(fortasse sec. XI.) fol. 200b post commentationes grammaticas se-
quentibus Gregorii Nazianzeni fragmentis.

D. IN IMITATIONIBUS.

AD THEOCRITUM.

III, 23. et V, 14. leg.,,Inc. VII." pro,,Inc. VIII.“

V, 48. add.,,Greg. Naz. in AP. VIII, 129. λalayɛõvtes öqvides.
VII, 135–139. add.,,Greg. Naz. Carm. 13. Vol. II. p. 86. B. ed. Mor.
τέττιγες λαλαγεῦντες ὅλον κατεφώνεον ἄλσος· [πὰρ δ ̓ ὕδωρ ψυ-
χρὸν ἐγγὺς ἔκλυζε πόδας. - Agath. AP. V, 292, 3. ở ô tô để nướ
ξουσιν ὑπὸ σκιεραῖς κυπαρίσσοις | ὄρνιθες δροσερῶν μητέρες ὀρ-
ταλίχων· | καὶ λιγυρὸν βομβεῦσιν ἀκανθίδες· ἡ δ ̓ ὀλολυγών |
τρύξει τρηχαλέαις ἐνδιάουσα βάτοις.“

―

IX, 31. 32. Gregorii Naz. locus est Carm. 3. Vol. II. p. 57. C.

AD MOSCHUM.

V, 4. 5. add.,,Greg. Naz. Carm. 3. Vol. II. p. 66. B. ά22' uns ταμὸς πικρὴν διανήχεται ἅλμην ] καὶ ποταμός περ ἐών, οὐδ ̓ ὕδατι μίσγεται ὕδωρ,σε

AD INCERTOS.

V, 38. add.,,Greg. Naz. in AP. VIII, 192. Sánov' éñionévdwv.“

E. IN PRAEFATIONE.

Pag. VI. 1. 7. leg.,,Inc. IX. *)“

XXII. not. Apparatus Weigelianus, ut nuper per Guil. Dindorfii
litteras didici, praeter breviora quaedam excerpta collationes ho-
rum codicum continet (iis, qui toti aut partim etiam ab aliis col-
lati sunt, mea sigla appono):

a) Florentinorum: Laur. Plut. XXXI. nr. 5., Pl. XXXII. nr. 16.
(s.) et nr. 52. (9.)

b) Romanorum: Vat. nr. 12. 16. 53. (17.) 1311. (11.) 1371. (15.)
1380. (19.) 1823. 1824. et 1825. (4. et 23.), Urb. 140. (16.),
Reg. 92. (24.) 146. 151. (22.) 152. (25.), Ottob. 280. (14.)
Palat. 131. 213.

XXXII. 1. 3. leg.,,Med. 1. et 2.“
XXXIII. 1. 6. - ,Theocr. I, 104. [116.]"

27

Codices Florentini a Francisco de Furia collati sunt, Romanorum plerique ab Amatio, Taurinensis a Peyrono, Parișinus a Bastio. Praeterea adest Reiskii apographum Scholiorum Genevensium; codicum vero collationes illae, si Dindorfii verba recte intelligo, etiam ad eorum scholia pertinent.

THEOCRITI SYRACUSANI

BUCOLICI GR. 1.

RELIQUIAE.

1

5

THEOCRITI IDYLLIA.

Idyll. I.

ན་

Θύρσις ἢ Ὠιδή.

ΘΥΡΣΙΣ.

9

Αδύ τι τὸ ψιθύρισμα καὶ ἃ πίτυς αἰπόλε τήνα
ἁ ποτὶ ταῖς παγαῖσι μελίσδεται, ἁδὺ δὲ καὶ τύ
συρίσδες· μετὰ Πᾶνα τὸ δεύτερον ἆθλον ἀποισῇ.
αἴκα τῆνος ἕλῃ κεραὸν τράγον, αἶγα τὺ λαψῇ·
αἴκα δ' αἶγα λάβῃ τῆνος γέρας, εἰς τὲ καταρρεῖ
ἁ χίμαρος· χιμάρῳ δὲ καλὸν κρέας, ἕστέ κ ̓ ἀμέλξῃς.

ΑΙΠΟΛΟΣ.

91

Αδιον ὦ ποιμὴν τὸ τεὸν μέλος, ἢ τὸ καταχές
τῆν ̓ ἀπὸ τᾶς πέτρας καταλείβεται ὑψόθεν ὕδωρ.

VARIA LECTIO.

Libri: k. a. p. s. V. * 6. 16. D. M. P. Q. Y. Med. Ald. Iunt. Call.

Θύρσις ἢ Ὠιδή] Iunt. Hypoth. et vulg., praemisso Θεοκρίτου Med. Ald. Call., Θύρσις p., Aepolus Pro personarum nominibus in 16. ubique praefixa Θύρσις ποιμήν et Μένακος (i. e. Μενάλκας) αἰπόλος.

Philet.

2. ἃ ποτὶ] conj. Stephanus, cf. Scholl. et Testimm., ἃ ποτὶ vulg.

3. τυρίσδες s. 6. Call. 5. εἰς] Apollon., ἐς vulg. 6. χιμάρω k. pl. 6. 16. Med. Call. – κρέας] Heinsius, κρῆς libri. ἓστέ κ] ὥστε κ ̓ pa Q. Med. Ald. Call. et tac. Ziegl, ἔστε κ' vulg., ἔστέ κ ̓ Comm., ἔς τέ κ' 16., ἔστ ̓ ἂν ἀμέλξῃς v. 1. in Scholl. ἀμελξῆς k. p. D., ἀμέλξῆς v. Call., ἀμέλξεις 6. 7. ποιμὴν] ποιμὰν vulg.

5

2. 3.

TESTIMM. 1. Hermog. π. ἰδ. ΙΙ, c. 3 in Rhett. III. p. 306. Choerob. ad Theod. 326, 3. Suid. s. vv. ἁδύ, ἁ πίτυς, τήνα, ψιθυρίζει. Hort. Ad. fol. 209. A. et Scholl. Arist. Nub. 1007. δύ τι τὸ ψ. 1. 2. Terent. Maur. p. 2430. s. n. Dulce tibi pinus submurmurat, en tibi pastor, proxima fonticulis, et tu quoque dulcia pangis. EtM. 412, 3. & μελ. Choerob. ad Theod. 496, 3. 497, 8. (Ann. Oxx. IV, 412, 5. Ann. Bekk. 1282) ἁδὺ δὲ καὶ τὸ συρίσδες, cf. Ann. Oxx. IV, 171, 18. Greg. §. 49. in cod. C. μετὰ — ἀποισῇ. 4. Greg. §. 49. in cod. Voss. 5. Apollon. de pr. 106. C. εἰς τὲ καταρρεῖ.

IMITT. 1] Anon. in EtM. 819 in. ἡδύ τι τὸ ψιθύρισμα τῶν δένδρων ἠκούετο. 3] Long. II, c. 13. μόνου τοῦ Πανὸς δεύτερα συρίσας. 5] Bion. I, 51. ἐς σὲ καταρρεῖ.

10

15

20

αἴκα ταὶ Μοῖσαι τὰν οἰίδα δῶρον ἄγωνται,
ἄρνα τὺ σακίταν λαψῇ γέρας· αἱ δέ κ ̓ ἀρέσκῃ
τήνας ἄρνα λαβεῖν, τὺ δὲ τὰν ὄϊν ὕστερον ἑξεῖς.
ΘΥΡΣΙΣ.

Λῇς ποτὶ τῶν Νυμφᾶν, λῆς αἰπόλε τεῖδε καθίξας
συρίσδεν; τὰς δ ̓ αἶγας ἐγὼν ἐν τῷδε νομευσῶ.

ΑΙΠΟΛΟΣ.

S

3

Οὐ θέμις ὦ ποιμὴν τὸ μεσαμβρινόν, οὐ θέμις ἇμιν
συρίσδεν. τὸν Πᾶνα δεδοίκαμες· ἦ γὰρ ἀπ ̓ ἄγρας
τανίκα κεκμακὼς ἀμπαύεται· ἔστι δὲ πικρός,
καί οἱ ἀεὶ δριμεῖα χολὰ ποτὶ ῥῖνα κάθηται.
ἀλλὰ τὺ γὰρ δὴ Θύρσι τὰ Δάφνιδος ἄλγε ἀείδες
καὶ τᾶς βουκολικᾶς ἐπὶ τὸ πλέον ἵκεο μοίσας,
δεῦρ ̓ ὑπὸ τὰν πτελέαν ἑσδώμεθα, τῶ τε Πριήπω

ῶς τὸ κάταντες τοῦτο γεώλοφον αἵ τε μυρῖκαι,

ως

9. Μοῖσαι] k. a. 6. Db, μῶσαι p. D5. vulg. οἰίδα] οἴιδα vulg., oida p5. v., oida p. 6. D. Q5, δΐαδ ̓ p, ὤιδα Ρ.

10. σὺ k. Db. αἴκα δ ̓ ἀρέσκῃ p., fortasse recte. 11. τήνας] p5· C. P. et edit. Farr., τήναις vulg. τὺ δὴ τὰν p2. 5. ἑξεῖς] ἀξεῖς p. 16. D. M. P. Y. Med. Ald. Iunt., ἀξῆς k. a. Q. Call., ἀξῇς s6·, ἀξῇ v. 6., cf. Scholl τὰ δευτερεῖα τῶν Μουσῶν ἕξεις. Verba τὰν ὄϊν ὕστερον gravius corrupta videntur, nescio an ex τὰν ἁδύχροον, cf. GIM. P. τὴν ἀμνάδα.

12. τεΐδε] Qb. pr. τῇδε a. p. 6. 16. M5. Q5. Antt., Tyde D. P. Q3. Y. SchCall., τῶδε k. sec.

ἐς

[13.] ὧς] ὣς 16. Med., ὡς vulg., [ αΐ τε] a. pr. s. v. 6. sec. M. P. Κ., ἅτε 16. Antt. ᾆτε vulg. Versum ex V. 101 huc male translatum eieci, 13. τυρίσδεν a. s. 6. Call. 14. ποιμὴν] 55 Bar, a StVd., ποιμὰν vulg. ἅμιν] ἅμμιν Stobaei edd. Τrinc. Gesn., ἄμμιν vulg.

10

12

14

15

13

15. συρίσδειν Stob., τυρίσδεν a. s. 6. Call.

20

―――

16. κεκμηκὼς k. p. 6. ἔστι δὲ] Stob. (V. et vulg.), ἔντι δὲ 55 et Stobaei 4 codd. ap. Schow. ἐντὶ δὲ a. 6. P5., ἐντί γε vulg., ἐν τίγε 16.

17. ἐπὶ pro ποτὶ 6. γρ.- ῥῖνα] Stob., ῥινὶ vulg.

18. nom. p. ↳5. pr. (add. Da.) Q., γάρ ποτε pro γὰρ δὴ s. 6. sec. mg. ἄλγε ̓ ἀείδες] ἄλγε ̓ ἀεῖδες Q5. (cf. Gl23. τὴν ἐπὶ τῷ Δέλφιδι συμφορὰν ᾄδεις), ἄλγε ̓ ἄειδες a. p. s. 6. Call., ἄλγε ἄειδες k. (ubi super et aliquid erasum), ἄλγεα εἶδες Iunt., aye' aɛide 16. D5. M5. P5. Y. Ald., ἄλγε ἄἐιδε Med., ἄλγε ̓ ἀείδοις v. 1. in G13. Triplex lectio ἄλγε ἄειδες, ἄλγε ̓ ἄειδε et ἄλγεα εἶδες

in SchCall. commemoratur.

-

19. βουκολικᾷς] a. 6. 16. D5. Υ., τὰς βουκολικὰς ̓́Q., βωκολικᾶς Db. vulg. μοίσας] k. a. 6. 16. Db. M. P. Y., μώσας v. D5 Call. vulg., μώσης Med. Ald. Iunt.

TESTIMM. 12. Scholl. Callim. h. Dian. 19. Choerob. ad Theod. 173, 3. λῆς-αἰπόλε. 14-17. Stob. Flor. XX, 23. (om. A.)

IMITT. 15] Anth. Plan. 227. χω ποιμὴν ἐν ὄρεσσι μεσαμβρινὸν ἀγ χόθι παγᾶς συρίσδει. 18] Virg. Εcl. V, 10. incipe Mopse prior, si quos aut Phyllidis ignes aut Alconis habes laudes aut jurgia Codri.