Nos ea, quæ tecum finxerunt carmina divi,

Cynthius, et Musæ, Bacchus, et Aglaïe.
Si laudes adfpirem, humili fed adire Camenâ;
Si patrio Graios carmine adire fales
Poffumus, optatis plus jam procedimus ipfis:
Hoc fatis eft; pingui nil mihi cum populo.

XII.

IN POMPEIUM MAGNUM, VEL IN MITHRIDATEM.

ADSPICE, quem valido fubnixum gloria regno
Altius et cœli fedibus extulerat;

Terrarum hic bello magnum concufferat orbem;
Hic reges Afiæ fregerat, hic populos:
Hic grave fervitium tibi, jam tibi, Roma, ferebat;
Cetéra namque viri cufpide conciderant;
Cum fubito, in medio rerum certamine, præceps
Conruit, e patriâ pulfus in exilium.

Tale deæ numen; tali mortalia nutu
Fallax, momento temporis, hora dedit,

XIII.

AD ANTONIUM MUSAM.

QUOCUMQUE ire ferunt variæ nos tempora vita, Tangere quas terras, quosque videre homines;

Difpeream, fi te fuerit mihi carior alter:
Alter enim quis te dulcior effe potest?
Cui Venus ante alios, divi, divumque forores,
Cuncta, neque indigno, Mufa, dedere bona;
Cuncta, quibus gaudet Phœbi chorus, ipfeque Phœ-

bus:

Doctior o! quis te, Mufa, fuiffe poteft?
O! quis te in terris loquitur jucundior uno?
Clio tam certe candida non loquitur.
Quare illud fatis eft, fi te permittis amari;
Non, contra ut fit amor mutuus inde mihi.

XIV.

IN OCTAVII MORTEM.

Quis deus, Octavi, te nobis abftulit? an, quæ
Dicunt, ah! nimio pocula dira mero?
Vobis fi culpa eft bilis: fua quemque fequuntur
Fata; quod inmeriti crimen habent cyathi?
Scripta quidem tua nos multum mirabimur, et te
Raptum, et Romanam flebimus hiftoriam:
Sed tu nullus eris. Perverfi, dicite, Manes,
Hunc fupereffe patri quæ fuit invidia?

XV.

P. VIRGILII MARONIS.

Fragmenta ex Epiftolâ, quam ad Auguftum Cæfarem fuper Eneide fuâ fcripfit.

EGO vero frequentes a te literas accipio. Et infra: De Eneâ quidem meo, fi, me Hercules, jam dignum auribus haberem tuis, libenter mitterem: fed tantum inchoata res eft; ut pæne

vitio

mentis tantum opus ingreffus mihi videar: cum præfertim, ut fcis, alia quoque ftudia ad id opus, multoque potiora, inpertiar.

P. VIRGILII MARONIS

COPA.

COPA Syrifca, caput Graiâ redimita mitellâ,
Crifpum fub crotalo docta movere latus,
Ebria fumofà faltat lafciva tabernâ,

Ad cubitum raucos excutiens calamos.
Quid juvat æftivo defeffum pulvere abeffe,
Quam potius bibulo decubuiffe toro?
Sunt topia, et calices, cyathi, rosa, tibia, chordæ,
Et trichila, umbriferis frigida arundinibus:
Eft et, Mænalio quæ garrit dulce fub antro,
Ruftica paftoris fiftula more fonans:

Eft et vappa, cado nuper defufa picato;

Eft ftrepitans rauco murmure rivus aquæ: Sunt et Cecropio junctæ de flore corollæ; Sertaque purpureâ lutea mista rofà;

Et

quæ virgineo libata Acheloïs ab amne
Lilia vimineis adtulit in calathis:

Sunt et cafeoli, quos ftirpea fifcina ficcat;
Sunt autumnali cerea pruna die;

N

Caftaneæque nuces, et fuave rubentia mala:

Eft hic munda Ceres; eft Amor, eft Bromius: Sunt et mora cruenta, et lentis úva racemis; Eft, pendens junco, cæruleus cucumis: Eft tugurî cuftos, armatus falce falignâ;

Sed non et vafto eft inguine terribilis. Huc Alibida veni: feffus jam fudat asellus: Parce illi; veftrum delicium eft afinus. Nunc cantu crebro rumpunt arbusta cicada; Nunc varia in gelidâ fepe lacerta latet. Si fapis, æftivo recubans te prolue vitro; Seu vis, cryftalli verte novos calices. Eia age, pampineâ feffus requiesce sub umbrâ; Et gravidum rofeo necte caput ftrophio: Formofus teneræ decerpes ora puellæ.

Ah! pereat, cui funt prisca supercilia! Quid cineri ingrato fervas bene olentia ferta? Anne coronato vis lapidi ifta legi?

Pone merum, et talos. Pereant, qui craftina curant! Mors aurem vellens, Vivite, ait, venio.