40 45 50 καὶ θάλλοντα σέλινα καὶ εἰλιτενὴς ἄγρωστις. 39. εἰλιτενὴς] Antt. ΕιΜ., εἰλι- 42. Evvεina] k. a. p2. s2. v. 9. (ubi ει ex corr.) 16. D. L. Q. Y. Med., Εὐκνείκα p1.4. s6., Εὐνίκα (6.) M5. Ald. Iunt. Call. Νύχεια] LQ. Ys. Vat. Iunt. Call., Νύσχεια Μ., Νυχεία vulg. 43. novoos] k. a. p. 6. 9. D5. L. M5. Q5. Y. Antt. ποτῷ] Κ. 6. Iunt. vulg., ποτῶ (a. p. 9.) Med. Ald. Call. 45 50 66 55 48. ἐξαίφνης pro θρόος ν. ἐν πόντῳ] k. a. p. s. 6. 94. 16. D. L. Q. Y., ἐς πόντον 92. Μ. Antt., ἐπὶ πόντον ν. ἑταίροις] k2 v. Iunt., Etaigos k4. (ita Zieglero distincte scriptum esse visum est) et vulg. Ante ναύταις in Antt. et vulg. colon est, rectius comma iam in Bas. I. Cam. 49. ποιεῖθ ̓ p. 2. Med., πνευστικός Call. πλευστικὸν 50. xov qov] k. a. p. 6. 9. D5. 5. Μ. Ο. Υ. Antt. 51. παρέψηχον μελέεσσιν] παρεψύχοντ ̓ ἐπέεσσιν p. v. D. Q. vulg., παρεμψύχοντ ̓ ἐπέεσσιν D., παραψύχοντ ̓ ἐπ— k., παρεψυχῶντ ̓ ἐπ- 2 M. Antt., παρέψηχον ἐπέεσ Giv Ernestius, ut videtur, quum ad Callim. h. Cer. 46. hine παραψήχειν afferat. 52. Αμφιτρυωνίδας a. pl. v. 9. pr. D. (corr. Da.) L. M. Q., Αμφιτρυωνίδης 14. TESTIMM. 39. EtM. 299, 17. et s. n. 330, 38. εll. άyo. grammatici etymologia utroque loco asperum flagitante. 40. seqq. Scholl. Apoll. I, 1236. Θ. ἐν τοῖς Βουκολικοῖς ἐν τῷ Ὕλᾳ ἐπιγραφομένῳ ὑπὸ πασῶν φησὶν αὐτὸν τῶν Νυμφῶν ἡρπάσθαι. IMITT. 50. 51] Nonn. Dion. III, 399. γούνασι δ ̓ ἄρσενα παῖδα συνίδρυε θήλεϊ κούρη | καὶ τεκέων κλάζουσα μέλος θελκτήριον υπ νου | ἀμφοτέρους εὕδοντας ἐκοίμισε μαιάδι τέχνῃ | — τέκνα καταψύχουσα καὶ ἔσβεσε καύματος ὁρμήν. 55 60 65 ᾤχετο, Μαιωτιστὶ λαβὼν εὐκαμπέα τόξα Ἡρακλέης τοιοῦτος ἐν ἀτρίπτοισιν ἀκάνθαις 60 παῖδα ποθῶν δεδόνητο, πολὺν δ ̓ ἐπελάμβανε χῶρον. 65 55. ἤ σεν k. Iunt. βαρὺς k. Db. 56. again p. Q. ICall, Mor. φωνή p. Antt. ante Mor. 58. ὁπότ'] a. p. 9. D. L5. M5. Q. Υ. Antt., ὁπόκ' 6. λις] Q5, λις vulg. Versus deest in k. 59. νεβροῦ] a. sup. ead., νεBow a. pr. D. L5. Y5. vulg. λις pro τις ρ. D. (corr. Db) Q., λις 1. οὔρεσιν] k. a. 9. L. Antt., ὤρεσιν Mor. vulg. λις] p1, λίς vulg., ὠμοφαγήσας pro ὠμοφάγος λις s. (cum v. 1. ος λίς) 6. 16. Υ., ὠμοφαγοίσας D. Q. Olim Vs. 58. ut in cod. k. defuisse videtur, hic vero in hunc fere modum scriptus fuisse: νεβροῦ φθεγξαμένας χαροπὸς λις νῆστις ἀκούσας, cf. SchCall. ὁ δὲ Ἡρακλῆς — ἐκινήθη κατὰ τοῦτον τὸν τρόπον, καθ ̓ ὃν ἂν καὶ λέων χαροπὸς ἐπὶ τῆς ἑαυτοῦ κοίτης ὢν καὶ πεινῶν, ἀκούσας νεβροῦ φθεγξαμένης, ἐπήδησεν εἰς τροφὴν ἑτοιμοτάτην. 60. ἑτοιμοτάταν] Wint., την k. a. p. 6. 9. D5. L5. M5. Q5. Υ. Antt. 61. τοιοῦτο Μ. 70 62. δεδόνητο] κ. 6. Υ., δεδόνατο vulg. ἐπιλάμβανε Med. 63. ὡς pro ὅσσ ̓ Κ. Vulgo post φιλέοντες colon est, quod Meinekius mutavit. 64. οὔρεα] Κ. a. 9. 15 Antt., ὤρεα Mor. vulg. - δρυμούς] Ziegl. coni., δρυμώς vulg. Ιήσονος] Ιήσωνος Ι., Ιάσονος vulg. 65. μav] s. 9., μǹv D., μèv k. a. p. v. 6. 16. L. M. Q. Y. Med. Ald. Iunt., μένεν Call. ἄρμεν' D. μεταρσία] Graefius, qui reliqua aliter, μετάρσια vulg., μετάρσεα L. απερ ἰόντων] τῶν παρεόντων vulg. 66. ἡ μίθεοι] ἡμιθέοι κε·, ἠἴθεοι vulg., cf. οἱ ἔνδοξοι ἥρωες GIM. ἕστε καθείργον] ἐξεκάθαιρον vulg., ἐξεκάθερον Call., ἔστ ̓ ἐκάθαῖρον Reisk. (qui simul ἴκρια pro ἱστία). χα 68. Fort. μαινόμενοι. λεπός] (Κ. 6. 9.) v6. D. L. M. Q. Y. Call., χαλεπά a. p. Med. Ald. Iunt. ἔσω om. L. pr. et Y., ubi δὲ θεὸς. ἔμυσσεν α· ρ1· Qb·, ἔμυσεν ν. 62. L. M. Q3. TESTIMM. 55. Spectat Eustath. ad Dion. 805. 70 οὕτω μὲν κάλλιστος Ὕλας μακάρων ἀμιθρεῖται· Ἡρακλέα δ' ἥρωες ἐκερτόμεον λιποναύταν, οὕνεκεν ἠρώησε τριακοντάζυγον Αργώ, πεζᾷ δ ̓ εἰς Κόλχους τε καὶ ἄξενον ἵκετο Φᾶσιν. Αλλα τοιαῦτα Αἰσχίνα. ΑΙΣΧΙΝΗΣ. Ὡς χρόνιος. ΘΥΩΝΙΧΟΣ. Χρόνιος; τί δέ τοι τὸ μέλημα ; ΑΙΣΧΙΝΗΣ. Πράσσομες οὐχ ὡς λῷστα Θυώνιχε. ΘΥΩΝΙΧΟΣ. 69. ἀμιθρεῖται] 20. marg., ἀριθμεῖται vulg. 70. Ἡρακλέα] Ἡρακλέη κ', Ηρακλέην vulg. 71. τριακοντόζυγον p1. 2. D., τριή κοντόζυγον Μ. Υ. 72. ε] k. a. p. s. v. 6. 16. D. MS. Q. Υ., ποζάς, περᾶ L., πεζὸς Antt., περὸς SchTricl. in Gen. ad Vs. 1. εἰς] a. p. 6. L. Y., ἐς vulg. Κόλχους] k. v. 6. L., Κόλχως vulg. Libri: k. a. p. s. * V. * 6. 16.* 23. B. D. L. M. Y. Med. Ald. Iunt. Call. ་ Κυνίσκας ἔρως ἢ Θυώνιχος] vulg. et SchCall., Κυνίσκας ἔρως as, Αἰσχίνας ἢ Θυώνιχος p. Υ. (hic Αἰσχίνης), Θεοκρίτου Αισχίνης καὶ BUCOLICI GR. I. Ταῦτ ̓ ἄρα λεπτός, Θ. 23., Αἰσχίνας Θυώνιχον D., sine inscr. 6. L. 1. χαίρειν] 6. 23. sup. L., χαίρ' νι, χαίρην D. (ι subscr. a pictore additum) Ms. Call. vulg., χαίρην 23. Med. Ald. ἄλλα] vi. wl., ἀλλὰ Iunt. Call. vulg. τοιαῦτα] Ι., τοι αὐτά k4. p4. D., tol avτá k2. p2. B., tv avta 23. pr. L., τὸ αὐτά ν., τοι αὐτό M., τυ αὐτό a τὸ αὐτό 2, αὐτῶ 23. sec. Y. Ald. Call., τοι αὐ τῷ Iunt., τοὶ αὐτῷ s. 6. Med. Comm. τοι 2. Αἰσχίνα] Reisk. et tae. Ziegl., Αἰσχίνα ICall. Steph. et vulg., Alσχίνη Med. Ald. Iunt., Αἰσχίννη Call., om. L., ubi pictor eius loco αἰσχ. per abbreviationem tanquam personae indicium, item 23., pictor al 3. πράσσομεν 23. pr. L. 7 ubi 5 10 15 χώ μύσταξ πολὺς οὗτος, ἅμ ̓ αὐαλέοι δὲ κίκιννοι. ΑΙΣΧΙΝΗΣ. Παίσδεις Ἀγάθ ̓ ἔχων· ἐμὲ δ ̓ ἁ χαρίεσσα Κυνίσκα ΘΥΩΝΙΧΟΣ. 5 10 τοιοῦτος μὲν ἀεὶ τὸ φίλ ̓ Αἰσχίνα, ἡσυχᾷ ὀξύς, ο Αργείος πήγὼν καὶ ὁ Θεσσαλὸς ἱπποδιώκτας 4. ἅμ'] Graefius (qui deinde αὐα- κικῖνοι 5. Πυθαγορικτάς] k4 at p1.4. 23. Β. D. L. M. Antt., ίκτας 5. 6. 16. Υ. k. a. p. ν. 2., -ιστάς lCall. Mor. 6. κἀνυπόδητος] 23. sec. Y., κανυπόδητος 6., κἀνυπόδατος vulg. εἶμεν] ἦμεν κα. Ρ. s. 6. D. Y., ήμεν 23., εἶμες a', ἦμες M. vulg., ήμες 23. sec. sup. 10. μάν p. 15. D. - Αἰσχίνη 23. L. [συχα] ἄσυχα_k. p. 2. 4. 23. B. D. M. corr. Scht. Gen., ἀσύχα μ', ἄσυχ' L., &συχος 23. sec. Μ. pr. vulg., ἄσυχος Iunt. 15 11. κατ ̓ ἄκαιρον] coni. Greverus, κατὰ καιρόν vulg. εἶπον] k. a. p. s. 6. 23. B. D. M. Y. Med. Call., εἰπών L., εἶπεν Ald. Iunt., εἰπόν Steph. καῖνον Υ., και νον 23 sec. mg., cf. Scholl. τὸ λυποῦν σε. 12. ὁ ̓Αργείος] ὥργείος vulg. κἠγὼ 6. 23. pr. Y. — ὁ om. Med. Ald. Iunt. ἱπποδιώκτης 23. L. 13. κλεόνικος 6. 23. sec. Y. ἐπίνομεν 23. pr. L. στρατιώτης p. 23. pr. L. 14. χώρα ν. 23. pr. L. M. 15. βίβλινον] k. p. 23. Β. D. L., βύβλινον 23. sec. M. vulg., βύβλιον Call. TESTIMM. 7. Arsen. Paroem. II. p. 448. 9. Eustath. 796, 59. et s. n. Arsen. Paroem. II. p. 458. θρίξ ἀνὰ μέσσον. βουβός τις κοχλίας ἐξαιρέθη. ἧς πότος ἁδύς. 20 τίν' ἔχειν με δοκεῖς νῶν; „ οὐ φθεγξῇ; λύκος εἶδέ σ'; ἔπαιξέ τις. ὡς σοφός“ εἶπε, κἠφᾶπτ ̓· εὐμαρέως κεν ἀπ' αὐτᾶς καὶ λύχνον ἅψας. ἔστι Λύκος, Λύκος ἐστί, Λάβα τῶ γείτονος υἱός, εὐμάκης ἁπαλός, πολλοῖς δοκέων καλὸς εἶμεν. τούτω τὸν κλύμενον κατετάκετο τῆνον ἔρωτα. χαμὶν τοῦτο δι ̓ ὠτὸς ἔγεντό ποθ ̓ ἡσυχᾷ οὑτῶς· οὐ μὰν ἐξήταξα μάταν εἰς ἄνδρα γενειῶν. 20. ἁμὲς] ἄμες p', άμμες Call., ἄμμες vulg., ἄμμιν 16. Υ. — δὲ pro μὲν 23. L. 21. ἔχειν] Κ. a. p. s. 6. 23. Β. D. L. Y. Antt., ἔσχειν Μ., ἔχεν v. Steph. με δοκείς] k. p. s. 6. 23. B. D. Y. Antt., μ' ἐδόκεις a. v. 23. sec. L. M5. νῶν] p. Db. M., vovv k. p. s. v. 6. 23. D. L. vulg. 22. ἐπάιξε Μ. λύκος εἶδέ σ'] coni. Schaeferus, λύκον εἶδες Antt., Λύκον εἶδες Valck. εἶπε] k. D. Mor., εἶπεν v. L. vulg., εἶπες pl, εἶπον s. Υ. Call. Interrogationis signa post φθεγξῇ et εἶδες sunt in ya. wa. 61. Iunt. et ol. vulg. In Med. Ald. nihil nisi comma post εἶδες, in Call. idem et post φθεγξῇ alterum. In Brab. et vulg. post Wint. verba sic distincta: οὐ φθεγξῇ; λύκον εἶδες, ἐπ—, quam in sententiam Eobanus Hessus interpretatus erat. Post τις recte puncto distinctum in 5. r. t. Wins. Steph. II., in D. vulg. commate, non distinctum in Med. Comm. 25 Comma post σοφός scholiasta duce et praeeuntibus Eobano atque Winsemio in Mor. Steph.II. Wint. positum, om. D. vulg. In f. v. comma pro puncto vel colo Wintertono debetur, ubi D. sine distinctione. 23. κἠ φᾶπτ'] God. Hermannus, κἠφατ ̓ ἔτ κ, κἤφατ ̓ ἔτ ̓ k2. p. Β. Iunt. Call., κἤφατ ̓ ἔτ ̓ D., κἤφατ ̓ εὖ pt, χἤφατεύ p', κἤφατ' a. p. s. v. 6. 16. L. M. Y., κἤφατ' 23., καὶ γιο κἤφα Med., κἤρα Ald. κεν L. ἅψας] 23., ἅψας 3. pl. D. pr. L., αἶψας M. Med. Αld., ἅψαις v. D. corr. ead. et vulg. 24. ἔστι— ἐστὶ] Y. Iunt., ἔστι bis D. L., ἐστὶ bis k. 6., ἔντι bis p. 23. Call., vti bis vulg. 25. analòs k. p. s. v. 6. 23. L. M. Y. Iunt. Call., ἄπαλος D., ἄσαλος Β ́, κἀπαλὸς a., χ ̓ ἁπαλὸς Med. Ald. εἶμεν] ήμεν Κ. p. 6. 16. 23. sec. B5. D. L. M. sup. Y5., ἦμες (a) 23. M. Antt. 26. τούτῳ 6. 23. sec. 27. χ ἁμίν] χἁμῖν vulg. — ποθ'] k. a. p. v. 23. B. D. L. M. Antt., ποχ &συχᾷ] s. 6. 16. Dc. Y. ἅσυχα k. 23. Β. Μ", ἡσύχα Β3. D. L., ἥσυχα a. v. Antt., &σύχως p1.4., ἡσύχως p, άσυχον 6. De et sie vel οὑτῶς] pa ἥσυχον s. 16. Υ. 6. B. L. M5. Iunt. et tac. Ziegl., οὗτὼς p', οὕτως νι. 23. vulg. TESTIMM. 22. Donat. ad Terent. Adelph. IV, 1, 21. οὐ φθ. λύκον εἶδες, quanquam grammatici verbis potius ad λύκος εἶδέ σε pertinentibus. Apost. X, 89. 92. Suid. s. v. λύκον εἶδες s. n. |