e qua furto aut alio cafu furreptus in Mediceam

pervenit.

Expreffa jam dudum ex hoc codice erat editio Paulli Manutii 1583. Nuper ad eandem excufa fertur editio Ambrogiana. Heinfius diligenter eum Florentiæ evolverat. Varietatem lectionis excerptam jam 1565 vulgaverat Brixiæ Paullus Gabianus.

Alterum volumen Fogginius promiserat priori illi fubjiciendum, in quo hiftoriam codicis ulterius perfequuturus effet; in quo quæ modo difputata funt, accuratius forte et copiofius tradita fuiffent.

JO. PIERII VALERIANI CODD.

Præter Vaticanum codicem fupra memoratum, quem Romanum appellat, a Pierio excuffi funt:

Codex Oblongus, quo quidem nomine a forma voluminis ducto ab ipfo Pierio defignatur, minoribus litteris exaratus et ipfe admodum vetus, Pierio judice. Pomponii Læti delicias eum olim fuiffe, idem Pierius memorat ad Æn. V, 143. X, 186. 345. Georg. IV, 368, fitque mihi probabile, fuiffe eundum, quem Epifcopus Aleriensis in Ed. principe altera emendanda adhibuerat: de

cimeliis domus de Monte (de quo dubitare licet; a Rudolpho Carpenfi ad eam gentem perlatum eum effe probabilius fit); Julius III ex ea gente oriundus codicem dono dederat Cardinali Innocentio de Monte, a quo 1568 muneris loco pervenit ad Cofmum.

qua

qua vid. inf. Adfervabatur ille in bibliotheca Vaticana, in qua tamen fruftra eum quærebat Bottarius præf. ad fragm. Vatic. p. V. Mirum eft de eo nil memorari a viris doctis, quoties de claris Pomponii codicibus agunt, ut Perfii, Pompeii Fefti; ne Apoft. Zeno quidem Diff. Voffiane p. 243 fq. Levat tamen defiderium Pierii in eo adhibendo diligentia.

Codex Longobardicus Pierii, quem non piget evolvisse, ut ille de eo monet ab Bucolic. princ. A charactere nomen impofitum, qui tamen qualis fit, ex nomine vix definire aufit aliquis, cum in scripturæ notione definienda valde fluctuarint fuperiorum fæculorum critici.

Codex Mediceus Pierii: ab eo, quem Fogginius expreffit, utique diverfus, quod vel hinc colligas, quia in prima ftatim Ecloga a Pierio laudatur ; Fogginianus vero ab initio mutilus eft; etfi lecitiones funt quæ cum illo conveniunt, inpr. Æn. XII, 221 pubentes, quod Mediceus a Fogginio excufus in litura habet. Eum inter emendatos effe, ad Bucolic. pr. Pierius teftatur. Num ille etiamnum in magno illo codd. Virgilianor. numero, qui in Medicea fervantur, lateat, non dixerim.

Lectiones variantes ex iifdem libris modo memoratis, quibus Pierius ufus fuerat, ad editionem Juntinam, forte ab ipfius Pierii manu, notatas habuit Heinfius, memorante Burm. in præf. ad Virgil. Pierius tamen præter iftos nonnullos alios manu verfaverat. Ita Codicem Portium, Codi

cem Bellunenfem, ad Æn. IV, 138 memorat, Delphium ad Æn. IX, 651, Palatinum ad lib. X, 51. Etiam plures Vaticanos verfavit manu: vid. eum ad Æn. VII, 400. IX, 102.

Codicem veterem apud Janum Parrhafium, et alium, in Vaticana bibliotheca, quem Franc. Petraraiunt, teftem producit Pierius ad Ge. III, 348, qui tamen illi fint aut fuerint, dicere non habeo. Hic quidem an in Vaticanis fupra commemoratis lateat, definire non aufim; et an alter idem fit cum eo, qui a P. Burmanno fub Parrhafiano nomine excitatur, non minus difficile eft pronuntiare.

Alius Virgilius cum Servii commentariis, membranaceus, in fronte figuris pictoris non ignobilis Simonis Senenfis exornatus, notis et gloffis a manu Petrarcha valde interpolatus, ad Fulvium Urfinum pervenerat, unde deinceps a Card. Frid. Borromæo in Bibliothecam Ambrofianam advectus fuit.

Docet hoc P. Burmannus in præf. Virgilii, et præter Montfauconium Diar. Ital. pag. 20. Bibl. Mff. T. I, pag. 530, advocat Tomafin. Petrarch. rediviv. cap. XV, pag. 87. Apud hunc pag. 85 Virgilius Art. Pirrhi, nobilis Ticinenfis, laudatur.

Herc. Ciofanus ad Ovid. Met. VI, 117 loco a Burmanno in præf. notato multa de vetuftiffimo

memorat

memorat exemplari Afcanii Grandævi, civis Sulmonenfis, quem Mureto miferat.

Idem in bibliotheca Vaticana veterem alium Longobardicum, qui an idem cum Pieriano libro fit, ex nominis ratione judicium ferre non licet, et alium antiquum vidiffe fe narrat.

Eodem loco librum valde antiquum P. Galefii, alium fatis veterem Ludov. Lantis, R. antiquiffimum alium Fulvii Urfini laudat. Fuit hic forte Colotianus, de quo vide paullo poft.

P. Bembi liber paffim memoratur; nec tamen is unus idemque. Moleftiam facit res ab iis, qui codices manibus verfarunt, tam parum diferte expofita. Omnibus diligenter circumfpectis et confideratis, Virgilii codices tres diverfos in ejus fupellectili libraria fuiffe invenio: unum, nunc in Vaticana repofitum, Aldo, Pierio, et Urfino haud vifum, qui fragmenta complectitur, quæ Bottarius in lucem edidit: de iis fupra actum; alterum, qui Lufus juveniles cum Bucolicis et Georgicorum lib. I, parte continebat; e quo Culicem correxit P. Bembus. v. præfat. noftram ad Culic.; tertium, quem Urfinus cum altero illo domi fuæ habebat, et quem, ut ille ad Ecl., VIII, 44 monet, ex Academia Pontani, grandioribus litteris exaratum, habuiffe Bembum dicunt. Ex dictis his accuratius conftitui poterunt ea, quæ in præfat. Anthol. Lat. T. I, p. LIII de Bembi codd. difputata funt.

Præter tres hos codd. fuere duo alii, alter Bu

colica complexus, cum notis, qui primum Bern. Bembi, deinde P. Bembi Cardinalis, fuerat, alter libros Æneidos continens, itidem cum gloffis, qui a Modefto Polentone, Sicconis f. ad P. Bembum Card. pervenerat; quorum uterque ad Laur. Pignorium, et ex ejus teftamento ad Dominicum Molinum, Senatorem Venetum, tranfierat. v. Tomaftinum Biblioth. Patav. pag. 85.

Codex Colotianus Fulvii Urfini, qui olim Angeli Colotii fuerat, quemque Urfinus bibliothecæ Vaticanæ intulit, ubi nunc num. 1575 fervatur. Vide de eo Urfin. ad Ecl. VIII, 44 et Bottarii præfat. ad Fragm. Vatic. p. XI. Varietatem ex eo paffim notavit Urfinus in Virgilio collat. Script. Græc. illuftrato. Confentit in multis cum Mediceo, vide v. c. Ge. III, 235. 236. Pervetuftum eum appellabat Urfinus; in fine tamen fæc. XII fcriptum cenfet Bottarius.

Habebat Urfinus præterea duo libros emendatiffimos, de quibus ad Ecl. VIII, 44 memorat; fcilicet Codicem litteris Longobardicis exaratum, h. e. ut fufpicor, litteris minufculis paffim admixtis ; talem enim fcripturam illo tempore ita appellare folebant; tum Codicem vetuftiffimum, qui fuerat Franc. Philelphi.

Codex Barthii. Habuit vir doctiffimus tres Virgilii codices, inter quos unum vetuftiffimum, in

cujus