Ipsi laetitia voces ad sidera jactant
Intonsi montes; ipsae jam carmina rupes,
Ipsa sonant arbusta: "deus, deus ille, Menalca"!
Sis bonus o felixque tuis! en quattuor aras:
Ecce duas tibi, Daphni, duas altaria Phoebo.
Pocula bina novo spumantia lacte quotannis
Craterasque duos statuam tibi pinguis olivi,
Et multo in primis hilarans convivia Baccho,
Ante focum, si frigus erit, si messis, in umbra,
Vina novum fundam calathis Ariusia nectar.
Cantabunt mihi Damoetas et Lyctius Aegon;
Saltantes satyros imitabitur Alphesiboeus.
Haec tibi semper erunt, et cum sollemnia vota
Reddemus nymphis, et cum lustrabimus agros.
Dum juga montis aper, fluvios dum piscis amabit,
Dumque thymo pascentur apes, dum rore cicadae,
Semper honos nomenque tuum laudesque manebunt.
Ut Baccho Cererique, tibi sic vota quotannis
Agricolae facient; damnabis tu quoque votis.

Mop. Quae tibi, quae tali reddam pro carmine dona?
Nam neque me tantum venientis sibilus austri
Nec percussa juvant fluctu tam litora, nec quae
Saxosas inter decurrunt flumina valles.

Men. Hac te nos fragili donabimus ante cicuta.
Haec nos, "Formosum Corydon ardebat Alexim,"
Haec eadem docuit, "Cujum pecus? an Meliboei? ”

Mop. At tu sume pedum, quod, me cum saepe rogaret, Non tulit Antigenes et erat tum dignus amari Formosum paribus nodis atque aere, Menalca.

65

70

75

80

85

90

ECLOGA VI.

VARUS.

PRIMA Syracosio dignata est ludere versu
Nostra neque erubuit silvas habitare Thalia.
Cum canerem reges et proelia, Cynthius aurem
Vellit et admonuit: "Pastorem, Tityre, pingues
Pascere oportet oves, deductum dicere carmen.'
Nunc ego- namque super tibi erunt, qui dicere laudes,
Vare, tuas cupiant et tristia condere bella -
Agrestem tenui meditabor arundine musam.
Non injussa cano. Si quis tamen haec quoque, si quis
Captus amore leget, te nostrae, Vare, myricae,

Te nemus omne canet; nec Phoebo gratior ulla est,
Quam sibi quae Vari praescripsit pagina nomen.
Pergite, Pierides. Chromis et Mnasylos in antro
Silenum pueri somno videre jacentem,
Inflatum hesterno venas, ut semper, Iaccho;
Serta procul, tantum capiti delapsa, jacebant,
Et gravis attrita pendebat cantharus ansa.
Aggressi (nam saepe senex spe carminis ambo
Luserat) injiciunt ipsis ex vincula sertis.
Addit se sociam timidisque supervenit Aegle,
Aegle, Naiadum pulcherrima, jamque videnti
Sanguineis frontem moris et tempora pingit.
Ille dolum ridens, "Quo vincula nectitis"? inquit.
"Solvite me, pueri; satis est potuisse videri.
Carmina, quae vultis, cognoscite; carmina vobis,
Huic aliud mercedis erit." Simul incipit ipse.
Tum vero in numerum Faunosque ferasque videres
Ludere, tum rigidas motare cacumina quercus ;
Nec tantum Phoebo gaudet Parnasia rupes,
Nec tantum Rhodope mirantur et Ismarus Orphea.
Namque canebat, uti magnum per inane coacta
Semina terrarumque animaeque marisque fuissent
Et liquidi simul ignis; ut his exordia primis

5

10

15

20

25

30

Omnia et ipse tener mundi concreverit orbis ;
Tum durare solum et discludere Nerea ponto
Coeperit et rerum paulatim sumere formas;
Jamque novum terrae stupeant lucescere solem
Altius, atque cadant submotis nubibus imbres;
Incipiant silvae cum primum surgere, cumque
Rara per ignaros errent animalia montes.
Hinc lapides Pyrrhae jactos, Saturnia regna,
Caucasiasque refert volucres furtumque Promethei.
His adjungit, Hylan nautae quo fonte relictum
Clamassent, ut litus, "Hyla, Hyla," omne sonaret;
Et fortunatam, si numquam armenta fuissent,
Pasiphaen nivei solatur amore juvenci.
Ah, virgo infelix, quae te dementia cepit?
Proetides implerunt falsis mugitibus agros:

At non tam turpes pecudum tamen ulla secuta est
Concubitus, quamvis collo timuisset aratrum
Et saepe in levi quaesisset cornua fronte.
Ah, virgo infelix, tu nunc in montibus erras:
Ille, latus niveum molli fultus hyacintho,
Ilice sub nigra pallentes ruminat herbas,

35

40

45

50

Aut aliquam in magno sequitur grege. "Claudite, nymphae,

Dictaeae nymphae, nemorum jam claudite saltus,
Si qua forte ferant oculis sese obvia nostris
Errabunda bovis vestigia; forsitan illum,
Aut herba captum viridi aut armenta secutum,
Perducant aliquae stabula ad Gortynia vaccae.'
Tum canit Hesperidum miratam mala puellam ;
Tum Phaet
sco circumdat amarae

Corticis, atone sole proceras erigit alnos.

Tum canit, errantem Permessi ad flumina Gallum
Aonas in montes ut duxerit una sororum,

55

60

65

Utque viro Phoebi chorus adsurrexerit omnis;

Ut Linus haec illi, divino carmine pastor,

Floribus atque apio crines ornatus amaro

Dixerit: "Hos tibi dant calamos, en accipe, musae,

Ascraeo quos ante seni; quibus ille solebat

70

Cantando rigidas deducere montibus ornos.

His tibi Grynei nemoris dicatur origo,

Ne quis sit lucus, quo se plús jactet Apollo."

Quid loquar aut Scyllam Nisi, quam fama secuta est
Candida succinctam latrantibus inguina monstris
Dulichias vexasse rates et gurgite in alto

Ah! timidos nautas canibus lacerasse marinis;
Aut ut mutatos Terei narraverit artus,
Quas illi Philomela dapes, quae dona pararit,
Quo cursu deserta petiverit, et quibus ante
Infelix sua tecta supervolitaverit alis?

Omnia, quae, Phoebo quondam meditante, beatus
Audiit Eurotas jussitque ediscere laurus,
Ille canit; pulsae referunt ad sidera valles;
Cogere donec oves stabulis numerumque referri
Jussit et invito processit Vesper Olympo.

75

80

85

ECLOGA VII.

MELIBOEUS.

MELIBOEUS.

CORYDON.

THYRSIS.

M. Forte sub arguta consederat ilice Daphnis,
Compulerantque greges Corydon et Thyrsis in unum,
Thyrsis oves, Corydon distentas lacte capellas,
Ambo florentes aetatibus, Arcades ambo,

Et cantare pares et respondere parati.
Huc mihi, dum teneras defendo a frigo

Vir gregis ipse caper deerraverat; atque ego Daphnim
Aspicio. Ille ubi me contra videt, "Ocius," inquit,
Huc ades, o Meliboee! caper tibi salvus et haedi;

Et, si quid cessare potes, requiesce sub umbra.
Huc ipsi potum venient per prata juvenci ;
Hic virides tenera praetexit arundine ripas
Mincius, eque sacra resonant examina quercu."

5

10

Quid facerem? neque ego Alcippen neque Phyllida

habebam,

Depulsos a lacte domi quae clauderet agnos;

15

Et certamen erat, Corydon cum Thyrside, magnum.
Posthabui tamen illorum mea seria ludo.
Alternis igitur contendere versibus ambo
Coepere; alternos musae meminisse volebant.
Hos Corydon, illos referebat in ordine Thyrsis.

20

C. Nymphae, noster amor, Libethrides, aut mihi carmen,
Quale meo Codro, concedite; proxima Phoebi
Versibus ille facit; aut, si non possumus omnes,
Hic arguta sacra pendebit fistula pinu.

T. Pastores, hedera nascentem ornate poetam,
Arcades, invidia rumpantur ut ilia Codro;
Aut, si ultra placitum laudarit, baccare frontem
Cingite, ne vati noceat mala lingua futuro.

25

C. Setosi caput hoc apri tibi, Delia, parvus
Et ramosa Micon vivacis cornua cervi.
Si proprium hoc fuerit, levi de marmore tota
Puniceo stabis suras evincta cothurno.

30

T. Sinum lactis et haec te liba, Priape, quotannis
Exspectare sat est: custos es pauperis horti.
Nunc te marmoreum pro tempore fecimus; at tu,
Si fetura gregem suppleverit, aureus esto.

35

C. Nerine Galatea, thymo mihi dulcior Hyblae,
Candidior cycnis, hedera formosior alba,

Cum primum pasti repetent praesepia tauri,

Si qua tui Corydonis habet te cura, venito.

40

T. Immo ego Sardoniis videar tibi amarior herbis,
Horridior rusco, projecta vilior alga,

Si mihi non haec lux toto jam longior anno est,

Ite domum pasti, si quis pudor, ite juvenci,

C. Muscosi fontes et somno mollior herba,

45

ས་