5

5

THEOCRITI EPIGRAMΜΑΤΑ.

I. (I.)

Τὰ ῥόδα τὰ δροσόεντα καὶ ἡ κατάπυκνος ἐκείνα
ἕρπυλλος κεῖται ταῖς Ελικωνιάσι,

ταὶ δὲ μελάμφυλλοι δάφναι τὶν Πύθιε Παιάν,
Δελφὶς ἐπεὶ πέτρα τοῦτό τοι ἀγλάϊσε.
βωμὸν δ' αἱμαξεῖ κεραὸς τράγος οὗτος ὁ μᾶλος,
τερμίνθου τρώγων ἔσχατον ἀκρεμόνα.

II. (VII.)

Ἦλθε καὶ ἐς. Μίλητον ὁ τοῦ Παιήονος υἱός,
ἰητῆρι νόσων ἀνδρὶ συνοισόμενος
Νικίᾳ, ὅς μιν ἐπ ̓ ἦμαρ ἀεὶ θυέεσσιν ἱκνεῖται,

καὶ τόδ ̓ ἀπ ̓ εὐώδους γλύψατ ̓ ἄγαλμα κέδρου,
Ηετίωνι χάριν γλαφυρᾶς χερὸς ἄκρον ὑποστάς
μισθόν· ὃ δ ̓ εἰς ἔργον πᾶσαν ἀφῆκε τέχνην.

5

5

5

ΙΙΙ. (Χ.)

ἡμῖν τοῦτο θεαὶ κεχαρισμένον ἐννέα πάσαις
τώγαλμα Ξενοκλῆς θῆκε τὸ μαρμάρινον,
μουσικός· οὐχ ἑτέρως τις ἐρεῖ. σοφίῃ δ ̓ ἐπὶ τῇδε
αἶνον ἔχων Μουσέων οὐκ ἐπιλανθάνεται.

IV. (XII.)

Δημομέλης ὁ χορηγός, ὁ τὸν τρίποδ ̓ ὦ Διόνυσε
πὰρ σὲ τὸν ἥδιστον θεῶν μακάρων ἀναθείς,

μέτριος ἦν ἐν πᾶσι, χορῷ δ ̓ ἐκτήσατο νίκην
ἀνδρῶν, καὶ τὸ καλὸν καὶ τὸ προσῆκον ὁρῶν.

V. (XIII.)

Ἡ Κύπρις οὐ πάνδημος. ἱλάσκεο τὴν θεὸν εἰπών
οὐρανίην, ἁγνῆς ἄνθεμα Χρυσογόνας
οἴκῳ ἓν ̓Αμφικλέους, ᾧ καὶ τέκνα καὶ βίον εἶχε
ξυνόν. ἀεὶ δέ σφιν λώιον εἰς ἔτος ἦν
ἐκ σέθεν ἀρχομένοις ὦ πότνια· κηδόμενοι γάρ
ἀθανάτων αὐτοὶ πλεῖον ἔχουσι βροτοί.

5

5

3. πᾶσι] Κ. Β. D. Iunt. AP., παισί Call. νίκην] Iunt. Call. ΑΡ., νίκαν k. c. Β. D.

V. AP. VI, 340. Εἰς ἄγαλμα
τῆς οὐρανίας Αφροδίτης Iunt., τοῦ
αὐτοῦ AP. In hac Vs. 36. a primo
disticho separata leguntur post 1X,
433. (Ep. XIII.), cui epigrammati tan-
quam pars adhaerent. Eadem duo
disticha cum lemmate Θεοκρίτου ex-
tant in Anth. Plan. p. 38. Steph.
· τὰν ΑΡ.

ἱλάσκεο] D. corr. (o in ras.) et
1. å - πάνδαμος
vulg., ἱλάσκετο c. De

οὐρανίαν Iunt. AP.
2. oveαvínv] k. B. D. Call.,
ἁγνᾶς vulg.
ἁγνῆς]
pr. (corr. Da)

ἄνθεα κ. Β. pr. D.

3. ἓν] ἐν vulg. — Αμφιλέους AP. ἔσχε Iunt. AP. Flor.

5. 6. κηδόμενοι ἀπ ̓ ἀθανάτων Call. versibus pessime distributis.

IMITT. IV, 2] Dioscor. AP. VI, 29. Παρμενὶς ἡδίστῃ θῆκε παρ' Οὐρανίῃ.

"Α τε φωνὰ Δώριος χωνὴρ ὁ τὴν κωμῳδίαν
εὑρὼν Επίχαρμος.

5

5

VI. AP. IX. 598. Εἰς ἀνδριάν- ης επεα ποιῆσαι, quae verba ex τα Πεισάνδρου τοῦ τὴν Ἡράκλειαν Ep. XXIV. ducta. ποιήσαντος Iunt. Call., Θεοκρίτου εἰς ἀνδριάντα Πεισάνδρου ΑΡ.

1. των Ζηνὸς ΑΡ. — υμιν] ὑμῖν D. corr. (& in ras.) Iunt. Call. AΡ., ἡμῖν k. Β5. Da ὠνήρ] ὠνήρ Db. ( in ras.) AP., άvno B5. vulg. 2. λεοντομάχαν] Β. D. AP., λειοντ— vulg.

3. πρᾶτος] k. c. B. D., πρατος ΑΡ., πρώτος Iunt. Call. ἔτ ̓ ἄνωθε] ἔτ ̓ ἄνωθεν ΑΡ., ἐπάνωθε vulg., ἐπάνωθι Iunt.

4. συνέγραψεν] k. c. B5. D. ΑΡ., ξυνέγραψεν Iunt. Call. - οὐκ Καμίρου] ὦ 'κκαμίρου Κ., ὠκαμέρου D., ὡκαμίρου Β, ωκαμίρου ΑΡ., &κκαμείρου Iunt. Call., ὡκ Καμείρου Mor.

5. χώσσους] χώσους vulg., χόσσους ΑΡ.

7. ποήσας] ΑΡ., ποιήσας vulg. 8. μησίν] Da. AP., μασὶν D. vulg. - In AP. sequitur versus ότι δεξιος

VII. AP. IX, 599. Εἰς ̓Ανακρέοντος ἄγαλμα Iunt., εἰς ̓Ανα κρέοντα Call., τοῦ αὐτοῦ εἰς ̓Ανακρέοντος ἀνδριάντα AP. Idem epigramma e marmore Venetiis (dans la cour de la maison d'Erizzo) posito edidit Sponius It. Graec. III. p. 64. In Corp. Inscr. eum titulum non inveni.

2. σπουδαῖε B. Spon., σπουδαῖς D. pr. ut videtur. ἐπὴν] Da·, ἐπὰν D. vulg. εἰς k. Spon. ἔλθης D. Iunt. Spon.

4. προσθέντι AP. περισσῶν k. B. pr. D. pr. ᾠδοποιού] ὠδοποιοῦ ΑΡ., ᾠδοποιῶν vulg.

5. δέχ ̓ ωτι καὶ τοῖς ΑΡ. · νέ οισιν] Db. Iunt. Call., νέοις Κ. Β. D. Spon., νέουσιν AP. ἥδετο ΑΡ. VIII. AP. IX, 600. Εἰς Ἐπίχαρμον Iunt. Call., τοῦ αὐτοῦ εἰς Ἐπιχάρμου ἀνδριάντα ΑΡ.

1. δώρειος Iunt. Call. et ante Comm.

ὦ Βάκχε χάλκεον νιν ἀντ ̓ ἀλαθινοῦ

τὶν ὧδ ̓ ἀνέθηκαν,

τοι Συρακόσσαις ἐνίδρυνται πελωριστῇ πόλει, ὧν ἀνδρὶ πολίτα

σωρὸν παρεῖχες ῥημάτων μεμναμένοι

πολλὰ γὰρ πὸτ τὰν ζόαν τοῖς πᾶσιν εἶπε χρήσιμα. μεγάλα χάρις αὐτῶν.

IX. (XXI.)

Ὁ μουσοποιὸς ἐνθάδ' Ἱππῶναξ κεῖται.
κεἰ μὲν πονηρός, μὴ προσέρχευ τῷ τύμβῳ·
εἰ δ ̓ ἐσσὶ κρήγυός τε καὶ παρὰ χρηστῶν,
θαρσέων καθίζευ, κἂν θέλῃς ἀπόβριξον.

Dubia et Spuria.

X. (II.)

Δάφνις ὁ λευκόχρως, ὁ καλᾷ σύριγγι μελίσδων βουκολικοὺς ὕμνους, ἄνθετο Πανὶ τάδε,

TESTIMM. IX, 1-3. Trich. de metr. p. 9.

5

5

τοὺς τρητοὺς δόνακας, τὸ λαγωβόλον, ὀξὺν ἄκοντα,
νεβρίδα, τὰν πήραν, ᾗ ποκ ̓ ἐμαλοφόρει.
XI. (III.)

Εὕδεις φυλλοστρῶτι πέδῳ Δάφνι σῶμα κεκμακός
ἀμπαύων· στάλικες δ ̓ ἀρτιπαγεῖς ἀν ̓ ὄρη.
ἀγρεύει δέ τυ Πὰν καὶ ὁ τὸν κροκόεντα Πρίηπος
κισσὸν ἐφ ̓ ἱμερτῷ κρατὶ καθαπτόμενος,
ἄντρου ἔσω στείχοντες ὁμόρροποι. ἀλλὰ τὸ φεῦγε,
φεῦγε μεθεὶς ὕπνου κῶμα καὶ ἀγρεμόνας.

XII. (VI.)

Α δείλαιε τὸ Θύρσι, τί τὸ πλέον, εἰ καταταξεῖς
δάκρυσι διγλήνους ὦπας ὀδυρόμενος ;

οἴχεται ὁ χίμαρος, τὸ καλὸν τέκος, οἴχετ ̓ ἐς "Αιδαν
τραχὺς γὰρ χαλαῖς ἀμφεπίαξε λύκος.

αἱ δὲ κύνες κλαγγεῦντι· τί τὸ πλέον, ανίκα τήνας
ὄστιον οὐδὲ τέφρα λείπεται οίχομένας;

XIII. (V.)

Λῇς ποτὶ τᾶν Νυμφᾶν διδύμοις αὐλοῦσιν ἀεῖσαι
ἁδύ τί μοι; κἀγὼ πακτίδ ̓ ἀειράμενος

3. τρητούς] k. Β5. D. AP., τρισσους Iunt. Call.

4. τὰν] ΑΡ., τὴν vulg. ἅ ποκ' D., αἳ ποτ' ΑΡ. ἐμαλλοφόρει κ.

ΧΙ. ΑΡ. ΙΧ, 338. c. lemm. Θεοκρί του Συρακουσίου εἰς Δάφνιν τὸν αἰπόλον, ὃν ἐν τοῖς βουκολικοῖς ᾄδει ποιήμασιν.

1. κεκμακός] (k.) Call., κεκμη κός Iunt., κεκμακώς c. Β. D. AP. 3. δ ̓ ὅτε πᾶν ΑΡ. πρίαπος D. 5. ἄντρου] k. Β. D. AP., ἄντρον Iunt. Call.

6. καὶ ἀγρεμόνας] καταγράμενον vulg., καταγόμενον ΑΡ.

ΧΙΙ. ΑΡ. ΙΧ, 432. c. lemm. Θεοκρίτου εἰς Θύρσιν τὸν αἰπόλον ὀδυρόμενον αἶγα, ἣν λύκος κατέφαγεν, tum paullo post οὗτος ὁ Θεόκριτος ὁ τὰ βουκολικὰ γράψας.

1. & δείλαιε ] Da. Iunt. Call. AP.,

5

5

IMITT. X, 3] Eratosth. AP. V1, 78. (ἀνάθημα τῷ Πανὶ παρὰ

Δάφνιδος) τὼς τρητὼς δόνακας.