πάσας μανοφόρως καὶ σκύμνως τέσσαρας ἄρκτων. 40 β' 'Αλλ' ἀφίκευ τὺ ποθ ̓ ἁμέ, καὶ ἐξεῖς οὐδὲν ἔλασσον, τὰν γλαυκὰν δὲ θάλασσαν ἔα ποτὶ χέρσον ὀρεχθεῖν. ἅδιον ἐν τὤντρῳ παρ ̓ ἐμὶν τὴν νύκτα διαξεῖς. τίς κα τῶνδε θάλασσαν ἑκὼν καὶ κύμαθ ̓ ἕλοιτο ; β ́ Ἐντὶ δάφναι τηνεῖ, ἐντὶ ῥαδιναὶ κυπάρισσοι, ἔστι μέλας κισσός, ἔστ ̓ ἄμπελος & γλυκύκαρπος, ἔστι ψυχρὸν ὕδωρ, τό μοι & πολυδένδρεος Αίτνα λευκᾶς ἐκ χιόνος ποτὸν ἀμβρόσιον προΐητι.

45

β' Α' δέ τοι αὐτὸς ἐγὼν δοκέω λασιώτερος εἶμεν,
ἐντὶ δρυὸς ξύλα μοι καὶ ὑπὸ σποδῶ ἀκάματον πῦρ

44

49

45

48

50

των Q, ἂν p. v. D. Q., κἄντ ̓
superscr. ἀντὶ ead. st, κἀν τὶ .
τῶνδ ̓
κἀντὶ Υ., κεν Db. Steph.
L. – ἑκὼν ἔχων Scholl., ἔχειν
ν]
vulg., ἔχειν θάλασσαν a.,,credo et
L.
καί] F. Scholl., ἢ vulg.
Versum vulgo post 47. lectum trans-
posui.

ἐντὶ δὲ ῥ— ν.
44. τηνεῖ] Mein., τηνεί vulg.
Versus deest in

Med.

-

45. 46. ἔστι—ἔστ ̓ ἔστι] p. Iunt. Call, ἐστὶ ac deinceps pl., ἐστὶ ἔστ ̓ — ἔστι Κ., ἐστὶ - ἔστ ἐστὶ s. 6. 9., ἐστὶ μέλας et ἐστὶ ψ γι. Υ., ἐντὶ ἔντ' — ἐντὶ D5. vulg. πολυδενδρέα D. (corr. Db.) 47. προΐησι Κ. v.

48. εἰ δὲ Ald. Iunt., ἂν δὲ D. δέ οἱ Μ. (corr. D.) et Q. ἐγὼν αὐτὸς κ. ἐγὼ 6. Υ. - εἶμεν] ἦμεν k. a. v. 6.

Comm. ἁμῖν

43. κα] v., ubi post a litera v intrusa videtur, καν k. a. v6. 6. 9. 16. L. Qb. γρ. Antt., κ ̓ ἂν M. Call.,

γ.

9. vulg., ήμες Antt., είναι p.

TESTIMM. 41. Eustath. 1285. extr. βρεχθεῖν.

IMITT. 39] Ovid. 1. 1. 834. inveni geminos - catulos in summis montibus ursae, | inveni et dominae, dixi, servabimus istos. 40-47] Virg. Ecl. IX, 39. huc ades o Galatea : quis est nam ludus in undis ? | Hic ver purpureum, varios hic flumina circum | fundit humus flores; hic candida populus antro | imminet, et lentae texunt umbracula vites. | Huc ades: insani feriant sine littora fluctus. — Nic. Eug. VI, 489. προσεξελιπάρει, | ὡς ἀνθέλοιτο τὴν ἐς ἄντρον ἑστίαν, | χαίρειν ἀφεῖσα τὸν θαλάττιον βίον.

καιόμενος δ ̓ ὑπὸ τοῦς καὶ τὴν ψυχὴν ἀνεχοίμαν καὶ τὸν ἕν ̓ ὀφθαλμόν, τῷ μοι γλυκερώτερον οὐδέν. β' Ὤμοι, ὅτ ̓ οὐκ ἔτεκέν μ' & μάτηρ βράγχι ̓ ἔχοντα, ὡς κατέδυν ποτὶ τὶν καὶ τὰν χέρα τευς ἐφίλησα, αἰ μὴ τὸ στόμ ̓ ἔλης, ἔφερον δέ τοι ἢ κρίνα λευκά ἢ μάκων ἁπαλὰν ἐρυθρὰ πλαταγώνι ̓ ἔχοισαν. β' ̓Αλλὰ τὰ μὲν θέρεος, τὰ δὲ γίνεται ἐν χειμώνι. νῦν μὲν ὦ κόριον, νῦν αὖ τό γα νεῖν μασεῦμαι, εἴ τίς κα σὺν ναῒ πλέων ξένος ὧδ ̓ ἀφίκηται, ὡς εἰδῶ τι, πόθ ̓ ἡδὺ κατοικεῖν τὸν βυθὸν ὑμίν.

ὥστ ̓ οὐκ ἄν τοι ταῦτα φέρειν ἅμα πάντ ̓ ἐδυνάθην.

50. τεύς] k. Iunt., τεῦ M. Q. Y. τόγε v®. [5. sec. Y3., αὐτόγε s. v2. vulg., ὑπό τευ D. L. Ald.

ཝཱ

64. D. Q. corr. Υ', αὐτί γε 62, τόγε sine av a. L. pr. Q. yọ. Med., av

τότι Αld., αὐτόθι Q. Comm.

νῦν νεῖν

πλεῖν L., νείν s. μασεῦμαι] μαθεύ μαι v. corr. 6. Υ., μεμαθεῦμαι ν.

pr. L. pr. et iterum corr., με μαθεῦμαι Q»· γρ., γε μαθεῦμαι L. e prima correctione et vulg., γε μεθεσεῦμαι w1· Varia lectio in Qb. margini adscripta haec est: νῦν μὲν ὦ κόρα νῦν τόγε νεῖν με μαθεῦμαι.

58. εἴ τίς κα] εἴτε κα Κ., εἴτε καὶ ν., αἴκά τις Antt., αἴκα τις vulg.

59. ὡς εἰδῶ] k4. pl. 4. 9. Q. Call., ὡς εἴδω kp, ὥς κεν ἰδῶ v. D. (εἰδῶ Db.), ὡς κεν ἴδω vulg. τι, πόθ'] τί ποθ' vulg., τί ποχ ̓ 16. Y. Vulgo ante tí distinctum, quod mutavi. κατοικείν] k. a. p. 6. 9. D5. L5. M5. Q5. Y. Med. Ald. Call., κατοικῇν Iunt. ὑμίν] ὑμῖν Q. γρ., ύμμιν Med., ὄμμιν D5 vulg., ἀμῖν 9, ἅμμιν Db., ἄμμιν 1. 2. Ο.

59.

TESTIMM. 56. Athen. I, 5. A. từ mèo - fin. 57. EtM. 529, 49. νῦν μὲν ὦ κόριον s. n. Ann. Bekk. 856, 23. κόριον. Scholl. Id. I, 1. τί ποθ ̓ ἁδύ.

IMITT. 50. 51] Nic. Eug. VI, 469. εἰς τὸ πῦρ βάλλειν ἔφη – ὡς ἐκτεφρῶσαι τὴν λασιώδη τρίχα | ἀδύνατον δὲ καὶ μέσην τὴν καρδίαν) | κἀκεῖνον, ὅνπερ εἶχεν εἰς τὸ φῶς ἕνα | ὀφθαλμὸν εὐούν.

60 β ́ Ἐξένθοις Γαλάτεια καὶ ἐξενθοῖσα λάθοιο

65

70

ὥσπερ ἐγὼν νῦν ὧδε καθήμενος οἴκαδ ̓ ἀπενθεῖν. ποιμαίνειν δ ̓ ἐθέλοις σὺν ἐμὶν ἅμα καὶ γάλ ̓ ἀμέλγειν 65 καὶ τυρὸν πᾶξαι τάμισον δριμεῖαν ἐνεῖσα.

γ' Α μάτηρ ἀδικεῖ με μόνα, καὶ μέμφομαι αὐτῷ· οὐδὲν πήποχ ̓ ὅλως ποτὶ τὶν φίλον εἶπεν ὑπέρ μευ, καὶ ταῦτ ̓ ὦμαρ ἐπ' ἄμαρ ὁρῶσα με λεπτύνοντα. φασῶ τὴν κεφαλὴν καὶ τὼς πόδας ἀμφοτέρως μευ σφύζειν, ὡς ἀνιαθῇ, ἐπεὶ κἠγὼν ἀνιῶμαι.

γ' ο Κύκλωψ Κύκλωψ, πᾶ τὰς φρένας ἐκπεπότασαι; αἴκ' ἐνθὼν ταλάρως τε πλέκοις καὶ θαλλὸν ἀμάσας ταῖς ἄρνεσσι φέροις, τάχα κα πολὺ μᾶλλον ἔχοις νῶν.

P.,

πη

64. avτy k. 6. 65. πήποχ] Iunt., πὴ ποχ ̓ ν. Med. Αld., πη ποχ. κ. οὐδέν πόχ' Μ”, πῆ ποχ' a. 6. 9. L. Y., παποχ ̓ Ο, πά ποχ' Call., οὐδέν πα ποχ ̓ Mor., πᾶ ποχ' D., πᾷ πολ ̓ Comm. ὑπέρ μεν] 6. γ'. Ald. Iunt. Call., ὑπὲρ μεν D5. L5. Μ5. Med. vulg., ὑπὲρ μεῦ εἶπεν Q

66. ὁρῶ σα] 6. Y. Med. Ald. Iunt., ὁρεῦσα k. p. v. 9. D. M5. Q. Call., ποτορεῦσα a. L. λεπτύνοντα] coni. Meinekius, λεπτὸν ἐόντα vulg., cf. Sch. τηκόμενον.

70

67. φλασῶ k4. D. Q. γρ., φλάσω k2, pάow D. mg.

68. σφύζειν] ν. 6. 9. Υ., σφύ ζην a. L. Q. γρ. Med., σφύσδειν D5. Με. Ald. Iunt. Call., φύσδειν p, ἀναθῇ] v. Q. (cum rasura post η). σφύσδην k. p, φύσδην με. (5 Med. Comm. vulg., ἀνιασθῆ 9. Ald. Iunt. Call., άvíodŋ k2. v2.. κἀγὼ Υ.

69. πῶ p. 2. γρ. — ἐκπεπότησαι 6. Y. Antt. ante Steph.

70. ald' D. ἀμήσας 6. Υ. 71. tais] k. (a.) p. v. 6. Db. Q. Iunt., τοῖς 9. D. Ls. Μs. Y5. Med. Ald. Call. κα πολύ] καππολὺ Q. γρ., καὶ πολὺ k. a. p. 9. D. L. M. Q., κε καὶ πολὺ ν., κεν πολὺ vulg. exeis a. 6. D5. pr., ëxns D. corr. (ἔχοις Db.), ἔχες Med. Ald. Call. νῶν] k. 9. D. M. Q., νοῦν

vulg.

TESTIMM. 60. Serv. ad Ecl. IX, 39. (ἐξέλθοις et ἐξελθοῦσα). 69. Max. Plan. in Ann. Bachm. II, 106, 10. (ἐν Κύκλωπι).

IMITT. 60] Ovid. Met. XIII, 838. iam modo caeruleo nitidum caput exsere ponto, | iam Galatea veni. 62] Virg. Ecl. II, 28. o tantum libeat mecum tibi sordida rura | et humiles habitare casas et figere cervos haedorumque greges viridi compellere hibisco. 69] Ibid. 69. ah Corydon Corydon, quae te dementia cepit. 70. 71] Ibid. 71. quin tu aliquid saltem potius, quorum indiget usus | viminibus mollique paras detexere iunco. Long. II, c. 14. φυλλάδα χλωρὰν ἔκοπτεν, ὡς ἔχοι τὴν τοῦ χειμῶνος παρέχειν τοῖς ἐρίφοις τροφήν.

75

τὰν παρεοῖσαν ἄμελγε. τί τὸν φεύγοντα διώκεις;
εὑρησεις Γαλάτειαν ἴσως καὶ καλλίον ̓ ἄλλαν.

δ ́ Πολλαὶ συμπαίσδέν με κόραι τὰν νύκτα κέλονται,
κιχλίζοντι δὲ πᾶσαι, ἐπεί κ ̓ αὐταῖς ἐπακούσω.
δῆλον ὅτ ̓ ἐν τῷ γᾷ κἀγὼν τὶς φαίνομαι εἶμεν.

Οὕτω τοι Πολύφαμος ἐποίμαινεν τὸν ἔρωτα μουσίσδων, ῥᾷον δὲ διᾶγ ̓ ἢ εἰ χρυσὸν ἔδωκεν.

75

80

ὑπα

κουσῶ p1·, ὑπακούσω Μ. Υ., κουσῶ D. L., ὑπ' ἀκουσῶ Q., ὑπακούσω Antt.

TESTIMM. 72. Apost. XVI, 45. s. n. Arsen. Paroemm. II. p. 677. τί τ. φ. δ. s. n.

IMITT. 73] Virg. Ecl. II, 76. invenies alium, si te hic fastidit, Alexin.

5

α' Ἤλυθες ὦ φίλε κοῦρε; τρίτῃ σὺν νυκτὶ καὶ ἠου ἤλυθες; οἱ δὲ ποθοῦντες ἐν ἤματι γηράσκουσιν. β' Οσσον ἔαρ χειμῶνος, ὅσον μῆλον βραβίλοιο ἥδιον, ὅσσον ὄϊς σφετέρης λασιωτέρη ἀρνός, ὅσσον παρθενικὴ προφέρει τριγάμοιο γυναικός, ὅσσον ἐλαφροτέρη μόσχου νεβρός, ὅσσον ἀηδών συμπάντων λιγύφωνος ἀοιδοτάτη πετεηνῶν,

Libri: k. a. p. s.* v.* 6. 9. 16. D. L. M. Q. Y. Med. Ald. Iunt. Call.

Αΐτης] as. p. Med. Ald. Call. SchCall., adiectis Ἰακὸν τῇ κοινῇ Ἰάδι (quae Q. in calce hypothesis habet) 3. 4. Iunt., addito Ἰάδι διαλέκτῳ 16., Αΐτας Hypoth., Εἰσπνὶλος ἢ ̓Αΐτας τῇ κοινῇ Ἰάδι D5.

1. 2. φίλε om. k. κώρε k. noi] 65. Comm., άo k. a. p. v6. 9. 16. D. L. M. Q. Y. Antt. ἥματι D., ἄματι ν6. L. Antt. ante Comm. et Eustath. Distinctionem loci novavi. In Med. Ald. Iunt. signum interrogationis post alterum ἤλυθες, nulla distinctio antea; in Call. commata post κοῦρε et alterum ἤλυθες, in ICall. colon post κοῦρε et interrogatio post dot (hanc Casaub. in antiquis libris invenit); Div. puncta habet post ἠot et ἤλυθες, Wins. Mor. com

5

ma post hot, colon post alterum ἤλυθες.

3. μῆλον] 6. 16. Y. Comm. et Athen., μᾶλον k. a. p. 9. D. Ι.5. Μ5. Q. Antt. βραβίλοιο] k2. p1. Μ5. et codd. Athenaei, βαρβίλοιο Q., βραβύλοιο vulg.

4. ἥδιον] D. Comm. et Athen., adiov k. a. p. 6. 9. 16. Db. L. M. Q. Y. Antt. σφετέρης] (p.) 6. 16. D. Q. Y. Comm., σφετέρας k. a. 9. Db. L. M. Antt., σφετέρω ν. λασιωτέρη] p. 6. 16. D. M5. Q5. Comm., λασιοτέρη Υ., λασιωτέρα κ. a. 9. Db. L. Antt.

5. Versum in D. pr. omissum addidit Da.

6. ἐλαφροτέρα 9., ἐλαφρότερος Antt. ante Comm. μόσχου] α. sup. ead. 65. 16. M5. pr. Y. Comm., uóoxo p. v. 9. L5. M5. corr. Med. Iunt. Call., μόσχῳ Ald., μόσχων D. Q.

TESTIMM. 2. Simplic. ad Aristot. Phys. Ausc. fol. 167. A. Ald. οἱ δὲ ποθοῦντες ἐν ἤματι γηράσκουσιν s. n. Eustath. 1867, 57. οἱ ποθοῦντες ἐν ἅματι γηράσκουσι. Iulian. Epist. ad Liban. p. 374. ed. Spanh. ὁ Σικελιώτης ποιητὴς ἐν ἤματι φάσκων τοὺς ποθοῦντας γηράσκειν. Eustath. 1679, 20. ὁ δὲ εἰπὼν τοὺς ποθοῦντας ἐν ἄματι γηράσκειν. 3. 4. Athen. II, 50. Α. ὅσον ἔαρ ἥδιον.

IMITT. 3-5] Νic. Eug. II, 298. χειμῶνός ἐστι κρείσσον ἐκκρίτως ἔαρ, | στρουθῶν ἀηδών, μῆλον ἡδὺ βραβύλων, | ὅσον γυναικών τριγάμων ἡ παρθένος.