Q. Horatius Flaccus, Bind 1–2Apud Weidmannos, 1869 |
Andre udgaver - Se alle
Almindelige termer og sætninger
Achillem aetas aevum amicum Amphion animum Apollo Auster Bentl C.III Caecubum caelo Camenae caput Carm carmina Cicero codd cras curas dare Deorum Deos Deus dicere Dîs dives domus Epist erit Eurus fabula fata ferre forte fortuna genus heres hiems Homerus Horatius hunc iecur ille illi illud inquit Iovem Iovis Iuppiter iuvat Latio latus lyra Maecenas maior maius mala male mare mecum melior melius mero mihi multa Musa natura neque nihil nocte Noster numquam nunc olim omne omnibus opus pacto palus pater pecus pede Phoebus poëmata poëtae ponere populus possit proelia puer pueri quicquid quis quos recte S.II saepe sapiens Sappho satis semel semper Serm simul sine sive somnus tamen tellus tempora tibi Tibur urguet velut Venus verba versus vides vina virtus vivere volet voltus Vulg καὶ
Populære passager
Side 1 - sum: Condo, et conpono, quae mox depromere possim. Ac ne forte roges, quo me duce, quo lare tuter: Nullius addictus iurare in verba magistri, 15 Quo me cumque rapit tempestas, deferor hospes. Nunc agilis fio, et mersor civilibus undis, Virtutis verae custos, rigidusque satelles: Nunc in Aristippi furtim praecepta relabor, Et mihi res, non me rebus, subiungere conor.
Side 98 - hoc studet unum: Detrimenta, fugas servorum, incendia ridet: Non fraudem socio, puerove incogitat ullam Pupillo: vivit siliquis, et pane secundo: Militiae quamquam piger et malus, utilis urbi; 125 Si das hoc, parvis quoque rebus magna iuvari. Os tenerum pueri balbumque poeta figurât: Torquet ab obscaenis iam nunc
Side 106 - Luculli miles collecta viatica multis Aerumnis, lassus dum noctu stertit, ad assem Perdiderat: post hoc vehemens lupus, et sibi et hosti Iratus pariter, ieiunis dentibus acer, 30 Praesidium regale loco deiecit, ut aiunt, Summe munito, et inultarum divite rerum: Clarus ob id factum, donis ornatur honestis,
Side 43 - quia longinquis armentum aegrotet in agris: Sed quia mente minus validus quam corpore toto. Nil audire velini, nil discere, quod levet aegrum: Fidis offendar mediéis, irascar amicis, »Cur me funesto properent arcere veterno: Quae nocuere sequar, fugiam quae profore credam : Romae Tibur amem, ventosus, Tibure Romam.
Side 163 - Verum ubi plura niteut in carmine, non ego paucis Offendar maculis, quas aut incuria fudit, Aut humana parum cavit natura, quid ergo est? Ut scriptor si peccai idem librarius usque,
Side 49 - Icci, Si recte frueris; non est ut copia maior Ab love donari possit tibi. tolle querelas: Pauper enim non est, cui rerum suppetit usus. ; Si ventri bene, si lateri est, pedibusque tuis; nil Divitiae poterunt regales
Side 20 - AD ALBIUM TIBULLUM. Albi, nostrorum sermonum candide iudex, Quid nunc te dicam faceré in regione Pedana? Scribere quod Cassi Parmensis opuscula vincat? An taciturn silvas inter reptare salubris, 5 Curantem quicquid dignum sapiente bonoque est? Non tu corpus eras sine pectore.
Side 15 - qua monstret eques: venaticus, ex quo Tempore cervinam pellem latravit in aula, Militât in silvis catulus. nunc adbibe puro Pectore verba puer; nunc te melioribus offer. Quo semel est inbuta recens, servabit odorem
Side 98 - Ipse ego, qui nullos me adfirmo scribere versus, Invenior Parthis mendacior; et prius orto Sole vigil, calamum et Chartas et scrinia poseo. Navem agere ignarus navis timet: abrotonum aegro
Side 124 - 5 Spectatum admissi risum teneatis amici ? Crédite, Pisones, isti tabulae fore librum Persimilem, cuius, velut aegri somnia, vanae Fingentur species; ut nee pes, nee caput uni Reddatur formae. Pictoribus atque poetis