Billeder på siden
PDF
ePub

Illum etiam lauri, etiam flevere myricæ;
Pinifer illum etiam, folâ fub rupe jacentem,
Mænalus et gelidi fleverunt faxa Lycæi.
Stant et oves circum; noftri nec pœnitet illas;
Nec te poeniteat pecoris, divine poëta:
Et formofus oves ad flumina pavit Adonis.
Venit et upilio; tardi venere bubulci;
Uvidus hibernâ venit de glande Menalcas.
Omnes, Unde amor iste, rogant, tibi? Venit Apollo:
Galle, quid infanis? inquit: tua cura, Lycoris,
Perque nives alium perque horrida caftra fecuta eft.
Venit et agrefti capitis Silvanus honore,
Florentis ferulas et grandia lilia quaffans.
Pan, deus Arcadiæ, venit: quem vidimus ipfi
Sanguineis ebuli baccis minioque rubentem.
Ecquis erit modus? inquit: Amor non talia curat:
Nec lacrimis crudelis Amor, nec gramina rivis,
Nec cytifo faturantur apes, nec fronde capellæ.
Triftis at ille: Tamen cantabitis, Arcades, inquit,
Montibus hæc veftris; foli cantare periti

Arcades. O mihi tum quam molliter offa quiefcant,
Veftra meos olim fi fiftula dicat amores!
Atque utinam ex vobis unus, veftrique fuissem
Aut cuftos gregis, aut maturæ vinitor uvæ!
Certe, five mihi Phyllis, five effet Amyntas,
Seu quicumque furor, (quid tum, fi fufcus Amyntas?
Et nigræ violæ funt, et vaccinia nigra)
Mecum inter falices lentâ fub yite jaceret;

Serta mihi Phyllis legeret, cantaret Amyntas.
Hic gelidi fontes; hic mollia prata, Lycori;
Hic nemus: hic ipfo tecum confumerer ævo.
Nunc infanus amor duri te Martis in armis,
Tela inter media, atque adverfos detinet hoftis.
Tu procul a patriâ (nec fit mihi credere tantum!)
Alpinas, ah dura! nives, et frigora Rheni,
Me fine fola vides. Ah te ne frigora lædant!
Ah tibi ne teneras glacies fecet afpera plantas!
Ibo, et, Chalcidico quae funt mihi condita versu
Carmina, paftoris Siculi modulabor avenâ,
Certum eft in filvis, inter fpelæa ferarum,
Malle pati; tenerisque meos incidere amores
Arboribus: crefcent illa; crefcetis, amores.
Interea mixtis luftrabo Manala Nymphis,
Aut acres venabor apros: non me ulla vetabunt
Frigora Parthenios canibus circumdare faltus.
Jam mihi per rupes videor lucosque fonantis
Ire; libet Partho torquere Cydonia cornu
Spicula: tamquam hæc fint noftri medicina furoris,
Aut deus ille malis hominum mitefcere difcat.
Jam neque Hamadryades rurfum, nec carmina nobis
Ipfa, placent; ipfæ rurfum, concedite, filvæ.
Non illum noftri poffunt mutare labores;
Nec, fi frigoribus mediis Hebrumque bibamus,
Sithoniasque nives hiemis fubeamus aquofæ:
Nec fi, quum moriens altâ liber aret in ulmo,
Æthiopum verfemus ovis fub fidere Cancri.

Omnia vincit Amor; et nos cedamus Amori.

Hæc fat erit, divæ, veftrum ceciniffe poëtam, Dum fedet, et gracili fifcellam texit hibisco, Pierides: vos hæc facietis maxima Gallo; Gallo, cujus amor tantum mihi crescit in horas, Quantum vere novo viridis se subjicit alnus. Surgamus: folet effe gravis cantantibus umbra; Juniperi gravis umbra: nocent et frugibus umbræ. Ite domum, faturæ, venit Hesperus, ite, capella,

P. VIRGILII MARONIS

GEORGICON

LIBER PRIMUS.

AD C. CILNIUM MECENATEM.

GEORGICON I.

QUID faciat lætas fegetes, quo fidere terram
Vertere, Mæcenas, ulmisque adjungere vites,
Conveniat; quæ cura boum, qui cultus habendo
Sit pecori; apibus quanta experientia parvis:
Hinc canere incipiam. Vos, o clariffima mundi
Numina! labentem cœlo quæ ducitis annum:
Liber, et alma Ceres; veftro fi munere tellus
Chaoniam pingui glandem mutavit aristâ,
Poculaque inventis Acheloïa miscuit uvis;
Et vos, agreftum præfentia numina, Fauni,
Ferte fimul Faunique pedem Dryadesque puellæ:
Munera veftra cano. Tuque o, cui prima fremen-

tem

« ForrigeFortsæt »