Solvitur acris hiems grata vice veris et Favonî, v. 31. terris incubuit h. e. in terras irruit, ingruit, terras obsedit. Ignis nempe usus varias artes, hominum valetudini perniciosas, v. c. artem coquinariam, protulit. v. 32. Semotique prius cett. h. e. et mortem hominum, qui diutius ante vivere solebant, acceleravit; expende dictionis ornatum ! v. 34 40. Daed. Daedali fabulam suaviter enarrant Virg. Aen. VI. 14. seqq. Ovid. Met. VIII. 183. et A. A. II. 21. Expert. vac. Daed. aër. Penn. n. hom. datis, eleganter pro: audacter Daedalus volatum per vacuum aëra alis, quas haud concessit homini natura, tentavit. v. 36. Acheronta, Orcum, ut Cer berum inde extraheret. Herculeus labor h. e. vis, audacia Herculis. v. 38. Cael. ips. pet. stult., stulto consilio deorum adeo conditionem affectamus, dii esse volumus. v. 40. iracunda, ab iracundo love missa. CARMEN IV. Vere redeunte, cuius suavissimam in prima huius carminis parte descriptionem dedit poeta, Sextium monet, ut vitae brevitatis memor, quae nunc adsint et offerantur, perfruatur voluptatibus. Quo quidem praecepto, a vitae brevitate et mortis cogitatione petito, saepius Noster, ut amicos suos ad voluptates, dum licet, percipiendas exhortaretur, usus est. Amicus autem Horatii, L. Sextius, videtur fuisse ille Bruti socius, quem Augustus, cum consulatu se abdicasset, in locum suum suffecit. Ceterum quod ad veris descriptionem attinet, operae pretium facient, qui ad poetae in eiusdem rei tractatione copiam et ubertatem perspiciendam học cum carm. L. IV. 7. et 12. comparabunt. v. 1., 4. Trahuntque sicc. m. car., h.e. et naves in litus, ut per hiemem in sicco starent, subductae, Ac neque iam stabulis gaudet pecus, aut arator igni, Nec prata canis albicant pruinis. Iam Cytherea choros ducit Venus, imminente Luna: 5 Junctaeque Nymphis Gratiae decentes. Alterno terram quatiunt pede, dum graves Cyclopum Vulcanus ardens urit officinas. per machinas (h. e. phalangas, instru ́menta lignea) in mare deducuntur. v. 4. canis epitheton ornans ad album roris, qui frigidis noctibus iniicitur, colorem designandum. V. 5 8. Suavissima imago Veneris, sub veris adventu in terris, ubi omnia vi sua ad procreandum implet, (cf. Pervigil. Vener. v. 63 67.) Gratiarum et Nympharum saltantium choros moderantis! Vere autem inprimis terras invisere credebatur Venus. Lucret. V. 736. It ver, et Venus, et Veneris praenuntius ante Pinnatus graditur Zephyrus vestigia propter. Cytherea, ab insula Cythera in sinu Laconico, Veneris cultu inprimis celebrata. Gratiae, assiduae Veneris comites et ministrae, dicuntur decentes, quia ad omne, quod pulchrum et decorum est, se componunt, et saltantes quoque hunc amabilem decorem servant. -- iunctae Nymphis, per manus nempe in saltatione. Cl. Mitsch. comparat Hom. H. in Apolf. v. 194. alλήλων ἐπὶ καρπῷ χεῖρας ἔχουσαι. v. 7. Alt. t. qu. ped., ornate pro: saltant; ad numerum enim saltantes alternis pedibus terram pulsant; sic terram pede tundere de saltatione infr. in Epist. ad Pis. 430. saliet, tundet pede terram. · dum grav. Cycl. Vulc. a. ur. off. dum Vulcanus Cyclopes in officinis suis exercet. Vulcanus nempe, dum uxor eius tempore veris adest in terris, et omnia vi sua foecundat, non sedet interea in otio, sed suo quoque operi inten tus est. Non autem de officina, quam secundum Hom. Iliad. XVIII. 369. in Olympo habet Vulcanus, cogitandum est, sed de aliis officinis, quas poetae huic deo in insulis et montibus, igni subterraneo inprimis, quem eiaculantur, notis, adsignarunt; de quibus cf. ll. Heyn., ad Virg. Aen. VIII. 416. Iam, si verum est, quod nonnulli suspicantur, Horatium in hac veris descriptione poetam quendam Siculum, cui mons Aetna obversaretur, expressisse, non dubitari potest, quin Vulcani officina in monte Aetna intelligenda sit. Finge igitur tibi Venerem in amoenissima circa Aetnam regione choreas cum Gratiis Nymphisque ducentem, in eius vicinitate autem Veneris maritum Vulcanum operi suo insudantem, et sic animo concipies imaginem longe suavissimam. Caeterum quaerenti, cur sub veris potissimum initio Vulcanus operi suo insudasse dicatur, ingeniose Vossius ad Virg. Georg. I. 311. seqq. respondet: quod ille vere inprimis, quo crebrae in Italia tempestates cum tonitru concipi in aëre soleant, fulminibus procudendis et suppeditandis operam dare debuerit. graves, ob graves Cyclopibus ibi obeundos labores. ardens h. e. flammis relucens, ut pulchre explicat Cl. Mitsch., quem vide. Fabri enim, dum ferrum candens procudunt, ipsi ardere videntur ignis fulgore et scintillis circumfusi: similiter supr. II. 2. dicebatur dextera rubens. urit officinas Nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto, Aut flore, terrae quem ferunt solutae. Nunc et in umbrosis Fauno decet immolare lucis, Pallida Mors aequo pulsat pede pauperum tabernas, 10 Vitae summa brevis spem nos vetat inchoare longam. 15 h. e. accendit officinas, paulo sublimius pro: ad flammas, quas in officinis accendit, opus facit. v. 9-12. Nunc decet cett. vide, quam suaviter poeta vulgarém sententiam: nunc laetitiae, ad quam anni tempus invitat, indulgendum est, externa laetantium specie adumbrata, extulerit! diem laetum enim celebrantes capiti, unguentis delibuto, (nitido) corollas e myrta (cuius usus fuit inprimis in compotationibus, cf. infr. 38. 5. et II. 7. 25.) et aliis floribus nexas imponere solebant. solutae, a frigore, quo fuerunt constrictae, per Zephyri flatus et mitiorem solis calorem resolutae. Fauno, huic deo agresti, tanquam agrorum et gregum custodi, bis quotannis, nempe Id. Febr. (Ovid. Fast. II. 193.) et Non. Dec. (huc pertinet carmen infr. Libr. III. 18.) sacra (Faunalia vulgo dicuntur) instaurari, et cum summa omnium laetitia celebrari solebant; hinc poeta ad laetitiam evocaturus Fauno immolandum esse dicit. agna hae do sc. sibi immolari. Immolare aliqua re pro vulgari: immolare aliquid, apud Liv. XLI. 14. immolan→ tibus Iovi singulis bubus, ibidem paulo post: bove perlitare iussus. v. 13 20. Pallida Mors cett. Nexus et sensus est fere hic: nunc, nunc, o Sexti, dum licet, perfruere divi vitae voluptatibus; nam mors, tibus aeque ac pauperibus instans, mox praeter opinionem te opprimet; post mortem autem neque comissationibus, neque amoris lusibus indulgere licebit. tabernas, humi> les casas, tuguria; regum turres, excelsa nobilium et beatiorum aedificia. reges saepe dicuntur beatiores, divites, potentes ob divitias; eandem sententiam novo ornatu repetit Horatius infr. Od. Lib. II. 3. 25. seqq. et 14. 11. et 18. 32. et III. 1. 14. seqq. Sat. II. 6. 95. -neque ulla est Aut magno aút parvo leti fuga. beate beati dicuntur in laetam sortem nati, fortunati, qui iis, quae possident, beatam vitam sibi parare possunt. vitae summa brevis, exiguus dierum, qui ad vivendum nobis concessi sunt, nume→ spem nos vet. inch. long. h. e. monet nos, ne multa moliamur in longioris vitae spem, iubet nos brevi spatio (ut infr. L. II. 7. Noster loquitur) spem longam resecare. rus. v. 16. iam te pr. nox cett. mors, manes et loca infera mox te prement, h. e. tenebras tibi offundent; fabulae dicuntur Mancs, quia, quae de iis circumferuntur, merae sunt fabulae. exilis dicitur domus Plutonis. ob exilem levium et tenuium, quae ibi versantur, Umbrarum (quae infr. Od. I. 10. 18. levis turba vocantur) Nec regna vini sortiere talis, Nec tenerum Lycidan mirabere, quo calet iuventus Nunc omnis, et mox virgines tepebunt. CARMEN V. AD PYRRHA M. Quis multa gracilis te puer in rosa formam; nisi quis exilem domum de inopi et egena, ubi nihil reperitur, quo bene sit, cum Bentleio explicare malit; hoc sensu certe domus exilis dicitur infr. Ep. I. 6. 45. nec regna vin. sort. tal., nec regnum anıplius in comissationibus talorum iactu tibi continget, h. e. nec amplius comissaberis; talorum nempe iactu creari solebant, qui praeessent conviviis, legesque convivis scriberent; vocabantur ii reges convivii, faoiλεῖς τοῦ συμποσίου, (hinc regna vini) modimperatores, domini, strategi, dictatores, arbitri bibendi; cf. notata ad Catull. XXVII. 3. tener. Lycid mirab. pulchrî Lycidae adspectu delectabere. v. 20. tep. tepere de amore, ut tvdálneodai Eqori apud Graecos. Caeterum in sententiam horum vv. Doctissimus Mitscherl. praeter Sapph. c. XI. (secundum Anal. Br. T. I. 57.) comparat Asclepiad. ep. 21. Anth. Gr. T. I. p. 148. (ed. Iac.) Strat. ep. 96. Anth. Gr. T. III. p. 90. et elegiam, quae est in Theognid. v. 951. (Gnom. Brunck. p. 39.) CARMEN V. Cum puerum quendam, quem Pyrrha in amorem suum pellexerat, delicias apud eam in antro quodam facere vidisset Horatius, hac arre 20 pta perfidiam et levitatem, quảm olim in eius amore expertus fuerat, Pyrrhae exprobrandi occasione, salse ex illa quaerit: quis sit ille miser puer, quem nunc amore suo ludat fallatque ? Quo quidem novo Pyrrhae amatore cum nauta, cui horribilis in mari tempestas imminet, se vero, vetere eiùs amatore, cum homine, qui feliciter e naufragio servatus sit, comparato, tam illius in Pyrrhae amore periculum, quam suam, qua ex illo periculoso amore evaserit, fortunam suaviter describit et exprimit. v. 1-4. Quis multa gracilis cett. ›quis est, quaeso, Pyrrha, ille iuve nis delicatior, qui rosis redimitus et unguentis delibutus assidue sub grato antro té sectatur (urget) et nunquam a latere tuo recedit. gracilis, corporis gracilitas ad pulchritudinem, qua sibi placent iuvenes, pertinet. -te- - in rosa- Iani et alii explicant: te reclinantem in rosis, quibus humus constrata est; sed huic explicationi tam res, quam usus loquendi repugnat; pueri enim delicatiores, qualem Noster describit, non unguentis tantum capillos saturare, sed rosis quoque caput impedire solebant. Huc accedit, quod Pyrrha, munditiis simplex, festo quodam die in amoeno illo antro, Grato, Pyrrha, sub antro? Cui flavam religas comam Simplex munditiis? Heu, quoties fidem Qui nunc te fruitur credulus aurea; ubi plures haud dubie iuvenes un- v. 4. cui, in cuius gratiam; nos: wem zu gefallen. Tibull. IV. 6. 2. Tota tibi est hodie, tibi (dir zu gefallen) se laetissima comsit. comam. relig. Cl. Mitscherl. comparat Paul. Silentiar. ep. 22. Anthol. Graec. T. IV. p. 48. simplex mundit. cultus enim simplicitate magis saepe puellae, quam operoso et arte quaesito ornatu, placent et placere student. 5 10 bus) querelas fundet, et in medio amoris cursu se tristi tempestate oppressum cum stupore animadvertet, h. e. se miserum sentiet. Amatorem, cuius laeta ab initio in amore spes repente puellae perfidia in tristitiam mutatúr, comparat cum nauta, qui in mari, cui vento secundo et prosperrimae navigationis spe confisus se crediderat, subita tempestate deprehenditur; et in hac comparatione sive allegoria (nimirum quod ad decepti amatoris. sortem attinet) scite poeta usque ad finem carminis persistit. v. 7. nigr. vent. venti dicuntur nigri sensu activo, h. e. caelum nigrum reddentes, sive nubibus obscurantes; pari modo infr. 7. 15. Notus dicitur albus, h. e. caelum album sive serenum reddens; et III. 7. 1. candidi Favonii. v. 8. insolens, qui tale quid non timuerat, stupens ob rerum insolentiam. v. 9-16. aurea h. e. ob pulchros mores et firmam in amore fidem maxime amabili. Sic mores pulchri et honesti infr. IV. 2. 23. dicuntur aurei. vacuam, sibi soli, haud alii, in amore vacantem. v. 11. nescius aurae fallacis, ille ignorat, te in amore aurae instar mutabilem et inconstantem esse, v. 12. nites, formae tuae nitore |