5

ἀρξεῦμαί τι κρέκειν, ὁ δὲ βουκόλος ἄμμιγα θελξεῖ
Δάφνις, κηροδέτῳ πνεύματι μελπόμενος.
ἐγγὺς δὲ στάντες λασίας δρυὸς ἄντρου ὄπισθεν
Πᾶνα τὸν αἰγιβάταν ὀρφανίσωμες ὕπνου.

XIV. (XXII.)

̓́Αλλος ὁ Χῖος· ἐγὼ δὲ Θεόκριτος, ὃς τάδ ̓ ἔγραψα,
εἷς ἀπὸ τῶν πολλῶν εἰμὶ Συρακοσίων,
υἱὸς Πραξαγόραο περικλειτῆς τε Φιλίνης·
Μοῦσαν δ ̓ ὀθνείην οὔτιν ̓ ἐφελκυσάμην.

XV.

̓Αστοῖς καὶ ξείνοισιν ἴσον νέμει ὧδε τράπεζα·
θεὶς ἀνελοῦ ψήφου πρὸς λόγον ἐρχομένης.

*

6. αἰγιβάταν] k. c. B. D. AP., αἰγιβόταν Call., αἰγιβότην Iunt. ὀρφανίσωμες] κ. Β. D., ὀρφανίσομες AP., ὀρφανίσωμεν Iunt. Call. In AP. adhaerent Ep. V, vs. 3–6. nullo indicio separati.

XIV. AP. IX, 434. Θεοκρίτου εἰς τὴν ἑαυτοῦ βίβλον Call., τοῦ αὐτοῦ εἰς ἑαυτόν, ὅτι Θεόκριτος Συρακούσιος ἦν ΑΡ. Non legitur inter epigrammata in k. B5 D. Iunt. Contra in brevi enarratione de Theocriti Vita, quam Ald.". in calce, Iunt.

in fronte habet, post Artemidori epigramma Βουκολικαὶ Μοῖσαι κ. τ.λ. hoc legitur nullo lemmate nec spatio discretum, ut eidem Artemidoro tribui videatur. In Call. eodem loco iterum extat, sed cum inscriptione εἰς τὴν ἑαυτοῦ βίβλον. Quomodo res in codicibus se habeat, non apparet, nisi quod in Q5. Z. inscriptio deest, in 231 P5 inscriptum ὡς ἀπὸ Θεοκρίτου, in t1. vero praemittuntur verba: ἔστι δὲ εἰς αὐτὸν καὶ τουτὶ τοὐπί

γραμμα.

3. περικλυτῆς P. Q. Call. in Praef. Φιλίνης] P. Q. Ald. Call. et ol. vulg., Φιλίννης Iunt. AP. vulg. post Valck.

5

―

4. ὀθνεῖαν AP. οὔτιν”] vel οὔ τιν'50. 6b. 231. Ρ. Θ. Alda. Iunt. AP., οὔποτ ̓ Call. ἐφελκυσάμην] Ald. Iunt. Call. et ol. vulg., ἐφελκυσάμαν ΑP., ἐφειλκυσάμην vulg. post Valck.

XV. AP. IX, 435., Anth. Plan. p. 28. St. Τοῦ αὐτοῦ εἰς τραπεζίτην Κάϊκον διασυρτικὸν ἢ μᾶλλον τωθαστικόν et paullo post: ταῦτα τὰ ἐπιγράμματα ἐν Συρακούσαις ἐγράφησαν AP., Λεωνίδου εἰς τραπεζίτην Κάϊκον διασυρτικόν Flor., Θεοκρίτου ἐπίγραμμα, ὡς εὕρηται ἔν τινι ἀρχαιοτάτῳ ἀντιγράφῳ Παύλου τοῦ Βουκάρου ἐν Παταβίῳ Deest in Scholl. Wech. p. 43. Iunt. Call., sed extat k. Φ. Β. D. nec minus in Θ., vid. Codd. Dorv. p. 63.

1. ὧδε] ἥδε κ. B5. D., ἅδε AP.

Flor.

2. άvelov] k. B5. D., ἀνελεῦ Flor., ἄνελες cum corruptelae indicio super as AP. ἐρχομένης] (κ.)

5

5

10

ἄλλός τις πρόφασιν λεγέτω· τὰ δ ̓ ὀθνεῖα Κάϊκος
χρήματα καὶ νυκτὸς βουλομένοις ἀριθμεῖ.

XVI.

̓Αρχαῖ ̓ ἐν τοῦ ̓Απόλλωνος τἀνθήματα ταῦτα
ὑπῆρχεν· ἡ βάσις δὲ τοῖς μὲν εἴκοσι,

τοῖς δ ̓ ἑπτά, τοῖς δὲ πέντε, τοῖς δὲ δώδεκα,
τοῖς δὲ διηκοσίοισι νεωτέρη ὧδ ̓ ἐνιαυτοῖς·
τοσσόσδε γάρ μιν ἐξέβη μετρούμενος

*

XVII. (IV.)

Τήναν τὰν λαύραν τᾷ θ' αἱ δρύες αἰπόλε κάμψας
σύκινον εὑρήσεις ἀρτιγλυφὲς ξόανον,
τρισκελὲς αὐτόφλοιον ἀνούατον, ἀλλὰ φάλητι

*

παιδογόνῳ δυνατὸν Κύπριδος ἔργα τελεῖν. σακὸς δ ̓ εὐίερος περιδέδρομεν, ἀέναον δέ

ῥεῖθρον ἀπὸ σπιλάδων πάντοσε τηλεθάει δάφναις καὶ μύρτοισι καὶ εὐώδει κυπαρίσσῳ.

ἔνθα πέριξ κέχυται βοτρυόπαις ἕλικι ἄμπελος, εἰαρινοὶ δὲ λιγυφθόγγοισιν ἀοιδαῖς κόσσυφοι ἀχεῦσιν ποικιλότραυλα μέλη. ξουθαὶ δ ̓ ἀδονίδες μινυρίσμασιν ἀνταχεῦσι

Flor., ἀρχομένης ΑΡ., ἑλκομένης

B. D.

XVI. AP. IX, 436., ubi cum praecedente cohaeret, nec spatio relicto nec lemmate apposito. In libris Theocriteis non legitur, neque editores receperunt.

1. ἀρχαῖ ἐν τοῦ ̓Απόλλωνος τἀνθήματα] ἀρχαῖα τῶι πολλωνος τἀναθήματα AP.

4. ἡ δ ̓ ] ἥδ ̓ AP. 5. μιν] νιν AP. Interpunctionem in f. v. delevi mutilationis indicio apposito, quum unus trimeter deesse videatur.

XVII. AP. IX, 437., ubi hoc loco soli vs. 1—6. leguntur c. lemm. τοῦ αὐτοῦ εἰς φάλητα παίγνιον, reliqua post IX, 432. (Ep. XII.), ubi primum vs. 7—12. c. lemm. τοῦ αὐτοῦ εἰς ἀμπελῶνα, δενδράδα καὶ ἄλσος,

5

5

10

tum spatio relicto vs. 13-18. c. lemm. εὐχὴ τοῦ αὐτοῦ εἰς Πρίηπον ἐπὶ ἐρωτικῇ ὑποθέσει· διὰ τοὺς Δάφνιδος ἔρωτας ὡς ἀπὸ τοῦ Πανός. Ad vs. 17., ubi nova pagina incipit, adscriptum: τοῦ αὐτοῦ Θεοκρίτου παίγνιον εἰς Δάφνιν. In Anth. Plan. p. 27. St. extant vs. 7—12. c. inser. ̓́Αδηλον.

1. τὴν αὐτὰν Call. τᾷ θ' αἱ] τὰς αἱ Κ., τᾶς αἱ Β5. D., τῶς αἱ Iunt. Call., τόθι ταὶ ΑΡ.

4. παι αιδογόνῳ] Iunt. AP. vulg., παιδογόνω Call.

5. σακὸς] (k.) D. Call., σᾶκος Β., κᾶπος c. Iunt. et v. l. in Call., ἕρκος AP. δ ̓ εὐ ίερος] Τoupius, δ ̓ εὖ ἱερὸς vulg., δ ̓ εὐθ ̓ ἱερὸν AP., δὲ σκιερὸς Iunt. ἀένναος k. c. B. D. pr., ἀένναον D. corr. ead. 7. κυπαρίττῳ k. D.

11. δ ̓ ἀδονίδες] Mein., ἀηδο

15

μέλπουσαι στόμασιν τὰν μελίγαρυν ὄπα. ἕξεο δὴ τηνεῖ καὶ τῷ χαρίεντι Πριήπῳ

εὔχε ̓ ἀποστέρξαι τοὺς Δάφνιδός με πόθους,
κεὐθὺς ἐπιρρέξειν χίμαρον καλόν. ἢν δ ̓ ἄρα νεύσῃ,
τοῦδε τυχὼν ἐθέλω τρισσὰ θύη τελέσαι·
ῥέξω γὰρ δαμάλαν, λάσιον τράγον, ἄρνα τὸν ἴσχω
σακίταν. ἀΐοι δ ̓ εὐμενέως ὁ θεός.

XVIII. (XV.)

91

Γνώσομαι, εἴ τι νέμεις ἀγαθοῖς πλέον, ἢ καὶ ὁ δειλός
η
ἐκ σέθεν ὡσαύτως ἶσον ὁδοιπόρ ̓ ἔχει.
5χαιρέτω οὗτος ὁ τύμβος“ ἐρεῖς ἐπεὶ Εὐρυμέδοντος
κεῖται τῆς ἱερῆς κοῦφος ὑπὲρ κεφαλῆς.“

XIX. (XIV.)

Νήπιον υἱὸν ἔλειπες, ἐν ἁλικίᾳ δὲ καὶ αὐτός
Εὐρύμεδον τύμβου τοῦδε θανὼν ἔτυχες.
σοὶ μὲν ἕδρα θείοισι μετ ̓ ἀνδράσι· τὸν δὲ πολῖται
τιμασεῦντι, πατρὸς μνώμενοι ὡς ἀγαθοῦ.

XX. (VIII.)

Ξεῖνε, Συρακόσιός τοι ἀνὴρ τόδ ̓ ἐφίεται Ὄρθων·

13. τηνεῖ] AP., τηνεὶ vulg. Πριάπῳ k. D. AP.

14. εὔχε”] Camer. vulg., εὔχερ Call., εὔχες Iunt., εὔχου AP. στρέψαι AP.

ἀπὸ

15. ἀπορρέξαι χ. καλαν AP. ἄρα νεύσῃ] Β. D., ἀνανεύσῃ vulg., ἀνανεύοι AP.

16. τοῦ δὲ Call. Call.

τρισσοθύην

17. τἄρνα AP.

18. ἀΰοι Call., νεύοι AP. XVIII. AP. VII, 658. Εἰς τὸ αὐτό Iunt., ubi sequens epigramma antecedit, Θεοκρίτου, οἱ δὲ Λεωνίδου Ταραντίνου εἰς Εὐρυμέδοντος

τάφον, ἀνδρὸς ἀγαθοῦ, ὃς υἱὸν ὁμώνυμον λείπων ἔτυχε τοῦ αὐτοῦ τάφου AP. Hoc lemma alteri disticho praescriptum est, quum prius male

antecedenti epigrammati nr. 657. adhaereat, ut alteri sequens epigramma.

1. νέμοις k. Β. D. pr. (corr. ead.)

AP.

15

1. ἡλικίη AP.

3. ἕδρη θ. παρ ̓ ἀ. AP.

4. τιμησεῦντι AP.

XX. AP. VII, 660. - Επιτάφιον Ὄρθωνος Iunt., Λεωνίδου Ταραντίνου εἰς Ὄρθωνα τὸν Συρακόσιον ὑπὸ μέθης ἐν δυσχειμέρῳ νυκτὶ τεθνηκότα AP.

1. Συρακόσιός] κ. Β. ΑΡ., συρακκόσιός D., συρηκόσιός B5 sup. Iunt. Call. τις ἐφίετο κ. B. D. ὀρθῶν Β. D.

5

5

χειμερίας μεθύων μηδαμὰ νυκτὸς ἴοις.
καὶ γὰρ ἐγὼ τοιοῦτον ἔχον πόρον, ἀντὶ δὲ πολλᾶς
πατρίδος ὀθνείαν κεῖμαι ἐφεσσάμενος.

XXI. (XI.)

Εὐσθένεος τὸ μνῆμα· φυσιγνώμων ὁ σοφιστής,
δεινὸς ἀπ ̓ ὀφθαλμοῦ καὶ τὸ νόημα μαθεῖν.
εὖ μιν ἔθαψαν ἑταῖροι ἐπὶ ξείνης ξένον ὄντα,
χωὑμνοθέτης ἐν τοῖς δαιμονίως φίλος ὤν.
πάντων, ὧν ἐπέοικεν ἔχειν τεθνεῶθ ̓, ὁ σοφιστής
καίπερ ἄκικυς ἐὼν εἶχ ̓ ἄρα κηδεμόνας.

XXII.

Ἡ παῖς ᾤχετ ̓ ἄωρος ἐν ἑβδόμῳ ἡδ ̓ ἐνιαυτῷ
εἰς ̓Αΐδην πολλοῖς ἡλικίης προτέρη,
δειλαίη, ποθέουσα τὸν εἰκοσάμηνον ἀδελφόν,
νήπιον ἀστόργου γευσάμενον θανάτου.
αἰαῖ ἐλεινὰ παθοῦσα Περιστέρη, ὡς ἐν ἑτοίμῳ

3. ἔθαψαν] D. corr. Iunt. Call. AP., ἔγραψαν k. c. B. D. pr.

4. χώὑμνοθέτης] χαυμνοθέ της c. Θ., χῶμνοθέτης k. B. D., κ ̓ ὑμνοθέτης Iunt. Call., χυμνοθέτας AP. — ἐν τοῖς] coni. Reiskius, αὐτοῖς D. Iunt. Call. AP., αὐτῆς k. c. B. δαιμονίως] Β5· marg. Da. (δαιμονι in loco vacuo vel diligenter purgato scriptum), Iunt. Call., δαιμονίοις ΑΡ., ἀλιμων ως k., ἀλιμων ὡς Β. ὤν] AP., ἦν k. B5. D. Iunt., ἧς Call.

―――

5

5. ἔχειν] coni. Briggsius, ἔχει - τεθνεῶ θ ̓] τεθνεὼς κ. Β. vulg. D. pr. AP., τεθναὼς Da Iunt. Call. 6. άninvs] (k.) c. B. D. AP., ἄκικις Iunt. Call. Vulgo post σοφιστής et ἐὼν distinctum, non ante δ, quod mutavi.

5

XXII. AP. VII, 662., Anth. Plan. Λεωνίδου εἰς παῖδα p. 261. St.

Περιστέραν καλουμένην ἑπτέτην τελευτήσασαν· τὸ δὲ Περιστέρας τῆς μητρός ἐστιν ὄνομα AP., Λεωνίδου Flor, Θεοκρίτου Συρακουσίου marg. Wech. Deest in Iunt. Call., extat in k. Φ. B. D. et secundum Codd. Dorv. p. 63. in Θ..

[ 1. ἡ] D. a pictore et vulg. – ᾗ δ ̓] ἥδ' vulg., ἠδ ̓ κ.

9

2. πολλοίς] πολλῆς D. (2 literis deinceps erasis) et AP., πολλῆσιν κ. Β., πολιῆς Flor. · ἡλικίῃς κ. προτέρης D. pr. 3. ποθέουσα] θέοισα k. B5 D.

AP. Flor., πο

5. ala] Ziegl., ai ai k. Flor., ἐλεινὰ παat at B5. D. AP. θοῦσα] ἐλεειναπαθοῖσα Κ., ἐλεεινὰ παθοῖσα Β5· D., ἐλεεινὲ παθοῦσα v. 1. in marg. Wechel., λυγρὰ πα

5

ἀνθρώποις δαίμων θῆκε τὰ λυγρότατα.

XXIII. (XVIII.)

Ὁ μικκὸς τόδ ̓ ἔτευξε τᾷ Θραΐσσα
Μήδειος τὸ μνᾶμ ̓ ἐπὶ τῇ ὁδῷ κἠπέγραψε Κλείτας.
ἑξεῖ τὰν χάριν ἡδὺν ἀντὶ τήνων,

ὧν τὸν κοῦρον ἔθρεψ'· ἔτι μάν, ὅτι χρησίμα καλεῖται.

XXIV. (XIX.)

̓Αρχίλοχον καὶ στᾶθι καὶ εἴσιδε τὸν πάλαι ποιητάν
τὸν τῶν ἰάμβων, οὗ τὸ μυρίον κλέος
διῆλθε κἠπὶ νύκτα καὶ πρὸς ἀῶ.

ἦρά νιν αἱ Μοῦσαι καὶ ὁ Δάλιος ἠγάπευν ̓Απόλλων,
ὡς ἐμμελής τ ̓ ἐγένετο κἠπιδέξιος
ἔπεά τε ποιεῖν πρὸς λύραν τ ̓ ἀείδειν.

θοῦσα AP. Flor. Περιστέρη] k., περιστερὴ Β5. D. AP., Περιστερὶ Flor. Huic versui in Flor. lemma τοῦ αὐτοῦ praefixum, item teste Zieglero in AP., tacentibus Iacobsio et Paulssenio, neque extat in Apogr. Goth., ut affirmavit mihi Wueste

XXIII. AP. VII, 663. Ἐπιτάφιον Κλείτας τροφοῦ Μειδίου Iunt., Ἐπιτάφιος Κλείτας τροφοῦ Μηδείου Call., τοῦ αὐτοῦ Λεωνίδου εἰς Θρᾷσσάν τινα γυναῖκα ἐπὶ ἑνδεκασυλλάβῳ τὸ μιᾷ συλλαβῇ πλεονάζ' τοῦ ἡρώου τετραμέτρου AP.

1. Θραΐσσα] θραΐσσα k. B5. D., θράσσαι AP., θρεΐσσα Iunt. Call.

2. Μήδειος] D. (litera post μ erasa) Iunt. Call. AP., μνήδειος Κ. B5. Dc. κἠπέγραψε] D. corr. (π in ras.) et vulg., κἠνέγραψε Β5, κἀπέγραψε. Iunt. Κλείτα Mor.

――――――

mannus.

6. λυγρότατα] k. B. D. et v. 1. in marg. Wechel., XXIV. AP. VII, 664. δεινότατα AP. Els 'AqFlor. χίλοχον Iunt. Call., εἰς ̓Αρχίλοχον ἔπὶ αὐτῷ τετραμέτρῳ τρίμετρον ὁμοίως AP., ubi sequens epigramma ἄρτι καὶ σκάζον τὸ Αρχιλόχειον scriptum τοῦ αὐτοῦ Λεω

nr. 665.
νίδου.

D.

3. ἀξεῖ D. (ἀ in ras.), ἐξεῖ Dc, εξει AP. τὰν] ΑP., τὴν k. Iunt. Call., fort. τοι. γύν' D., ἡ γυνὴ k. Iunt. Call., & γυνὰ ΑΡ. ἀντεκείνων AP.

―――――

ὁδὸν]

•

4. xovgov] k. B5. D. Iunt. Call., κῶρον ΑΡ. ἔθρεψ ̓· ἔτι μάν, ὅτι] ἔθρεψ ̓ ἔτι μὴν ἔτι (k.) B. D. Iunt. Call., ἔθρεψε τιμὰν ἔτι AP., ἔθρεψε· τί μάν; ὅτι Hermannus. χρησίμα] AP., χρησίμη (κ.) Β5. D. Call., χρηείμη Iunt. τελευταὶ.

AP.

5

1. ποιητήν D. Iunt.

2. πρὸς] k. Β5 D. Iunt. Call., πότ ̓ AP.

รี

4. ἦρά νιν] ἦ ῥάν νιν AP., ἦρά μιν D. corr. Iunt., ἦ ῥά μιν D. pr. vulg.

ός μοῖσαι B. D. ὁ λάλι D. (λι in ras. 3 literarum), ὁ λάϊος B., ἱλάϊος pro ὁ Δάλιος Κ.

Ος

6. τ ̓ om. Iunt. ἐγένετο] k. B5. pr. D. pr. AP., ἔγεντο Β5. sec. D. corr. Iunt. Ald. --- κἠπιδέξιος] AP., κἀπιδέξιος vulg.