30

3335

40

πᾶσα λίθος πταίοισα ποτ ̓ ἀρβυλίδεσσιν ἀείδει.
τὸν δ ̓ ἐγὼ ἀμείφθην Λυκίδα φίλε, φαντί τυ πάντες
ἔμμεν συρικτὰν μέγ ̓ ὑπείροχον ἔν τε νομεῦσιν

ἔν τ ̓ ἀμητήρεσσι. τὸ δὴ μάλα θυμὸν ἰαίνει
ἁμέτερον· καί τοι κατ ̓ ἐμὸν νόον ισοφαρίζειν
ἔλπομαι. ἃ δ ̓ ὁδὸς ὧδε θαλυσιάς· ἦ γὰρ ἑταῖροι
ἀνέρες εὐπέπλῳ Δαμάτερι δαῖτα τελεῦντι

ὄλβω ἀπαρχόμενοι· μάλα γάρ σφισι πίονι μέτρῳ
ἃ δαίμων εὔκριθον ἀνεπλήρωσεν ἀλωάν.
ἀλλ ̓ ἄγε δή – ξυνὰ γὰρ ὁδός, ξυνὰ δὲ καὶ ἀώς
βουκολιασδώμεσθα· τάχ ̓ ἕτερος ἄλλον ὀνασεῖ.
καὶ γὰρ ἐγὼν Μοισᾶν καπυρὸν στόμα, κἠμὲ λέγοντι
πάντες ἀοιδὸν ἄριστον· ἐγὼ δέ τις οὐ ταχυπειθής,
οὐ Δᾶν· οὐ γάρ πω κατ' ἐμὸν νόον οὔτε τὸν ἐσθλόν
Σικελίδαν νίκημι τὸν ἐκ Σάμω οὐδὲ Φιλητᾶν
ἀείδων, βάτραχος δὲ ποτ ̓ ἀκρίδας ὥς τις ἐρίσδω.“
ὡς ἐφάμαν ἐπίταδες· ὁ δ ̓ αἰπόλος ἡδὺ γελάσσας

TESTIMM. 26. EtM. 135, 12.

30

Eustath. 1236, 4. et Phav. Ecl. 335, 29. πᾶσα λίθος ἀείδει. Eustath. 746, 2. ἀείδουσαι λίθοι ἐν τῷ προσπταίειν ἀρβύλαις. - Eustath. Opuscc. 381, 86. ὁ Συρακόσιος ποιητὴς (λίθους) ὑπὸ ταῖς ἀρβύλαις ἀείδειν πταιούσας φησί. Ann. Bachm. II, 370, 28. νίκημι.

40.

IMITT. 35. 35] Virg. Ecl. IX, 64. cantantes licet usque (minus via laedit) eamus. 37. 38. Ibid. 32. et me fecere poëtam | Pierides; sunt et mihi carmina; me quoque dicunt | vatem pastores, sed non ego credulus illis. Agath. AP. V, 287. ἐγὼ δέ τις οὐ βραδυπειθής. 39-41] Virg. ibid. 35. nam neque adhuc Varo videor nec dicere Cinna | digna, sed argutos inter strepere anser olores.

45

50

55

τάν τοι“ ἔφα κορύναν δωρύττομαι, οὕνεκεν ἐσσί
πᾶν ἐπ ̓ ἀλαθείᾳ πεπλασμένον ἐκ Διὸς ἔρνος.
ὥς μοι καὶ τέκτων μέγ ̓ ἀπέχθεται, ὅστις ἐρευνῇ
ἶσον ὄρευς κορυφᾷ τελέσαι δόμον εὐρυμέδοντος,
καὶ Μοισᾶν ὄρνιχες, ὅσοι ποτὶ Χιον ἀοιδόν
ἀντία κοκκύζοντες ἐτώσια μοχθίζοντι.
ἀλλ ̓ ἄγε βουκολικᾶς ταχέως ἀρχώμεθ ̓ ἀοιδᾶς,
Σιμιχίδα· κἀγὼ μέν, ὅρη φίλος, εἴ το ἀρέσκει
τοῦθ ̓ ὅτι πρᾶν ἐν ὄρει τὸ μελύδριον ἐξεπόνασα.“
(Λυκίδου ᾠδή.)

α' "Εσσεται Αγεάνακτι καλὸς πλόος εἰς Μυτιλάναν,
χῶταν ἐφ ̓ ἑσπερίοις ἐρίφοις νότος ὑγρὰ διώκῃ
κύματα, χΩρίων ὅτ ̓ ἐπ ̓ ὠκεανῷ πόδας ἴσχει,
αἴκεν τὸν Λυκίδαν ὀπτώμενον ἐξ ̓ Αφροδίτας
ῥύσηται· θερμὸς γὰρ ἔρως αὐτῶ με καταίθει.

α ́ χαλκυόνες στορεσεῦντι τὰ κύματα τάν τε θάλασσαν τόν τε νότον τόν τ' εὗρον, ὃς ἔσχατα φυκία κινεῖ·

TESTIMM. 43. Greg. S. 110.

52. ἁγεάνακτι Med. et sic in seqq. · εἰς] p., ἐς vulg. Μυτιλάναν] Mein., Μιτυλάναν vulg., Μιtvlývav k. a. v. 8. 9. Y. Med. Ald. Call. huic versui 4. praefixum i. e. Λυκίδας.

In

56. ῥύηται κ. αὐτοῦ κ. Ρ., 57. χάλκυόνες] χ' αλκυόνες ICall., χάλκυόνες Med. Ald. χ' άλκυόνες Iunt. Call. et sic vel cum Mor. χάλκυόνες vulg. στορέσοντι 9. τήν τε k. a. p. ante Comm.

δωρύττομαι s. n.

6. 8. Y. Antt.

47. 48. Tzetz.

Exeg. Il. p. 7, 16. cf. p. 131. init. 51. Eustath. 125, 18. ὅρη φίλε ὃ μελύδριον ὥρῃ ἐξεπόνησα, τουτέστιν ὅρα τὸ μέλος, ὃ καθ ̓ ὥραν ἐπονήσαμεν.

60

65

αλκυόνες, γλαυκαῖς Νηρηίσι ταὶ τὰ μάλιστα ὀρνίθων ἐφίληθεν, ὅσαις τέ περ ἐξ ἁλὸς ἄγρα. ὥρια πάντα γένοιτο, καὶ εὔπλοος ὅρμον ἵκοιτο. β' Κἠγὼ τῆνο κατ ̓ ἦμαρ ἀνήτινον ἢ ῥοδόεντα

ἢ καὶ λευκοΐων στέφανον περὶ κρατὶ φυλάσσων
τὸν Πτελεατικὸν οἶνον ἀπὸ κρατῆρος ἀφυξῶ

πὰρ πυρὶ κεκλιμένος, κύαμον δέ τις ἐν πυρὶ φρυξεῖ.
β' Χἁ στιβὰς ἐσσεῖται πεπυκασμένα ὥστ ̓ ἐπὶ πᾶχυν
κνύζα τ ̓ ἀσφοδέλω τε πολυγνάμπτω τε σελίνῳ.
καὶ πίομαι μαλακῶς μεμναμένος Αγεάνακτος
αὐταῖς ἐν κυλίκεσσι καὶ ἐς τρύγα χειλος ἐρείδων.
70 γ ́ Αὐλησεῦντι δέ μοι δύο ποιμένες, εἷς μὲν ̓Αχαρνεύς,
εἷς δὲ Λυκωπίτας· ὁ δὲ Τίτυρος ἐγγύθεν ἀσεῖ,
ὥς ποκα τᾶς Ξενέας ἠράσσατο Δάφνις ὁ βούτας,

̓Αγεάνακτι πλόον διζημένῳ ἐς Μιτυλάναν

59. ἁλκυόνες] ἀλκυόνες Antt., αλκυόνες Mor. vulg. ταὶ τὰ ταύτα (μάλιστα) μάλιστα] Reisk., 6., ταὶ, ταμάλιστα Call., ταίτε μάλιστα vulg.

60. ὀρνίθων] v. 8. D. Y. Antt., ὀρνίχων p. Comm. vulg. — ἐφίληθεν] ἐφίλαθεν vulg.

[61.] καλὸν πλόον ν. λήναν k. a. v. 8. 9. Υ. ut spurium eieci.

67. πολυγνάπτῳ a. p. 6. D. L. Μ. Q. Y.

68. Fort. scribendum μαλακώ. Μιτυ- μεμναμένος] Wintert., μεμνηVersum uevos k. a. p. 6. 8. 9. D5. L5. M5. Q5. Y.

ευ

61. ὤρια v. 1. in Scholl. πλοος] coni. Schaeferus, εὔπλοον vulg., cf. GIM. P. Y. μετ' εὐπλοίας εἰς τὸν λιμένα ἀφίκοιτο, G16. μετ' εὐπλοίας, GIE. εἶθε εὐπλοήσοι.

62. uae k. p. Med. Ald. Iunt. ἀνήτινον] κ. corr. ead. a. p. s. 8. 9. corr. L. M. Q. Y. Med. Call., ἀνήτιον k. pr.. v. 6. D., ἀνήθινον 9. pr. Ald. Iunt.

γ.

63. παρὰ a. 1. 2. v. 82. 16. D. Q. γρ. Y. Med.

64. κρατῆρος] k. p. s., κρη τῆρος vulg.

69. αὐταῖς ἐν] coni. Valckenarius, αὐταῖσιν vulg., αὐταῖσι a. p. v. 6. 9., cf. v avtais in Scht. 4.ἐρείσδων ν. 6. corr. Q. pr.

70. δοιὼ pro μοι δύο a. 6. 8. 9. 16. L. Y., om. v. ης a. L.

71. ἧς a. L. ἀσῆ κ. a. 72. Ξενέας] vel ξενέας. vulg., quorum utrumque in Scholl. agnoscitur, ξενίας p. s. cf. Ξενία Scht. 3., ξανθᾶς v. 1. in Scholl., rectius Ξάνθας. βούτας] k. a. p. v. 6. 8. 9. L. Y., βώτας vulg.

TESTIMM. 72. Scholl. Id. VIII, 92. ὡς πόκα τᾶς Ξενέας ἠρ. Δ. (ἠράσατο Call., ξενίης Salv.).

75

80

85

χὡς ὄρος ἀμφ ̓ ἐπονεῖτο, καὶ ὡς δρύες αὐτὸν ἐθρήνειν, Ἱμέρα αἴτε φύοντι παρ ̓ ὄχθῃσιν ποταμοῖο,

εὖτε χιών ὥς τις κατετάκετο μακρὸν ὑφ ̓ Αἷμον
ἢ Αθω ἢ Ροδόπαν ἢ Καύκασον ἐσχατόωντα.

δ' Αισεῖ δ ̓ ὡς ποκ ̓ ἔδεκτο τὸν αἰπόλον εὐρέα λάρναξ
ζωὸν ἐόντα κακῇσιν ατασθαλίῃσιν ἄνακτος,
ὥς τέ νιν αἱ σιμαὶ λειμωνόπε φέρβον ἰοῖσαι
κέδρον ἐς ἁδεῖαν μαλακοῖς ἄνθεσσι μέλισσαι,
οὕνεκά οἱ γλυκὺ Μοῖσα κατὰ στόματος χέε νέκταρ.

γ' Ω μακαριστέ Κομᾶτα, τύ την τάδε τερπνὰ πεπόνθης,
καὶ τὸ κατεκλάσθης ἐς λάρνακα, καὶ τὸ μελισσᾶν
κηρία φερβόμενος ἔτος ὥριον ἐξεπόνασας.
αἴθ ̓ ἐπ ̓ ἐμεῦ ζωοῖς ἐναρίθμιος ὠφελες εἶμεν,
ὥς τοι ἐγὼν ἐνόμενον ἀν ̓ ὤρεα τὰς καλὰς αἶγας

73. ἀμφ' ἐπονείτο] ἀμφεπονεῖτο κ. με. 4. 6. 9. corr., ἀμφιπονεῖτο ρι·, ἀμφεπολεῖτο 6 γρ. 9. pr. vulg. αἲ pro ὡς 64, αἱ 62.

74. ὄχθησιν] ὄχθησιν s., ὄχ θησι κ. 6., ὄχθεσιν Iunt., ὄχθεσι Μ. Υ., ὄχθαισι a. pl. v. 8. 9., ὄχθαισιν vulg.

75. κατατάκετο p.

--

75

80

85

82. Κομᾶτα] Mein. et tae. Ziegl., Κομάτα vulg. πεπόνθης] k. s., πεπόνθεις a. p. 6. 8. 9. D. L5. M. Q. Y. Antt.

83. κατεκλάσθης] Reisk., και τεκλάσθης vulg., κατεκλάσθλης 22, κατεκλείσθης p.

84. ἐξεπόνασας] k. a. p. (p) s2. v. (6.) 8. 16. D. L. M. Q. Y.,

76. ἐσχατόωντα] k. al. p. s. ἐξεπόνασσας 1.6, ἐξεπόνησας s,

6. L. Μ., ἐσχατόεντα vulg.

77. άon k. a. 9. corr. L.

ἐξετέλεσσας 9. Antt. In Scholl. et hoc et εξεπόνασας.

85. ἐπ' ἐμεῦ] p. Lov., ἐπ' ἐμοὶ k. a. 8. 9. 16. D. L. M. Q. Y. Antt., ἐπ ̓ ἐμὶν s., ἐπὶ ζωοῖς μοι 6. εἶμεν] k. 3., εἶμες ρε· Q., εἴμες p.4, ἦμεν ν. 8. 16. D. Υ", ἦμες (a. 6. 9.) L. M. Antt.

86. Malim τευ, cf. Scholl.

TESTIMM. 79. 80. Serv. ad Ecl. X, 7. Add.

87. Choerob. ad

Theod. p. 115. (Ann. Bekk. 1184.) παρά δρυσί καί παρὰ πεύκαις s. n. (?)

IMITT. 73] Bion. I, 29. τὰν Κύπριν αἰαῖ | ὥρεα πάντα λέγοντι καὶ αἱ δρύες αἰαι Αδωνιν. Nonn. XLVI, 266. δάκρυσι πηγαίοισι γέρων ἔκλαυσε Κιθαιρών, καὶ δρύες ὠδύροντο. Virg. Ecl. X, 13. illum etiam lauri, etiam flevere myricae; pinifer illum etiam sola sub rupe iacentem | Maenalus et gelidi fleverunt saxa Lycaei. 76] Virg. Georg. I, 332. aut Atho aut Rhodopen. 81] Pseudo-Plutarch. de Vit. Hom. CLIX. (μοῦσα ). 85] Cyrus AP. IX, 136. αἴθε πατήρ μ ̓ ἐδίδαξε δασύτριχα μῆλα νομεύειν, | ὥς κεν ὑπὸ πτελέῃσι καθήμε νος ἢ ὑπὸ πέτρης | συρίσδων καλάμοισιν ἐμὰς τέρπεσκον ἀνίας.

90

φωνᾶς εἰσαΐων, τὸ δ ̓ ὑπὸ δρυσὶν ἢ ὑπὸ πεύκαις
ἡδὺ μελισδόμενος κατεκέκλισο θεῖε Κομᾶτα.

Χὼ μὲν τόσσ ̓ εἰπὼν ἀπεπαύσατο· τὸν δὲ μετ ̓ αὖτις 90
κἀγὼν τοῦ ἐφάμαν, Λυκίδα φίλε, πολλὰ μὲν ἄλλα
Νύμφαι κἠμὲ δίδαξαν ἀν ̓ ὤρεα βουκολέοντα
ἐσθλά, τά που καὶ Ζηνὸς ἐπὶ θρόνον ἄγαγε φάμα·
ἀλλὰ τόγ ̓ ἐκ πάντων μέγ ̓ ὑπείροχον, ᾧ τυ γεραίρειν
ἀρξεῦμα· ἀλλ ̓ ὑπάκουσον, ἐπεὶ φίλος ἔπλεο Μοίσαις. 95
(Σιμιχίδου ᾠδή.)

66

95 α' Σιμιχίδα μὲν Ἔρωτες ἐπέπταρον· ἦ γὰρ ὁ δειλός τόσσον ἐρῶ Μυρτούς, ὅσον εἴαρος αἶγες ἐρᾶντι. ὁ ̓́Αρατος δ ̓ ὁ τὰ πάντα φιλαίτατος ἀνέρι τήνῳ παιδὸς ὑπὸ σπλάγχνοισιν ἔχει πόθον. οἶδεν"Αριστις, ἐσθλὸς ἀνήρ, μέγ ̓ ἄριστος ὃν οὐδέ κεν αὐτὸς ἀείδειν 100 Φοῖβος σὺν φόρμιγγι παρὰ τριπόδεσσι μεγαίροι, ὡς ἐκ παιδὸς ̓́Αρατος ὑπ ̓ ὀστέον αἴθετ ̓ ἔρωτι.

100

β' Τόν μοι Πάν, Μαλέας ἐρατὸν πέδον ὅστε λέλογχας,

93. ᾧ το γεραίρειν] ᾧ το γεραίρεν k. a. p. 9., ὦ τὸ γεραίρεν Call., ὦ τυ γεραίρεν L. Iunt. et v. 1. in SchCall. (ubi inde a Reiskio editum ᾧ τυ γεραίρεν), ὦ τυ γεραίρεν Seht., ὦ τὸ γεραίρεν (5, ὅττι γεραίρειν s. sec. 64. corr., ὅττι (γεραίρεν) 5., ὅττι γεραίρενς, ὅττι ἀείδειν 8. 16. D. Y., ὅττι ν ̓ ἀείδεν γ2. sec. v6. M. Med., ὅττι γ ̓ ἀεῖδεν Ald. , ὅττι κ ἀείδειν

Sch Call.

こ

94. ὑπάκουσον] k. a. p. s. 6.

8. 9. D5. L. M5. Q5. Y., ὑπάκοισον

Antt.

96. ἐρῶ] L. sup. P. sup., ἐρᾶ pl v1. Med., o k. 9. 16. D. L. M. Ald., ton Call. ἐρῆ k. p. Q5, ἐρῶντι

a. p2.4. v2. 6. 6. 8. Q. Y. Iunt., ἐρῇ Egavi) tavu ἐρᾶντι] ἔραντι 17., ἔρανται vulg. 97. ὁ Αρατος] ώ "Αρατος α', ubi & sec., ὥρατος vulg., ὄρατος L., άρατος al. p. 92., ἄρατος κ. p1. 4. 6. Q.

99. μέγ ̓ ἄριστις Call. Delevi comma, quod vulgo post μέγ ̓ ἄριστος est. ἀείδειν] 6. 9. Iunt., ἀείδεν Ald. Call. et tac. Ziegl., ἀείδεν Med. Steph. vulg., ἄειδεν Υ.

100. περὶ ρι·2. L. Q.

102. Μαλέας] scripsi Scholiis ducibus, ὁμόλας k. a. 9. D. L' Antt., ὁμάλου 16., ὁμόλου ν. 6. sec. 8. Μ. Q5. Υ., ὁμόλω p1:4superscr. ου et Dar, ubi postea in ὁμόλου correctum, ὁμολῶ p. et v. l. in Q. λελόγχης

s. 6.

97. Scholl. Id. VI, 2 "Αρατος). Hypoth. Id. VI. in 102. Eustath. 790, 17. λελογχα.

TESTIMM.

v6. L. Αρατος

--

φιλ.