ODE X V I.

O mat

matre pulchra filia pulchrior,

Quem criminosis cumque voles modum.

Pones iambis; sive flamma,

Sive mari libet Hadriano.

Non Dindymene, non adytis quatit
Mentem sacerdotum incola Pythius,
Non Liber aeque; non acuta

Sic geminant Corybantes aera, Tristes ut irae: quas neque Noricus Deterret ensis, nec mare naufragum, Nec saevus ignis, nec tremendo Iuppiter ipse ruens tumultu. Fertur Prometheus addere principi Limo coactus particulam undique Desectam, et insani leonis

Vim stomacho apposuisse nostro.

Irae Thyesten exitio gravi

Stravere; et altis urbibus ultimae

Stetere caussae, cur perirent

Funditus, imprimeretque muris Hostile aratrum exercitus insolens.

Compesce mentem. Me quoque pectoris

Tentavit in dulci iuventa

Fervor, et in celeres iambos

Misit furentem: nunc ego mitibus

Mutare quaero tristia; dum mihi
Fias recantatis amica

Opprobriis, animumque reddas.

ODE XVII.

AD TYNDARIDEM.

Velox amoenum saepe Lucretilem

Mutat Lycaeo Faunus; et igneam
Defendit aestatem capellis

Vsque meis, pluviosque ventos. Impune tutum per nemus arbutos Quaerunt latentes et thyma deviae Olentis uxores mariti:

Nec virides metuunt colubras,

Nec Martiales hoedilia lupos;
Vtcumque dulci, Tyndari, fistula
Valles, et Vsticae cubantis

Levia personuere saxa.

Dî me tuentur: Dîs pietas mea
Et musa cordi est. Hic tibi copia
Manabit ad plenum benigno

Ruris honorum opulenta cornu.

Hic in reducta valle Caniculae
Vitabis aestus, et fide Teïa

Dices laborantes in uno

Penelopen, vitreamque Circen.

Hic innocentis pocula Lesbii

Duces sub umbra: nec Semeleius
Cum Marte confundet Thyoneus

Proelia; nec metues protervum

Suspecta Cyrum, ne male dispari
Incontinentes iniiciat manus,

Et scindat haerentem coronam

Crinibus, immeritamque vestem.

ODE XVIII.

AD QVINTILIVM VARVM.
Nullam, Vare, sacra vite prius severis arborem

Circa mite solum Tiburis, et moenia Catili.
Siccis omnia nam dura Deus proposuit: neque
Mordaces aliter diffugiunt sollicitudines.

Quis post vina gravem militiam, aut pauperiem crepat ?
Quis non te potius, Bacche pater, teque, decens Venus?
At ne quis modici transiliat munera Liberi,
Centaurea monet cum Lapithis rixa super mero
Debellata; monet Sithoniis non levis Evius:
Quum fas atque nefas exiguo fine libidinum.
Discernunt avidi. Non ego te, candide Bassareu,
Invitum quatiam; nec variis obsita frondibus
Sub divum rapiam. Saeva tene cum Berecyntio
Cornu tympana, quae subsequitur caecus amor sui,
Et tollens vacuum plus nimio gloria verticem,
Arcanique fides prodiga, perlucidior vitro.