraeth, ac ymyn anwybodus naill ai am eu drechu cymmodi ereill â hwynt, tarddiad, neu am y dyben o hon- o dan y tywyllwch a'r anhawsderynt; neu ynte am gymwysder y au fyddo yn ymddangos ynmoddion, y rhai fyddo yn cyfodi ddynt; yn wyneb cabledd yr oddi ar amgychiadau neillduol annuwiol llwyddiannus, ac ofnau pethau yn y cyfwng presenol. Pa ac amheuon y credadyn trallodfaint mwy gwirioneddol ydyw hyn edig.-Dyna ydyw gweithredu fel mewn perthynas ilywodraeth Duw deiliaid cywir i Frenin y nefoedd. ar y byd, doethineb yr hwn sydd Ac mae pwy bynag a anghofio y yn mhell uwch ein cyrhaedd, ac rhan yma o'i gymeriad, neu a "nid ei ffyrdd ef yw ein ffyrdd ymddygo yn groes i hyn, yn dangni!" Pa fath bynag, gan hyny, yw os gradd fawr o ddyeithrwch ymddangosiad presenol pethau, iddo ei hun. ein dyledswydd ni fel deiliaid ufudd, ydyw ymfoddloni; a chyfrif doethineb a chyfiawnder i'n Gwneuthurwr, mewn hyder y gwna Brenin a Barnydd yr hol! ddaear yn iawn. Eto, yn bumed, fel deiliaid da o lywodraeth Duw, yr ydym yn rhwym i dalu parch teilwng i'w weinidogion: yn enwedig os byddant yn dangos ffyddlondeb i'w achos, a dyhewyd bur a diffuant dros ei anrhydedd; Os na byddant yn ceisio eu helw eu hunain yn fwy nag eiddo eu Hathraw dwyfol. Mae gweinidogion llywodraethwyr daearol yn rhy fynych yn gwneyd hyn; a byddai dda pe byddai holl weinidogion a chenadon y Brenin nefol yn lân oddi wrth y cyhuddiad. Nid peth anghyffredin ydyw i anrhydedd teyrn daearol gael ei (I'w barhau) UFUDD-DOD CRISTIONOGOL. Allan o Esboniad y Parch. C. Bridges ar Psalm 119. Ad. 4. Ti a orchymynaist gadw dy orchymynion yn ddyfal. Y mae y Psalmydd yma yn dechreu cyfeirio ei gyfarchiad at ei Dduw, trwy alw i gof y rhwymedigaethau i ufudd-dod a osodosai y gorchymyn Dwyfol arno; ac â'r hyn y teimlai fod ei ddedwyddwch ei hun yn gyssylltiedig. Canys hyd yn nod o dan yr oruchwyliaeth hono ac oedd yn cenedlui gaethiwed, yr oedd llawer o galondid yn gyssylltiedig â'r gorchymyn i gadw gorchymynion yr Arglwydd yn ddyfal. "O na byddai gyfryw galon ynddynt i'm hofni i, ac i gadw fy holl orchym 66 ynion bob amser: fel y byddai da | wyliadwriaeth gael ei gosod ar fy iddynt ac i'w plant yn dragywydd- meddyliau, fy ngenau, fy nhymol." Ond sicr yw, nad allwn ni, o merau, a'm hymgeisiau, fel na dan oruchwyliaeth o gariad, byth hyddo i ddim fy rhwystro, ord yn fod mewn diffyg cymhelliad i hytrach, fod i bob peth fy nghynufudd-dod! Bydded i drugaredd-northwyo i gadw gorchymynion yr Arglwydd yn ddyfal. Bydded i mi farchnata drosto ef, gyda'r holl dalentau a ymddiriedwyd i mi. Pa beth yw yr achos fy mod unrhyw amser yn teimlo y gorchymynion yn drymion i mi? Onid oblegyd fod rhyw ddiofalwch yn cael ei anwesu; neu rhyw anwiredd yn cael edrych arno yn y galon; neu rhyw egwyddor o anffyddlondeb yn gweithredu i ranu fy ngwasanaeth rhwng dau Arglwydd; pan y dylwn yn hytrach fod yn ymladd yn erbyn rhwystrau ymosodiadol, ac yn ceisio eu gorchfygu oll trwy ddilyn yr Arglwydd yn fwy llwyrfrydol. O! am ysbryd o burdeb a symledd duwiol yn ngorchymynion Duw. O! am y cariad hwnw yr hwn yw prif wreiddyn diwydrwydd gwresog a pharaol, yn cymeryd lle pob cymhelliad arall i'm harwain yn mlaen yn au beunyddiol Rhagluniaeth gyffroi y gofyniad, "Beth a dalaf i'r Arglwydd?" Bydded i drugareddau mwy cyfoethog ei râs ein tueddu i roddi o honom ein cyrff yn aberth byw, sanctaidd i Dduw.a Bydded i gariad Crist ein cymhell ni. Bydded i ystyriaeth o'r gwerth â'r hwn y'n prynwyd adgofio i ni hawl yr Arglwydd ynom, a'n rhwymedigaethau ninau i "ogoneddu Duw yn ein corff, ac yn ein hysbryd, y rhai sydd eiddo Duw." Edrychwn ar Oen Duw! gwrandawn ei ddeisyfiadau ymdrechgar, ei ruddfanau pan adawwyd ef gan ei Dad, ei ddirboenau pan yn trengu-pridwerth ein hiachawdwriaeth ni, ac yna ymofynwn a ddichon fod arnom eisiau cymhelliad? Ad. 5. O am gyfeirio fy ffyrdd i gadw dy ddeddfau! Ond pa fath yw y golygiad ysgrythyrol ar ufudd-dod Efengylaidd? Gwaith yr Ysbryd ydyw yn ein galluogi i ufuddâu i'r gwir-ngwasanaeth Duw. O! am fesur ionedd: a hyn yw dyben arfaeth helaeth o'r ddoethineb sydd Duw, "yr hwn a'n hetholodd ni oddiuchod, yr hon sydd ddiduedd ynddo ef, cyn seiliad y byd, fel y a diragrith!" byddem yn sanctaidd ac yn ddifeius ger ei fron ef mewn cariad," ac yn olaf, fe'i dynodir fel yr unig brawf boddlonol o wirionedd ein proffes.b Gan hyny bydded i mi ymofyn bob boreu-Pa beth yw y gwaith a bennodwyd i mi hedd. yw? "Dysg i mi dy ffordd, O Ar glwydd; mi a rodiaf yn dy wirionedd; una fy nghalon i ofni dy enw." Bydded i mi arferu ysbryd pryderus a gwyliadwrus, fel ag y gallwyf, yn fy ngorchwylion beunyddiol, fod ar waith gydag achos yr Arglwydd. Bydded i Y mae yr Arglwydd yn wir wedi gorchymyn cadw ei orchym ynion yn ddyfal. Ond, och fi! pa le y mae ein gallu ? Fe wna Satan y teimlad o'n gwendid yn esgus am ddïofalwch. Y mae yr Ysbryd Glan yn ei ddysgu i ni fel annogaeth i weddi ac er ymarferiad i'n ffydd. Os yw dy galon di, ddarllenydd, yn uniawn gyda Duw, yr wyt "yn cydsynio â'r ddeddf mai da ydyw;" yr wyt " yn ymhyfrydu ynddi yn ol y dyn oddi mewn ;"' ni fynit i un iot nac un tippyn o honi gael ei gyfnewid, ei ysgafnau, neu ei ddiddymu, er | o'n hollol anfedrusrwydd. Byddai yn llawn mor hawdd i ni greu byd, a chreu yn ein calonau un gweithrediad o fywyd ysbrydol, neu un anadliad cywir tuagat yr Arglwydd. Ac etto nid yw ein hanallu yn diddymu ein dyledswydd.-Gwendid calon ydyw, yr hon ni all fod yn ddarostyngedig i ddeddf Duw, yn unig oblegyd ei bod yn gnawdol, yn llawn gelyniaeth yn erbyn Duw.d A chan hyny, ein hanallu yw ein pechod, ein heuogrwydd, a'n condemniad; ac yn lle esgusodi ein sefyllfa, y mae yn cau ein safnau, y mae yn ein gadael yn amddifad o bob dadl o amddiffyniad ger mwyn ei gwneuthur yn fwy cydffurfiol â'th ewyllys dy hun, neu er caniatau i ti fwy o ryddid a hunanfoddiant yn ffyrdd pechod. Oud ai nid wyt ti yn ocheneidio uwch ben dy fyrder; gan amcanu, yn wir, at y prawf-reol perffaith o sancteiddrwydd, etto yn dy amserau goreu a'th gyrhaeddiadau uwchaf yn syrthio mor bell is law iddo; yn gweled y ffordd o'th flaen, yn wir, ond yn ymdeimlo yn ddinerth i'w cherdded? Yna bydded i deimlad o'th hollol annigonedd i waith yr Arglwydd dy arwain at orsedd fainc y gras, i weddïo, gwylio, a dysgwyl, am ddylanwadau cryfäol ac adfyw-bron Duw. Felly amlwg yw fod iol Ysbryd y gras. Caled yn wir ein rhwymedigaeth yn parâu y buasai arnat, pe gadawsid dy mewn llawn rym, a'n bod yn waith ar dy ddwylaw dy hun. rhwym i ufuddau i orchymynion Ond os gorfodir di i gydnabod dy Duw, pa un bynag a allwn ni ai anallu i feddwl dim," llawer peidio. Pa beth gan hyny sydd Illai i wneuthur dim " megys o genym i'w wneuthur, ond dychhonot dy hun," yr ydwyt ar yr welyd y gorchymyn yn ol i'r nefun pryd yn barod i lefain "Ein oedd gyda gweddi daer ar i'r A1digonedd ni sydd o Dduw." Ie; glwydd ysgrifenu ar ein calonau bydd gras yn ddigon i'r gwaith y deddfau hyny, i ba rai y mae bob amser, a phan byddi wan yna yn gofyn ufudd-dod yn ei air.y byddi gadarn. "Hebof fi," "Ti a orchymynaist gadw dy meddai y Gwaredwr, "ni ellwch orchymynion yn ddyfal;" Cydnachwi wneuthur dim," ond a yw dy byddwn Arglwydd ein rhwymed achos oblegyd hyny, yn anobeith-igaeth; ond ni a deimlwn ein iol? Pell iawn o fod felly. Gelli hanallu, Arglwydd cymhorth ni; bob peth trwy Grist yr hwn sydd attat yr edrychwn, "O am gyfyn dy nerthu. Y pryf Iacob a eirio ein ffyrdd i gadw dy ddyrna ac a fala fynyddoedd, ddeddfau." Dyro yr hyn a orch. pan ddywed yr Arglwydd nac ymyni, ac yna gorchymyn yr hyn ofna, myfi a'th gynnorthwyaf.c a fyni.e Yn awr, fel megys i arddangos llawnder a chyfaddasrwydd addewidion yr efengyl, dychwelir y gorchymynion a'r gweddiau yn ol drachefn o'r nef, Ond wrth olrhain cyssylltiad yr adnod hon a'r un flaenorol, ni allwn beidio sylwi mor ofalus y cedwir ar ganol y llwybr, fel i'n cadw mewn pellder cyfartal oddiwrth y dybiaeth o hunan-ddigonedd i gadw gorchymynion yr Arglwydd, a hunan gyfiawnâd yn yr esgeulusder o honynt. Y cynygiad cyntaf i roddi ufudd-dod ysbrydol a'n hargyhoedda yn fuan c Esaiah 41, 14. 15. cr phwyd Esaiah, os yw yr awdwr dysgedig gwedi llwyddo yn y rhan arbenig hon o'r Prophwyd, y mae yn brawf digon amlwg o wybodaeth ddofn o'r iaith Hebraeg. Y mae y cyfieithiad hwn yn gydag addewidion oras bywäol a hyfforddiadol; a dyben yr Arglwydd a atebir yn llawn. Ni roddodd Efe y gorchymynion, gan ddysgwyl y gallom ni droi ein calonau ein hunain atynt, ond yn hytrach, fel y byddai i'r argy-barod wedi ei osod ger bron gwyr hoeddiad o'n hollol aunigonedd hyddysg mewn llythyriant Hebein bwrw arno ef, yr hwn a hoffa raeg, pa rai a'i canmolasant, gan i ni ei geisio, ac nad yw byth yn ddywedyd ei fod ymhell uwchlaw cael ei geisio fel hyn yn ofer. Nid yr holl gyfieithiadau a'i rhagflaendym un amser gan hyny yn cael asant; ac y mae wedi cludo i'r orchymyn, heb ryw addewid gyf- awdwr gymmeradwyaeth athraw tebol, yn ein nerthu at ein dy- Cadeiriawg o'r Allmaen, hynod Todswydd, ar yr un amser ag y'n yn ei wybodaeth o, a'ilafur gyda'r Korchymyna ati. Ac yn y golyg- iaith Hebraeg. iad hwn, y dygir ynghyd, awdur- Pontcysyllte. dod goruchel y Deddf-roddwr, hollol annigonedd y creadur, a holl ddigonedd "Duw pob gras.' Dygir ni i weddio am yr hyn sydd arnom ei eisiau; i fod yn ddiolchgar am yr hyn sydd genym, ac i ymddiried am yr hyn a addewir. Fel hyn "pob peth sydd o Dduw." Efe yw "Alpha ac Omega, y dechreu a'r diwedd, y cyntaf a'r 3 diweddaf." Fel hyn y teyrnasa gras yn orfoleddus. Gosodir y sylfaen mewn gras a "dygir allan maen penaf, gan weiddi, Rhad, had iddo." Gwaith y Gwaredwr orphenir, a'r Iesu a goronir yn Arglwydd pawb oll." MINIMUS. ESAIAH. liii. 1 Pwy a gredodd ein hymadrawdd; Ac i bwy y datguddiwyd braich IEHOVAH ? 2 4 At Olygydd y Drysorfa. Syr-Y bennod ganlynol a gym. erwyd allan o gyfieithiad llyth-5 enol, newydd ei gyhoeddi, o ebraeg cyntefig llyfr y Prohwyd Esaiah, yn ol y nodau asoraidd; gan y Parch. John ones (Tegid), blaengeiniad precentor) Christ Church, Rhydchen. Y mae cyhoeddwyr y Camrian Magazine yn barnu mai y yfieithiad hwn yw y goreu a daeth allan erioed, o ran agoswydd at yr iaith wreiddiol. Gan caniatteir mai y 53in yw yr hawddaf ei throi i iaith ddihr o holl bennodau y Pro 6 Canys tyfodd megis y blaguryn yn ei wydd ef; Ac megis y gwreiddyn o dir sychedig: Nid oes olygiad, màl y dymunem ef. wyr; Gwr y gofidion, ac hynodawl trwy flinder; Ac megis yn cuddio ei wyneb rhagom: Dirmyg oedd, ac ni wnaethom gyfrif o honaw. Diau ein gwendidau ni á gymerodd efe arno; Ac ein gofidion ni, dygodd hwynt: Eto cyfrifasom ni ef wedi ei archolli; Gwedi ei daraw gan Dduw, ac ́ei Ond efe a wanwyd am ein troseddgystuddiaw. au ni; Ac efe á friwwyd am ein camwedd au ni: Y gosp er ein heddwch ni á fu arno ef; A thrwy ei gleisiau ef y daeth iachâad i ni. Nyni oll fàl y ddafad á grwydrasom; Troisom àr neilltu, pawb i'w ffordd ei hun; Ac IEHOVAH a wnaeth i ddisgyn arno ef ein camweddau ni oll: Mynid tâl; ac yntau á ddaeth yn atebawl, ac nid agorodd ei enau; Màl yr oen á arweinir i'r lladdfa, Ac fal dafad o flaen ei chneifiwr yn fud; |