80 πάντες ἀνηρώτων, τί πάθοι κακόν. ἦνθ ̓ ὁ Πρίηπος ἄρχετε βουκολικᾶς Μοῦσαι φίλαι ἄρχετ ̓ ἀοιδᾶς. β',Ωἰπόλος ὅκκ ἐσορῇ τὰς μακάδας οἷα βατεῦνται, τάκεται ὀφθαλμώς, ὅτι οὐ τράγος αὐτὸς ἔγεντο.“ ἄρχετε βουκολικᾶς Μοῦσαι φίλαι ἄρχετ ̓ ἀοιδᾶς. 66 85 β' „Καὶ τὺ δ ̓ ἐπεί κα ̓ ἐσορῇς τὰς παρθένος οἷα γελᾶντι, 90 τάκεαι ὀφθαλμώς, ὅτι οὐ μετὰ τῇσι χορεύεις.‘ ἄρχετε βουκολικᾶς Μοῖσαι φίλαι ἄρχετ ̓ ἀοιδᾶς. 91 94 ― 77. πάντες δ ̓ p. ἀνηρώτων] 16. P. Y. Med. Ald., ἀνηρώτευν v. vulg., ἀνηρώτεον pl, ἀνηρώταν Bar.ἅ Πρίηπος] v. Μ.5. Comm. vulg., Πρίαπος k. p. D. Q. Antt. 78. κἦφα k. Greg. τί νυ] Q. w. z. C. Vat., tí tù vulg. ἃ δ ̓ ἔτι] Koehlerus, ὁ δέ τι p. Q. (in hoc ti sec. priore lectione erasa), ἅδε τί Mor., ἃ δέ τοι k. a. Db. Greg., ἃ δέ τε D. vulg., ἅδέ τε ν., ἃ δέ γε Call. nt, 79. πάσας ἀνὰ κράνας] p D. Q5 et Gregorii 4 codd., πᾶσας ἀνὰ κράνας p2.4 Mor., πᾶσαν ἀνὰ κράναν (k. a. 6.) 16. Db. M. p. Y. Antt. φορῆται k. Db. 80. ζαλῶ σ ̓, ᾗ] ξατοισ ̓ ἁ 55, ζατοῖσ ̓ ᾖ Q. Mor., ζητοῦσ ̓ ὦ p. ξατοῖσ ̓ ὡς z. 3. C., ζατοῖσα k2. a. p. γρ. s. 6. D. ζάτεισα k*, ζατεισα Db, ζατεῦσ ̓ ὦ v. M5, ζητεῦσ ̓ ὦ Μ3, ξατεῦσ ̓, ὦ Med. Iunt. Call., ζατεῦσα 16. P. Y. Ald, ζαλοῖσ ̓, & conj. Hemsterhusius. — ἀμήχανός] k. a. p. 6. 16. D5. M. P5. Q5. Y. Antt. βούτας μὰν ἐλέγευ, νῦν δ ̓ αἰπόλῳ ἀνδρὶ ἔοικας. TESTIMM. 78. 79. Greg. S. 14. 183, 6. ζητῶ, Θεόκριτος δὲ ζατεῖς. n. (βούτης μὴν vel βοῦτας μὲν, tum Scholl. II a, 133. in Ann. Pariss. βατεῦνται. 85. 86. Greg. S. 16. 66 81. πάλιν k. a. p. 16. D. P. Q. Y. Med., μοῖσαι πάλιν v. l. in Scholl. Vs. 80. 81. hoc ordine in 6. leguntur, vulgo inverso. [86.] βούτας] k. a. p. 6. 16. D5 M. P5 Q5 Y. Antt. μὰν] (6. sec.) M5 Heins., μὲν k. a. p. 16. P5. Q5. Y. Antt. Versus de est in 6. pr., ubi sec. man. adjecit. 82. ἐσορεῖ p1 μακάδας] k. Db., uŋnádas D5. vulg. βατεῦντι a2. s. 62. 83. ὀφθαλμοὺς a p. 6. (corr. Db). 84. πάλιν k. p. P. et cum v. 1. φίλαι Q. 85. γελᾶντι] κ. 6. Db. Q5. Iunt., γελεῦντι a. Call., γελῶντι (p.) 16. D. M. P. Y. Med. Ald. 85 84 87 86. ὀφθαλμοὺς p. 6. et Gregorii codd. praeter Voss. — τῇ σι] p. v2 M. Q. Greg., τῆσι Call., τοῖσι v1. 5., ταῖσι vulg. [92.] βουκόλος] a. 6. ICall., αὐτῶ 16. Call., βωκόλος vulg. avτov p1., avtov p1. 87. πάλιν p. D. P. D5. 80. Cyrill. in Ann. Pariss. IV, [86.] Paroemiogr. II, p. 749 s. ἔλεγεν). 82. 83. Greg. §. 15. III, 54, 2. et Eustath. 741, 48. II. γ' Ἦνθέ γε μὲν ἁδεῖα καὶ ἁ Κύπρις γελόωσα, 90 95 λαδρὰ μὲν ἐκγελόωσα, βαρὺν δ ̓ ἀνὰ θυμὸν ἔχοισα, κεἶπε· „τύ θην τὸν Ἔρωτα κατ ̓ εὔχεο Δάφνι λυγίζειν· ἦρ ̓ οὐκ αὐτὸς Ἔρωτος ὑπ' ἀργαλέω ἐλυγίχθης;“ ἄρχετε βουκολικᾶς Μοῖσαι πάλιν ἄρχετ ̓ ἀοιδᾶς. γ' Τὰν δ ̓ ἄρα χὼ Δάφνις ποταμείβετο· „Κύπρι βαρεῖα, 100 Κύπρι νεμεσσατά, Κύπρι θνατοῖσιν ἀπεχθής· ἤδη γὰρ φράσδῃ πάνθ ̓ ἅλιον ἄμμι δεδυκεῖν; Δάφνις κἦν ̓Αΐδα κακὸν ἔσσεται ἄλγος Ἔρωτι.“ ἄρχετε βουκολικᾶς Μοῦσαι πάλιν ἄρχετ ̓ ἀοιδᾶς. γ' „Εἶ λέγεται τὰν Κύπριν ὁ βουκόλος, ἕρπε ποτ ̓ Ἴδαν, 105 90. κεἶπε] k. a. 6., κᾗπε vulg., κῆφα p. Q5 τι θὴν Q5, τι pro τὺ p12. 5., τί θὴν SchArist. κατ' εὔχεο] C. F. Hermannus, κατεύχεο vulg., cf. Scholl. εὔχεό και ταπαλαίσειν.. λυγίζειν] k2 Db, λυγιζῆν Κ*, λυγιξεῖν D. vulg., λιγυξεῖν a? v. Call. SchArist. • 91. g'] k 16. M. Q5. Call., ἦ ῥ k. D. P. Y., ἆρ ̓ vulg. ὅπ] ὑπ ̓ vulg. ἀργαλέου k. a. 6. 16. D. Y. Med. Ald. Call. ἐλιγύθης Call., ἐλιγύχθης SchArist. 92. πάλιν] p. Q., φίλαι vulg., om. Y. 88. γελόωσα] Iunt., γελάοισα 95. φράσδη] conj. Stephanus, vulg. φράσδη Iunt., φράσσει k. a. p. s. v. 6. Μ. Q5 vulg. ἅλιον] Iunt. ν 89. λαδρὰ] λάθρα Ε., λάθρια p., λάθρη k. a. 6. 16. Q5 Antt., λάθρῃ D. M. P. Y. – μὲν ἐκγελόωσα] μ ̓ ἐκγελαοῖσα p, μὲν γελάοισα vulg. - 93. ποταμείβετο] k. p. s. (64) 16. D. M5. P. Y. Antt. Stob., tot ἀμείβετο 6, ποταμείβεται v., ποταμείψατο at Μor., ποτ ̓ ἀμείψατο a2 Q5, fort. τόσ ̓ ἀμείβετο. 95 addicente Eustathio, ἅλιος Κ., ἅλιος a. p. s. v. 6. 16. D. M. P. Q. Y. Med. Ald. Call. δεδυκεῖν] a. p Eust., δεδύκειν k. pl.2 s. pr. Db, δεδυκῆν Q5, δεδύκην Qb.3. Iunt., δεδύκει s. corr. v. 6. 16. D. M. P. Y. Ald. Call., δεδύκη Med. In v. 6. post ἄμμι distinctum, in Ald. post ἥλιος et Δάφνις, in Med, Iunt. post solum Δάφνις, in Call. post ἥλιος δεδύκει, in Q5· nusquam. stituit in Nott. ad Ed. I. Recte totum locum H. Stephanus con TESTIMM. 90. 91. Scholl. rec. Arist. Vesp. 1487. 93. 94. Stob. Flor. LXIV, 9. (om. L. V. Τrinc.) 95. Eustath. 1266, 47. Θ. φησὶ τὸ οὐ πάντα τὸν ἥλιον δεδυκεῖν ἤγουν οὐ πάσας συντελεσθῆναι τὰς ἡμέρας τοῦ ζῆν. Id. 1845, 16. Θ. ἥλιον πάντα δεδυκεὶν λέγει τῷ ἤδη θνήσκοντι. 98. [106. 107.] Plutarch. Q. Nat. XXXVI (in ea parte, quam Longolius secundum exemplar Mediolanense Latine edidit): Unde apud Theocritum jocose Venus ad Anchisen a pastore ablegatur, uti apùm aculeis propter adulterium pungatur. „Te confer ad Idam, confer ad Anchisen, ubi quercus atque cypirus crescit, apum strepit atque domus melliflua bombis". 100 5 99 115 ὡραῖος χω ̓́Αδωνις ὁπεῖ καὶ μῆλα νομεύει. αὖτις ὅπως στασῇ Διομήδεος ἆσσον ἰοῖσα, καὶ λέγε· τὸν βούταν νικῶ Δάφνιν, ἀλλὰ μάχευ μοι.66 ἄρχετε βουκολικᾶς Μοῖσαι πάλιν ἄρχετ ̓ ἀοιδᾶς. γ' Ω λύκοι, ὦ θῶες, ὦ ἀν ̓ ὤρεα φωλάδες ἄρκτοι, χαίρεθ ̓· ὁ βουκόλος ὗμιν ἐγὼ Δάφνις οὐκέτ ̓ ἀν ̓ ὕλαν, οὐκέτ ̓ ἀνὰ δρυμώς, οὐκ ἄλσεα. χαῖρ ̓ ̓Αρέθοισα καὶ ποταμοί, τοὶ χεῖτε καλὸν κατὰ Θυμβρίδος ὕδωρ.“ 118 ἄρχετε βουκολικᾶς Μοῦσαι πάλιν ἄρχετ ̓ ἀοιδᾶς. III. δ' Ω Πὰν Πάν, εἴτ ̓ ἐσσὶ κατ ̓ ὤρεα μακρὰ Λυκαίω, 122 99 105 Mor. [106.] ̓Αγχίσην] k. a. 6. 16. D. PY. Antt., ̓Αγχίσαν (p.) Μ. Q5 τηνεῖ] Mein., τηνεὶ vulg. κύπειρον Da Q. Versum spurium judicavit Valckenarius ad Callim. Eleg. p. 76. [107.] Versus deest in a. pr., man. sec. adscriptus. [108.] Versum om. k. a. pr. (add. sec.) p. Q. 99. Χῶ Αδωνις] χὡ ἄδωνις a. 6., χώδωνις vulg. ὁπεὶ] ἐπεὶ · ― vulg., ὅπα conj. Graefius. — μῆλα] μᾶλα vulg. [111.] φίλαι] pt. Q. vulg. πά λιν D. 110 111 ἕρπε ποτ ̓ ̓Αγχίσην. τηνεῖ δρύες, ὧδε κύπειρος, 119 • ut 103. θόες 16. sup. D. (corr. Da). Q. Y. sup. avà 16. Y. 104. βουκόλος] k. a. 6., βωκόλος vulg. – ὑμῖν] ὑμῖν Κ., ΰμμιν 55. Med. Ald. Call., ύμμιν vulg. Θύμβριδος vulg. et Εust., Θύβριδος 103. χῆτε Μ. – Θυμβρίδος] p. Q. Serv., Δύβριδος k. et Glp. auctore Asclepiade Myrleano, ut patet e Scholl., ὑπὸ Τύμβριδος v. l. in Scholl. 107. πάλιν p. Q. Med., φίλαι vulg. 108. Λυκαίω] s. v1. Μ5, λυnaiwv p., lvnalov 55. 16. D5. P5. Q5. Y. Antt. De k. a. 6. e Ziegleri annotatione non apparet. a 100. audis a. s. 6. 16. D. P. Y. στάσῃ 16. D. M. Q5 Y. Antt. 101. βούταν] 55·, βοῦταν p., βώ 109 112 106 107 108 TESTIMM. 106. Eustath. ad Dion. 354. (Θύμβρις) παρὰ τῷ Θεοκρίτῳ φαίνεται ἔν τινι ἀμφιβαλλομένῃ γραφῇ καὶ Σικελικός τις εἶναι ποταμός. Serv. ad Aen. III, 500 Circa Syracusas autem esse fossam Thibrin (al. Ybrin) nomine Theocritus meminit. IMITT. 103 seqq.] Nonn. 1. 1. 414. χαίρετέ μοι σκοπιαί τε καὶ οὔρεα, χαίρετε πηγαί, | χαίρετε Νηιάδες καὶ ἐμαὶ δρύες. 110 66 99 ร εἴτε τύγ ̓ ἀμφιπολεῖς μέγα Μαίναλον, ἔνθ ̓ ἐπὶ νῆσον τὰν Σικελάν, Ἑλίκας δὲ λίπ ̓ ἠρίον αἰπύ τε σᾶμα τῆνο Λυκαονίδαο, τὸ καὶ μακάρεσσιν ἀγατόν.“ λήγετε βουκολικᾶς Μοῖσαι ἴτε λήγετ' ἀοιδᾶς. Ἔνθ ̓ ὤναξ καὶ τᾶνδε φέρευ πακτοῖο μελίπνουν ἐκ κηρῶ σύριγγα καλάν, περὶ χεῖλος ἑλικτάν· 115 ἦ γὰρ ἐγὼν ὑπ ̓ ἔρωτος ἐς ̓́Αϊδος ἕλκομαι ἤδη, Δάφνις ἐγὼν ὅδε τῆνος ὁ τὰς βόας ὧδε νομεύων, Δάφνις ὁ τὼς ταύρως καὶ πόρτιας ὧδε ποτίσδων.“ λήγετε βουκολικᾶς Μοῖσαι ἴτε λήγετ ̓ ἀοιδᾶς. ε„Νῦν δ ̓ ἴα μὲν φορέοιτε βάτοι, φορέοιτε δ ̓ ἄκανθαι, ἃ δὲ καλὰ νάρκισσος ἐπ ̓ ἀρκεύθοισι κομάσαι· πάντα δ ̓ ἔναλλα γένοιντο, καὶ ἁ πίτυς ὄχνας ἐνείκαι, Δάφνις ἐπεὶ θνάσκει, καὶ τὰς κύνας ὥλαφος ἕλκοι, κἠξ ὀρθῶν τοὶ σκῶπες ἀηδόσι γαρύσαιντο.“ 120 ε 66 D. 116. ὅδε om. 6. Vs. 116. 117., qui vulgo ante Vs. 107. leguntur, auctore M. Hauptio transpositi. 125 -- 119. vvv d'] k. a. s. 16. D. M. P. Y., vvv vulg. ἄκανθοι s. V. 16. 15. (corr. Db) M. P. Y. 120. vл' v. Q5. 130 120 121 131 121. ἄναλλα p. 6. M. Iunt. et superscr. ἔναλλα ᾖ. γένοιντο] D. corr. ead. Q5. Med. Ald. Call. et Sch6., γένοντο Iunt., γένοιτο k. a. p. 6. 16. D. pr. M. P. Y. Comm. ἐνείκοι p. 135 122. tas] w. z. (16.), tos k. p. 6. M. P. Q. Y. Antt., τοὺς a. 123. κἀξ a. s. 6. D. Q. (hic cum γρ. κήξ) Antt. ante Comm. ὀρθῶν] ὀρέων vulg. TESTIMM. 122. Tzetzes Exeg. ad Il. p. 62, 1: καὶ———ἕλκοι. IMITT. 112] Virg. Εcl. VIII, 61. desine Maenalios, iam desine tibia versus. 116. 117] Virg. Εcl. V, 43. Daphnis ego in silvis, hinc usque ad sidera notus,|formosi pecoris custos, formosior ipse. 119] Bucol. Inc. I, 3 seqq. νῦν φυτά μοι μύρεσθε κ. τ. λ. καλὸς τέθνάκε μελικτάς. 121] Agath. AP. V, 299 πάντα δ ̓ ἔναλλα γένοντο. ―― Nic. Eug. IV, 305. γένοιτο νῦν ἅπαντ ̓ ἐνάλλαξ τοῦ βίου | τοῦ Κλεινίου θνήσκοντος. Eustath. Opuscc. p. 322, 10. γίνεταί μοι κατὰ τὴν παροιμίαν ἔναλλα τὰ τοῦ πράγματος. 123] AP. IX, 380. τολμῷεν δ ̓ ἐρίσαι σκῶπες ἀηδονίσιν. Virg. Εcl. VIII, 55. certent et cygnis ululae. λήγετε βουκολικᾶς Μοῖσαι ἴτε λήγετ ̓ ἀοιδᾶς. 125 δ' Χὼ μὲν τόσσ ̓ εἰπὼν ἀνεπαύσατο· τὸν δ ̓ ̓Αφροδίτα ἤθελ ̓ ἀνορθῶσαι· τά γε μὰν λίνα πάντα λελοίπη ἐκ Μοιρᾶν, χὼ Δάφνις ἔβα ῥόον. ἔκλυσε δίνα τὸν Μοίσαις φίλον ἄνδρα, τὸν οὐ Νύμφαισιν ἀπεχθῆ. λήγετε βουκολικᾶς Μοῦσαι ἴτε λήγετ ̓ ἀοιδᾶς. 130 135 Καὶ τὸ δίδου τὰν αἶγα τό τε σκύφος, ὥς κεν ἀμέλξας ΑΙΠΟΛΟΣ. Πλῆρές τοι μέλιτος τὸ καλὸν στόμα Θύρσι γένοιτο, 125. ἀνεπαύσατο] D. Q. Med. Ald. Iunt. et v. l. in Scholl., ἀπεπαύσατο V. Db. Call. vulg. 126. un k4. a. 16. D. M. P. Y., μὲν k2. 6. λελοίπη] p. pr. 6. Q. pr. Iunt., λελοίπει p. sup. ead. v. Q. sup. vulg. 128. Μοίσαις] k. a. p. 6. 16. Db. M. P5 Q5 Y. Antt., μοίσαισι lCall., μώσαις D5. Steph. ἐπαχθῆ p., ἀπαχθῆ Q. γρ. 130. κεν] k. a. s. v. 16. Db. M. P. Y. Antt., μiv pt. D. Q5. Mor., νιν p. 6. 131. σπεισῶ p. 6. D. M. Q. τὰς μοίσας Q., μούσαις 6. 132. ὗμιν] ΰμιν Vind., ὕμμιν 140 Elb. Vind. δ. Ald. Iunt. Call., ὔμμιν 134. πλῆρές τοι] k. a. s. v. 6. Call. 145 150 TESTIMM. 133. 134. Galen. de puls. diff. III c. 6. Vol. VIII p. 671. ed. Lips. s. n. EtM. 28, 52. τὸ παρὰ Θεοκρίτῳ καὶ ἀπ ̓ Αἰγίρω ἰσχάδα τρώγοις διὰ τοῦ ι γράφεται ἀπὸ τοῦ Αἴγιρον, ἔστι δὲ τὸ Αἴγιρον ὄνομα πόλεως. τινὲς δὲ διὰ τῆς ἔι γράφουσιν αὐτό· οἷον καὶ ἀπ ̓ αἰγείρω ἰσχάδα τρώγοις. οὕτως ὁ Χοιροβοσκὸς εἰς τὸ ̓Ακτίνα (ita Gaisf. plenius e codd. D. Va.). 133-135. Nicol. Sec. in Anecdd. Boiss. V. p. 380. καί σοι πλῆρες μέλιτος τὸ καλὸν στόμα γένοιτο, ἐπεὶ τὸ τεττίγων φέρτερον ᾄδεις. s. n. Choerob. ad Theod. 310, 13. (Ann. Bekk. 1423. (τέττιξ) παρὰ τῷ Θεοκρίτῳ καὶ παρὰ ̓Αριστοφάνει διὰ τοῦ κ κλίνεται· ἡ δὲ παράδοσις τῶν ἀντιγράφων οὐκ ἔχει οὕτως, ἀλλὰ διὰ τοῦ γ. 136. Greg. S. 102. ἤνιδέ τοι τὸ δέπας. Greg. §. 75. θᾶσαι fin. 137. Eustath. 1349, 4. Θ. πλυθῆναι τι ἔφη πρὸς κράναις ὡρᾶν. 136. ἡνίδε] ἠνίδε vulg. post Reisk., vì dè k. p. 16. D5. M. P. Q. Y. Antt., vidé Greg. 137. πεπλύνθαι v. 6. sec. δοκησεῖς] 6., δοκασεῖς vulg., δοκασσεῖς Call, δοκασῆς k. Da. Q. |