65

70

ΓΡΑΥΣ.

Ἐς Τροίαν πειρώμενοι ἦνθον ̓Αχαιοί, κάλλισται παίδων· πείρᾳ θην πάντα τελεῖται.

ΓΟΡΓΩ.

Χρησμὼς ὁ πρεσβύτις ἀπώχετο θεσπίξασα.

ΠΡΑΞΙΝΟΑ.

Πάντα γυναῖκες ἴσαντι, καὶ ὡς Ζεὺς ἠγάγεθ' Ἥρην.

ΓΟΡΓΩ.

Θᾶσαι Πραξινόα, περὶ τὰς θύρας ὅσσος όμιλος
θεσπέσιος.

ΠΡΑΞΙΝΟΑ.

Γοργοῖ, δὸς τὰν χέρα μοι· λάβε καὶ τύ Εὐνόα Εὐτυχίδος· πότεχ ̓ αὐτῷ, μή τι πλαναθῇς. πᾶσαι ἅμ ̓ εἰσένθωμες· ἀπρὶξ ἔχευ Εὐνόα ἡμῶν. οἴμοι δειλαία, δίχα μεν τὸ θερίστριον ἤδη ἔσχισται Γοργοί. πὸτ τῶ Διός, εἴ τι γένοιο εὐδαίμων ἄνθρωπε, φυλάσσει τώμπέχονόν μευ. ΞΕΝΟΣ.

Οὐκ ἐπ' ἐμὶν μέν, ὅμως δὲ φυλάξομαι.

65

70

Ameisius traxit, quum vulgo Praxi-
noae tribuatur.
16. L. M. Y.
vulg.

Γοργώ k. a. s. 6.

– λάβε] L. M., λαβὲ

πλα

67. avτá k. pl. 6. L. Call. μή τι] 6. D. L. Y. Med., μή τοι ε μή το Ald., μὴ τὸ vulg. ναθῇς] God. Hermannus, πλανηθῇς vulg., πλανηθῇ .

68. έχε κ. 6. 16. ἡμῶν Κ., δμωις p.

δμῶα pro Recte distin

ctum in SchCall., vulgo ante Valck. comma post ἄπριξ.

69. οἴμοι] k. p., ὦ μοι vulg. 70. Γοργώ k. a. s. 6. 16. L. Y. 71. φυλάσσευ s. 6. Υ.

72. φυλαξεῦμαι D., φυλαξοῦμαι

(vid. ad Vs. 19.) θᾶσαι Πρ. θᾶσαι φίλα (prius θᾶσαι in Par. 1., ut sec. Walzium videtur, geminatum), Schol. codicis Par. 1983. ap. Bast. ad Greg. p. 262. θᾶσαι Πρ. θᾶσαι ἀντὶ τοῦ κάθησαι. Sicel, loco ad Vs. 19. laudato: θᾶσαι Πρ. θᾶσαι φίλα. Tzetz. loco ad Vs. 19. indicato: Τῆσαι Πρ. θῆσαι φίλα

ΠΡΑΞΙΝΟΑ.

Ὄχλος ἀθαρέως

75

80

ὠθεῦνθ ̓ ὥσπερ θες.

ΞΕΝΟΣ.

Θάρσει γύναι· ἐν καλῷ εἰμές.

ΠΡΑΞΙΝΟΑ.

Κεἰς ὥρας κἤπειτα φίλ ̓ ἀνδρῶν ἐν καλῷ εἴης

ἁμὲ περιστέλλων. χρηστῶ κοἰκτίρμονος ἀνδρός.
φλίβεται Εὐνόα ἁμιν· ἄγ ̓ ὦ δειλὰ τὸ βιάζευ.
κάλλιστ'· ἔνδοι πᾶσαι, ὁ τὰν νυὸν εἶπ ̓ ἀποκλάξας.

ΓΟΡΓΩ.

Πραξινόα, πόταγ ̓ ὧδε. τὰ ποικίλα πρῶτον ἄθρησον, λεπτὰ καὶ ὡς χαρίεντα· θεῶν περονάματα φασεῖς.

ΠΡΑΞΙΝΟΑ.

Πότνι Αθαναία· ποῖαί σφ ̓ ἐπόνασαν ἔριθοι,
ποῖοι ζωογράφοι τἀκριβέα γράμματ ̓ ἔγραψαν.
ὡς ἔτυμ ̓ ἑστάκαντι, καὶ ὡς ἔτυμ ̓ ἐνδινεῦντι,
ἔμψυχ', οὐκ ἐνυφαντά. σοφόν τοι χρῆμ ̓ ἄνθρωπος.

75

80

77. ἔνδοι] 11. G., ἐνδο vulg., εὐδοῖ Υ., ἔνδον p.

78. πρῶτον p. 6.
79. περνεύματα p.

80. Αθαναία] Valck., Αθηναία
D. L. Y. vulg., Αθηναῖα 23., ̓Ανα-
ναίη 9., Αθηναίη Μ5 –
σφε πό
νασαν Μ.

81. ζωογράφοι ] ζωογράφοι 23. corr. D. Ys. Antt. EtM., ζωγράφοι k. a. p. 6. 9. 16. 23. pr. L. M. et in EtM. cod. D.

82. ἑστήκαντι 6. D. Y. Antt. ἐνδινεῦνται s. 16. Υ.

83. τοι] L. et SchSoph., τι vulg. ἄνθρωπος p. SchSoph. Eustath. et Gregorii codd.

TESTIMM. 76. Eustath. 104, 2. (ἐν 'Αδωνιαζούσαις) φλίψεται.

81. EtM. 412, 51.

σ. τοι χρ. ἄνθρ

82. 83. Greg. §. 139. Scholl. Soph. Αnt. 353. Eustath. Opuscc. 98, 10. σ. τι χρ. ἄνθρ. s. n.

85

αὐτὸς δ ̓ ὡς θαητὸς ἐπ ̓ ἀργυρέας κατάκειται

κλισμῶ, πρῶτον ἴουλον ἀπὸ κροτάφων καταβάλλων, 85 ὁ τριφίλητος Αδων, ὃς κὴν ̓Αχέροντι φιλεῖται.

ΕΤΕΡΟΣ ΞΕΝΟΣ.

Παύσασθ ̓ ὦ δύστανοι, ἀνάνυτα κωτίλλοισαι
τρυγόνες, ἐκ νασσῶν τε πλατειάσδοισαι ἅπαντα.

86 τριφίλητος] k. a. p. 6. 9. 23. D. L. Μ5. Y. Med. Ald. Iunt. Greg., τριφίλατος Call. Poëtam τριπόθητος scripsisse suspicor. "Αδων] Αδωνις vulg., ὃς μήν] ὃς (κήν) p. w', ὃς τήν 23, ὅσκαν Burn., ὃ κήν vulg., ὅκ ̓ ἢν L. φιλῆται k. L. et Gregorii codices aliquot.

87. ΕΤΕΡΟΣ ΞΕΝΟΣ] Valck., ΞΕΝΟΣ 23. vulg. om. L. — δύστηνοι 9. 23. L. corr., δύστονοι L. pr. άvývvta 6. 9. 23. L. Y. Call.

Greg. Planud., ἀνάνυκτα k4, ἀνὰ

νύκτα κ.

πλατει

88. ἐκ νασσᾶν τε] ἐκναση codd., ἐκναισεῦντι a. 23. Μ. Υ. σεῦντι Τzetz., ἐκναεσσεῦντι SchHerm. et Gregorii codd. a. b., ἐκνεσεῦντι 6. et Max. Planud. in Ald., ἐκκναισεῦντι vulg., ἐκκυαισεῦντι Αld., ἐκναιστεῦντι L. corr. (fuerat έκνε), ἐνσκἤνεῦντι ρε, ἐνσκὴν εὐντι μ', ἐν σκηναῖς εὖντι pa.2. άσδοισαι] k. p. 4. (D.) Innt. Tzetz., πλατειάς δοῖσαι ρ1·, πλατεάσδοισαι Med. Ald., πλατείας δυσαι Gregor., πλατειαδύσαι L., πλατειασδύσαι SchHerm. in codd., πλατυάσδοισαι (a. 6.) 23. Call., πλατυασδοῖσαι Υ., πλατυγίσδοισαι 92, πλαταγίσδοισαι 9. Recte Reiskius post τρυγόνες distinxit (colon tamen in comma mutavi); antea post κωτίλλοισαι distinctum erat, et SchCall. omnesque, qui locum attulerunt, τρυγόνες cum sequentibus iungunt.

TESTIMM. 84. Greg. S. 140. ἀργύρεος s. n. 86. Greg. §. 141. (de o testatus). 87. 88. Hermog. π. ίδ. I, c. 6. Rhett. III. p. 221. Θεόκριτος ἀχθόμενόν τινα πεποίηκε δωριαζούσαις γυναιξὶ διὰ τὸ πλατύνειν τὴν φωνὴν τῷ ἃ τὰ πλεῖστα χρωμέναις. Scholl. Herm. Rhett. VII. P 971. cf. Bast ad Greg. p. 330. (Συρακόσιαι Αδωνιάζουσαι): π. ὦ δύστανοι (Bast. e codd, δύσταναι) ἀνάνυτα κωτίλλουσαι (ita codd., -οισαι Walz.). εἶτα ἐπιφέρει ὡς πρὸς ἕτερον λέγων· τρυγόνες ἐκναεσσεῦντι πλασιασδύσαι ἅπαντα. τὸ δὲ ἐκναεσσεῦντι ἀντὶ τοῦ διαφθείρουσιν ὡς τρυγόνες φλυαροῦσαι. Ex scholio ad Vs. 19. allato huc pertinent ultima πλατειάζουσαι (vid. supra varietatem lectionis) ἕπονται, ὅ ἐστι πλατέως λαλοῦσαι. Tzetz. ad Hermog. ap. Koen. ad Greg. p. 329. π. ὦ δύσταναι ἀν. κωτίλλοισαι, εἶτα καὶ ὡς πρὸς ἕτερον τὸν λόγον ἐπιφέρει· τρ. ἐκκνασσεῦντι πλατειάσδοισαι πάντα. ἀντὶ τοῦ διαφθείρουσι, ληροῦσιν ὡς τρυγόνες (antea Tzetzes interpretatur, ὡς πλατειάζουσαι εἰσὶ καὶ λέ γουσαι πλατέως.) Max. Planud. ad Hermog. Rhett. V. p. 484. παύἅπαντα τὸ δὲ ἐκκναισεῦντι τὸ διαλέγονται δηλοῖ. Greg. S. 143. π. ὦ δύστηνοι (δύστανοι a. b.) ανήνυτα κωτίλλοισαι (κατίλλοισαι a. b.), τρ. ἐκκναισεῦντι (ἐκναισεῦντι a. b.) πλατείας δῦσαι ἅπαντα (vocem om. a. b.) – ὡς τρυγόνες διαφθείρουσι καὶ φλυαροῦσιν, ἅπανταχῆ τῆς πλατείας δύσαι.

σασθ

-

90

95

ΠΡΑΞΙΝΟΑ.

Μᾶ, πόθεν ἄνθρωπος; τί δὲ τίν, εἰ κωτίλαι εἰμές;
πασάμενος ποτίτασσε. Συρακοσίαις ἐπιτάσσεις,
ὡς εἰδῇς καὶ τοῦτο· Κορίνθιαι εἰμὲς ἄνωθεν,

ᾧ καὶ ὁ Βελλεροφῶν· Πελοποννασιστὶ λαλεῦμες·
δωρίσδεν δ ̓ ἔξεστι δοκῶ τοῖς Δωριέεσσι.

μὴ φύη Μελιτώδες, ὃς ἡμῶν καρτερὸς εἴη,
πλὴν ἑνός. οὐκ ἀλέγω. μή μοι κενεὰν ἀπομάξῃς.

ΓΟΡΓΩ.

Σιγᾷ Πραξινόα· μέλλει τὸν Αδωνιν ἀείδειν
ἃ τᾶς Αργείας θυγάτηρ πολύϊδρις ἀοιδός,
ἅτις καὶ πέρυτιν τὸν ἰάλεμον ἀρίστευσε.

89. μὰ Μ5. ἠμές 6. Μ. Υ., ήμες 23., εἰμέν L. Vs. 89-93. in p.

6. 23. Μ5. cum Vs. 94. 95. Praxinoae tribuuntur, vulgo Gorgoni.

90. πασάμενος] Mor. vulg. et

ita EtM. EtG. Phav., . ασάμενος prima litera evanida 23. pr., παυσάμενος 1.2., πασσάμενος 23. sec. D. L. M. Y. Antt. ποτίτασσε] ΕιΜ. Phav., ποτιτάσε ΕιG., ἐπίτασσε vulg., ἐπίπασσε L. Συρηκοσίαις 6. Μ., συρρακοσίαις pl, συρακουσίαις Ι., συρακοσίοις Ε.Μ. ΕιG., συρακουσίοις Phav. ἐπι τάσσειν ΕιΜ. Phav. In f. v. Antt. punctum habent, Steph. vulg. interrogationis signum, quod mutavi.

91. ὡς δ ̓ Υ. καὶ τοῦτο repetuntur post Κορίνθιαι in k. p. nuès 6. 16. 23. M. Y.

α

90

95

φύη] Μ., φυῆ Antt., φυῇ 23. Mor. vulg., φνῆμος, ἐλιτώδης L., μελιτώδης 23.

καρτερώτερος p.

95. vvòs a2, ivòs D. Med. Ald. et cum v. 1. ἕνος Call. Post εἴη nulla distinctio in k. Med. Ald. Iunt., comma in Call., in 6. colon; post ἑνὸς nulla distinctio in k. 6. Med. Call., punctum in Ald. Iunt. Vulgo inde a Bas. II. et Wins. comma post εἴη, colon post ἑνός.

96. σιγά] Ziegl. e coni., σίγα vulg., σιγῆ k. Αδωνιν] Αδωνιν vulg.

97. tas] k. a. 6. 9. 23. L. vulg., τῆς D. Antt. ante Wint.

08. πέρυτιν] πέρυσιν coni. Reiskius, πέρχην k., Σπέρχιν vulg. ἀρίστευσε] k. 9. 23. L., ἀρίστευ σεν a. Μ., ἠρίστευσε (6.) D. Y. Antt., ἠρίστευσεν p.

TESTIMM. 89. Eustath. 855, 24. μά. 90. Ε.Μ. 681, 53. (ἐπιτάσσειν Gaisf. ex D. M. V., ἐπιτάσσεις vulg.), EtG. 490, 14. Phav. Ecl. 370, 25. 91. 92. Scholl. Hermog. post locum modo allatum (ἤμες Mon. Par. 2., ἦμες sec. Bastium Par. 1. et nr. 1983., πελοπονηαστὶ Par. 2., πελλοποννηστὶ Par. 1. teste Bastio, πελοποννησιαστί nr. 1983., εἰμὲς et πελοποννασιστὶ tacite Walzius). - Tzetz. 1. 1. Κορ. ήμες ἄν. ὡς καὶ ὁ Β. πελοποννασαστί λαλ.- Greg. S. 144. πελοπονναυ σιστί s. n. 93. Greg. §. 145. 94. Greg. S. 146. τὴν φύσιν φυὴν s. n. - Cocondr. π. τροπ. Rhett. VIII. p. 786. Μελιτώνην τὴν Περσεφόνην s. n. (agit de antiphrasi).

BUCOLICI GR. I.

8

༣

φθεγξεῖταί τι σάφ' οἶδα καλόν· διαθρύπτεται ἤδη.

ΓΥΝΗ ΑΟΙΔΟΣ.

་

100 α' Δέσποιν', ἃ Γολγώς τε καὶ Ἰδάλιον ἐφίλησας,
αἰπεινόν τ' Ἔρυκ ̓ ἂν Χρυσὼ παίζοισ ̓ Αφροδίτα·
οἷόν τοι τὸν Αδωνιν ἀπ' ἀενάω Αχέροντος
μηνὶ δυωδεκάτῳ μαλακαὶ πόδας ἄγαγον Ὧραι.
βάρδισται μακάρων Ὧραι φίλαι, ἀλλὰ ποθειναί
ἔρχονται πάντεσσι βροτοῖς αἰεί τι φορεῦσαι.

105

110

α' Κύπρι Διωναία, τὸ μὲν ἀθανάταν ἀπὸ θνατᾶς,
&νθρώπων ὡς μῦθος, ἐποίησας Βερενίκαν,
ἀμβροσίαν ἐς στῆθος ἀποστάξασα γυναικός
τὶν δὲ χαριζομένα, πολυώνυμε καὶ πολύναε,
& Βερενικεία θυγάτηρ Ἑλένῃ εἰκυῖα
Αρσινόα πάντεσσι καλοῖς ἀτιτάλλει Αδωνιν.

β' Πὰρ μέν οἱ ὥρια κεῖται, ὅσα δρυὸς ἄκρα φέρονται,

99. φθεγξῆται a., φθεγξοῖται L., φθεγξει p. 100. Γυνὴ ἀοιδός praemisit Valck., om. vulg. Γολγώς ] Κ. 9., Γολγώ a. p. s. 6. L. Y., γοργώ 23., Γοργόν D. M. Antt. ἐφίλησας] ἐφίλασας vulg. 101. αἰπεινόν] Wint. et (L5. P3), αἰπεινάν κ. a. p. 6. 9. 23. D. L3. M. Y. Antt. τ ̓ Ἔρυκ ̓ ἂν] τ' ἐρύκαν k. h. Cant., τ' Ἔρυκα vulg., κέρυκα 23., κέρυκα 9. Mb.3., κόρυκα Μ5. Χρυσώ] χρυσῶ pa. Antt., χρυσῷ vulg. παίζοισ'] k. p. 23., πέζοισ' 9., παίζουσ' a. 6. D. L. Μ. Υ. Antt. Malim παίζεις.

102. "Αδωνιν] "Αδωνιν vulg. ἀενά ω] Μ5, ἀενάου k. a. 6. 9. D. L. Y. Antt., ἀεννάου p. 23.

103. μαλακαί πόδας ] K., μάλα καὶ πόδες p., μαλακαίποδες vulg., μαλακάποδες D., μαλακοὶ πόδες Μ. - ἤγαγον 6. L. - ὥρας Μ.

105. βροτοῖς αἰεί] k. a. p. 9. M». Greg., βροτοῖς ἀεί 23. L. Μ3,

100

105

110

βροτοῖσι ἀεί a, βροτοῖσιν ἀεί D. Y. Antt. (Med. αεί). φορεῦ σαι] F., φοροῦσαι 9. 23. L. M., φοροῖσαι p. D. Y. vulg.

106. Διωναίη 23. L. ἀθάνατον 23. L. Μ., ἀθανάτων κα vatãs] k. p. 9. 23. M5., θνατῶν D. L, Y. vulg.

107. ὦνθρώπων] ώνθρώπων
k4 a., ὠνθρώπων k2. D. Med. Αld.,
ἀνθρώπων vulg. – Βερενίκαν
k. p. 6. 16. 23. L. M. Y5. Iunt. (9.)
Βερονίκαν D. Med. Ald. Call.
Recte distinxit Brunckius, ante quem
ὡς μῦθος interpunctione ab ανθρώ-
πων separata erant.

108. ἀμβροσίην 6. Υ.
109. πολύαινε L.

110. Βερενικεία] a. 62. 9. Μ.
Antt., Βερενικείας 64. 16. Υ.
Iunt., Βερονικεία k. p. 23. D. L.
Ελέ
νη] κ. 9. L., Ἑλένα vulg. — οἰκυία
pt L., εἰκεία Α.

k.

- ·

111. Αδωνιν] Αδωνιν vulg. 112. φέρονται] k. a. s. 6. 9. 16. L. Μ. Υ., φέροντι vulg.

TESTIMM. 101. Eustath. 384, 22. Θ. χρυσῷ παίζουσαν Αφροδίτην φησί. 104. 105. Greg. S. 147. 112. Eustath. 481, 7. δρυός ἄκρα.

IMITT. 100] Catull. LXIV, 96. quaeque regis Golgos quaeque Idalium frondosum.