45

Σφίγγετ ̓ ἀμαλλοδέται τὰ δράγματα, μὴ παριών τις εἴποι·,σύκινοι ἄνδρες, ἀπώλετο χοὗτος ὁ μισθός.“ 45 Ἐς βορέην ἄνεμον τᾶς κόρθυος ἁ τομὰ ὑμιν

9.

ἢ ζέφυρον βλεπέτω· πιαίνεται ὁ στάχυς οὑτῶς. Σῖτον ἀλοιῶντας φεύγειν τὸ μεσαμβρινὸν ὑπνῶν· ἐκ καλάμας ἄχυρον τελέθει τημόσδε μάλιστα. ̓́Αρχεσθαι δ ̓ ἀμῶντας ἐγειρομένω κορυδαλλῶ, καὶ λήγειν εὕδοντος, ἐλινῦσαι δὲ τὸ καῦμα. Εὐκτὸς ὁ τῶ βατράχω παῖδες βίος· οὐ μελεδαίνει τὸν τὸ πιεῖν ἐγχεῦντα· πάρεστι γὰρ ἄφθονον αὐτῷ. Κάλλιον ἐπιμελητὰ φιλάργυρε τὸν φακὸν ἕψειν· 55 μἠπιτάμῃς τὰν χεῖρα καταπρίων τὸ κύμινον.

50

(Ὠιδή.)

Δάματερ πολύκαρπε πολύσταχυ, τοῦτο τὸ λᾷον
εὔεργόν τ ̓ εἴη καὶ κάρπιμον ὅττι μάλιστα.

45. εὔποι] D. L. M. Q. Y. vulg., εἴπῃ p. v.

46. βορέαν Γ. ὗμιν] ύμμιν Call., ὔμμιν vulg., ἄμμιν D. Q., ἀμῖν Θ.

47. οὑτῶς] D5 Eustath., οὕτως

v1. wl. Q5., ovτws M5. sup. vulg., οὔτρως M. pr.

9

48. ἀλοιῶντας] k. a. corr. p. s. 6. 9. D. Q. Y. ICall., ἁλοιῶντας pl. va. ἁλοῦντας pa, ἀλοιῶντες a. pr. L. M. Ald. Iunt. Call., ἁλοιῶντες Med., ἀλύοντες SchHom. φεύγειν] k. at p. s. sec. 6. 9. D5 M5. Q. Y. Antt. SchHom., φεύγει a2. s. pr. L. τὸν μεσαμβρινὸν k. p. D. Q. lCall., τὸν μεσημβρινὸν v., μεταμβρινὸν sine art. SchHom.

ὑπνῶν] ὕπνον 9. sec. vulg., ὕπνος a. s. 6. 9. pr., cf. Scholl. 49. καλάμης a. Y. Antt. ante Comm. τημόσδε] (k.) Call., τημός δε Iunt., τῆμος δὲ a. p. 6. 9. D. L.

M5. Q. Y. Med. Ald.

50. ἄρχεσθαι δ'] k. p. v. vulg., ἄρχεσθαι a. corr. s. (ubi i sec.) 9. L. Y. Med. Ald., ἄρχεσθε a. pr., ἄρχεσθ' 6. ἀμῶντας] k. a. p. s. (ἀμ sec.) v. 6. 9. vulg., ἀμῶντες χεσθαι, L. M. Malim ἀμῶντας δ ̓ ἄρ

51. λήγην L5 pr., λήγῃν L5. sec. ἐλινῦσαι] k. a. p24 v. 9. D. Μ., ἐλινύσαι p1. v1. Q., ἐλίνυσε ΕἰΜ., ἐλιννῦσαι vulg.

53. τὸν om. Q. πιῆν L. ἐγχεῦντα] Y5 Steph. vulg., ἐκχεῦντα k. a. p. 6. D. M. Q. Antt.

54. τὼς φάκος Med. Ald. Call. ἔψειν StV., ἑψεῖν StA. sec. rec. Stvulg. et SchArist., ἑλεῖν StTrinc., ἕψην L5, ἑψῆν k. StA. pr.

55. μἠπιτάμῃς] μὴ ἐπιτάμῃς

50

55

πιαίνεται ὁ στ. οὑτῶς s. H.,

TESTIMM. 47. Eustath. 630, 29. de accentu Dorico diserte testatus. 48. Scholl. Vict. Il. γ, 323. οἱ τὸ ἀλύοντες φεύγειν μεταμβρινὸν ὕπνον. 51. EtM. 330, 53. ἐλίνυσε δὲ τὸ καῦμα. 54. 55. Stob. Flor. XVI, 9. (om. L., τὸ φακὸν V. Trinc.) 54. Scholl. rec. Arist. Plut. 192.

5

Ταῦτα χρὴ μοχθεῦντας ἐν ἁλίῳ ἄνδρας ἀείδειν,
τὸν δὲ τεὸν βουκαῖε πρέπει λυμηρὸν ἔρωτα
μυθίσδεν τᾷ ματρὶ κατ ̓ εὐνὰν ὀρθρευοίσᾳ.

K ύ

Οὐδὲν πὸτ τὸν ἔρωτα πεφύκει φάρμακον ἄλλο
Νικία οὔτ ̓ ἔγχριστον, ἐμὶν δοκεῖ, οὐδ ̓ ἐπίπαστον,
ἢ ταὶ Πιερίδες· κοῦφον δέ τι τοῦτο καὶ ἁδύ
γίνετ ̓ ἐπ ̓ ἀνθρώπως, εὑρεῖν δ ̓ οὐ ῥᾴδιόν ἐστι.
γινώσκειν δ ̓ οἶμαί τυ καλῶς ἰατρὸν ἐόντα
καὶ ταῖς ἐννέα δὴ πεφιλημένον ἔξοχα Μοίσαις.
οὕτω γῶν ῥάϊστα διᾶγ ̓ ὁ Κύκλωψ ὁ παρ ̓ ἁμίν,
ὁ

Idyll. XI.

vulg., μὴ πιτάμης Αld., μή τι τάμης k. D. corr. Q., μή τοι τάμῃς p. D. pr. τὰν] Q5. Call. Stob., τὴν k. a. p. 6. 9. D5 L5 Μ5 Y. διαπρίων Β. corr.

Med. Ald. Iunt. et Stob.

56. ἀείδειν] k. 6. Υ., ἀείδην a., ἀήδην L5, ἀείδεν v. vulg., ἀεῖδεν Call. et tac. Ziegl.

57. λυμηρὸν] D. M. Call., λυμερὸν pi, λιμηρὸν Q. (superscr. v). Iunt. ICall. vulg., tuαqov k2, λοιμηρὸν Med. Ald., λέμνον v1.

58. εὐνὴν k. p. 9. Μ. – ὀρθρευοίσῃ k., οίση D., ὀρθευοίση p. Dc mg., ὀρθενοίσᾳ 61, ὀρθεύοισα

62. Y.

Libri: k. a. p. s. ν.* 6. 9. 16.* D. L. M. Q. Y. Med. Ald. Iunt. Call. Κύκλωψ] vulg. et Max. Plan., Κύκλωψ καὶ Γαλάτεια 25. Iunt. SchCall., Κ. ἢ Γαλ— p. Hypoth.

1. πεφύκη k. a. 9. L., πέφυκε cum v. 1. πεφύκει Q.

2. quoì a. L. M. Antt. ante Comm.

οὐδ ̓] a. 9. L. Med. Ald. Call., οὔτ ̓ vulg. ἐπίπιστον s. L. pr. Y., ἐπίτιστον 4., ἐπίπλαστον D. pr., fort. οὐδέ τι πιστόν, cf. Scholl. 4. ἀνθρώπως] ἀνθρώποις vulg., ἀνθρώπους a. p. v. 9. D. L. M. Q.

εvoεiv] k. p. v. 6. 9. D5. L5. sec. M. Q. Y., εὑρῆν (a.) Med. Ald. Call., εὑρῇν Iunt., εὑρῶν L5 pr. ἐστί] (κ. 6.) L5 Y. Ald. Iunt. Call., ῥάδιον ἐστὶ Med., ἐστιν a. 9., ἐντί p1, ¿vtì p2. 6. D5. M5. Q5., vti p1. v1.

5.͵ γινώσκειν k. p. 6. 9. D5 M. Y., γινώσκει Q., γιγνώσκειν ν., γινώσκην a., γινώσκην L., γινώσκεν Med. Ald. Iunt., γινωσκεν Call.

6, πεφιλημένον] v., πεφιλμένον L5. pr., πεφιλαμένον L. sec. vulg. μώσαις 6.

5

7. γῶν] γοῦν ICall. Mor. vulg., γ ̓ οὖν Antt. ῥᾷστα 6. 9., ῥᾶστα V., ῥᾷστον Μ. διῆγ ̓ 6. Υ., διάγων ἁμίν] ἁμῖν k. p4 M5. Q5, ἀμῖν pl, ἀμμῖν D5, ἡμῖν (a. 6. 9.) L5. Y. Antt.

Μ.

IMITT, 1-3], Long. II, c. 4. ἔρωτος γὰρ οὐδὲν φάρμακον, οὐ πινόμενον, οὐκ ἐσθιόμενον, οὐκ ἐν ᾠδαῖς λαλούμενον, ὅτι μὴ φίλημα καὶ περιπλοκή. Nic. Eug. IV, 377. ἔρωτος οὐδὲν ἄλλο φάρμακον ξένον· | ᾠδὴ δέ τις καὶ μοῦσα παῦλα τῶν πόνων.

BUCOLICI GR, I.

6

ὡρχαῖος Πολύφαμος, ὅκ ̓ ἤρατο τᾶς Γαλατείας,
ἄρτι γενειάσδων περὶ τὸ στόμα τὼς κροτάφως τε.
ἤρατο δ ̓ οὐ μάλοις οὐδὲ ῥόδῳ οὐδὲ κικίννοις,
ἀλλ ̓ ὀρθαῖς μανίαις, ἁγεῖτο δὲ πάντα πάρεργα.
πολλάκι ταὶ ὄϊες ποτὶ τωὐλίον αὐταὶ ἀπῆνθον
χλωρᾶς ἐκ βοτάνας· ὃ δὲ τὰν Γαλάτειαν ἀείδων
αὐτεῖ ἐπ ̓ ἀϊόνος κατετάκετο φυκιοέσσας
ἐξ ἀοῦς, ἔχθιστον ἔχων ὑποκάρδιον ἕλκος.
ἀλλὰ τὸ φάρμακον εὗρε, καθεζόμενος δ ̓ ἐπὶ πέτρας
ὑψηλᾶς ἐς πόντον ὁρῶν ἄειδε τοιαῦτα.

Κύπριδος ἐκ μεγάλας τό οἱ ἥπατι πᾶξε βέλεμνον.

8. ἀρχαῖος p12 D. (άρχ- Da) ὅτ’L. Antt. ante Mor.

9. ἀρτιγενειάσδων Ald. Iunt., γενειάζων D5· (corr. Da)

10. οὐ μάλοις οὐδὲ ῥόδῳ] Zieglerus, οὐ μάλοις͵ οὐδὲ ῥόδοις k. p. v. D. Q., οὐ μάλοις οὐδ ̓ αὖ ῥόδῳ s. 6. 9. 16. Y., οὐ μάλοις οὐδ ̓ αὖ ῥόδοις a. L., οὔτε ῥόδοις οὐ μάλοις Μ5, οὔτι ῥόδοις οὐ μάλοις Antt. κικίννοις] a. p. s. v. 6. pr. D. L5. Q., κικκίνοις k., κικίνοις 6. corr. (9.) Μ5 Y. Antt.

11. ὀρθαῖς] k. Dc. mg. Iunt., cf. τεταμέναις SchLP., ὀλοαῖς D. L vulg. ἁγῆτο Κ., ἡγεῖτο p. 6. Υ. 12. τέτ ̓ ὄϊες Q. τωὐλίον] Μ5· Vat., τωὔλιον a. 9. ICall., ταΰλιον Q5 Υ5 vulg., τ ̓ αὐλίον Iunt., fort. ταὐλία, cf. SchN. πρὸς τὰ

10

15

...

σταθμά. αὐταί τ ̓ k?· γ1, αὐταίτε γλ. ἀπῆλθον 6. D. (corr. Da.) Y. 14. αὐτεί] coni. Heinsius, αὐτῶ v. Q. pro v. 1. et vulg., αὐτοῦ k. s. 6. 9. D. corr. Y Iunt., αὐτὸς D. pr. M. Q. Y2 φυκιοέσσης a. 6.

9. Y. Antt. ante Comm.

οἱ

[16.] Κύπριδος] k. p. s. v. 6. 9. 16. D. L. M. Q. Y., Κύπριος (a.) 4. Antt., cf. GIL. Ἰωνικῶς τὸ Κύ τό οἱ] πριος. ἒκ] ἐκ vulg. k. a. s. pr. 9. D. L. M. Q. Antt., ἥ p. s. corr. 6. 16. Da. Q. γρ., πῆξε κ. In Med. Ald. post μεγάλας comma est, in Call. punctum, in Iunt. punctum post ἕλκος. Versum suadentibus SchGen. ut spurium eieci. 16. καθεζόμενος ἐπὶ corr. γὰρ ἐπὶ Μ.

o lacuna relicta Y5.

17. τοιαῦτ ̓ ἤειδεν Med. Ald.

10

TESTIMM. 17. Hephaest. p. 10. (Turn. P. εἰς) et Choerob. ad Theod. 143, 23.

15

17

16

IMITT. 10] Long. III, c. 17. ἄνδρα ποιήσεταί τινα ἐπὶ μήλοις ἢ ῥόδοις. 12] Virg. Εcl. IV, 21. ipsae lacte domum referent distenta capellae | ubera. 15–17] Nonn. Dion. XLII, 172. ἔνδοθι πέσσων | κρυπτὸν ἀκοιμήτων ὑποκάρδιον ἕλκος ἐρώτων. Id. XV, 243. ὑποκάρδιον ἕλκος ἐρώτων. Bion. I, 15. ποτικάρδιον ἕλκος. Nic. Eug. IV, 379. βεβλημένος γὰρ καὶ Πολύφημος πάλαι | τὸ στέρνον ἐξ Ἔρωτος ἀνδροτοξότου, | πλατὺ τρέφων τὸ φίλτρον ὡς Νηρηΐδα, ] ἐφεῦρεν οὐδὲν ἄλλο φάρμακον νόσου, | ᾠδὴν δὲ καὶ σύριγγα καὶ θέλγον μέλος, | καὶ πέτραν ἕδραν τῇ θαλάττῃ προσβλέπων. Ovid. Met. XIII, 778. prominet in pontum collis resedit.

huc serus ascendit Cyclops mediusque

20

25

(Ὠιδή.)

α' Ω λευκὰ Γαλάτεια, τί τὸν φιλέοντ ̓ ἀποβάλλῃ
μόσχω γαυροτέρα, σφηλωτέρα ὄμφακος ὠμᾶς,
φοιτῇς δ ̓ αὖθ ̓ οὑτῶς, ὅκκα γλυκὺς ὕπνος ἔχῃ με,
οἴχῃ δ ̓ εὐθὺς ἰοῖσ ̓, ὅκκα γλυκὺς ὕπνος ἀνῇ με,
φεύγεις δ ̓ ὥσπερ ὄϊς πολιὸν λύκον ἀθρήσασα;
α' Ἠράσθην μὲν ἔγωγα τεοῦς κόρα, ἁνίκα πρᾶτον
ἦνθες ἐμᾷ σὺν ματρὶ θέλοισ ̓ ὑακίνθινα φύλλα
ἐξ ὄρεος δρέψασθαι, ἐγὼ δ ̓ ὁδὸν ἁγεμόνευον.
παύσασθαι δ ̓ ἐσιδών τυ καὶ ὕστερον οὐδ ̓ ἔτι

πα νῦν

λευκοτέρα πακτᾶς ποτιδεῖν, ἁπαλωτέρα ἀρνός,

18. Fort. φιλέοντα προβάλλῃ. Interrogationis signum, quod Stephanus cum Eob. Hesso ct Wins. in f. v. posuerat (in Antt. comma est), cum Beckio in finem versus 22. [24.]

removi.

L.

[20.] ποτιδῆν k. a. 9. Ι., 5, ἀρνὸς] s. 6. 9., Y. Iunt., δ ̓ ἀρνὸς vulg. - ἀρνὸς ἀώρου ν, λ. πακτᾶς ἁπ— δ ̓ ἀρνὸς ἀώρου v2 credo“, et h. Versum, quem Philostratus uon invenerat, spurium iudicavi. 19. σφηλωτέρα] φιαλωτέρα D. pr. M. corr. 4. Β. Κ., φιλαιτέρα p., φιαρωτέρα Da M. pr. ICall. vulg., φριαρωτέρα D. corr. rec., σφριγανοτέρα Call., cf. σκληροτέρα SchCall., στρυφνοτέρα SchL., δριμυτέρα GIM., acrior Div. ὠμῆς p. D. (corr. Db.) Med. Ald. Iunt.

20. οὑτῶς] Ziegl. tac. cum Wint, οὕτως p1 Q., οὕτως D5 vulg. ὅκα p. ἔχει 9. Μ. Υ. in p. post sequentem legitur. 21. Τοὶσ'] Cant., ἰοῖσα Dc Μ. τανῦν Q., τὰ νῦν p2.

Versus

21

Q5 Υ5 vulg., om. p. ὅκκα] k. a. p. v L. Q. Cant., ὄκκα Υ5, ὅκα Dc. M5. vulg. Versum in D. pr. omissum supplevit Dc.

25

20

23. ἀράσθην p. 9. – ἔγωγα τεοῦς] a. 9., ἔγωγε τεοῦς Κ., ἔγωγε τεῶς p', ἔγων ἐτεως p', ἔγωγ ἑτερῶς på s, ἔγωγ ̓ ἐτεω .. duabus literis ante κόρα erasis D5, ἔγωγα τεοῦ y, ἔγωγε τεῦ cum γρ. ἔγω τ ̓ ἐτεῶς ἢ ἔγωγε τεῶς Ο', ἔγωγε τεῦ ὦ 6. Υ., ἔγωγ ̓ ἐτεῦ ὦ Da, ἔγωγέ τευ͵ ὦ Iunt., ἐγὼ τοῦ Μ., ἔγωγε κόρα κόρα L., ἔγωγε κόρα τεῦ Med. Ald. Call.

πρῶτον k. a. p. D. (corr. Db) Υ. Antt. ante Mor. 24. quol v.

25. ἁγεμόνευον] 9. w. Μ, ἡγεμόνευον D5 L5 Q5 Y. vulg.

26. οὐδ ̓ ἔτι] D5. Q., οὐδέτι Antt. vulg., οὐδέ τί Ziegl. tac. cum Kiessl. πᾳ νῦν] Ameis., πα νῦν c. K.

ω

Μ., πα νῦν Da, τα νῦν p14. 9. D5,

IMITT. 18] Nic. Eug. III, 313. τί τὸν φιλέοντ ̓ ἀποβάλλῃ; 18. 19] Philostr. Imagg. II, c. 18. ἔστι δὲ αὐτῷ (Polyphemo) ποιμενικὸν ᾆσμα, ὡς λευκή τε εἴη καὶ γαῦρος καὶ ἡδίων ὄμφακος. Virg. Ecl. VII, 37. Nerine Galatea, thymo mihi dulcior Hyblae, | candidior cycnis, hedera formosior alba. Ovid. Met. XIII, 789. candidior nivei folio, Galatea ligustri — | splendidior vitro, tenero lascivior haedo − | lucidior glacie, matura dulcior uva, | mollior et cygni plumis et lacte coacto saevior indomitis eadem Galatea iuvencis. 23-25] Virg. Εcl. VIII, 37. sepibus in nostris parvam te roscida mala | (dux ego vester eram) vidi cum matre legentem.

ἐκ τήνω δύναμαι· τὶν δ ̓ οὐ μέλει, οὐ μὰ Δί' οὐδέν.
β' Γινώσκω χαρίεσσα κόρα, τίνος ὧνεκα φεύγεις·
ὧνεκά μοι λασία μὲν ὀφοῦς ἐπὶ παντὶ μετώπῳ
ἐξ ὠτὸς τέταται ποτὶ θώτερον ως μία μακρά,
εἷς δ ̓ ὀφθαλμὸς ὕπεστι, πλατεῖα δὲ ῥὶς ἐπὶ χείλει.
β' ̓Αλλ ̓ οὗτος τοιοῦτος ἐὼν βοτὰ χίλια βόσκω,

κἠκ τούτων τὸ κράτιστον ἀμελγόμενος γάλα πίνω·
τυρὸς δ ̓ οὐ λείπει μ ̓ οὔτ ̓ ἐν θέρει οὔτ ̓ ἐν ὀπώρᾳ,
35 οὐ χειμῶνος ἄκρω· ταρσοὶ δ ̓ ὑπεραχθέες αἰεί.
β' Συρίσδεν δ ̓ ὡς οὔτις ἐπίσταμαι ὧδε Κυκλώπων,
τὶν τὸ φίλον μελίμαλον ἁμᾷ κἠμαυτὸν ἀείδων
πολλάκι νυκτὸς ἀωρί. τράφω δέ τοι ἕνδεκα νεβρώς

30

27. δ ̓ οὐδὲν μέλει μὰ δί οὐδέν Q., οὐ μὰ Med. Call.

28. γιγνώσκω k. κόρη v. Υ. ἕνεκα] k., οὕνεκα vulg.

20. ἕνεκα] οὗνεκα k. vulg. μὲν λασία pro μοι λ. μὲν k. ὀφρῦς] Iunt. SchHom., ὀφρὺς p1 Med. Ald. Call. et vulgo post Brunck. 30. θάτερον, p. s. v. 6. D. (θώτDb.) Q. Y., θ ̓ ἕτερον Μ3, θάτερον as p1, os p1. v. 6. 9. M. Y. 31. ἧς v1 L5, ἧς Y., ἧς a. s. v2 16. ὕπεστι] coni. Wartonus praeeunte Winsemio, qui subest, et addicente Philostrati imitatione, ἔπεστι vulg., ἔπεστιν L. χείλη 6. sec.

M5.

M. Call.
32 οὗτος] k. 9. D. M. Serv.,

40

οὕτως p. v. Q., ωὑτὸς a. s. vulg., ωὐτὸς Antt., ὧύτως 6.

33. καὶ D5 (κἠκ Da) ἀμελγόμενον Med. Call. 34. ὀπώρᾳ] k. p. v., ὀπώρῃ vulg.

35. ἄκρῳ κ. 6. Ald. Iunt., ἄκμη Db. marg.

36. τυρίσδεν s. 6. 16. Υ. ἐπίσταται Q.

37. μελίμαλον] scripsi secuudum scholion a Geelio correctum,

μοι μᾶλον p. Burn., μοι μᾶλλον C., γλυκύμαλον vulg. ἁμᾷ] Ziegl., άu k. a. D. Q. Iunt. Call., qua p. 6. 9. vulg., ἁμῶ ν., κἠμαυτὸν ἀείδων ἁμᾶ a L. corr. (pr. ὡμαυτὸν), κἠμαυτὸν ἅμ ̓ ἀείδων Med. Ald.

38. τράφω] Τ., τρέφω vulg.

30

35

TESTIMM. 29. Scholl. Harl. Od. a, 69. in Ann. Pariss. III. p. 417. (πλατεία pro λασία). 29. 30. Eustath. 1392, 35. Θ. φησίν, ὅτι τῷ Κύκλωπι ἕνα ἔχοντι͵ γλυκὺν ὀφθαλμόν, ᾧ ἑώρα (cf. Id. VI, 22.), ὀφρὺς μία ἐξ ἑτέρου ὠτὸς εἰς ἕτερον τέταται, 1622, 50. μίαν ὀφρῦν τετάσθαι αὐτῷ ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ὠτὸς εἰς θάτερου. 32. Serv. ad Ecl. II, 21. οὗτος βόσκω. 34. Serv. ad Ecl. II, 23.

F

IMITT. 29] Virg. Εcl. VIII, 34. hirsutumque supercilium (tibi est odio.) 29-31] Philostr. 1. 1. μίαν ὑπερτείνων ὀφρὺν τοῦ ὀφθαλμοῦ ἑνὸς ὄντος, πλατείᾳ δὲ τῇ ῥινὶ ἐπιβαίνων τοῦ χείλους. Herod. ap. Philostr. Vit. Soph. p. 552. τῶν ὀφρύων λασίως ἔχειν, ἃς καὶ ξυμβάλλειν ἀλλήλαις οἷον μίαν. 31] Ovid. Met. XIII, 851. unum est in media lumen mihi fronte. 32—35] Virg. Εcl. II, 21. mille meae Siculis errant in montibus agnae; | lac mihi non aestate novum, non frigore defit. Ovid. 1. 1. 829. lac mihi semper adest niveum: pars inde bibenda | servatur; partem liquefacta coagula durant. Nic. Eug. VI, 481. καὶ τυρὸν ἐν χειμῶνι καὶ καιρῷ θέρους. 38. 39] Philostr. 1. 1. ᾄδει ὡς νεβροὺς τῇ Γαλατείᾳ σκυμνεύει καὶ ἄρκτους.