Heu genitorem, omnis curæ cafûsque levamen,
Amitto Anchifen! Hic me, pater optime, feffum
Deferis; heu! tantis nequidquam erepte periclis!
Nec vates Helenus, quum multa horrenda moneret,
Hos mihi prædixit luctus, non dira Celano.
Hic labor extremus, longarum hæc meta viarum.
Hinc me digreffum veftris deus adpulit oris.

Sic pater Æneas, intentis omnibus, unus
Fata renarrabat divom, curfusque docebat.
Conticuit tandem, factoque hic fine quievit.

IN VIRGILIUM NOTULE.

IN ECLOGAS.

I. 18. AD fidem vetuftiorum et plurium membranarum abfcidi verfum

Sæpè finiftra cavâ prædixit ab ilice cornix:

ftatim præivit vox 'prædicerè': quod per fe verfum effe interpola. tum evinceret, et hùc tralatum ab Ecl. ix. 15. Nec a nobis non ftat Servii filentium.

Ver. 33. Diftinxi ut redeat pinguis' ad 'victima,' probante Servio, et fcriptorum aliorum auctoritate; quos in re manifestâ quid profuerit cumulare?

Ver. 44. Dedi 'hoc' ex conjecturâ ; quam nemo improbabit, nifi qui vetustam rubiginem nitori novo prætulerit, aut cum Fabro profunditatem receptæ lectionis emirabitur. Hic' ineptit : quid enim refert 'ubi' responsum datum fit? 'quale' verò fuerit refponfum, id demùm momento videtur effe maximo. Æn. v. 706.

et vi. 344.

Hæc refponfa' dabat:

'Hoc' uno 'responso' animum delufit Apollo. Confer Ovidium met. ii. 326. Aliud non patitur linguæ ratio. Ver. 49. Aliter diftinxi non fine magno loci commodo. Hinc omnia cohærent meliùs; nec nudi aliquid, aut fine rationibus idoneis dicti, relinquitur.

Ver. 59. Dedi quod conjeceram, et ante me Cerda, affentiente uno MS. nec credibile eft aliter potuiffe fcribere Virgilium.

Oppofitionem necessariam benè servat Horat. art. poet. 30.

Delphinum filvis appingit, fluctibus aprum.'

Similitèr Claudianus, in Prob. conf. v. 169.

ubi hunc locum Virgilii apertè imitatus eft.

Nec egregiè non favet nobis ejufdem ornatiffimi poëtæ locus, non alio colore, in Eutropium, i. 354.

Æquor, et advectum filvis 'delphina' videbo.

Ver. 73. Quivis, intentiùs fpectans, agnofcet veram lectionem effe perduxit.' Dubitantem remittimus ad Ruhnkenium in Vell. Paterc. ii. 106. 2.

Ecl. ii. 20. Peffimè dispungitur poft pecoris.' Sic nofter Geo. ii. 146.

Hinc albi,' Clitumne, 'greges'-.

ibid. iii. 391.

Munere fic' niveo lana'

Valerius Flaccus, i. 90.

'niveique greges' altaria cingent.

Facetus eft Heynius, cùm putet aliâ distinctione versum fieri numerofiorem: quafi hæc cæfura non fuerit etiàm frequentiffima, et aliud magis commendaret poëfin paufarum varietate! Favet nobis Servius.

Ecl. iii. 60. Audio fecundam interpretationem Servii: "O! "Mufæ, fumamus ab Jove principium." Conferas præcedentem verfum, et ecl. vii. 19.

Ver. 109. Dudùm divinaveram transponendas effe voces 'amores' et 'amaros;' fed ante me, quod ferò intellexerim, idem "Eberto' in mentem venerat. 'Amaros' quidèm metuit amores, ut videtur, Damætas; vide verss. 65. 81. 101. dulces' autèm expertus eft Menalcas: vide verss. 66. 74.

Ecl. iv. 33. Lectionem amplector longè magis exquifitam

atque elegantem, ex auctoritate codicum; quorum unus dat 'tellure,' alter tellurem' et 'fulco;' tertius denique 'fulcis.' De his conftructionis varietatibus, quas amant in primis poëtæ, nos lector confulat ad Eurip. Herc. fur. 7. lon. 1. et Soph. Philoct. 324.

Ver. 53. Conjecturæ propriæ 'tum' extuderant; quam lectionem, MSS. confirmatam, non dubitavi recipere, quùm ufitatatior mihi videatur non lucis tantummodò, fed et fenfûs, expers.

Ecl. v. 5. Præfero motantibus.' Dicere quid expedit incertas' effe eas umbras, quas 'mutent' Zephyri? Minimè autèm ineptum videtur affirmare, umbras variare' ob Zephyrorum motum.' Plura mox dicemus ad Lucretium, iv. 78.

Ver. 54. Ad vocem 'puer' vifum eft utrobique diftinguere : conferas ver. 19.

Ecl. viii. 6. Ità placuit interpungere. Adeas quæ diximus nupèr ad Euripidis Herc. fur. 627.

Ver. 55. Amicus quidam nofter hanc lectionem invenit in MS. Eft fanè longè exquifitior, et procùl dubio vera, quùm Virgilius in animo habuerit exprimere Theocritum, idyll. i. 136. Κἠξ ορέων τοι σκωπες αηδόσι γαρυσαιντο.

Vulgata vox orta eft ex interpretatione; quàm proclivitèr, facilè difcas ex fcholio ad Theocriti locum citatum.

Ver. 74. Ità priùs conjeceram legendum, quàm noverim codicem confentire. Longè fignatior eft hæc lectio.

Ver. 83. Luce clarius eft me veritatem ex conjecturâ protuliffe. "Ego hanc laurum contra Daphnida Non immeritò recepta fcriptura fcrupulum injecit Servio: vid. fchol. Theoc. ii. 23.

Ecl. ix. 5. Videas Burmannum. Eadem noftro quoque ingenio fe obtulerat conjectura, quam pro veriffimâ ample&timur. Ecl. x. 44. Sic procùl dubio reponendum, ut ante me viderunt alii. Commentum Servii minùs placet ob fequentia.Et diftinctionem maluerim poft Martis,' ut vox 'Martis' ad 'tela' referatur. Ità Silius, viii. 20.

mærebant, cæde fine ullâ

(Infolitum fibi) bella geri, ficcasque cruore

Intert la' fini Mavortis' hebefcere dextras:

fic enim reftituendus eft ifte locus. Nofter fuprà, ecl. ix. 12. carmina tantum

Noftra valent, Lycida, 'tela' inter 'Martia'—.

Propertius, iii. 1. 7.

At valeat, Phoebum quicunque moratur in armis :

adeas etiàm Georg. ii. 283.

IN GEORGICA.

Georg. i. 4. Sequor lectionem in editione noftrâ Georgicon (minus accuratâ fanè atque puerilitèr temerariâ) mihi propofitam, tunc temporis infcio idem aliis placuiffe. Sic Horatius, se comparans api,' od. iv. 2. 31.

Carmina fingo.

operofa 'parvus'

Ver. 6. Dudum perfpexeram ità effe reponendum; per se vicinæ voces fatis oftendunt eum loqui de luminibus:' et ferò vidi Servium agnofcere pro antiquiore lectione, et, ne dubites, veriore; nam 'deos' invocat (quod notandum), et videtur ex profeffo imitari Æfchylum, Agam. 5.

Και τους φέροντας χειμα και θερος βροτοις,

Λαμπρους δυνάστας, εμπρέποντας, αιθερί.

Philo de Monarchiâ, lib. i. vocat 'fidera' apxovras nooμov. Valerius Flaccus, vii. 390.

Et jam jam magico per opaca filentia Colchis

Cœperat ire fono, monftrataque condere vultus

'Numina :'

ubi confulas interpretes. Seneca, de confol. ad Polyb. 31. Max