CARMEN III.

SIC te diva potens Cypri,
Sic fratres Helenae lucida sidera,
Ventorumque regat pater,
Obstrictis aliis praeter Iapyga:
Navis, quae tibi creditum
Debes Virgilium finibus Atticis
Reddas incolumem precor,
Et serves animae dimidium meae.

Illi robur et aes triplex

Circa pectus erat qui fragilem truci

Commisit pelago ratem

Primus, nec timuit praecipitem Africum
Decertantem Aquilonibus

Nec tristes Hyadas, nec rabiem Noti
Quo non arbiter Hadriae

Major tollere seu ponere volt freta.
Quem Mortis timuit gradum
Qui siccis oculis monstra natantia,
Qui vidit mare turgidum et
Infames scopulos Acroceraunia?
Nequicquam deus abscidit
Prudens Oceano dissociabili
Terras si tamen impiae

Non tangenda rates transiliunt vada.
Audax omnia perpeti

Gens humana ruit per vetitum nefas.
Audax Iapeti genus

Ignem fraude mala gentibus intulit.
Post ignem aetheria domo

Subductum macies et nova febrium

Terris incubuit cohors,

Semotique prius tarda necessitas

Leti corripuit gradum.

Expertus vacuum Daedalus aëra
Pennis non homini datis ;
Perrupit Acheronta Herculeus labor.
Nil mortalibus ardui est ;
Caelum ipsum petimus stultitia neque
Per nostrum patimur scelus
Iracunda Jovem ponere fulmina.

CARMEN IV.

SOLVITUR acris hiems grata vice veris et Favoni,
Trahuntque siccas machinae carinas,

Ac neque jam stabulis gaudet pecus aut arator igni ;
Nec prata canis albicant pruinis.

Jam Cytherea choros ducit Venus imminente Luna,
Junctaeque Nymphis Gratiae decentes

Alterno terram quatiunt pede, dum graves Cyclopum
Volcanus ardens urit officinas.

Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto
Aut flore terrae quem ferunt solutae.

Nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis,
Seu poscat agnam sive malit haedum.

Pallida Mors aequo pulsat pede pauperum tabernas

Regumque turres. O beate Sesti,

10

Vitae summa brevis spem nos vetat inchoare longam. 15 Jam te premet nox fabulaeque Manes

Et domus exilis Plutonia: quo simul mearis,

Nec regna vini sortiere talis

Nec tenerum Lycidan mirabere, quo calet juventus

Nunc omnis et mox virgines tepebunt.

1.

40

335

6

CARMEN V.

QUIS multa gracilis te puer in rosa
Perfusus liquidis urget odoribus
Grato, Pyrrha, sub antro?

Cui flavam religas comam
Simplex munditiis? Heu quoties fidem
Mutatosque deos flebit et aspera
Nigris aequora ventis

Emirabitur insolens

Qui nunc te fruitur credulus aurea;

Qui semper vacuam, semper amabilem
Sperat nescius aurae

Fallacis. Miseri quibus

Intentata nites! Me tabula sacer

Votiva paries indicat uvida

Suspendisse potenti

Vestimenta maris deo.

CARMEN VI.

SCRIBERIS Vario fortis et hostium
Victor Maeonii carminis alite,

Quam rem cunque ferox navibus aut equis
Miles te duce gesserit.

Nos, Agrippa, neque haec dicere nec gravem
Pelidac stomachum cedere nescii
Nec cursus duplicis per mare Ulixei

Nec saevam Pelopis domum
Conamur tenues grandia, dum pudor
Imbellisque lyrae Musa potens vetat

Laudes egregii Caesaris et tuas

Culpa deterere ingeni.

Quis Martem tunica tectum adamantina

Digne scripserit aut pulvere Troico
Nigrum Merionen aut ope Palladis
Tydiden superis parem?

Nos convivia, nos proelia virginum
Sectis in juvenes unguibus acrium
Cantamus vacui, sive quid urimur
Non praeter solitum leves.

CARMEN VII.

LAUDABUNT alii claram Rhodon aut Mytilenen
Aut Epheson bimarisve Corinthi

Moenia vel Baccho Thebas vel Apolline Delphos
Insignes aut Thessala Tempe.

Sunt quibus unum opus est intactae Palladis urbem

Carmine perpetuo celebrare et

Undique decerptam fronti praeponere olivam.
Plurimus in Junonis honorem

Aptum dicit equis Argos ditesque Mycenas.
Me nec tam patiens Lacedaemon

Nec tam Larissae percussit campus opimae,
Quam domus Albuneae resonantis
Et praeceps Anio ac Tiburni lucus et uda
Mobilibus pomaria rivis.

15

20

5

10

Albus ut obscuro deterget nubila caelo
Saepe Notus neque parturit imbres

15

Perpetuo, sic tu sapiens finire memento

Tristitiam vitaeque labores

Molli, Plance, mero, seu te fulgentia signis
Castra tenent, seu densa tenebit

20

Tiburis umbra tui. Teucer Salamina patremque
Cum fugeret tamen uda Lyaco

Tempora populea fertur vinxisse corona,
Sic tristes affatus amicos:

Quo nos cunque feret melior fortuna parente
Ibimus, o socii comitesque.

Nil desperandum Teucro duce et auspice Teucro ;
Certus enim promisit Apollo

Ambiguam tellure nova Salamina futuram.

O fortes pejoraque passi

Mecum saepe viri, nunc vino pellite curas;
Cras ingens iterabimus aequor.

CARMEN VIII.

LYDIA, dic, per omnes

Te deos oro, Sybarin cur properas amando
Perdere; cur apricum

.५

Oderit campum patiens pulveris atque solis?
Cur neque militaris

Inter aequales equitat, Gallica nec lupatis
Temperat ora frenis?

Cur timet flavum Tiberim tangere? Cur olivum

Sanguine viperino

Cautius vitat, neque jam livida gestat armis

Brachia saepe disco,

Saepe trans finem jaculo nobilis expedito ?
Quid latet, ut marinae

Filium dicunt Thetidis sub lacrymosa Trojae

Funera ne virilis

Cultus in caedem et Lycias proriperet catervas?

30

10

15