. ἀρξεῦμαί τι κρέκειν, ὁ δὲ βουκόλος ἄμμιγα θελξεῖ Αλλος ὁ Χίος· ἐγὼ δὲ Θεόκριτος, ὃς τάδ ̓ ἔγραψα, XV. Αστοῖς καὶ ξείνοισιν ἴσον νέμει ὧδε τράπεζα· 3. ταξεῦμαι ΑΡ. - βουκόλος] k. B. D. Iunt. Call., βουκόλος AP. θέλξει κ. Β. άμμ. Θ. ΑΡ. 4. κηροδέτῳ] k. B5. D. Call. ΑΡ., κυροδέτω Iunt. 5. λασιαύχενες ἔγγυθεν ἄντρου ΑΡ. 6. αἰγιβάταν] k. c. B. D. AP., αἰγιβόταν Call., αἰγιβότην Iunt. — ὀρφανίσωμες] κ. Β. D., ὀρφα νίσομες ΑΡ., ὀρφανίσωμεν Iunt. Call. In AP. adhaerent Ep. V, vs. 3—6. nullo indicio separati. XIV. AP. IX, 434. Θεοκρίτου εἰς τὴν ἑαυτοῦ βίβλον Call, του αὐτοῦ εἰς ἑαυτόν, ὅτι Θεόκριτος Συρακούσιος ἦν ΑΡ. Non legitur inter epigrammata in k. B. D. Iunt. Contra in brevi enarratione de Theocriti Vita, quam Ald. in calce, Iunt. in fronte habet, post Artemidori epigramma Βουκολικαὶ Μοῖσαι κ. τ. λ. hoc legitur nullo lemmate nec spatio discretum, ut eidem Artemidoro tribui videatur. In Call. eodem loco iterum extat, sed cum inscriptione εἰς τὴν ἑαυτοῦ βίβλον. Quomodo res in codicibus se habeat, non apparet, nisi quod in Q5. Z. inscriptio deest, in 231. Ps. inscriptum ὡς ὑπὸ Θεοκρίτου, in tt. vero praemittuntur verba: ἔστι δὲ εἰς αὐτὸν καὶ τουτὶ τοὐπίγραμμα. 5 1. ὃς τάδ ̓ ἔγραψα] Toupius et vulg. post Valck., ὃς τάδε γράψα Q5 Iunt. Call., ὃς τάδε γράψας β' P5. Ald.“, ὁ τάδε γράψας 22, ὃς τόδ ̓ ἔγραψα ΑΡ. 2. Συρακοσίων] Q. Ald. Iunt. ΑΡ., Συρηκοσίων Call. vulg. 3. περικλυτῆς P. Q. Call. in Praef. Φιλίνης] Ρ. Q. Ald. Call. et ol. vulg., Φιλίννης Iunt. AP. vulg. post Valck. 4. ὀθνείαν ΑΡ. οὔτιν] vel οὔ τιν' 5. 6. 235. Ρ. Q. Αld.. οὔποτ ̓ Call. Iunt. AP., ἐφελκυσάμην] Ald. Iunt. Call. et ol. vulg., ἐφελκυσάμαν ΑΡ., ἐφειλκυσάμην vulg. post Valck. XV. ΑΡ. ΙΧ, 435., Anth. Plan. p. Τοῦ αὐτοῦ εἰς τραπεζί28. St. την Κάϊκον διασυρτικὸν ἢ μᾶλλον τωθαστικόν et paullo post: ταῦτα τὰ ἐπιγράμματα ἐν Συρακούσαις ἐγράφησαν ΑΡ., Λεωνίδου εἰς τραπεζίτην Κάϊκον διασυρτικόν Flor., Θεοκρίτου ἐπίγραμμα, ὡς εὕρηται ἔν τινι ἀρχαιοτάτῳ ἀντιγράφω Παύλου τοῦ Βουκάρου ἐν Παταβίῳ Deest in Scholl. Wech. p. 43. Iunt. Call., sed extat k. . B. D. nec minus in Θ., vid. Codd. Dorv. p. 63. 1. ὧδε] ἥδε κ. Β. D., άδε AP. Flor. 2. ἀνελοῦ] k. Β. D., ἀνελεῦ Flor., ἄνελες cum corruptelae indicio super ες AΡ. ἐρχομένης] (k.) 5 ἄλλος τις πρόφασιν λεγέτω· τὰ δ ̓ ὀθνεῖα Κάϊκος XVI. ̓Αρχαι ̓ ἐν τοῦ ̓Απόλλωνος τἀνθήματα ταῦτα τοῖς δ ̓ ἑπτά, τοῖς δὲ πέντε, τοῖς δὲ δώδεκα, τοσσόσδε γάρ μιν ἐξέβη μετρούμενος 5 5 10 XVII. (IV.) Τήναν τὴν λαύραν τᾷ θ' αἱ δρύες αιπόλε κάμψας 5 10 tum spatio relicto vs. 13—18. c. lemm. εὐχὴ τοῦ αὐτοῦ εἰς Πρίηπον ἐπὶ ἐρωτικῇ ὑποθέσει· διὰ τοὺς Δάφνιδος ἔρωτας ὡς ἀπὸ τοῦ Πανός. Ad vs. 17., ubi nova pagina incipit, adscriptum: τοῦ αὐτοῦ Θεοκρίτου παίγνιον εἰς Δάφνιν. In Anth. Plan. p. 27. St. extant vs. 7—12. c. inscr. "Αδηλον. 1. τὴν αὐτὰν Call. τῷ θ' αἱ] τὰς αἱ Κ., τῆς αἱ Β. D., τῶς αἱ Iunt. Call., τόθι ταὶ ΑΡ. 4. παιδογόνῳ] Iunt. AP. vulg., παιδογόνω Call. 5. σακός] (κ.) D. Call., σάκος Β., κάπος c. Iunt. et v. l. in Call., έρκος ΑΡ. - δ ̓ εὐτερος] Τoupius, δ ̓ εὖ ἱερὸς vulg., δ ̓ εὐθ ̓ ἱερὸν ΑΡ., δὲ σκιερός Iunt. ἀένναος Κ. c. B. D. pr., άévvαov D. corr. ead. 7. κυπαρίττῳ k. D. 11. δ ̓ ἀδονίδες ] Mein., ἀηδο 15 μέλπουσαι στόμασιν τὰν μελίγαρον ὅπα. ἕξεο δὴ τηνεῖ καὶ τῷ χαρίεντι Πριήπῳ εὔχε ̓ ἀποστέρξαι τοὺς Δάφνιδός με πόθους, ῥέξω γὰρ δαμάλαν, λάσιον τράγον, ἄρνα τὸν ἴσχω XVIII. (XV.) Γνώσομαι, εἴ τι νέμεις ἀγαθοῖς πλέον, ἢ καὶ ὁ δειλός χαιρέτω οὗτος ὁ τύμβος“ ἐρεῖς ἐπεὶ Εὐρυμέδοντος XIX. (XIV.) Νήπιον υἱὸν ἔλειπες, ἐν ἁλικίᾳ δὲ καὶ αὐτός XX. (VIII.) Ξεῖνε, Συρακόσιος τοι ἀνὴρ τόδ ̓ ἐφίεται Ὄρθων· νίδες vulg., δ ̓ ἀηδονίδες ΑΡ. ἀνταχεύσι] Brunckius praeeunte Scaligero (qui ανταχεῦσιν), ἀντιαχεῦσι B5. D. vulg. 12. μέλπουσαι] Β. D. vulg., μέλποισαι Flor., μέλπουσι et marg. μέλποιτε ΑΡ. 13. τηνεί] ΑΡ., την vulg. Πριάπῳ κ. Β. ΑΡ. 14. εὔχε] Camer. vulg., εὔχεο Call., εὔχες Iunt., εὔχου ΑΡ. ἀπὸ στρέψαι ΑΡ. 15. ἀπορρέξαι χ. καλαν ΑΡ. ἄρα νεύσῃ] Β. D., ἀνανεύσῃ vulg., ἀνανεύοι ΑΡ. 15 5 5 χειμερίας μεθύων μηδαμὰ νυκτὸς ἴοις. XXI. (XI.) Εὐσθένεος τὸ μνῆμα· φυσιγνώμων ὁ σοφιστής, ων πάντων, ὧν ἐπέοικεν ἔχειν τεθνεῶθ ̓, ὁ σοφιστής XXII. Ἡ παῖς ᾤχετ ̓ ἄωρος ἐν ἑβδόμῳ ἡδ ̓ ἐνιαυτῷ 2. χειμερίας] ΑΡ., χειμερίης vulg., χειμέριος Β. ἴοις] Β. D. AP. vulg., ἴης Iunt. 3. ἔχον] ἔχω vulg. πόρον] μόρον ΑΡ., πότμον vulg. πολλῆς Α. 4. ὀθνείαν] ΑΡ., ὀθνείην D. (η in ras.) Iunt. Call., ὀθνείων k. B. Db. XXI. AP. VII, 661.—Ἐπιτάφιον Εὐσθένους τοῦ φυσιογνώμονος Iunt., τοῦ αὐτοῦ Λεωνίδου εἰς Εὐσθένην τὸν φυσιογνώμονα καὶ σοφιστήν AP., quod lemma repetitur ad vs. 3. 1. μνῆμα] Κ. Β5. D. ΑΡ., μνᾶμα Iunt. Call. 3. ἔθαψαν] D. corr. Iunt. Call. ΑΡ., ἔγραψαν k. c. B. D. pr. 4. χω ὑμνοθέτης] χανμνοθέ της . Θ., χώμνοθέτης κ. Β. D., χ ̓ ὑμνοθέτης Iunt. Call., χυμνοθέτας ΑΡ. — ἐν τοῖς ] coni. Reiskius, αὐτοῖς D. Iunt. Call. AP., αὐτῆς k. c. B.. δαιμονίως] Β5. marg. Da. (δαιμονι in loco vacuo vel diligenter purgato scriptum), Iunt. Call., δαιμονίοις ΑΡ., άλιμων ως Κ., αλιμων ὡς Β. ὤν] ΑΡ., ἦν Κ. Β5. D. Iunt., ἧς Call. 5 5 5 ἀνθρώποις δαίμων θῆκε τὰ λυγρότατα. XXIII. (XVIII.) Ὁ μικκὸς τόδ ̓ ἔτευξε τα Θραΐσσα Μήδειος τὸ μνᾶμ ̓ ἐπὶ τῇ ὁδῷ κἠπέγραψε Κλείτας. ὧν τὸν κοῦρον ἔθρεψ· ἔτι μάν, ὅτι χρησίμα καλεῖται. ων XXIV. (XIX.) Αρχίλοχον καὶ στᾶθι καὶ εἴσιδε τὸν πάλαι ποιητάν ἦρά νιν αἱ Μοῦσαι καὶ ὁ Δάλιος ἠγάπευν ̓Απόλλων, 6. λυγρότατα] k. Β. D. et v. l. in marg. Wechel., δεινότατα ΑΡ. Flor. XXIII. AP. VII, 663. Ἐπιτά φιον Κλείτας τροφοῦ Μειδίου Iunt., Ἐπιτάφιος Κλείτας, τροφοῦ Μηδείου Call., τοῦ αὐτοῦ Λεωνίδου εἰς Θρᾷσσάν τινα γυναῖκα ἐπὶ ἑνδεκασυλλάβῳ τὸ μιᾷ συλλαβῇ πλεονάς' τοῦ ἡρώου τετραμέτρου ΑP. 1. Θραΐσσα] θραΐσσα k. Β5. D., Θράσσαι ΑΡ., Τρεΐσσα Iunt. Call. 2. Μήδειος] D. (litera post μ erasa) Iunt. Call. AP., μνήδειος Κ. B5. Dc. κἠ πέγραψε] D. corr. (π in ras.) et vulg., κἠνέγραψε 15, κἀπέγραψε. Iunt. Κλείτα Μου. 3. ἀξεῖ D. (& in ras.), ἐξεῖ De, εξει ΑΡ. τὰν] ΑΡ., τὴν k. D. ἁδύν] Iunt. Call., fort. τοι. α 5 XXIV. ΑΡ. VII, 664. Els 'Agχίλοχον Iunt. Call., εἰς ̓Αρχίλοχον ἐπὶ αὐτῷ τετραμέτρω τρίμετρον ὁμοίως AP., ubi sequens epigramma ἄρτι καὶ σκάζον τὸ ̓Αρχιλόχειον nr. 665. inscriptum τοῦ αὐτοῦ Λεωνίδου. 1. ποιητήν D. Iunt. 2. πρὸς] Κ. Β5. D. Iunt. Call., πότ' ΑΡ. 4. ἦρά νιν] ἦ ῥά ν νιν ΑΡ., ἦρά μιν D. corr. Iunt., ἦ ῥά μιν D. pr. vulg. μοῖσαι Β. D. ὁ λάλι D. ος OS (λι in ras. 3 literarum), ὁ λάϊος Β5. |