155

160

165

αὐτός τοι Ζεύς εἰμι, καὶ ἐγγύθεν εἰ δοκέω μέν
ταῦρος· ἐπεὶ δύναμαί γε φανήμεναι ὅττι θέλοιμι.
σὸς δὲ πόθος μ ̓ ἀνέηκε τόσην ἅλα μετρήσασθαι
ταύρῳ ἐειδόμενον· Κρήτη δέ σε δέξεται ἤδη,
ἥ μ' ἔθρεψε καὶ αὐτόν, ὅπῃ νυμφήια σεῖο
ἔσσεται· ἐξ ἐμέθεν δὲ κλυτοὺς φιτύσεαι υἷας,
οἳ σκηπτοῦχοι ἄνακτες ἐπὶ χθονίοισιν ἔσονται.“

155

Ὣς φάτο· καὶ τετέλεστο τά περ φάτο. φαίνετο μὲν δή Κρήτη, Ζεὺς δὲ πάλιν σφετέρην ἀνελάζετο μορφήν, λῦσε δέ οἱ μίτρην, καί οἱ λέχος ἔντυον Ὧραι.

ἡ δὲ πάρος κούρη Ζηνὸς γένετ' αὐτίκα νύμφη.

καὶ Κρονίδῃ τέκε τέκνα καὶ αὐτίκα γείνετο μήτηρ.

155. εἰ δοκέω μέν] εἴδομεν ἠμέν 9., (εἴδομαι) ἤμην s., εἴδομαι εἶναι vulg.

156. γε om. s. φανῆναι s. Ald. - ὅττι θέλοιμι] 9., ὅττι κέ θέλοιμι f., ὅττ ̓ ἐθέλοιμι vulg.

157. ἀνέηκε] f. n., ἀνέοικε 9., ἐνέηκε vulg.

158. ταύρῳ] n., ταύρω θ., ταῦρον vulg.

159. ὅπῃ] Wint., ὅπη f. 9., ὅπα vulg.

160. κλειτοὺς s. Ald., κλεινοὺς Call. φιτύσεαι] f., φιτύσσεαι s., φητῆσαι 9., φύσσεαι Ald. Call., μάλα φύσσεαι Iunt.

160

162

IMITT. 155] Nonn. VII, 352. εἰμὶ γύναι Κρονίδης, σέο νυμφίος (ad Semelen). 163] Ovid. Met. III, 1. iamque deus posita fallacis imagine tauri | se confessus erat Dictaeaque rura tenebat.

5

5

̔Α Κύπρις τὸν Ἔρωτα τὸν υἱέα μακρὸν ἐβώστρει·
ὅστις ἐνὶ τριόδοισι πλανώμενον εἶδεν Ἔρωτα -
δραπετίδας ἐμός ἐστιν - ὁ μανύσας γέρας ἑξεῖς
μισθόν τοι, τὸ φίλημα τὸ Κύπριδος· ἦν δ ̓ ἀγάγης νιν,
οὐ γυμνὸν τὸ φίλημα, τὶ δ ̓ ὦ ξένε καὶ πλέον ἑξεῖς.
ἔστι δ ̓ ὁ παῖς περίσαμος· ἐν εἴκοσι πᾶσι μαθησῇ.
χρῶτα μὲν οὐ λευκός, πυρὶ δ ̓ εἴκελος· ὄμματα δ ̓ αὐτῷ
δριμύλα καὶ φλογόεντα· κακαὶ φρένες, ἡδὺ λάλημα·
οὐ γὰρ ἴσον νοέει καὶ φθέγγεται· ὡς μέλι φωνά,

r. mg.

2. ὅστις] ὅστι 11., εἴτις 11. γρ. et vulg. ἀλώμενον 11. γρ. In f. v. Flor. Antt. colon habent, Brub. III. vulg. comma, quod mutavi.

3. μανύσας] 11., μανυτὰς 11. sup. et vulg., μαντᾶς ΑΡ. ἑξεις] Graefius, ἑξει vulg., ἐξεῖ Iunt. Post ἐστιν vulg. colon, quod mutavi; in f. v. vulgo punctum, quod delevi cum Apar.δ.

4. μισθόν] 11. s. AP. AΡar., μισθός Flor. Antt. φίλημα] Ν.

APar.", φίλαμα vulg.
Comma post to addidi.

5

ἀγάγη 11.

5. φίλημα] Apar."., φίλαμα vulg.

τί δ ̓ ὦ] coni. Stephanus in ed. I., τι δ ̓ ὦ APer., φίλαμα τι δ ̓ ὦ Bas. I., φίλαμα τι δῶ Flor. Αld., τοι δ ̓ ὦ 11. sup. AP., τοι δῶ Va Apar.d. Urs., τὸ δ' ὦ 11. Iunt. Call.

6. ἐστὶ AP. APar.δ., ἔστι δὲ καὶ 11. εἴκοσι] Mekerch. vulg., viginti Eob. Wins., εἰκόσι 11. Va. AP. Apar.d. Flor. Ald. Call., similitudinibus Div., οἰκόσι Iunt. πάσαις 11.

TESTIMM. 7-10. et 16. 17. Stob. Flor. LXIV, 20. τοῦ αὐτοῦ i. e. Μόσχου (om. L.). Vs. 16. 17. sine novo lemmate continuati.

IMITT. 1-5] Meleag. AP. V, 177. κηρύσσω τὸν Ἔρωτα κ. τ. λ. Nic. Eug. IV, 155. ἡ Κύπρις εἰς Ἔρωτα τὸν ταύτης γόνον | μέσαις ἀγυιαῖς ἐξεφώνει πρὶν μέγα· εἴ τις πλανηθὲν συλλάβῃ τὸ παιδίον, | ἤ που στενωπῶν ἢ μέσαις ἐπ ̓ ἀμφόδοις, τὸν δραπέτην Ἔρωτα, τὸν κακεργάτην, ὁ μηνυτής μοι λήψεται γέρας μέγα· τὸ Κύπριδος φίλημα μισθὸν ἁρπάσει. - Ibid. 181. ὁ γοῦν ἐφευρὼν καὶ λαβὼν καὶ μηνύσας, τὸν μισθὸν οἷον εἶπον εὐκόλως λάβοι. παῖς γλυκύδακρυς κ. τ. λ. p. 381, 18. πυρὶ δ ̓ εἴκελος (Ἔρως).

6] Meleag. 1. 1. ἔστι δ ̓ ὁ 7] Ωιδαρ. Ἐρωτ. Anecdd. Pariss. IV.

10

15

20

25

ἐν δὲ χολὰ νόος ἐστὶν ἀνάμερος· ἠπεροπευτάς,
οὐδὲν ἀλαθεύων, δόλιον βρέφος, ἄγρια παίσδων.
εὐπλόκαμον τὸ κάρανον, ἔχει δ' ιταμὸν τὸ μέτωπον.
μικκύλα μὲν τήνῳ τὰ χερύδρια, μακρὰ δὲ βάλλει,
βάλλει κεἰς ̓Αχέροντα καὶ εἰς ̓Αΐδεω βασιλῇα.
γυμνὸς ὅλος τό γε σῶμα, νόος δέ οἱ εὖ πεπύκασται.
καὶ πτερόεις ὡς ὄρνις ἐφίπταται ἄλλον ἐπ ̓ ἄλλῳ,
ἀνέρας ἠδὲ γυναῖκας, ἐπὶ σπλάγχνοις δὲ κάθηται.
τόξον ἔχει μάλα βαιόν, ὑπὲρ τόξω δὲ βέλεμνον,
τυτθὸν μὲν τὸ βέλεμνον, ἐς αἰθέρα δ ̓ ἄχρι φορεῖται.
καὶ χρύσεον περὶ νῶτα φαρέτριον, ἔνδοθι δ ̓ ἐντί
τοὶ πικροὶ κάλαμοι, τοῖς πολλάκι κἄμμε τιτρώσκει.
πάντα μὲν ἄγρια ταῦτα· πολὺ πλέον ἃ δ ̓ ἀεὶ αὐτῷ
βαιὰ λαμπὰς ἐοῦσα τὸν Αλιον αὐτὸν ἀναίθει.
ἤν τις ἕλῃ τῆνον, δήσας ἄγε μηδ ̓ ἐλεήσῃς.
κἢν ποτίδῃς κλαίοντα, φυλάσσει μή σε πλανήσῃ.

Ceterum

10

15

20

25

De inter- et teste Wuestemanno Apogr. Goth., ἑεὶ Iacobs. in Comm., ἐεῖ AP2.), ἑοι Flor. Antt.

χολᾷ vulg.
ἐντι 11.
punctione vid. Adn. Crit.
nescio an verba ὡς μέλι ἀνάμε-
Qos antiquae interpolationi debeantur.
11. παίσδων] 11., παίσδει 11.
sup. et vulg.

12. μέτωπον] 11., πρόσωπον 11. sup. et vulg.

13. τήνῳ] AP. Flor. Ald. Iunt., τήνω vulg. βελίδρια superscr. υ 11.

14. d'els Vd. AP. καὶ pro καὶ εἰς s. AP. APar.δ. ἀΐδαο εω ΑΡ., ἀΐδην 11. — βασιλῇα] βασιλῆα vulg.

15. ὅλος ] 11., μὲν 11. sup. et vulg. ευ πεπύκασται] 11. sup., ἐμπεπύκασται vulg., ἐμπεπύκασθαι Flor. Αld., ἐκπεπύκασται Vd. 16. ὡς] 11. s. Stob. Ars., ὅσον 11. γρ. ΑΡ. APar.δ. Flor. Antt. ἄλλον] Stob., ἄλλοτ' 11. vulg. ἄλλῳ] S. AP. APar. d. Stob., ἄλλω 11., ἄλλους Flor. Antt.

17. σπλάγχνοισι s. AP. APar.δ. 19. μὲν] 11. 23., αἰὲν APar.δ., ἀεὶ s., ἐεὶ ΑΡ. (ita Iacobs. in marg.

IMITT. 13] Ibid. 25. μικρὸν ἔχει τὸ βέλος, μακρὰ δὲ βάλλει.

--

5

10

κὴν γελάῃ, τύ νιν ἕλκε.· καὶ ἢν ἐθέλῃ σε φιλῆσαι,
φεῦγε· κακὸν τὸ φίλημα, τὰ χείλεα φάρμακον ἐντί.
ἂν δὲ λέγῃ λάβε ταῦτα, χαρίζομαι ὅσσά μοι ὅπλα“,
μὴ τὸ θίγῃς πλάνα δῶρα· τὰ γὰρ πυρὶ πάντα βέβαπται.
III. (V.)

Τὰν ὅλα τὰν γλαυκὰν ὅταν ἄνεμος ἀτρέμα βάλλῃ,
τὰν φρένα τὰν δειλὰν ἐρεθίζομαι, οὐδ ̓ ἔτι μοι γᾶ
ἐστὶ φίλα, ποθίει δὲ πολὺ πλέον ἅ με γαλάνα.
ἀλλ ̓ ὅταν ἀχήσῃ πολλὸς βυθοῦ, ἡ δὲ θάλασσα
κυρτὸν ἐπαφρίζῃ, τὰ δὲ κύματα μακρὰ μεμύκῃ,
ἐς χθόνα παπταίνω καὶ δένδρεα, τὰν δ ̓ ἅλα φεύγω,
γᾶ δέ μοι ἀσπαστά, χ& δάσκιος εὔαδεν ὕλα,
ἔνθα καὶ ἢν πνεύσῃ πολὺς ἕνεμος, ἃ πίτυς ᾄδει.
ἦ κακὸν ὁ γριπεὺς ζώει βίον, ᾧ δόμος ἡ ναῦς,
καὶ πόνος ἐστὶ θάλασσα, καὶ ἰχθύες & πλάνος ἄγρα.

5

10

3. ἐστὶ] Herm., ἐντὶ vulg. Trinc. Gesn.

IMITT. III. 9] Nonn. I, 116. ἀλλὰ φυτὸν πόντοιο πέλει βρύα, καὶ σπόρος ὕδωρ, | ναυτίλος ἀγρονόμος, πλόος αὔλακες, ὁλκὰς ἐχέτλη.

5

αὐτὰρ ἐμοὶ γλυκὺς ὕπνος ὑπὸ πλατάνῳ βαθυφύλλῳ,
καὶ παγᾶς φίλ ̓ ἐμοὶ τᾶς ἐγγύθεν άχον ἀκούειν,
ἃ τέρπει ψοφέασα τὸν ἄγριον, οὐχὶ ταράσσει.
IV. (VI.)

Ἤρατο Πὰν ̓Αχῶς τῆς γείτονος, ἤρατο δ' Αχώ
σκιρτατᾶ Σατύρω, Σάτυρος δ ̓ ἐπεμήνατο Λύδα.
ὡς Αχὼ τὸν Πᾶνα, τόσον Σάτυρος φλέγεν ̓Αχώ,
καὶ Λύδα Σατυρίσκον· Ἔρως δ ̓ ἔσμυχ ̓ ἐπαμοιβά.
ὅσσον γὰρ τήνων τις ἐμίσεε τὸν φιλέοντα,

τόσσον ὁμῶς φιλέων ἠχθαίρετο, πάσχε δ ̓ ἃ ποίει.
ταῦτα λέγω πᾶσιν τὰ διδάγματα τοῖς ἀνεράστοις·
στέργετε τὼς φιλέοντας, ἵν ̓ ἣν φιλέητε φιλῆσθε.
V. (VII.)

̓Αλφειός μετὰ Πίσαν ἐπὴν κατὰ πόντον ὁδεύῃ,
11. ἀτὰρ Α. πλατάνω βα-
θυφύλλῳ] Trine. Gesn., -ω bis
L. et tac. Gaisf.

12. φίλ ̓ ἐμοὶ τᾶς] φιλέοιμι τὸν vulg. — άχον] Brunck., ἦχον vulg.

ut

13. ἃ τέρπει] cod. Ursiniz. coniecerat Stephanus (Ven. 1555), ἃ τέρπει Β., ατερπή A. L. v. Trine ἄγριον] Grot., ἄγρικον Steph., ἄγροικον γ2. Urs., ἀγροικὸν V7·, ἀγροίκον A. B. L. Ars., ἀγροικ Trine. Gesn.

Gesn.

IV. Ibid. LXIII, 29. Ἐκ τῶν Μόσχου τοῦ Σικελιώτου βουκολικῶν A., ἐκ om. L. V., Σικελοῦ L. Trinc., Σικε) V., Ex Moschi Siculi bucolicis

Gesn.

1. ἤρατο] coni. Wakefieldius, ἤρα vulg.

2. σκιρτατᾶ ] Β., σκιρτά Α. pr. Trinc., σκιρτητᾶ A. sec.b. L. V. Steph., σκιρτητὰ Gesn. Λύδα] A. sec. B. Heins., Λύδαν A. pr. L. V. Trinc. Gesn.

3. ὡς ἀχὼς Α. pr., ὡς ἀχῶς L.

5

V. — Αχώ] Α. L. Urs., Αχῶ vulg. 4. ἔσμυχ ̓ ἐπαμοιβά] ἐσμύ χετ' ἀμοιβά Herm., ἐσμύχετ ̓ ἀμοις βᾷ vulg. (ἀμοιβᾶ Trinc.), ἐσμήχετ ̓ ἀμοιβᾶ L.

5. τόσον et corr. ὅσον A.

ἤχθαιρεν δ ̓ ἔπασχε A. sec., ἤχθαι 6. ἠχθαίρετο, πάσχε] Gesn., ρεν ἔπασχε Β., ἤχθαιρε δόπα σχε sequentibus literis sine spatio continuatis A. pr., ἔχθαιρε δόπασχε Ι. γι, ἔχθραιρε δοπασχε VS, ἔχθαιρε δόπασκε Trinc., ἐχθαίρετο, πάσχε Steph. δ ̓ ἃ ποίει] cod. Ursini, δ ̓ ἃ ποίη Α. sec.b., δ ̓ ἃ ποίη Β.,

σ

δαποις V., δαποι L. (quod videtur δαποιαν esse), δ ̓ ἀποίνα Trinc., δ ̓ ἄποινα Gesn.

7. πᾶσιν] Steph., πᾶσι vulg. 8. τως] τοὺς vulg.

V. Ibid. LXIV, 19. (deest in L.) Ἐκ τῶν Μόσχου τοῦ Σικελιώτου βουκολικῶν A. et cum σικε) V., ἐκ τοῦ Μ. τοῦ Σικελικοῦ β. Trinc., Ex Moschi Siculi bucolicis Gesn. 1. Πίσαν] Grot., Πίσαν B. Steph. 1MITT. IV. 6] Achill. Tat. VIII. init. καὶ ἃ πεποίηκεν ἔπαθεν ἡ χείρ. Crinagor. Anth. Plan. 199. πέπονθας οἷς ἔρεξας. V.] Nonn. Dion. XXXVII, 172. ̓Αλφειοῦ δυσέρωτος, ὃς εἰς ̓Αρέθουσαν ἱκάνει ἄβροχον ἕδνον ἔρωτος ἄγων στεφανηφόρον ὕδωρ. AP. IX, 362. ̓Αλφειέ, Διὸς στεφανηφόρον ύδωρ. Achill. Tat. I, 18. ἕδρα τοῦ ποταμου (Alphei). Lucian. Dial. Mar. 3. (de Alpheo) οὔτε ἀναμίγνυσαι τῇ ἅλμῃ οὐκ οἶδ' ὅπου βύθιος ὑποδύς.

BUCOLICI GR. I.

14