DIVIS Orte bonis, optime Romulae Lucem redde tuae, dux bone, patriae: Et soles melius nitent. Ut mater juvenem, quem Notus invido Votis ominibusque et precibus vocat, Sic desideriis icta fidelibus Quaerit patria Caesarem. Tutus bos etenim rura perambulat, Nullis polluitur casta domus stupris, Culpam poena premit comes. Quis Parthum paveat, quis gelidum Scythen, Condit quisque diem collibus in suis Rebus Aeneae potiore ductos Alite muros. Doctor argutae fidicen Thaliae, Phoebe, qui Xantho lavis amne crines, Levis Agyieu. Spiritum Phoebus mihi, Phoebus artem Deliae tutela deae fugaces Rite Latonae puerum canentes, Nupta jam dices: Ego dis amicum, CARMEN VII. DIFFUGERE nives, redeunt jam gramina campis Mutat terra vices et decrescentia ripas Gratia cum Nymphis geminisque sororibus audet Immortalia ne speres monet annus et almum Frigora mitescunt Zephyris, ver proterit aestas Pomifer Auctumnus fruges effuderit, et mox Damna tamen celeres reparant caelestia lunae: Quo pius Aeneas quo dives Tullus et Ancus Quis scit an adjiciant hodiernae crastina summae Tempora di superi ? Cuncta manus avidas fugient heredis amico Quae dederis animo. Cum semel occideris et de te splendida Minos Fecerit arbitria, Non, Torquate, genus, non te facundia, non te Infernis neque enim tenebris Diana pudicum Nec Lethaea valet Theseus abrumpere caro CARMEN VIII. DONAREM pateras grataque commodus, Quas aut Parrhasius protulit aut Scopas, Sollers nunc hominem ponere, nunc deum. Post mortem ducibus, non celeres fugae CARMEN IX. NE forte credas interitura quae Stesichorique graves Camenae ; |