wwww C. PLINII SECUNDI HISTORIARUM MUNDI LIBER XXIV. MEDICINE EX ARBORIBUS SILVESTRIBUS. Discordiæ in arboribus et herbis, atque concordiæ. I. I. NE silvæ quidem, horridiorque naturæ facies, medicinis carent, sacra illa parente rerum omnium, nusquam non remedia disponente homini, ut medicina fieret etiam solitudo ipsa : sed ad singula illius discordiæ atque concordiæ miraculis occursantibus. Quercus et olea tam pertinaci odio dissident, ut altera in alterius scrobe depactæ moriantur : quercus vero et juxta nucem juglandem. Pernicialia et brassicæ cum vite odia ipsum olus, quo vitis fugatur, adversum cyclamino et origano arescit. Quin et annosas jam, et quæ sternantur arbores, difficilius cædi, ac celerius inarescere tradunt, si prius manu, quam ferro, attingantur. Pomorum onera a jumentis statim sentiri ac nisi prius ostendantur his, quamvis pauca portent, sudare illico. mw HISTOIRE NATURELLE DE PLINE. LIVRE XXIV. REMÈDES TIRES DES ARBRES DES FORÊTS. Antipathies et sympathies tant des arbres que des herbes. I. 1. DANS ANS les forêts, dans les lieux même où l'aspect de la nature est le plus sauvage, on rencontre des plantes médicinales. La nature, cette mère commune de tous les êtres, a placé partout des remèdes pour l'homme; elle a voulu que la solitude même lui devînt utile; mais, à chaque pas, elle lui offre, dans l'accord ou dans la discorde de ses productions diverses, de nouvelles occasions d'admirer ses merveilles. Le chêne et l'olivier ont l'un pour l'autre une antipathie si opiniâtre, que, mutuellement transplantés dans la place que chacun d'eux occupait, ils meurent. Un chêne planté près d'un noyer ne vit pas long-temps. La vigne et le chou semblent se porter une haine mortelle; et le chou lui-même, si redoutable pour la vigne, sèche devant le cyclamen et l'origan. On prétend que les vieux arbres qu'on veut abattre se coupent avec plus de peine, et sèchent plus vite, si la main de l'homme y touche avant Ferula asinis gratissimo sunt in pabulo, ceteris vero jumentis præsentaneo veneno: qua de causa id animal Libero patri adsignatur, cui et ferula. Surdis etiam rerum sua cuique sunt venena, ac minimis quoque. Philyra coci et polline nimium salem cibis eximunt. Prædulcium fastidium sal temperat. Nitrosæ aut amaræ aquæ, polenta addita mitigantur, ut intra duas horas bibi possint. Qua de causa in saccos vinarios additur polenta. Similis vis rhodia creta, et argillæ nostrati. Concordia valent, quum pix oleo extrahitur, quando utrumque pinguis naturæ est. Oleum solum calci miscetur, quando utrumque aquas odit. Gummi aceto facilius eluitur, atramentum aqua. Innumera præterea alia, quæ suis locis dicentur assidue. Hinc nata medicina. Hæc sola naturæ placuerat esse remedia parata vulgo, inventu facilia, ac sine impendio, et quibus vivimus. Postea fraudes hominum et ingeniorum capturæ officinas invenere istas, in quibus sua cuique homini venalis promittitur vita. Statim compo |