Comissabere Maximi, Si torrere iecur quaeris idoneum. Namque et nobilis, et decens, Et pro sollicitis non tacitus reis, Et centum puer artium, Late signa feret militiae tuae, Et quandoque potentior Largis muneribus riserit aemuli, Albanos prope te lacus Ponet marmoream, sub trabe citrea. Illic plurima naribus Duces tura, lyraeque et Berecyntiae - comissari pro: se transferre, ut Graecorum eloxwμμá¿ɛiv, de quo multa exempla collegit Amiciss. Iacobs. in Animadv. ad Anthol. Vol. II. T. II. p. 205. Comissationes autem et laeta convivia, inprimis Veneri et eius comitibus grata et iucunda sunt; cf. Anacr. VI. 12. iecur, ut aliarum cupiditatum, ita amoris quoque sedem; vid. Toup. ad Longin. p. 302. et cf. supr. ad I, 13. 4.—idoneum, sc. quod torreatur amoribus. decens, pulcher, amabilis, ut supr. I, 18. 6. Venus decens; et passim alibi. non tacitus, litotes pro: disertus. centum puer artium, complurium 15 20 v. 21-32. Illic cett. in illo tem artium scientia imbutus, pluribus plo, quaecunque te delectant, in artibus simul excellens, nihil ampli us. Et quandoque potent. larg. mun. ris. aemul. et quando se a puella sua iis rivalibus, qui largis muneribus viam ad eam affectaverant, non sine iucunda animi voluptate honorem tuum instaurabit. Maximus. Delectabere tibiae Mixtis carminibus, non sine fistula; Illic bis pueri die 25 Numen cum teneris virginibus tuum In morem Saliûm ter quatient humum. Me nec femina, nec puer Cur facunda parum decoro Inter verba cadit lingua silentio ? - tus esse debebat, cum idem in laetioribus conviviis, quibus et ipsa delectabatur, audiri soleret; cf. supr. III, 19. 18. seqq. Caeterum tam lyrae, (quae inde supr. III, 11. 6. amica templis dicitur,) quam tibiae et fistulae, in sacris usus fuit; de tibiae et fistulae discrepantia vid. supr. ad III, 19. 20. Berecyntiae, h. e. Phrygiae, cf. supr. 1. 1. mixtis carminibus, h. e. concentu, quem mixti inter se lyrae, tibiae et fistulae modi efficiunt; infr. Epod. IX, 5. Sonante mixtum tibiis carmen lyra. Illic bis pueri die cett. in templo illo puerorum puellarumque chorus hymnos vel alterna carmina in laudes tuas inter saltandum cantabit. bis die, matutino et vespertino tempore, ut in sacris Isiacis apud Tibull. I. 3. 31. — pede candido, pulchro, nibil amplius. in morem Saliúm, cf. supr. I, 36. 12. quatient humum, cf. supr. I, 4. 10. largiore vini haustu vincere studet, ut infr. Epist. I, 19. 11. novis floribus, corollis convivalibus e recentibus floribus nexis. v. 33 40. Dum alienum nunc animum ab amoris lusibus se habere ait, subito signa, vim novi amoris declarantia, in se animadvertit, nec, Ligurinum, mollem puerum, esse, qui veteres flammas resuscitaverit, dissimulat. Similis fere locus est apud Tibull. I. 4. 81. ubi poeta medela illa, qua modo aliis in amore succurrere studuerat, se ipsum, novo vulnere saucium, indigere sentit. rara lacrima, quae furtim (ut Hor. supr. I, 13. 7. loquitur) in genas labitur. Cl. Mitsch. comparat Meleag. LIII. 1. Anth.' Graec. T. I. P. 17. Διεί μοι δύνει μὲν ἐν οὔασιν ἦχος Ερωτος, Ομμα δὲ σίγα πό dè dous to ylvxv dánov géqɛl. Apud θοις τὸ γλυκὺ δάκρυ φέρει. Dioscorid. Epigr. XXIV. 4. Anth. Graec. T. I. p. 250. eiusmodi lacryma, quam mollior amor exprimit, xlwgòv dánov vocatur. cadit, h. e. cessat, torpet, deficit, vel, ut Plaut. Mil. Glor. IV. 6. 56. de lin Nocturnis ego somniis Iam captum teneo, iam volucrem sequor Te per gramina Martii Campi, te per aquas, dure, volubiles. CARMEN II. AD IVLVM ANTONIV M. Pindarum quisquis studet aemulari, gua obmutescente loquitur, praecidi- - CARMEN II. Poeta, ab Iulo Antonio rogatus, ut gloriosum et felicem Augusti e bello Germanico in urbem reditum, qui magno desiderio et communi omnium laetitia tum Romae exspectabatur, carmine quodam Pindarico celebraret, recusat quidem in hoc carmine, quod sibi ab illo demandatum fuerat, sed hac ipsa recusatione, quod se explere posse negat, egregie, ut supr. I, 6. II, 12. et infr. IV, 15., explet. Quid enim paucis illis, quibus a versu 35 usque ad v. 40, omnes Augusti laudes breviter complexus est, gravius, sublimius et magnificentius de illo dici potuit? Totius autem huius carmi 99 40 nis splendor in hac fere pulcherrime collustrata et amplificata conspicitur sententia: Si hoc mihi sumam, ut, te auctore, Antoni, Pindaricum quoddam carmen in felicem Augusti reditum componam, aeque temere agam, ac si ceratis alis, uti Icarus, in altum eniti tentem; Pindarus enim in quovis carminum genere est poeta princeps et summus. nec ulli imitabilis; at ego sum tenuis tantum et humilis poeta. Tu igitur ipse, Antoni, quando Augustus, in cuius praesidio summa Romanorum salus atque felicitas nititur, triumphans in urbem ingredietur, grandiore spiritu eius laudes cclebrabis, et tum, si vox mea die illo laetissimo inter publicas acclamationes auribus percipi poterit, cum tota civitate iterum iterumque Io triumphe! canam; ex voto autem pro Augusto suscepto, uti tu decem tauros et totidem vaccas, ita ego pro rerum mearum modulo vitulum immolabo.“ Scriptum fortasse est hoc carmen eo ipso anno quo Augustus V. C. DCCXXXVIII. inter alios trans Rhenum Germaniae populos, nomini Romano infestos, Sygambros inprimis, quorum mentio in hoc carmine fit, perdomuisse traditur; vid. Dio LIV. 19. seqq. Quamvis enim Augustus 5 non statim post Sygambros victos, Icari pennis assequi conetur; offensed V. C. DCCLI. demum Romam redierit, curis quippe ad res in Gallia et Hispania componendas retentus; eius reditus tamen iam longe ante tam publicis quam privatis votis exspectatus fuerat, vid. Dio l. I. De Iulo Antonio, Marci Triumviri e Fulvia filio, praeter Dionem LIV. 26. et Vell. II. 100. vide Gentis Octavianae Stemma diligenter a Cl. Wetzelio contextum in Vit. Hor. III. p. 57. v. 1-8. Pindar. quisquis cett. Quicunque ad Pindari exemplum se carmen aliquod componere posse temere sibi persuadet, is temeritatis suae, ut olim Icarus, poenas dabit, b. e. is ob rem tam temere et inconsideranter tentatam se deridendum propinabit. cer. ope Daedalea pennis, alis Daedali arte ex cera factis. pennis niti, significanter pro vulgari: volare, ut apud Virgil. Aen. IV. 252. vitreo, caeruleo, viridi, valívy. cf. supr. ad I, 17.20. datur. nom. pont. notissimum illud Ovidii: Icarus Icariis nomina fecit aquis, vel: Icarus immensas nomine Icari autem ille cesignat aquas.ratarum pennarum ope in altum se at tollendi conatus proverbiali locutione iam pro quovis temerario ausu ponitur; quodsi enim cum plurimis interpretibus rei imagini insistimus, et Pindarum tanquam alitem vel cycnum in alto volantem nobis fingimus, quem frustra aliquis ceratis -- dere sane nos debet mutata statim Pindari cum rapido torrente comparatio; hinc consulto poeta in versu primo dixit Pindarum aemulari; non: ad Pindarum in alto volantem eniti, quod fere, si ad Pindari volatum accommodare voluisset exemplum Icari, exprimere in versu priv. 5-8. mo poeta debuerat. `Monte decurrens velut amnis cett. Ingeniorum ubertas, vel orationis copia et abundantia passim quidem cum flumine comparari solet, (exempla tam ex ipso Pindaro, quam ex aliis poetis depromta vid. apud Mitsch.) sed Horatius haud acquiescens in hac vulgari comparatione im- · vel petum illum, quo Pindarus ruit, verborum illorum ex profundo eius ore prorumpentium vim et copiam rapido torrenti aequiparat. Iunge: Pindarus fervet, inmensusqne ore profundo ruit, velut amnis, monte decurrens, quem cett. · fervet, h. e. fervore illo et aestu, quo poetae corripi et agitari solent, concitatur; accommodate ad amnem, qui vehementius commotus proprie fervere vel aestuare dicitur; hinc infr. Sat. I, 10. 62. rapido ferventius 'amni inmens. prof. ore ruit, Ingenium. Pindarus, cui os profundum, oróμœ e quo, tanquam e ßadú, h. e. os, fonte uberrimo, immensa verborum sententiarumque profluit copia, tribuitur, ipse exquisitiore ratione: inmensus profundo ore ruere dici Laurea donandus Apollinari, Seu Deos, regesve canit, Deorum tur; ruit, exuberat, prorumpit; cum Pindari ore profundo Cl. Mitsch. comparat Cratini Fragm. apud Suid. ν. Δωδεκάχρονον στόμα. cf. Callimach. H. Apoll. 106. — imbres quem sup. not. alu. rip. elegante brevitate pro: qui, non capiens, quibus per imbres auctus est, aquas, super alveum vel iustas ripas effunditur; sive quem imbres tanta aquarum copia impleverunt, ut super solitas ripas effunderetur; notas, quibus adhuc amnis continebatur. v. 9-20. Laur. don. Apoll, cett. Pindarus, poeta in quovis carminum genere summus. Ex ipso autem hoc loco, quae fuerint illa carminum genera, in quorum quoque Pindarus excelluerit, cognoscere licet; scripsisse nempe illum refert 1) Dithyrambos, 2) Paeanas s. Hymnos et Encomia, 3) Epinicia s. laudes Hieronicarum, 4) Epicedia s. dońvovs, e quibus omnibus Epinicia tantum aetatem tulisse saepe iam doluerunt semperque dolebunt veterum literarum aestimatores. laurea Apollinari, (pro: Apollinea) ipse Hor. supr. III, 30. 11. Delphica lauro a Melpomene cingi cupit. per audaces dithyr. dithyrambos in sacris Bacchicis primum ab hominibus, furore percitis, fero quodam cantu iactatos, et deinde a Laso, Pindari praeceptore, cultiore, ut videtur, forma, in scenam introductos esse, 10 15 satis quidem constat; sed cum perfecta dithyramborum exempla tempus nobis inviderit, de peculiari eorum natura et forma nihil certi statui potest. Regnasse in hoc carminum genere eam inprimis licentiam et audaciam, ut eorum auctores, liberius furori suo indulgentes, haud ad praecepta illa, quae alias poetarum impetum coercent, se componerent, sed numeros pro lubitu mutarent, (hinc numeris fertur lege solutis) et ab uno ad aliud versuum ge'nus transilirent; id ex hoc ipso loco Horatiano colligere licet. Ipse Hor. in duobus illis carminibus ad Bacchum supr. II, 19. III, 25. concipere quidem dithyrambici poetae spiritum tentat, sed ambo illa carmina ab externa dithyrambici carminis forma longe recedere videntur. Caeterum de dithyrambis Pindaricis vid. Cel. Schneideri Versuch über Pindars Leben und Schriften p. 20.— nova verba, intellige nova sententiarum lumina, nove effictas grandisonorum verborum formulas, vel, ut supr. III, 25. 7. Hor. loquitur: recentia, indicta adhuc ore alio. devolvit, apposite ad torrentis, cum impetu fluctus suos devolventis, imaginem. Seu Deos, regesve canit, - h. e. Paeanas. Hinc Serv. ad Virgil. Aen. X. 732. Pindarus opus suum, quod et hominum et deorum laudes continet, Paeanas vocavit. Sub -- |