genium, facere forte potuit Erycis, herois indigetis, recordatio, qui in iis locis, ad quæ Trojani appulerant, clarum pugilatu nomen habebat. Catrœus quidem valde acutus sibi videbatur in hoc, quod primus vidisset, ad ludos in Cæsaris honorem ab Augusto habitos Virgilium respexisse. Verum et idem illud commentum jam a veteribus commentatoribus fuit allatum, et seu affirmandi seu negandi caussas idoneas habet nullas. Enimvero ab Homero inde nullus facile fuit poeta, qui non argumentum hoc ad istorum hominum, Græcorum inprimis, animos ac sensus jucundissimum, attingeret. In Græcis quidem poetis deperditis plura hujusmodi certamina, ludis præcipue funebribus, fuisse tractata, vel et Hygino discas, f. CCLXXIII. Inprimis ludi funebres in Achillis honorem a Thetide instituti nobile fuerunt argumentum, v. Odyss., 85 sqq., quod repetitum videas a Quinto Cal. IV, 110 sqq., sæpe idem memoratum in Tragicis. Argonautarum certamina v. in Orphicis 575 sq. Hinc Græcorum poetarum exemplo, Romani quoque hunc certaminum locum passim carminibus suis intexuerunt, Virgilii maxime judicio; inprimis Silius XVI, 249 sqq., et Statius Theb. lib. VI, quos cum Virgilio Homeroque comparasse non pænitebit, simul ut intelligas, tum, quam parum in poeta ars sine ingenio valeat, tum, quam iniqua ejus sors sit, qui, cum aliis ætate anterioribus succedat, in angustum imitationis orbem semel se immiserit. In summa rerum copia pauper et jejunus est Statius. Spiritum poeticum atterit in exilibus ornamentis; quæ, etsi et ipsa voluptatem afferunt tamen carminis summa parum delectat. , INTEREA medium Æneas jam classe tenebat 1. Æneas medium vett. ap. Pier. et Dorvill. 2. Lætus iter alter Voss. Burmannum mireris ferre nolle, tenebat iter, et jungere: Certus iter. Ad certus eliciendum est itineris. , 1-4. Interea. v. sup. IV, 584 sqq. Servius: circa primum ortum lucis navigavit - ergo tota die dum se Dido interimit, dum fletur, paullulum profectus est, leniter spirantibus ventis: et flammas rogi circa vesperam vidit, quo tempore et per naturam ignem vi dere potuit, et per pristinum morem, quo per diem cadavera non incendebantur. Noctis fere tempus datum rogo igni consumendo, et altero mane lecta ossa. Sic in Patrocli funere Iliad. 4, 226. Stat. Theb. VI, 236 et al. medium (v. sup. III. 664) iter (ut cursum, fu Mænia respiciens, quæ jam infelicis Elissæ 5 10 3. jam felicis aliquot Pier., male. - 4. accenderat Leid. incenderit alius Leid. -5. diri Montalb. sub amore Wall. et Zulich. deleta priore scriptura: imperite. doloris Medic. - 6. posset Moret. sec. et Goth. tert. - 8-11. sup. III, 192195 jam lecti versus. jam deest Moret. 9. Apparet un. Guelpherb. in Exc. Cort. Lectio maria u. et u. cælum est ex Pier. et Heins. libris potioribus ab Heinsio reposita. Vulgaris lectio erat: cœlum u. et u. Pontus, traducta forte ex lib. III, 193, unde et Quinctil. XII proœm. petiisse videtur. et abest a Zulich. 10. Illi multi. exstitit Ven. et Montalb. gam), vulgárius esset, mare altum. At certus; recte Serv. itineris sui certus, persistens in consilio proficiscendi in Italiam. aquilone dictum absolute, et simpl. pro vento. ut sup. IV, 310. et mediis properas aquilonibus ire per altum, et vs. 562 pari modo Zephyros secundos dixerat. Carthagine in Italiam tendens austro tum uti debuit. 5-7. sed duri dolores magno amore polluto, quod cogitant, quo erumpere possit vel soleat dolor animi intolerabilis magno amore læso, notumque, et, quod non ignorant, furens quid femina possit, hæc ducunt Teucros, Teucrorum pectora, per augurium triste, h. e. facile adducunt eos ad augurandum ac suspicandum, id quod erat, mali quid evenis magno amore polluto; exp cum Servio, læso, sc. ab Ænea lata fide. Vix tamen, inqu modo pollui amor dicitur Dido polluere debuit amorem, Noctem hiememque ferens; et inhorruit unda tenebris. 15 20 25 11. horruit Mentel. pr. - 13. Heu quo nam aliquot Pier. Heu quidnam quidam ex iis alius, et tres ap. Burm. Jov. Pontanus malebat quinam; nec hoc male. Sie Erf. Sed quianam codicum et Grammaticorum auctoritate firmat Pierius. Antiquum vocabulum sectatus est poeta; cf. Cerda. pro curnam? æquora nimbi alter Hamb. 16. sinum Longob. - 18. conjungere Franc. hoc possim I. c. vento Parrhas. Dorvill., interpolate. 19. ab alto Medic. a m. sec. Colot. alter Voss. et Rottend. sec. Sed vulgatum ornantius. 20. æther Sprot., sed v. Burmann. - 21. obnixi plerique Pier. et Dorvill. neque t. aliquot Pier. - 22. quo jam pr. Rottend. quoniam superat Ven. - 23. Quaque Parrhas. Quove Goth. tert. vacat Medic. vertamur Parrhas. vertemus Goth. alter. Non l. Ven. - 24. fraterni conj. Heins.; duo scilicet epitheta offendebant. 403. ξ, 303 sq. supra caput, desuper, κατακρῆθεν vel ὑψόθεν, ut ap. Arat. Phæn. 422. 423. , 15. 16. arma h. 1. vela contrahere jubet. Sic ὅπλα de uno ὅπλων hoc genere apud Homer. v. Cerda. Obliquat sinus velorum in ventum, nostrorum nautarum Laviren vento adverso non totis velis accepto, sed tantum ex obliquo, ne ille magna vi irruens navem nimium de cursu deflectat. Mox 17 auctor etiam h. 1. ornatus caussa adjectum; quatenus aliquid spondet ac promittit. 19 25. Adversum igitur navigationi in Italiam ventum ab occidente habebant; transversim ille spirans cursum retardabat. Ita malim accipere, quam ad aquilonem nunc ventum ab occasu accessisse putare; nec v. 16 Obliquat sinus, eo ducere potest, cum ventum a læva spirantem designet. tendere tantum, quantum adversa tempestas valet. Serv. 24. ad Dre Tum pius Æneas : « Equidem, sic poscere ventos At procul excelso miratus vertice montis 30 35 26. cum p. pr. Moret. te poscere Wall., voce e sequ. versu prærepta. - 27. te cerno duo Burmann. credo pr. Moret. - 28. tibi Bigot. carior alter Hamb. 29. Quove Heins. cum potioribus etiam Pier. it. Goth. Vulgo Quoque. Quave Oudart. optem fessas Leid. un. demittere Burm. ex septem libris recepit, suffragante ratione grammatica. Mare enim altum proprie dicitur; et descenditur, decurritur, in litus. Vulgo dimittere, quod esset a se ablegare et alio mittere. Acestem vulgo et Achestem. - 32. ut vela malebat Heins. - 35. Et procul aliquot Pier. et ex celso distinctis inter se dictionibus, e celso Wall. quod mavult Bentlei. ad Lucan. III, 88. Ed. Londin. miratur Zulich. Franc. Goth. pr. - 37. in maculis Hamb. pr. et sic doctus Britannus conjecerat : laudato quoque Statio panum v. sup. III, 707 sqq. I, 550. 195. Fida propter Acestam, cf. Excurs. I ad h. lib. litora fraterna Erycis, qui Erycem condidit; erat is filius Veneris et Butæ. cf. Apollon. IV, 914 sqq. et Excurs. II, ad h. lib. portusque Sicanos, proprie. Nam Sicani ab Iberia profecti, cum, relictis sedibus in Italia ad Tiberim, Siciliam tenuissent, reliquis Siciliæ partibus depulsi occidentale tamen litus tenuere. cf. Thucyd. VI, 2; atque inter Sicanos hos Trojani consedisse memorantur. remetior animo astra servata ante tempestatem, adeoque cum astris ipsum cursum ac navigationem factam. 28. Flecte viam, ut sup. iter, -30. h. e. cursum, navem, velis mutatis. Male turbat Serv. et al. 31. Versus ad Lucretianam formam lib. IV, 738. Quorum morte obita tellus complectitur ossa; et I, 136. Morte obita quorum tellus amplectitur ossa. Mox secundi Zephyri, cursu jam versus ortum solstitialem inflexo. 35-41. Acestes Trojanus, urbis Segestæ conditor, qui cum Trojanis inter Sicanos consederat. Ferebatur ille Crimisi fluvii filius e Trojana muliere. cf. Excurs. I ad h. lib. montis, Erycem designare videtur. in jaculis, modus loquendi antiquior, nec tamen infrequens, et a viris doctis passim declaratus, etiam apud Græcos ἐν ὅπλοις όντες Troia Crimiso conceptum flumine mater Gratatur reduces, et gaza lætus agresti 40 II Theb. 128. 129 tigris horruit in maculas. Sed hoc diversum ; horrescit ipsa tigris pelle maculosa. Scilicet jungi solet Horridus in jaculis : quod an recte fiat, dubito adhuc. Quotquot enim exempla allata vidi, alio modo accipi possunt, de quo v. Notam. Itaque interpunxi post Horridus. Potest quidem pro altera interpretatione, ut sit Horridus in jaculis, laudari locus e nostro expressus Valerii Fl. I, 486 agnoscit Acastum Horrentem jaculis et parmæ luce coruscum; ubi nec minus in jaculis fuisse scriptum suspicatus jam est Heinsius; vel sic tamen non jungam cum viro doctissimo Horrentem in jaculis, sed Horrentem, in jaculis. Quoties enim Valerius hoc loquendi genus frequentat, absolute positum video. De reliquis v. Not. et jaculis alter Hamb. Libystidis defensum vide a Pierio contra eos qui Libyssidis malebant: Libysticis et Libystinis vitia librariorum. Est Λίβυς, Λιβυστίς. - 38. Criniso ubique edebatur; nec aliter codd., etiam Medic. In paucis Crinisso, et Crinosso. De diversitate scripturæ passim viri docti ad Stephan. Byzant. Diodor. et al. v. Cluver. Sicil. ant., inprimis Heins. ad Claudian. II R. P. 57, qui ob codicum consensum Criniso defendebat; add. Oberlin. ad Vibium Seq. p. 93. Si Servio ad I, 550 fides habenda, Criniso Virgilius scribere maluit. Verum nomen est Κρίμισος vel Κρίμισσος. Hoc reposui assentiente Brunckio: in nominum græcorum scriptura audiendi sunt Græci. Troica Dorvill.-39. gemuit Goth. pr. verum non ed. Nic. Heins., operarum vitio. - 40. Gratatus Goth. sec. - 41. et f. aliquot Pier. fessos - amicos it. Parrhas. aliquot ap. eund. et tres Burm., sed opibus amicis haud dubie elegantius, inprimis in carmine, h. e. gratis et optatis, ut jam Pierius prætulit. pro ἔνοπλοι, ὁπλῖται. nunc paullo durius, respectu tamen inprimis ad alterum habito, in jaculis et ursæ exuviis, ἐν ἀκοντίοις καὶ ἐν ἄρκτου δέρματι ὢν, instructus jaculis et pelle. Servius laudat Ennium; levesquc sequuntur in hastis, h. e. hastati. Nec vero jungenda; horridus in jaculis. Species viri eadem, quæ Camillæ, infr. XI, 577.578. pelle Libystidis, Libycæ, ursæ ; atqui Plinius lib. VIII sub f., ursos in Africa esse negat. Sed insedere multas terras feræ, quæ postea in iis locis defecere; et Herodoti aliorumque auctoritate Cerda evincit, saltem creditum hoc a |