τίς νιν, ὦ Μῶσαι, κατέπεφνε μοῖρα; τεῦ ποκ ̓ ἐν πλακταῖς χθονός; αἴ και φωνὰν μὴ σβέσῃ πένθαμα, γόεδνον ἔμμες

εἴπατε μῦθον.

*χι Φοίβω πυρπαλάμαις ὑπ' αὐγαῖς Ινδικῶν φλέγοισι πλακῶν ἄρουραι, οὐδέ νιν ψύχει Ζεφύρων αυτμήν,

οὐ Διὸς ὄμβρος

ἀφθόναν καρπῷ δόσιν ἀμφιχήει·
ἐν δὲ χρυσῶ παμφανόωντος αἴγλαι,
ἐν δὲ λευκαυγὴς ἐλέφας, λίθων δὲ

θαύματ ̓ ἀφράστων

ὅσσ ̓ ὄναρ πέφανε πάλαι ποκ ̓ ἀκτὰν τάνδ ̓ ἑλὼν ναυσίν τε δορός τ ̓ ἐν αἰχμᾷ, Αγγλικὸς τῇ νικομάχας νεόρταν

ᾤκισεν ἕδραν,

ἀγλαᾶς θέμεθλα πόλεως· τέχναις δὲ βάρβαρον λῆμ ̓ ἄσχετον ἡμέρωσε,

καὶ σαγὰν ἀπειρομάχαις παρασχών,

εἶτα μάταιος

*ψε λόγχας ξυμμαχίαν δύσορνιν·
οἷά τις σκύμνον κε τρέφοι λέοντος,
δεῖμα σηκῷ μαλοφόνον, τρομεῦντι

δεῖμα βοτήρι.

ἢ βροτοῖς ἄφροντις ἄγαν ἄδεια σχετλίαν ἔφυσεν ἄπειρον ἄταν·

οὐρέων δ ̓ ὡς ἀζαλέων ἐν ἄγκει

αἶψ' ἀναμαιμᾷ

νήριτον σπινθὴρ ἀΐδηλος ὕλαν,

ὣς στάσις δειλαῖς φρεσὶν ἐμπεσοίσα

μυρίους λυμαινομένα φάλαγγας

ῥίμφα δεδῄει.

εὗρε δ ̓ ἐνταῦθ ̓ ἁ τριτάλαιν' ἀποικίς, εὖτε καπνοίσων καθ ̓ ὁδὼς ἀγυιαν φοινίας ῥεῦμα ἀκρυόεν θαλάσσας

εἶδ ̓ ἐπίκλυζον·

εἶδε βαλβίδων προδότας ἔπ ̓ ἄκρων αἱματοῤῥόφοις συμένους κλόνοισι,

δεσπόταις ἄημα λυγροῦ πνέοντας

σμερδνὸν ὀλέθρω.

· κέαρ ψυχρὸν κρύος ἀμφιπίτνει· πῶς φράσω τἀνθένδε; τίς ὧν ἄκουεν τλάσεται; παίδων γα φίλων κατ ̓ ὄσσως

ἄλγεσι δεινοῖς

(ὦ πόποι) λυγισδόμενοι τοκῆες

θυμὸν ἐξέπνουν· λίγα δ ̓ ἐβρέμοντο

ναπίων μὲν ἀρτιβρεφεῖς ἰυγμοὶ

ματρὸς ἐς ὦτα·

παρθένως δ ̓ ἁγνὰς ἐμίαιν ̓ ἄλαστα βαρβάρων λυσσάματ ̓· ἔσωσε δ ̓ οὐδὲν εὔγματ', οὐ γουνὸς λαβαὶ αἱματηροῦ, οὐκ ἀτεόντων

θάρσος ἡρώων· τί ποκ ̓ ἐν μέσοισιν
ἁρπαγεὶς πέπονθε λύκοις κυναγός;
οἱ δὲ ὅμως θωμοῖσιν ἐπὶ σφαγέντων

κάππεσον αυτοί.

ὀψὲ δὴ καὶ παμμίαρους φονῆας εἷλε ποιναῖς ἁ Νέμεσις τελείαις·

φεῦ. τὸ μῆδ ̓ ἡμῶν ἄτερ αἱμάτων τι

μωρὰ πεπράχθαι.

καὶ γὰρ ἂν παντα γα πέδον δάκνωσιν ἀνδρὸς ἀνθ ̓ ἑνὸς δέκα τῶν μυσατῶν,

ἄρα μείων εἶσι γόω στέναγμος

πατρίδ ̓ ἀν αἶαν ;

ἔμμε δὴ τὼς ἐν προμάχοις πεσόντας,

ὄμμ ̓ ἀγακλειτῷ θαλέθοντας αἴνῳ

πῶς δακρύσωμεν; τινὰ δ ̓ ἀμπὶ τύμβως

ᾀστέον ὕμνον;

χρᾶτε σεμναῖς Κασταλίδες λύραισι ποῖος ἡρώων τάφος; οὐ λίθῳ γὰρ μοῦνον, οὐδ ̓ ἐν μαρμαρέᾳ κρυφαῖοι

λάρνακι κείνται.

ἀλλ ̓ ὅποι γαίας λιγύφωνος ἀχεῖ κληδόνος σάλπιγξ κιθάρα τ ̓ ἀοιδῶ, μναμόνων τηνεὶ πραπίδων ἔσωθε

ζῶσιν ἐς αἶές.

τοῖς δὲ Δαίμων οὐράνιος πορίζει ὀλβίαν αἰῶνα πόνων ἄπειρον,

λείμακας φοινικορόδους λαχοῦσιν,

ὦ κελαρύσδει

λαμπρὰ κρανᾶν ἀενάων ῥέεθρα, κωὐκέτ ̓ ἀλγεῖ νιν κρύος οὔτε καῦμα·

τοῖα δὴ πρὸς Πατρὸς ἀεὶ κέκρανται

δῶρα βροτοῖσιν,

οἵτινες τέκνων πέρι καὶ δαμάρτων εὐκλεῶς μαχεσσάμενοι τελευτῶσ

οἳ κλέους λείποισ ̓ ἀρετὰς τ ̓ ὄπισθεν

ἄφθιτον αὐγάν.