Tunc nec mens mihi, nec color Certa sede manet; humor et in genas Furtim labitur, arguens

Quam lentis penitus macerer ignibus.
Uror, seu tibi candidos
Turparunt humeros immodicae mero
Rixae; sive puer furens
Impressit memorem dente labris notam.
Non, si me satis audias,
Speres perpetuum, dulcia barbare
Laedentem oscula, quae Venus

Quinta parte sui nectaris imbuit.
Felices ter et amplius,

Quos irrupta tenet copula, nec malis
Divulsus querimoniis
Suprema citius solvet amor die.

ODE XIV.

AD REMPUBLICAM.

O NAVIS, referent in mare te novi
Fluctus? O! quid agis? fortiter occupa
Portum. Nonne vides, ut
Nudum remigio latus,

Et malus, celeri saucius Africo, Antennaeque gemant, ac sine funibus Vix durare carinae

Possint imperiosius

Aequor? Non tibi sunt integra lintea: Non dî, quos iterum pressa voces malo. Quamvis Pontica pinus,

Silvae filia nobilis,

Jactes et genus et nomen inutile;
Nil pictis timidus navita puppibus
Fidit:
: tu, nisi ventis

Debes ludibrium, cave.

Nuper sollicitum quae mihi taedium,
Nunc desiderium, curaque non levis,
Interfusa nitentes

Vites aequora Cycladas.

ODE XV.

NEREI VATICINIUM.

PASTOR Cum traheret per freta navibus Idaeis Helenen perfidus hospitam; Ingrato celeres obruit otio

Ventos, ut caneret fera

Nereus fata: Mala ducis avi domum,
Quam multo repetet Graecia milite,
Conjurata tuas rumpere nuptias,
Et regnum Priami vetus.

Eheu, quantus equis, quantus adest viris Sudor! quanta moves funera Dardanae Genti! Jam galeam Pallas et aegida Currusque et rabiem parat.

Nequicquam, Veneris praesidio ferox,
Pectes caesariem, grataque feminis
Imbelli cithara carmina divides;
Nequicquam thalamo graves

Hastas, et calami spicula Gnosii,
Vitabis, strepitumque, et celerem sequi
Ajacem: tamen, heu! serus adulteros
Crines pulvere collines.

Non Laërtiaden, exitium tuae
Gentis, non Pylium Nestora respicis ?
Urguent impavidi te Salaminius
Teucer, te Sthenelus, sciens

Pugnae, sive opus est imperitare equis, Non auriga piger. Merionen quoque Nosces. Ecce furit te reperire atrox Tydides, melior patre:

Quem tu, cervus uti vallis in altera Visum parte lupum graminis immemor, Sublimi fugies mollis anhelitu,

Non hoc pollicitus tuae.

Iracunda diem proferet Ilio,

Matronisque Phrygum, classis Achilleï:

Post certas hiemes uret Achaïcus
Ignis Pergameas domos.

ODE XVI.

PALINODIA.

O MATRE pulchra filia pulchrior,
Quem criminosis cumque voles modum
Pones iambis; sive flamma,

Sive mari libet Hadriano.

Non Dindymene, non adytis quatit
Mentem sacerdotum incola Pythius,
Non Liber aeque, non acuta
Sic geminant Corybantes aera;

Tristes ut irae: quas neque Noricus
Deterret ensis, nec mare naufragum,
Nec saevus ignis, nec tremendo
Jupiter ipse ruens tumultu.

Fertur Prometheus addere principi
Limo coactus particulam undique
Desectam, et insani leonis

Vim stomacho apposuisse nostro.

Irae Thyesten exitio gravi
Stravere; et altis urbibus ultimae
Stetere causae, cur perirent
Funditus, imprimeretque muris

Hostile aratrum exercitus insolens. Compesce mentem. Me quoque pectoris Tentavit in dulci juventa

Fervor, et in celeres iambos

Misit furentem: nunc ego mitibus
Mutare quaero tristia; dum mihi
Fias recantatis amica

Opprobriis, animumque reddas.

ODE XVII.

AD TYNDARIDEM.

VELOX amoenum saepe Lucretilem
Mutat Lycaeo Faunus, et igneam
Defendit aestatem capellis

Usque meis, pluviosque ventos.

Impune tutum per nemus arbutos
Quaerunt latentes, et thyma, deviae
Olentis uxores mariti;

Nec virides metuunt colubras,