Eripe: non illis quisquam cunctantibus altum Ire iter, aut castris audebit vellere signa. Invitent croceis halantes floribus horti,
Et custos furum atque avium cum falce saligna Hellespontiaci servet tutela Priapi.
Ipse thymum pinosque ferens de montibus altis Tecta serat late circum, cui talia curæ ; Ipse labore manum duro terat; ipse feraces Figat humo plantas, et amicos irriget imbres. Atque equidem, extremo ni jam sub fine laborum Vela traham, et terris festinem advertere proram, Forsitan et, pingues hortos quæ cura colendi Ornaret, canerem, biferique rosaria Pæsti; Quoque modo potis gauderent intuba rivis, Et virides apio ripe, tortusque per herbam Cresceret in ventrem cucumis; nec sera comantem Narcissum, aut flexi tacuissem vimen acanthi, Pallentesque hederas, et amantes litora myrtos Namque sub Ebaliæ memini me turribus arcis, Qua niger humectat flaventia culta Galæsus, Corycium vidisse senem, cui pauca relicti Jugera ruris erant; nec fertilis illa juvencis, Nec pecori opportuna seges nec commoda Baccho. Hic rarum tamen in dumis olus albaque circum Lilia verbenasque premens vescumque papaver, Regum æquabat opes animis; seraque revertens Nocte domum dapibus mensas onerabat inemtis. Primus vere rosam atque auctumno carpere poma, Et, quum tristis hiems etiam nunc frigore saxa Rumperet, et glacie cursus frenaret aquarum, Ille comam mollis jam tondebat hyacinthi, Estatem increpitans seram zephyrosque morantes. Ergo apibus fetis idem atque examine multo Primus abundare, et spumantia cogere pressis Mella favis; illi tiliæ atque uberrima pinus; Quotque in flore novo pomis se fertilis arbos Induerat, totidem auctumno matura tenebat. Ille etiam seras in versum distulit ulmos, Eduramque pirum et spinos jam pruna ferentes, Jamque ministrantem platanum potantibus umbras. Verum hæc ipse equidem, spatiis exclusus iniquis Prætereo, atque aliis post me memoranda relinquo. Nunc age, naturas apibus quas Jupiter ipse Addidit, expediam, pro qua mercede, canoros Curetum sonitus crepitantiaque æra secutæ, Dictao cœli regem pavere sub antro.
Solæ communes natos, consortia tecta
Urbis habent, magnisque agitant sub legibus ævum; Et patriam solæ et certos novere penates; Venturæque hiemis memores æstate laborem Experiuntur, et in medium quæsita reponunt. Namque aliæ victu invigilant, et fœdere pacto Exercentur agris; pars intra septa domorum Narcissi lacrimam, et lentum de cortrice gluten, Prima favis ponunt fundamina, deinde tenaces Suspendunt ceras; aliæ, spem gentis, adultos Educunt fetus; aliæ purissima mella Stipant, et liquido distendunt nectare cellas. Sunt, quibus ad portas cecidit custodia sorti; Inque vicem speculantur aquas et nubila cœli; Aut onera accipiunt venientum, aut agmine facto Ignavum, fucos, pecus a præsepibus arcent. Fervet opus, redolentque thymo fragrantia mella.
Ac veluti lentis Cyclopes fulmina massis Quum properant, alii taurinis follibus auras Accipiunt redduntque, alii stridentia tingunt Era lacu; gemit impositis incudibus Etna; Illi inter sese magna vi brachia tollunt In numerum, versantque tenaci forcipe ferrum : Non aliter, si parva licet componere magnis, Cecropias innatus apes amor urget habendi, Munere quamque suo. Grandævis oppida curæ,
Et munire favos, et dædala fingere tecta: At fessæ multa referunt se nocte minores, Crura thymo plenæ ; pascuntur et arbuta passim, Et glaucas salices casiamque, crocumque rubentem Et pinguem tiliam et ferrugineos hyacinthos. Omnibus una quies operum, labor omnibus unus. Mane ruunt portis; nusquam mora: rursus easdem Vesper ubi e pastu tandem decedere campis Admonuit, tum tecta petunt, tum corpora curant : Fit sonitus, mussantque oras et limina circum. Post, ubi jam thalamis se composuere, siletur In noctem, fessosque sopor suus occupat artus. Nec vero a stabulis pluvia impendente recedunt Longius, aut credunt cœlo adventantibus euris; Sed circum tutæ sub mœnibus urbis aquantur, Excursusque breves tentant, et sæpe lapillos, Ut cymbæ instabiles fluctu jactante saburram, Tollunt: his sese per inania nubila librant. Illum adeo placuisse apibus mirabere morem, Quod nec concubitu indulgent, nec corpora segnes In Venerem solvunt aut fetus nixibus edunt; Verum ipsæ e foliis natos et suavibus herbis Ore legunt; ipsæ regem parvosque Quirites Sufficiunt, aulasque et cerea regna refingunt. Sæpe etiam duris errando in cotibus alas Attrivere, ultroque animam sub fasce dedere; Tantus amor florum et generandi gloria mellis. Ergo ipsas quamvis angusti terminus ævi Excipiat, (neque enim plus septima ducitur æstas) At genus immortale manet, multosque per annos Stat fortuna domus, et avi numerantur avorum. Præterea regem non sic Ægyptos et ingens Lydia, nec populi Parthorum aut Medus Hydaspes Observant. Rege incolumi mens omnibus una est; Amisso, rupere fidem constructaque mella Diripuere ipsæ, et crates solvere favorum. Ille operum custos; illum admirantur, et omnes Circumstant fremitu denso, stipantque frequentes; Et sæpe attollunt humeris, et corpora bello Objectant, pulchramque petunt per vulnera mortem. His quidam signis atque hæc exempla secuti, Esse apibus partem divinæ mentis et haustus Etherios dixere: deum namque ire per omnes Terrasque tractusque maris cœlumque profundum; Hinc pecudes, armenta, viros, genus omne ferarum, Quemque sibi tenues nascentem arcessere vitas;
Scilicet huc reddi deinde ac resoluta referri Omnia; nec morti esse locum, sed viva volare Sideris in numerum atque alto succedere cœlo.
Si quando sedem augustam servataque mella Thesauris relines, prius haustu sparsus aquarum Ora fove, fumosque manu prætende sequaces. Bis gravidos cogunt fetus, duo tempora messis: Taygete simul os terris ostendit honestum Plias, et oceani spretos pede repulit amnes; Aut eadem sidus fugiens ubi Piscis aquosi Tristior hibernas cœlo descendit in undas. Illis ira modum supra est, læsæque venenum Morsibus inspirant, et spicula cæca relinquunt, Affixæ venis, animasque in vulnere ponunt. Sin duram metues hiemem parcesque futuro Contusosque animos et res miserabere fractas; At suffire thymo, cerasque recidere inanes Quis dubitet? nam sæpe favos ignotus adedit Stellio, et lucifugis congesta cubilia blattis, Immunisque sedens aliena ad pabula fucus; Aut asper crabro imparibus se immiscuit armis, Aut dirum tineæ genus; aut invisa Minervæ Laxos in foribus suspendit aranea casses. Quo magis exhaustæ fuerint, hoc acrius omnes Incumbent generis lapsi sarcire ruinas, Complebuntque foros, et floribus horrea texent. Si vero, quoniam casus apibus quoque nostros Vita tulit, tristi languebunt corpora morbo, Quod jam non dubiis poteris cognoscere signis: Continuo est ægris alius color; horrida vultum Deformat macies; tum corpora luce carentum Exportant tectis, et tristia funera ducunt;
Aut illæ pedibus connexæ ad limina pendent, Aut intus clausis cunctantur in ædibus, omnes Ignavæque fame et contracto frigore pigræ. Tum sonus auditur gravior, tractimque susurrant, Frigidus ut quondam silvis immurmurat auster; Ut mare sollicitum stridit refluentibus undis; Estuat ut clausis rapidus fornacibus ignis. Hic jam galbaneos suadebo incendere odores, Mellaque arundineis inferre canalibus, ultro Hortantem et fessas ad pabula nota vocantem. Proderit et tunsum gallæ admiscere saporem, Arentesque rosas, aut igni pinguia multo Defruta, vel psithia passos de vite racemos, Cecropiumque thymum, et grave olentia centaurea.
Est etiam flos in pratis, cui nomen amello Fecere agricolæ, facilis quærentibus herba; Namque uno ingentem tollit de cespite silvam, Aureus ipse; sed in foliis, quæ plurima circum Funduntur, violæ sublucet purpura nigræ, Sæpe deum nexis ornata torquibus aræ; Asper in ore sapor; tonsis in vallibus illum Pastores et curva legunt prope flumina Mellæ. Hujus odorato radices incoque Baccho, Pabulaque in foribus plenis appone canistris.
Sed si quem proles subito defecerit omnis, Nec, genus unde novæ stirpis revocetur, habebit; Tempus et Arcadii memoranda inventa magistri Pandere, quoque modo cæsis jam sæpe juvencis Insincerus apes tulerit cruor. Altius omnem Expediam prima repetens ab origine famam. Nam qua Pellæi gens fortunata Canopi
Accolit effuso stagnantem flumine Nilum, Et circum pictis vehitur sua rura faselis; Quaque pharetratæ vicinia Persidis urget, [Et viridem Ægyptum nigra fecundat arena, Et diversa ruens septem discurrit in ora] Usque coloratis amnis devexus ab Indis:
« ForrigeFortsæt » |