Adde quod pubes tibi crescit omnis, Servitus crescit nova nec priores Impiae tectum dominae relinquunt Saepe minati.
Te suis matres metuunt juvencis, Te senes parci miseraeque nuper Virgines nuptae, tua ne retardet Aura maritos.
NON semper imbres nubibus hispidos Manant in agros aut mare Caspium Vexant inaequales procellae Usque, nec Armeniis in oris,
Amice Valgi, stat glacies iners Menses per omnes aut Aquilonibus Querceta Gargani laborant Et foliis viduantur orni: Tu semper urges flebilibus modis Mysten ademptum, nec tibi Vespero Surgente decedunt amores
Nec rapidum fugiente Solem. At non ter aevo functus amabilem Ploravit omnes Antilochum senex Annos, nec impubem parentes Troilon, aut Phrygiae sorores Flevere semper. Desine mollium Tandem querelarum, et potius nova Cantemus Augusti tropaea
Caesaris et rigidum Niphaten, Medumque flumen gentibus additum Victis minores volvere vertices, Intraque praescriptum Gelonos Exiguis equitare campis.
Summovet. Non si male nunc et olim
Sic erit: quondam cithara tacentem Suscitat musam, neque semper arcum Tendit Apollo.
Rebus angustis animosus atque Fortis appare; sapienter idem Contrahes vento nimium secundo Turgida vela.
QUID bellicosus Cantaber et Scyther, Hirpine Quinti, cogitet Hadria
Divisus objecto remittas
Quaerere, nec trepides in usum Poscentis aevi pauca. Fugit retro Levis juventas et decor, arida Pellente lascivos amores
Canitie facilemque somnum.
Non semper idem floribus est honor Vernis neque uno Luna rubens nitet Voltu: quid aeternis minorem Consiliis animum fatigas?
Cur non sub alta vel platano vel hac Pinu jacentes sic temere et rosa Canos odorati capillos,
Dum licet, Assyriaque nardo Potamus uncti? Dissipat Euius Curas edaces. Quis puer ocius Restinguet ardentis Falerni Pocula praetereunte lympha? Quis devium scortum eliciet domo Lyden? Eburna die age cum lyra Maturet in comptum Lacaenae More comas religata nodum.
NOLIS longa ferae bella Numantiae, Nec dirum Hannibalem, nec Siculum mare Poeno purpureum sanguine mollibus
Aptari citharae modis;
Nec saevos Lapithas et nimium mero Hylaeum domitosque Herculea manu Telluris juvenes, unde periculum Fulgens contremuit domus
Saturni veteris; tuque pedestribus Dices historiis proelia Caesaris,
Maecenas, melius ductaque per vias Regum colla minacium.
Me dulces dominae Musa Licymniae Cantus, me voluit dicere lucidum Fulgentes oculos et bene mutuis Fidum pectus amoribus ;
Quam nec ferre pedem dedecuit choris, Nec certare joco nec dare brachia Ludentem nitidis virginibus, sacro Dianae celebris die.
Num tu quae tenuit dives Achaemenes, Aut pinguis Phrygiae Mygdonias opes Permutare velis crine Licymniae,
Plenas aut Arabum domos? Dum flagrantia detorquet ad oscula Cervicem, aut facili saevitia negat, Quae poscente magis gaudeat eripi, Interdum rapere occupet.
ILLE et nefasto te posuit die, Quicunque primum, et sacrilega manu Produxit, arbos, in nepotum. Perniciem opprobriumque pagi;
Illum et parentis crediderim sui Fregisse cervicem et penetralia Sparsisse nocturno cruore
Hospitis; ille venena Colchica.
Et quidquid usquam concipitur nefas Tractavit, agro qui statuit meo Te, triste lignum, te caducum In domini caput immerentis.
Quid quisque vitet nunquam homini satis Cautum est in horas: navita Bosporum
Poenus perhorrescit neque ultra Caeca timet aliunde fata, Miles sagittas et celerem fugam Parthi, catenas Parthus et Italum Robur; sed improvisa leti
Vis rapuit rapietque gentes. Quam paene furvae regna Proserpinae Et judicantem vidimus Aeacum Sedesque discretas piorum et Aeoliis fidibus querentem Sappho puellis de popularibus, Et te sonantem plenius aureo, Alcaee, plectro dura navis,
Dura fugae mala, dura belli! Utrumque sacro digna silentio Mirantur umbrae dicere; sed magis Pugnas et exactos tyrannos
Densum humeris bibit aure volgus. Quid mirum, ubi illis carminibus stupens Demittit atras belua centiceps
Aures et intorti capillis
Eumenidum recreantur angues? Quin et Prometheus et Pelopis parens Dulci laborum decipitur sono;
Nec curat Orion leones
Aut timidos agitare lyncas.
EHEU fugaces, Postume, Postume, Labuntur anni, nec pietas moram Rugis et instanti senectae
Afferet indomitaeque morti, Non, si trecenis, quotquot eunt dies, Amice, places illacrumabilem
« ForrigeFortsæt » |