Hostiliumque navium portu latent Io Triumphe, nec Jugurthino parem Neque Africanum, cui super Karthaginem Terra marique victus hostis punico Lugubre mutavit sagum. Aut ille centum nobilem Cretam urbibus Ventis iturus non suis, Exercitatas aut petit Syrtes Noto, Aut fertur incerto mari. Capaciores affer huc, puer, scyphos Vel, quod fluentem nauseam coërceat, Curam metumque Caesaris rerum juvat PETTI, nihil me sicut antea juvat Heu me, per Urbem nam pudet tanti mali Fabula quanta fui! Conviviorum et poenitet; In quis amantem et languor et silentium Arguit et latere petitus imo spiritus. Contrane lucrum nil valere candidum Pauperis ingenium? querebar applorans tibi, Simul calentis inverecundus deus Fervidiore mero arcana promorat loco. Quodsi meis inaestuat praecordiis Libera bilis, ut haec ingrata ventis dividat Fomenta vulnus nil malum levantia, Desinet imparibus certare summotus pudor. Ubi haec se verus te palam laudaveram, Jussus abire domum ferebar incerto pede. 5 10 15 20 Ad non amicos heu mihi postes et heu Aut teretis pueri longam renodantis comam. 25 CARMEN XII. QUID tibi vis, mulier nigris dignissima barris? Mittis nec firmo juveni neque naris obesae? Polypus an gravis hirsutis cubet hircus in alis, Qui sudor vietis et quam malus undique membris Indomitam properat rabiem sedare; neque illi Stercore fucatus crocodili, jamque subando ad unum Vel mea cum saevis agitat fastidia verbis: 5 10 15 20 O ego non felix, quam tu fugis ut pavet acres CARMEN XIII. HORRIDA tempestas caelum contraxit et imbres Tu vina Torquato move consule pressa meo. Findunt Scamandri flumina lubricus et Simoïs, Unde tibi reditum certo subtemine Parcae Rupere, nec mater domum caerula te revehet. CARMEN XIV. MOLLIS inertia cur tantam diffuderit imis Oblivionem sensibus, Pocula Lethaeos ut si ducentia somnos Arente fauce traxerim, 26 5 10 15 Candide Maecenas, occidis saepe rogando: Inceptos, olim promissum carmen, iambos Non aliter Samio dicunt arsisse Bathyllo Anacreonta Teïum, Qui persaepe cava testudine flevit amorem Ureris ipse miser: quodsi non pulchrior ignis Gaude sorte tua; me libertina neque uno CARMEN XV. Nox erat et caelo fulgebat luna sereno Cum tu magnorum numen laesura deorum In verba jurabas mea, Artius atque hedera procera adstringitur ilex, Dum pecori lupus et nautis infestus Orion Turbaret hibernum mare, Intonsosque agitaret Apollinis aura capillos, Fore hunc amorem mutuum. O dolitura mea multum virtute Neaera! Non feret assiduas potiori te dare noctes, Et quaeret iratus parem, 5 10 lå 10 Nec semel offensae cedet constantia formae, 15 Si certus intrarit dolor. Et tu, quicunque es felicior atque meo nunc Sis pecore et multa dives tellure licebit Tibique Pactolus fluat, 20 |