Quaestiones ad Historiam Scenicam pertinentes (continuan-
tur ex Vol. XVIII pag. 75), scripsit J. VAN LEEUWEN J.F.
Ad Plutarchum: ἀρίστους 'Apyelous, scripsit J. v. L. J.F.
Ad Ciceronem, scripsit J. S. SPEIJER

Ad Livium, scripsit H. W. VAN DER MEY.
Ad Sophoclem, scripsit J. VAN LEEUWEN J.F.
Homerica, scripsit H. VAN HERWERDEN.

De Aristeae ad Philocratem fratrem epistola, scripsit K.
KUIPER.

IV

Ad Tertulliani: de pudicitia et de paenitentia, scripsit J.

VAN DER VLIET

Vox Nox, scripsit J. v. D. V..

Callaeci Gallaeci, scripsit U. PH. BOISSEVAIN.

Ad Bellum Iugurthinum, scripsit P. H. DAMSTE
Ad Aristophanis Pac. vs. 18, scripsit J. v. L. J.F..
Spicilegium observationum criticarum ad scriptores Graecos,
scripsit G. M. SAKORRAPHUS.

Observatiunculae de iure Romano (continuantur ex huius
Vol. pag. 196), scripsit J. C. NABER S. A. FIL.
Ad Tragicos, scripsit H. VAN HERWERDEN.
Adnotationes criticae ad Theophrasti Characteres, scripsit

S. A. NABER .

Parthen. Erotic. 14, scripsit S. A. N.

De templis Romanis, scripsit I. M. J. VALETON.
Ad Odysseam, scripsit H. VAN HERWERDEN
Ad Diodori Siculi I 83, scripsit W. F. A. VAN DAM
Spicilegium observationum criticarum ad scriptores Graecos
(contin. ex huius Vol. pag. 310), scripsit G. M. SAKORRAPHUS
Ad Plutarch. Moral. 347 c, scripsit G. M. SAKORRAPHUS
Fluctus in simpulo, scripsit S. A. NABER.

Varia ad varios, scripsit J. VAN DER VLIET

ANOMOIOTHTEE, scripsit S. A. N. .

Ad Horatii Artem Poeticam vss. 251 sqq., scripsit J. J. H.

Ad Vitruvii V. 8, scripsit K. DUMON

Ad Tragicos, scripsit H. VAN HERWERDEN.

.

.

.

Pag.

202–223.

223.

224.

224.

225-232.

233-249.

250-272.

273-285 285

286--293. 294-300 300.

301-310

311-316.

317-318.

319-337.

337. 338-390. 391-399. 399.

400-409. 409.

410-413. 414-417.

417.

418.

419-429.

430-448.

MNEMOSYNE.

BIBLIOTHECA PHILOLOGICA BATAVA

COLLEGERUNT

S. A. NABER, J. VAN LEEUWEN J. F., I. M. J. VALETON.

OPERAM SUAM POLLICITI SUNT

C. M. FRANCKEN, J. J. HARTMAN, H. VAN HERWERDEN, A. E. J. HOLWERDA,
H. T. KARSTEN, E. MEHLER, J. C. NABER, H. J. POLAK, K. G. P. SCHWARTZ,
M. C. VALETON, J. van der VLIET, J. WOLTJER.

INDEX

De Horatii carminibus amatoriis praesertim interpretandis et
ordinandis, disputavit H. T. KARSTEN.

Ad Vergilii Eclogam III 110 (corrigitur error), scripsit H. T. K.
Digamma Homericum, scripsit J. VAN LEEUWEN J.F.
HPQIAOT MIMIAMBOI, edidit H. VAN HERWERDEN.
Excursus ad mimum VI, scripsit J. VAN LEEUWEN J.F.
Observatiunculae de iure Romano (continuantur ex Vol. XIX,
pag. 128), scripsit J. C. NABER S. A. FIL.

Pag.

1- 40.

40. 40.

41- 97.

97-100.

101-112.

BIBLIOTHECA PHILOLOGICA BATAVA quater in anno prodibit Calendis

Ianuariis, Aprilibus, Iuliis, Octobribus.

Pretium annuum erit floren. 5.25.
Singuli fasciculi separatim non venibunt.

Suscipit magnum hercle opus et laboriosum qui scripturus est de Horatio poeta. Cum enim in nullo qui carminibus pangendis inclaruit, poeta ab homine separari possit, nec poetae facultates et merita describi vere queant nisi simul ipsius vitae condicionis atque indolis ratio habeatur, haec omnium minime negligenda sunt in Horatio 1). Ad huius enim ingenium conformandum quot et quanta maximum habuerunt momentum! Natalicia, origo ex patre libertino et locus natalis in regione Venusina, institutio in Urbe, educatio paterna, callidissima illa res hominesque observandi et ponderandi ratio a natura insita, a patre aucta et exculta, familiaritas cum nobili sui temporis iuventute, otium Atheniense, dura reipublicae tempora inde secuta, quae spectatissimum nuper tribunum militum et nobilium comitem mox urbi reddiderunt decisis humilem pennis,

1) Scripsit quidem Luc. Muellerus in libro Quintus Horatius Flaccus eine litterarhistor. biographie. Leipz. 1880 p. 3: „die erste Pflicht des Litterarhistorikers besteht darin ... soviel wie möglich Person und Charakter eines Autors von seinen Werken zu scheiden", sed idem pag. 9 sic docuit: Untersuchungen über die Details seines Lebens (Horatii) ... waren wissenschaftlich in so weit gerechtfertigt, als die meisten Gedichte des Horaz sich mit seinen persönlichen Geschicken oder denen seiner Freunde und Feinde befassen", e. q. s. usque ad illa verba: als ferner die Subjectivität... sich bei keinen mehr geltend macht, als bei Horaz". Omnisque libri tenor priori illi placito quodammodo repugnat.

inopem Laris et fundi, scribam unum e multis, eo acrius nunc ab invidis derisum, quo meliore antea fortuna fuerat usus (Sat. 1. 6. 47 sq.), audax paupertas, quae ad satiras iambosque edendos compulit, renata fortuna, partim ipsius ingenio debita et officio Vergilii Variique quibus animos terra non tulit Horatio devinctiores (S. 1. 5. 41) - partim Maecenatis patrocinio et Caesaris amicitia principumque aetatis virorum; otium denique rurale dulcissimum sub principatu Augusti restituta pace et tranquillitate orbi terrarum religione moribusque renovatis.

His externis haud leviora accedunt momenta interna et ipsam hominis indolem spectantia, quae ab altera parte propensa erat in vitam meditabundam et inconcussam philosophi, dum sibi res non se rebus subiungere studebat et aurea mediocritate contentus sibi vivere volebat, cum Iovis beneficio, quem satis est orare quod donat et aufert, vitam et opes, tum propria sapientia, qua aequum animum sibi ipse pararet (Ep. 1. 18 sub fin.) — ab altera parte a voluptate non aliena, irasci celeris, ambitione nequaquam vacua, poeseos fruendae denique et exercendae facultate non minus insignis quam sapientiae studio.

Si quis igitur Horatii carmina recte aestimare et interpretari velit, indagandum est quam vim haec omnia in poesin habuerint. Spectat autem haec ratio, quae nuper demum invaluit, id imprimis, ut scriptorum opera examinentur secundum normam et regulam non ex hodiernis opinionibus et praeiudiciis confictam, sed ex ipsorum temporibus desumtam. Nam olim hanc alteram sequebantur plerumque methodum, ut temporum discriminis minus curiosi singula opera per se spectarent, et damnarent ea laudarentve alii aliter, prouti cuiusque sensui, qui dicitur, poetico singula placerent aut displicerent; qua ratione fieri non potuit quin viri probe tamen docti et veterum lectione egregie imbuti in iisdem rebus aestimandis saepe toto caelo inter se discreparent.

Omnium acerrime hanc critices rationem impugnavit Madvigius, qui in Adversariis Criticis (Vol. 1 p. 83) disputans de tragoediarum Graecarum emendatoribus haec inseruit: „Prae„iverat in hoc criticae genere in Latinis Hofman-Peerlkamp, ,,qui cum suas Horatio poesis leges scripsisset et multos in