105

110

115

ἄκλητον κείνοιο φίλας ἐς χεῖρας ἐρείσαις,

εἴτε Φιλίνος ἄρ ̓ ἐστὶν ὁ μαλθακὸς εἴτέ τις ἄλλος.
κεἰ μὲν ταῦτ ̓ ἔρδοις ὦ Πὰν φίλε, μή τί τυ παῖδες
Αρκαδικοὶ σκίλλαισιν ὑπὸ πλευράς τε καὶ ὤμως
τανίκα μαστίσδοιεν, ὅτε κρέα τυτθὰ παρείη·

β' Εἰ δ ̓ ἄλλως νεύσαις, κατὰ μὲν χρόα πάντ ̓ ὀνύχεσσι
δακνόμενος κνάσαιο καὶ ἐν κνίδαισι καθεύδοις,
εἴης δ ̓ Ἠδωνῶν μὲν ἐν ὤρεσι χείματι μέσσῳ
Ἕβρον πὰρ ποταμὸν τετραμμένον ἐγγύθεν ἄρκτω,
ἐν δὲ θέρει πυμάτοισι παρ' Αιθιόπεσσι νομεύοις
πέτρα υπο Βλεμύων, ὅθεν οὐκέτι Νεῖλος ὁρατός.

α' Ὑμὲς δ ̓ Ἑετίδος καὶ Βυβλίδος αδύ λιπόντες
νᾶμα καὶ Οἰκεῦντα, ξανθᾶς ἕδος αἰπὺ Διώνας,
ὦ μάλοισιν Ἔρωτες ἐρευθομένοισιν ὁμοῖοι,
βάλλετέ μοι τόξοισι τὸν ἱμερόεντα Φιλίνον,
βάλλετ ̓, ἐπεὶ τὸν ξεῖνον ὁ δύσμορος οὐκ ἐλεεῖ μευ.
καὶ δὴ μὲν ἀπίοιο πεπαίτερος, αἱ δὲ γυναῖκες

103. κείνοιο] k. (a. p. 8.) 9. 16. D. L. Μ. Q5. Y. Antt., τήνοιο 6. Comm.

104. εἴτε Φιλίνος ἄρ ̓ ἐστὶν] s., εἴτ ̓ ἔστ ̓ ἄρα Φιλίνος κ. p. 6. Call., εἴτ ̓ ἔστ' ἆρα Φ— vulg., εἴτ ̓ ἔστ ̓ ἆρ ̓ ὁ Φ Steph. (ἄρ ̓ ὁ 20 mg.)

༣

105. κεί] s. F., κὴν vulg. ταῦτ ̓ ἔργοις] p., ταῦτ ̓ ἔρδεις F. G. 0. Ρ., ταῦθ ̓ ἕρδοις vulg., ταῦθ ̓ ἕρδεις 6. D. · μὴ τὶ σὺ Κ”, μήτε το 6', μή τε τὸ δὲ τ., μήτε

τι a. L., μή τύ τι Antt.

106. ὤμως] coni. Valck., ὤμους vulg.

108. νεύσοις p. s., νεύσεις κ. 110. οὔρεσι Κ. a. p. 8. 9. Y. Antt.

et ante Wint.

105

110

115

120

111. Ἕβρον] s. M5. sec. Mor., Έβρου Lov, ἔβρον Iunt. Bas. I., ἑυρον D5·, εὗρον L. pr. Med., εὖρον k. a. p. 6. 8. 9. L5. sec. M5. pr. Q. Y. Ald. Call. τετραμμένον] E. F. N. corr., τετραμμένος k. pr. 6. γρ. D. vulg., κεκλιμένος k. marg. p. 6. 9. Da. mg. Q. ἄρκτω] s. E. Dorv., ἄρκτου vulg: 113. υπο] Wint., ὑπὸ vulg. 114. ὑμὲς] ὅμμες w1. Ald. Iunt. Call., ὄμμες Med. vulg.

115. Οἰκεῦντα] οἰκεῦντα Ε. teοικουντα coni. Heckerus, οἰκεῦντες ste Duebnero ad Scholl., cf. SchE., vulg.

118. ἐλεῆ ν. ,, ut videtur 66.

119. μαλ' pro μὲν k. p. 9. Q.

113. Scholl.

TESTIMM. 110-112. Serv. ad Ecl. X, 65. Add. Dion. 221. Θ. δὲ ἕως Βλεμμύων αὐτὸν (Νεῖλον) ὁρᾶσθαί φησιν. 119 Hypoth Id. VI. in va L μηκέτι φρουρέομες περί προθύ ροισιν Αρατε (φρονέομεν et "Αρατος ν6.).

IMITT. 110] Virg. Ecl. Χ, 65. nec si frigoribus mediis Hebrumque bibamus | Sithoniasque nives hiemis subeamus aquosae; nec si quum moriens alta liber aret in ulmo, | Aethiopum versemus oves sub sidere Cancri.

120

„αἰατ φαντὶ Φιλῖνε, τό τοι καλὸν ἄνθος ἀπορρεῖ. γ ́ Μηκέτι τοι φρουρέωμες ἐπὶ προθύροισιν "Αρατε, μηδὲ πόδας τρίβωμες· ὁ δ ̓ ὄρθριος ἄλλον ἀλέκτωρ κοκκύζων νάρκῃσιν ἀνιαρῇσι διδοίη,

66

εἷς δ ̓ ἀπὸ τᾶσδε φέριστε μολὴν ἄγχοιτο παλαίστρας. 125 125 ἁμὶν δ ̓ ἡσυχία τε μέλοι γραία τε παρείη,

ἅτις ἐπιφθύζοισα τὰ μὴ καλὰ νόσφιν ἐρύκοι.

Τόσσ ̓ ἐφάμαν· ὃ δέ μοι τὸ λαγωβόλον, ἡδὺ γελάσσας ὡς πάρος, ἐκ Μοισᾶν ξεινήϊον ὤπασεν εἶμεν. χὼ μὲν ἀποκλίνας ἐπ' ἀριστερὰ τὰν ἐπὶ Πύξας 130 εἶρφ ̓ ὁδόν, αὐτὰρ ἐγώ τε καὶ Εὔκριτος ἐς Φρασιδάμω στραφθέντες χὡ καλὸς Αμύντιχος ἔν τε βαθείαις ἁδείας σχοίνοιο χαμευνίσιν ἐκλίνθημες ἔν τε νεοτμάτοισι γεγαθότες οιναρέσι.

120. alai] Mein., ał ai a. 6. sup. v6. 8. M. Y., ai ai vulg. ἀπορρεῖ] (k. p. 6. 9.) L. M. Q. Ald. Iunt. Call., ὑπορρεῖ a. sec. V. 8. 16. D5. Y5. Med.

121. τοι om. Μ., οἱ coni. Iacobs. φρουρέωμες] k. p. s. 6. 9. Q., φρουρῶμες (af. 8.) D. Y. Antt.g φρουροῦμες a. L5, φρουρεόμεσθ' ἐπὶ τοῖς πρ- Μ.

122. ὄρθιος a. v. 6. pr. s. 62, ἄλλως 64.

ἄλλος

123. κοκκύζων] p., κοκκίζων C., κοκκύσδων vulg. — νάρκῃσιν] a. L. Q., νάρκησιν k. p. Call., ναρκῆσιν a4, νάρκεσι Μ, νάρκαισιν vulg. ἀνιαρῇσι] ἀνιαρῆσι Da·, ἀνιηρῇσι L. Y. Med. Ald. Iunt., ἀνιηρῆσι a. 8. D5. M5. Qs Call., ἀνιαραῖς γ., ἀνιαραῖσι s. 6. 9., ἀνιηραῖσι Κ.

124. ἀπὸ] Κ. 9., ὑπὸ (a. 8.) D. L. M. Y. Antt., ἐπὶ p. s. 6. Q. μολών] Iunt. et v. 1. in Scholl., Μόλων vulg.

130

126. ἐπιφθύζοισα[ Wuestem., -Covoα k. a. p. v. 6. 8. 9. D5. L. Y., - σδοισα Μ5. Q5. Antt.

127. ὡς p. 9. et cum v. 1. τόσσ ̓ Q. γελάσσας] 8. 16. Y. sup. Med. Aid., γελάσας ν. 6. Υ. pr., γελάξας vulg.

128. εἶμεν] κ. p. Q., ἦμεν a. v. 6. 8. D. L. M5. sup. ead. Y. Comm., ἦμες 9. M5. pr. Antt.

129. ἐπὶ κλίνας 9., ἐπικλίνας Q. 130. ex' k. a. 9. corr. (fuerat εἶρφ”). — ἐγὼ] k. p. 9. Med., ἐγὼν vulg. Φρασιδάμου a. 6. 8. Med.

131. στραφέντες a. p. 9. D. L. Q.

Call.

132. σχοίνοιο] k. p. ICall. Comm., σχίνοιο vulg. χαμενῆσιν k. L. Q., χαμεύνησιν p., χαμεύνασιν s., χαμεύναις 9. ἐκλίθηκες p1.2. Ο.

133. νεοτμάτῃσι s. - γεγηθότες a. 6. 9. οἰναρέῃσι] s2, οίναρέῃσιν s®·, οἰναρέαισι ν2. 82. 16. D. γ', οἰναρέαισιν ν6. L. Υ3, οἰναρέακ. 6. Med., γραιά Ald. Call., ἡ γραῖα σιν γ', οἶναρέοισι vulg., οἰνεάροισι

125. ἁμὶν] ἄμμιν vulg.

9., καὶ γραῖα παρείη Μ.

-

γραία

p1.2.

TESTIMM. 127. 128. Max. Plan. in Ann. Bachm. II, 107. ἐν Θαλυσίοις (ἐφάμην — ἡδὺ γελάσσας ἦμεν).

135

πολλαὶ δ ̓ ἁμὶν ὑπερθε κατὰ κρατὸς δονέοντο αἴγειροι πτελέαι τε· τὸ δ ̓ ἐγγύθεν ἱερὸν ὕδωρ Νυμφᾶν ἐξ ἄντροιο κατειβόμενον κελάρυζε. τοὶ δὲ ποτὶ σκιαραῖς ὀροδαμνίσιν αἰθαλίωνες τέττιγες λαλαγεῦντες ἔχον πόνον· ἡ δ ̓ ὀλολυγών τηλόθεν ἐν πυκινῇσι βάτων τούζεσκεν ἀκάνθαις. ἄειδον κόρυδοι καὶ ἀκανθίδες, ἔστενε τρυγών, πωτῶντο ξουθαὶ περὶ πίδακας ἀμφὶ μέλισσαι. πάντ ̓ ὦσδεν θέρεος μάλα πίονος, ώσδε δ ̓ ὀπώρας. ὄχναι μὲν πὰρ ποσσί, περὶ πλευρῇσι δὲ μᾶλα δαψιλέως ἁμὶν ἐκυλίνδετο· τοὶ δ ̓ ἐκέχυντο 145 ὅρπακες βραβίλοισι καταβρίθοντες ἔραζε·

140

τετράενες δὲ πίθων ἀπελύετο κρατὸς ἄλειφαρ. Νύμφαι Κασταλίδες Παρνάσσιον αἶπος ἔχοισαι, ἦρά γέ πα τοιόνδε Φόλω κατὰ λάϊνον ἄντρον κρατῆρ ̓ Ἡρακλῆι γέρων ἐστάσατο Χείρων; 150 ἦρά γέ πᾳ τῆνον τὸν ποιμένα τὸν ποτ' Ανάπῳ,

134. ἁμίν] Eustath., ἄμμιν vulg. 135. τό τ' 1.2. Q. γρ.

136. κελάρυζε] k. 6. 9. L., κελάριζε . ν, κελάρυζεν s, κελά ρυσδε a. D. Q., κελάρυσδεν γε. Μ. Y. Antt. De 8. non apparet.

137. σκιαραΐς] p. Q., σκιεραῖς vulg.

Υ.

139. πυκιναῖσι 6., πυκινοῖσι 9. 141. ποτῶντο a. v. 6. 8. L. Q. ξυνθαὶ κ2.

142. ὄσδε bis a. – ὀπώρας] κ. ρ. 6. 9., οπώρης vulg.

superscr. μ β., ἄμμιν vulg. δὲ κέχυντο γε. 8. Υ.

145. ὄρπακες Βrub. III. Mor. Suid. · βραβίλοισι] Q. et Athenaei codd., βραβύλοισι vulg. ἔραζε] Athen. ΕιΜ., ἔρασδε vulg.

146. πίθω Med. ἀπελύετο] k. p. 9. L. M. Q., ἀπολύετο (a. 8.) D. Y. Antt., ἀπεχύετο s. 64. Da. mg., ἀπ' ἐχύετο 62.

147. Παρνάσσιον] ν. 6. Υ., Παρνάσιον vulg.

148. ἦρά γε] αρά γε vulg. 143. παρὰ pro πάρ a. p. s. 9. L. 149. κρατήρα] k. p. 6., κρητῆρ περὶ πλ—] p. s. 6., παραὶ vulg. 56. 6., παραὶ vulg. — ἐστήσατο κ. ρ. 6. Q. pr.,,fortasse," açà vulg. πλευραίσι κ. ρ. 6. 9., πλευροῦσι Μ. Q.

144. ἁμίν] k2, ἡμῖν k4, ἄμιν

150. ἦρά γε] αρά γε vulg. ποτ' Ανάπῳ] Comm. vulg., ποτ Ανάπω κ. ν. 6. 8. Antt., που 'Ανάπω 1Call. Steph.

TESTIMM. 134. Eustath. 1112, 35. Δωριεῖς δὲ ἁμὶν συστέλλοντες τὸ ὶ καὶ ὀξύνοντες· Θεόκριτος· πολλοὶ δ ̓ ἁμὶν δον. Item Phav. Ecl. 106, 12., sed corruptius. 136. Synes. Ep. 114. νυμφῶν ἄντρον. 141. Greg. S. 89. 145. Athen. II, 50. Α. (ὅρπηκες), Ε.Μ. 211, 4. (ὄρπηκες βραβήλοισι καταβρίθοντι cod. V., βαρβήλοισι ed. Ven.) et inde olim Suid. s. ν. βράβηλα (βραβήλοισι). 146. Greg. §. 90. (πίθω ἀπολύετο. Articulum omittunt codd. a. b. c. Aug., nihil praeter τὸ τετράετες τετράενες λέγουσι habent Reg. Voss. Meerm. (τετρέ νες Reg., τετραῖνες Voss. Meerm.)

.

155

τὸν κρατερὸν Πολύφαμον, ὃς ὤρεσι νᾶας ἔβαλλε,
τοῖον νέκταρ ἔπεισε κατ ̓ αὐλία ποσσὶ χορεῦσαι,
οἷον δὴ τόκα πῶμα διεκρανάσατε Νύμφαι
βωμῷ πὰρ Δάματρος ἀλάδος; ἷς ἐπὶ σωρῶ
αὖτις ἐγὼ πάξαιμι μέγα πτύον, ἃ δὲ γελάσσαι
δράγματα καὶ μάκωνας ἐν ἀμφοτέρῃσιν ἔχοισα.

155

Idyll. VIII.*

Βουκολιασταὶ Δάφνις καὶ Μενάλκας.

Δάφνιδι τῷ χαρίεντι συνήντετο βουκολέοντι
μᾶλα νέμων, ὡς φαντί, κατ ̓ ὤρεα μακρὰ Μενάλκας.
ἄμφω τώγ ̓ ἤστην πυρροτρίχω, ἄμφω ἀνάβω,
ἄμφω συρίσδεν δεδαημένω, ἄμφω ἀείδεν.

154. περὶ ριο πάρ L. Call. ἀλῳάδος] ἀλωΐαδος 9. Iunt., ἀλωάδος Med. Ald. Call., ἁλωάδος ICall. Steph. vulg., alwïdos k. p. s. Q. – σωρῶ] Call., σωρῶου Μ., σωρῷ vulg. 155. αύτις] κ. Ρ. Μ. Q., αὖθις k. p. vulg. γελάσσαι] k. pr. a. p. s. γ. 6. 8. M. Y. Med. Ald. Iunt., γελάσαι k. corr. 9. D. L. Q. Call., γελάσευσα 22. 156. ἐπ ̓ γε. οισιν L. Q.

S.,

-

ἀμφοτέραισιν p.

Βουκολιασταὶ Δάφνις καὶ Μενάλκας p. SchCall. et addito Δωρίδι Iunt., Βωκ— Δ. καὶ M. Med. Ald. Call., Βουκολιασταί 6. Mor. et SchD. Q., Δάφνις καὶ Μενάλκας Μ. Y., sine inser. a. 9. Huius carminis maior pars Vs. 1-63 genuina haberi nequit, sed a recentiore quodam, frustulis quibusdam Theocriteis uso, addita esse videtur.

1. βουκολέοντι] k. a. p. 6. 8. 9. D. L. M. Q5. Y. Antt. 3. ἤστην] k. s. 6. L. Med., ἤσθην a. 9. Q. γρ., ἤτην vulg. 4. τυρίσδεν ς. 6. 9. ἀείδεν] Med. Iunt. vulg., ἀεῖδεν Ald. Call. et tac. Ziegl.

TESTIMM. 153. Ε.Μ. 273, 41. διεκρανώσατε ex Amaranti commentariis.

IMITT. 153] Quint. Sm. IV, 137. ἀμφὶ δὲ Νύμφαι | ἀμβροσίην ἐκέ ραιον ἐνὶ χρυσέοισι κυπέλλοις. 154] Nonn. Dion. XXX, 68. άλωϊὰς Δηώ. 14] Virg. Εcl. VII, 2. compulerantque greges Corydon et Thyrsis in unum, Thyrsis oves, Corydon distentas lacte capellas, | ambo florentes aetatibus, Arcades ambo, | et cantare pares et respondere parati.

5

10

15

66

πρᾶτος δ ̓ ὧν ποτὶ Δάφνιν ἰδὼν ἀγόρευε Μενάλκας·
μυκητᾶν ἐπίουρε βοῶν Δάφνι, λῇς μοι ἀεῖσαι ;
φαμί τυ νικασεῖν, ὅσσον θέλω, αὐτὸς ἀείδων.
τὸν δ ̓ ἄρα χώ Δάφνις τοιῷδ ̓ ἀμείβετο μύθῳ·
ποιμὴν εἰροπόκων όϊων συριγκτὰ Μενάλκα,
οὔποτε νικασεῖς μ', οὐδ ̓ εἴ τι πάθοις τύγ ̓ ἀείδων.
ΜΕΝΑΛΚΑΣ.

Χρήσδεις ὧν ἐσιδεῖν; χρῄσδεις καταθεῖναι ἄεθλον;

ΔΑΦΝΙΣ.

Χρήσδω τοῦτ ̓ ἐσιδεῖν, χρήσδω καταθεῖναι ἄεθλον.

ΜΕΝΑΛΚΑΣ.

Καὶ τίνα θησεύμεσθ', ὅτις ἁμὶν ἄρκιος εἴη;

ΔΑΦΝΙΣ.

Μόσχον ἐγὼ θησῶ· τὺ δὲ θὲς ἰσομάτορα ἀμνόν.

ΜΕΝΑΛΚΑΣ.

Οὐ θησῶ ποκα ἀμνόν, ἐπεὶ χαλεπὸς ὁ πατήρ μευ

5. πρῶτος κ. a. 6. 8. Y. Med. 12. Versus deest in v1. Ald. Iunt. θῆναι Med.

7. νικασῆν a. 9. L5, νικασῇν

Med.

5

10

15

κατα

13. καὶ τίνα] k. p. s. 9. L., και τι a. (ubi post τι aliquid erasum), ἀλλὰ τί 6. sec. et vulg. ὅτις]

2

4. 9., ὅστις κ. g. p. 52. L., ő κεν v. 6. sec. vulg., ο μεν Med. Ald. ἁμὶν] ἡμῖν p, s. v. 6. vulg., ἅμιν p', ἄμιν p1, ἄμμιν Υ., χἁμῖν k. 9. 12, χάμμιν a. [3. ἄρκιος] k. a. p. s. 9. L., άqxıov v. 6. (ubi v sec.) et vulg. Forsitan scriptum fuerit καὶ τίνα θησείς μισθόν, ἐμὶν ὅτις ἄρκος εἴη.

Phav. Ecl. 240, 13. χρ. ὧν ἐσιδεῖν. Εcl. III, 30. μ. ἐ. θήσω, σὺ δὲ θὲς

IMITT. 14] Virg. Ecl. III, 29. ego hanc vitulam

15. 16] Ibid. 32. de grege non ausim quidquam deponere tecum. | Est mihi namque domi pater, est iniusta noverca, | bisque die numerant ambo pecus, alter et haedos.