LIBER II. I. De obitu beati papæ Gregorii. p. 69. II. Ut Augustinus Brittonum episcopos pro pace catholica, etiam miraculo cælesti coram eis facto, monuerit; quæve illos spernentes ultio secuta sit. p. 76. III. Ut idem Mellitum ac Justum episcopos fecerit; et de obitu ejus. p. 80. IV. Ut Laurentius cum coepiscopis suis Scottos unitatem sanctæ ecclesiæ, et maxime in pascha observando sequi monuerit, et ut Mellitus Romam venerit. p. 82. V. Ut defunctis Ædilbercto et Sabercto regibus, successores eorum idolatriam resuscitarint, ob quod et Mellitus ac Justus a Brittania discesserint. p. 84. VI. Ut correptus ab apostolo Petro Laurentius Æodbaldum regem ad Christum converterit, qui mox Mellitum et Justum ad prædicandum revocaverit. p. 87. VII. Ut Mellitus episcopus flammas ardentis suæ civitatis orando restinxerit. p. 88. VIII. Ut Bonifacius papa Justo successori ejus pallium et epistolam miserit. p. 89. IX. De imperio regis Eduini, et ut veniens ad evangelizandum ei Paulinus, primo filiam ejus cum aliis, fidei Christianæ sacramentis imbuerit. p. 91. X. Ut papa Bonifacius eumdem regem missis literis sit hortatus ad fidem. p. 94. XI. Ut conjugem ipsius, per epistolam, salutis illius sedulam agere curam monuerit. p. 96. XII. Ut Æduini per visionem quondam sibi exuli ostensam, sit ad credendum provocatus. p. 98. XIII. Quale consilium idem cum primatibus suis de percipienda fide Christi habuerit; et ut pontifex ejus suas aras profanaverit. p. 101. XIV. Ut idem Eduini cum sua gente fidelis sit factus; et ubi Paulinus baptizaverit. p. 103. XV. Ut provincia Orientalium Anglorum fidem Christi susceperit. p. 105. XVI. Ut Paulinus in provincia Lindissi prædicaverit; et de qualitate regni Æduini. p. 106. XVII. Ut idem ab Honorio papa exhortatorias literas acceperit, qui etiam Paulino pallium miserit. p. 108. XVIII. Ut Honorius, qui Justo in episcopatum Dorovernensis ecclesiæ successit, ab eodem papa Honorio pallium et literas acceperit. p. 109. XIX. Ut primo idem Honorius, et post Johannes litteras genti Scottorum pro pascha simul et pro Pelagiana hæresi miserit. XX. Ut occiso Eduino Paulínus Cantiam rediens, Hrofensis ecclesiæ præsulatum susceperit. p. 113. LIBER III. I. Ut primi successores Æduini regis, et fidem suæ gentis prodiderunt, et regnum porro Osualdus Christianissimus rex utrumque restauravit. p. 116. II. Ut de ligno crucis quod idem rex contra barbaros pugnaturus erexerat, inter innumera sanitatum miracula, quidam a dolentis brachii sit languore curatus. p. 118. III. Ut idem rex postulans de gente Scottorum antistitem, acceperit Ædanum, eidemque in insula Lindisfarnensi sedem episcopatus donaverit. p. 119. IV. Quando gens Pictorum fidem Christi perceperit. p. 121. V. De vita Ædani episcopi. p. 124. VI. De religione ac pietate miranda Osualdi regis. p. 126. VII. Ut provincia Occidentalium Saxonum verbum Dei, prædicante Birino, susceperit; et de successoribus ejus Agilbercto et Leutherio. p. 127. VIII. Ut rex Cantuariorum Earconberct idola destrui præceperit; et de filia ejus Earcongota, et propinqua Ædilbergæ, sacratis Deo virginibus. p. 130. IX. Ut in loco in quo occisus est rex Osuald, crebra sanitatum miracula facta; utque ibi primo jumentum cujusdam viantis, ac deinde puella paralytica sit curata. p. 132. X. Ut pulvis loci illius contra ignem valuerit. p. 133. XI. Ut super reliquias ejus lux cælestis tota nocte steterit; et ut per eas sint dæmoniaci curati. p. 134. XII. Ut ad tumbam ejus sit puerulus e febre curatus. р. 136. XIII. Ut in Hibernia sit quidam per reliquias ejus a mortis articulo revocatus. p. 137. XIV. Ut defuncto Paulino, Ithamar pro eo Hrofensis ecclesiæ præsulatum susceperit; et de humilitate mirabili regis Osuini, qui ab Osuiu crudeli cæde peremptus est. p. 139. XV. Ut episcopus Aidan nautis et tempestatem futuram prædixerit, et oleum sanctum quo hanc sedarent, dederit. p. 142. XVI. Ut idem admotum ab hostibus urbi regiæ ignem orando amoverit. p. 143. XVII. Ut apposta ecclesiæ cui idem accumbens obierat, ardente cætera domo, flammis absumi nequiverit; et de interna vita ejus. p. 143. XVIII. De vita vel morte religiosi regis Sigbercti. p. 146. XIX. Ut Furseus apud Orientales Anglos monasterium fecerit; et de visionibus vel sanctitate ejus, cui etiam caro post mortem incorrupta testimonium perhibuerit. p. 147. XX. Ut defuncto Honorio, pontificatu sit functus Deusdedit; et qui in tempore illo Orientalium Anglorum, qui Hrofensis ecclesiæ fuerint antistites. p. 152. XXI. Ut provincia Mediterraneorum Anglorum sub rege Peada Christiana sit facta. p. 152. XXII. Ut Orientales Saxones fidem quam dudum abjecerant, sub rege Sigbercto, prædicante Ceddo receperint. p. 154. XXIII. Ut idem episcopus Cedd locum monasterii construendi ab Oidilvaldo rege accipiens, orationibus ac jejuniis Domino consecraverit; et de obitu ipsius. p. 156. XXIV. Ut provincia Merciorum, occiso rege Penda, fidem Christi susceperit: et Osuiu pro adepta victoria, possessiones et territoria ad construenda monasteria dederit. p. 158. XXV. Ut quæstio sit mota de tempore paschæ, adversus eos qui de Scottia venerant. p. 161. XXVI. Ut Colman victus domum redierit; et Tuda pro illo episcopatu sit functus: qualisque illis doctoribus fuerit habitus ecclesiæ. p. 167. XXVII. Ut Ecgberct, vir sanctus de natione Anglorum, monachicam in Hibernia vitam duxerit. p. 169. XXVIII. Ut defuncto Tuda, Vilfrid in Gallia, Ceadda apud Occidentales Saxones, in provincia Nordanhymbrorum sint ordinati episcopi. p. 172. XXIX. Ut Vighardus presbyter ordinandus in archiepiscopum, Romam de Brittania sit missus: quem remissa mox scripta papæ apostolici, ibidem obiisse narraverint. p. 174. XXX. Ut Orientales Saxones tempore mortalitatis ad idololatriam reversi, sed per instantiam Jarumanni episcopi mox sint ab errore correcti. p. 176. LIBER IV. I. Ut defuncto Deusdedit, Vighard ad suscipiendum episcopatum, Romam sit missus: sed illo ibidem defuncto, Theodorus archiepiscopus ordinatus, et cum Hadriano abbate sit Brittaniam missus. p. 178. II. Ut Theodoro cuncta peragrante, Anglorum ecclesiæ cum catholica veritate, literarum quoque sanctarum cœperint studiis imbui: et ut Putta pro Damiano Hrofensis ecclesiæ sit factus antistes. p. 181. III. Ut Ceadda, de quo supra dictum est, provinciæ Merciorum sit episcopus datus; et de vita et de obitu et sepultura ejus. p. 183. IV. Ut Colman episcopus, relicta Brittania, duo monasteria in Scottia, unum Scottis, alterum Anglis, quos secum adduxerat, fecerit. p. 187. V. De morte Osuiu et Ecgbercti regum; et de synodo facta ad locum Herutforda, cui præsidebat archiepiscopus Theodorus. p. 189. VI. Ut deposito Vynfrido, Sæxuulf episcopatum ejus acceperit, et Earconuald Orientalibus Saxonibus sit episcopus datus. p. 192. VII. Ut in monasterio Bericinensi, ubi corpora sanctimonialium feminarum poni deberent, cælesti sit luce monstratum. p. 194. VIII. Ut in eodem monasterio puerulus moriens, virginem quæ se erat secutura, clamaverit; utque alia de corpore egressura, jam particulam futuræ lucis aspexerit. p. 195. IX. Quæ sint ostensa cælitus signa cum et ipsa mater congregationis illius e mundo transiret. p. 196. X. Ut ad cymiterium ejusdem monasterii orans cæca lumen receperit. p. 197. XI. Ut rex ejusdem provinciæ Sebbi, in monachica vitam conversatione finierit. p. 198. XII. Ut episcopatum Occidentalium Saxonum pro Leutherio Hæddi, episcopatum Hrofensis ecclesiæ pro Putta Cuichelm, et pro ipso Gefmund acceperit: let qui tunc Nordanhymbrorum fuerint episcopi. p. 200. XIII. Ut Vilfrid episcopus provinciam Australium Saxonum ad Christum converterit. p. 203. XIV. Ut intercessione Osualdi regis, pestifera mortalitas sit sublata. p. 205. XV. Ut Cædualla rex, interfecto rege Australium Saxonum Ædilvalch, provinciam illam sæva cæde ac depopulatione attriverit. p. 207. XVI. Ut Vecta insula Christianos incolas susceperit, cujus regii duo pueri statim post acceptum baptisma sint interempti. p. 208. XVII. De synodo facta in campo Haethfelda, præsidente archiepiscopo Theodoro. p. 210. XVIII. De Johanne cantatore sedis apostolicæ, qui propter docendum Brittaniam venerit. p. 212. 1 XIX. Ut Ædilthryd regina virgo perpetua permanserit, cujus nec corpus in monumento corrumpi potuerit. p. 213. XX. Hymnus de illa. p. 217. XXI. Ut Theodorus episcopus inter Ecgfridum et Ædilredum reges pacem fecerit. p. 218. XXII. Ut vincula cujusdam captivi, cum pro eo missæ cantarentur, soluta sint. p. 219. XXIII. De vita, et obitu Hilde abbatissæ. p. 221. XXIV. Quod in monasterio ejus fuerit frater, cui donum canendi sit divinitus concessum. p. 227. XXV. Qualis visio cuidam viro Dei apparuerit, priusquam monasterium XXVIII. Ut idem in vita anachoretica et fontem de arente terra orando produxerit, et segetem de labore manuum ultra tempus serendi acceperit. p. 237. XXIX. Ut idem jam episcopus obitum suum proxime futurum Herebercto anachoretæ prædixerit. p. 240. XXX. Ut corpus illius post undecim annos sepulturæ, sit corruptionis immune repertum: nec multo post successor episcopatus ejus de mundo transierit. p. 242. XXXI. Ut quidam ad tumbam ejus sit a paralysi sanatus. p. 243. XXXII. Ut alter ad reliquias ejus nuper fuerit ab oculi languore curatus. p. 244. LIBER V. I. Ut Oidiluald successor Cudbercti in anachoretica vita, laborantibus in mari fratribus, tempestatem orando sedaverit. p. 246. II. Ut episcopus Johannes mutum et scabiosum benedicendo curaverit. p. 247. III. Ut puellam languentem orando sanaverit. p. 249. IV. Ut conjugem comitis infirmam aqua benedicta curaverit. p. 250. V. Ut item puerum comitis orando a morte revocaverit. p. 251. VI. Ut clericum suum cadendo contritum, æque orando ac benedicendo a morte revocaverit. p. 252. VII. Ut Cædualla, rex Occidentalium Saxonum, baptizandus Romam venerit: sed et successor ejus Ini eadem beatorum apostolorum limina devotus adierit. p. 254. VIII. Ut Theodoro defuncto archiepiscopatus gradum Berctuald susceperit: et inter plurimos quos ordinavit, etiam Tobiam virum doctissimum Hrofensi ecclesiæ fecerit antistitem. p. 257. IX. Ut Ecgberct vir sanctus ad prædicandum in Germaniam venire voluerit, nec valuerit: porro Victberct advenerit quidem; sed quia nec ipse aliquid profecisset, rursum in Hiberniam unde venerat, redierit. p. 259. X. Ut Vilbrord in Fresia prædicans, multos ad Christum converterit; et ut socii ejus Hewaldi sint martyrium passi. p. 262. XI. Ut viri venerabiles Suidberct in Brittania, Vilbrord Romæ sint in Fresiam ordinati episcopi. p. 264. XII. Ut quidam in provincia Nordanhymbrorum a mortuis resurgens, multa et tremenda, et desideranda quæ viderat narraverit. p. 267. XIII. Ut e contra alter ad mortem veniens, oblatum sibi a dæmonibus codicem suorum viderit peccatorum. p. 272. XIV. Ut item alius moriturus deputatum sibi apud inferos locum pœnarum viderit. p. 274. XV. Ut plurimæ Scottorum ecclesiæ, instante Adamnano, catholicum pascha susceperint; utque idem librum de locis sanctis scripserit. p. 275. XVI. Quæ in eodem libro de loco Dominicæ nativitatis, passionis, et resurrectionis commemoraverit. p. 277. XVII. Quæ item de loco ascensionis Dominicæ, et sepulchris patriarcharum. p. 278. |