I

Η Γυλλίς, τὰ λευκὰ τῶν τριχῶν ἀπαμβλύνει
τὸν νοῦν· μάτην γὰρ Μάνδριος κατακλαίεις
καὶ τὴν φίλην Δήμητρα· ταῦτ ̓ ἔγωγ ̓ ἄλλης
γυναικὸς οὐκ ἂν ἡδέως ἐπήκουσα,
χωλὴν δ ̓ ἀεὶ δεῖν χωλὸν ἐξεπαίδευσα
καὶ τῆς θύρης τὸν οὐδὲν ἐχθρὸν ἡγεῖσθαι.
σὺ δ ̓ αὖτις ἔς με μηδὲ ἕν, φίλη, τοῖον
Φέρουσα χώρει· μῦθον, ὃς μιτρῄησι
πρέπει γυναιξὶ, παισὶ νέης ἀπάγγελλε,
τὴν Πύθεω δὲ Μητρίχην ἔα θάλπειν
τὸν δίφρον· οὐ γὰρ ἐγγελᾷ τις ἐς Μάνδριν.
ἀλλ ̓ οὐχὶ τούτων, φασί, τῶν λόγων Γυλλίς

70

75

iungit B. Vid. VII 4. φιλεῖ R, sed non opus. Cf. VII 4. [ 67 sq. citat Stob. 116, 24 sed pro Γυλλι (Ρ) hab. γύναι. Η 68 καταπλαιεις P. Corr. K, dubitante Leeuwenio. Expectatur sane quod significet contra Mandrin me excitas aut ab eius amore me detorques simileve quid. || 69 και P. Corr. Β. μὰ Κ. [ 71 nec sententia clara nec certa lectio, nam in P est χωλόν, unde conieci χωλὴν δ ̓ ἀμείβειν κῶ λ ̓ ἂν ἐξεπαίδευσα. Vid. ΑΕ. [ 74 μετρηιαις Ρ. τῆς μετρηίης R. μιτρηίαισι Β coll. Servii ad Aen. IV 216. Dedi μιτρῄησι. [ 75 ταις νεαις Ρ. τῆς νέης R. Sententia postulat παισὶ νέης, puellis, non matronae, qualis ego sum. ἀπάγγελλε incertum dicit Κ. Η 76 Πύθεω (corr e διυθεω) & Πύθης aut Πυθέω & Πυθέως (sic B) scribendum Male Πυθίω . Η 77 τον δίφρον corr. e μητριχην Ρ. ενγελα. Ρ. [ 78 ουχ. constanter P

docet ἀμμία vs. 7; propterea turpes vetulae sermones haec quamvis invita tolerat. || 1 sq. Β sic artificiosissime interpretatur: etiam ianuae meae limen per me novit, claudam (mulierem sine marito) inimicum existimare debere claudum

procum lente adrepentem)", quod vereor ut spectatores Graeci, hac ope destituti, intellecturi fuerint. Mea coniectura hoc volui „aliam ego mulierem tale quid locutam claudicantem alternare pedes (fusti scilicet caesam abire) et limen meum odisse (i. e. numquam domum meam redire) probe docuissem". Cf. Homericum ὀλίγον γόνυ γουνὸς ἀμείβων. || 4 μιτρῄησι multa lectio mitras proprie meretricum esse docet Servius Aen. IV 216. || τα θάλπειν τὸν δίφρον ait respiciens Gyllidis verba vs. 37. R comparat Paroem. Gr. I p. 392. γυναικὸς πυγή: ἐπὶ τῶν ἀργῶν ἢ ὅτι οἴκοι γυναῖκας μένειν χρή. Hic dicitur de muliere sine oblectamentis et amoribus servanti domum. || 18 φασὶ interpretatur „the world tells me”. Solet autem φασί sic posi

Ι δεῖται. Θρέϊσσα, τὴν μελαινίδ ̓ ἔκτριψον
χἠκτημόρους τρεῖς Ἰταλικοῦ χέ ̓ ἀκρήτου
χὕδωρ ἐπιστάξασα δὸς πιεῖν ἁδρῶς.
τῆ, Γυλλί, πῖθι· δεῖξον ου.....
ΓΥ. πείσουσα σ' ἦλθον, ἀλλὰ .... ων
ΜΗ. ὧν οὕνεκέν μοι, Γυλλί, ων α......
ΓΥ. ὅς σοῦ γένοιτο· μᾶ, τέκνον, π..

ἡδύς γε ναὶ Δήμητρα

...

ΜΗ. ἡδίον ̓ οἶνον, Γυλλίς, οὐ πε..

ΓΥ. σὺ δ ̓ εὐτύχει μοι, τέκνον, α

...

ταύτην, ἐμοὶ δὲ Μυρτάλη τε καὶ Σίμη

νέαι μένοιεν ἔστ ̓ ἂν ἐμπνέῃ Γυλλίς.

.......

80

85

90

(corr. ex ουδε), ουκι ubique R. φυσείτων P. Corr. R. | 80 ..κτ... ρους · ρεισ . τα [α]κρητου Κ. Expl. Nicholson, quod B dedit [κα]τα[ μέτρησον] spatio non convenit, licet expectassem aoristi imperativum. γχέ malim cum Leeuwenio. | 81 και υδωρ Ρ +. πιε[ιν] . δ. ως Corr. Β. ἡδέως Nicholson. [ 82-88 lacunarum supplementa nimis incerta. || 32 οὖν φίλοινόν σε Β. οὔ σ ̓ ὀργισθεῖσαν R. οὐκ ἔχουσ ̓ ὀργήν ego. Η 83 ἀλλὰ μὴ πλέω· νῶσον Β. ἀλλὰ βαιὸν ὠνήθην s. ὠνήμην Nich. || 84 Γύλλις, ὤναο ζωρού Β. || 35 ος σου (sic) P. ὅσοι R. Correctio incerta. προπίνω σοι R. πολὺς βίκοις Β. Β. οὐ πέπωκ ̓ οὐδείς ego. || 38 distinxi ut R, Β ἀλλὰ (83)

86 μοι ῥοφεῖν οὗτος. [ 87 οὐ πέπωκ ̓ οὔπω αἰνέοις δ ̓ αἰεί Β. Sed micamus in tenebris. Personas finem vs. 84 Metrichae tribuit, reliqua Gyllidi. || 89 x... ιμη P. Corr. Nich. καὶ Ἐντίμη R. Ἔντιμος nomen notum, non Ἐντίμη. || 90 ενπνε[ηι] Κ. In talibus sequor rationem hodie probatam.

=

tum notare proverbium, quod si hic obtinet Leeuwenius meus Γυλλίς habet pro vocativo et ad δεῖται intellegit τοὔργον. Ceterum cf. VII 49. || 20 μελαινίς, vas (vinarium) nigrum, nova vox. In mg. P habet κum, cui superscr. λεν, i. e. κύλικος εἶδος, ut vidit vLeeuwen. || S2 ἑκτημόρους, si recte expletum, = ἑκτέας, novo sane usu. || 85 uã frequens apud H. interiectio idoú, μᾶ de qua cf. Fritsche ad Theocr. XV 39. | 89 Μυρτάλη et Σίμη (?) non sunt (ut monui Phil. Woch. 39) Metrichae filiae sed scorta, quorum quaestu et aetatis flore Gyllis vitam sustentat. Nam ita tantum sanam sententiam praebent verba νέαι μένοιεν - Γυλλίς, et res confirmatur nomine Myrtale, quod tam II 65 quam apud Aristaenetum I 3 est hetaerae. Non esse Metrichae filiolas apparet ex oppositione σὺ — ἐμοὶ δέ.

- ·

II

ПОРНОВОСкос

Η II

AC. 3 T

BATTAPOC

Ανδρες δικασταί, τῆς γενῆς μὲν οὐκ ἐστέ
ἡμέων κριταὶ δήκουθεν οὐδὲ τῆς δόξης,

οὐδ ̓ εἰ Θαλῆς μὲν οὗτος ἀξίην τὴν νηῦν

.vuv P, τ[ùv] võv R. Dedi тùv vyv, qua forma pro via etiam Apollonius

ΑΕ. Βάτταρος (5, 49, 75, 82) novum nomen. Cf. Βάτταλος. 1 Forma yev, quam e Callimacho affert Etym. M., constanter H. usus est, ut infra vs. 32. IV 84. al. || 2 Ad dýxovlev cf. dýnov V 24. 3 semel intellecto ultimam vocem non vuv esse sed vЯ locus non eget interprete. Tantam summam ponit, quia navis frumento onusta fuisse videtur. Cf. vs. 18 et 80, si ibi recte úpwv correctum est. E verbis sqq. efficias lenonem simul cauponem fuisse. Cf. vs. 18. Propterea fortasse Tupãv paσTÝV se profitetur infra vs. 80. Nihilominus propter permiram illam inter talenta et panes, praesertim addito pronomine possessivo, oppositionem nonnihil dubito num Kenyon, qui in hac vexatissima parte non omnes litteras superstites recte agnovisse videtur, ut est cur existimes eum litterarum deficientium numerum non ubique bene notasse, dubito, inquam, num apTous bene legerit. Fac non sic sed aprous scriptum extare, non sine aliqua probabilitate conieceris veram lectionem esse:

οὐδ ̓ εἰ Θαλῆς μὲν οὗτος ἀξίην τὴν νηῦν

ἔχει ταλάντων πέντ ̓ ἐγὼ δὲ μνέας ἀργούς,
ἀλλ ̓ εἰ παρέξει, Βάτταρόν τι πημήνας,

τὰ δίκαια

Ita sic fere loquitur Battarus,,Nec de utriusque nostrum genere, iudices, nec de dignitate nec de fortunis sententia vobis ferenda est, sed an Thales, pro gravi damno, quod Battaro fecit, quam hic multam poscit reddere debeat". Thaletis navem cum fru

Η έχει ταλάντων πέντ', ἐγὼ δ ̓ ἐμοὺς ἄρτους
.... περ ἕξει Βάτταρόν τι πημήνας

5

10

15

..

θιν οὔτ ̓ ἐγὼ πάλιν κείνην.

εἰ δ ̓, οἵνεκεν πλεῖ τὴν θάλασσαν ἢ χλαῖναν

...

20

Rhodius usus est. || 4 εμ[ov]s K. || 5–20 misere habitos (VII columnae enim pars sinistra avulsa), omissos a R, dedi ut leguntur in ms. cum paucis Kenyonis aliorumque supplementis. || 5 Nicholson et Headlam [ἀλλ ̓ εἴ ]περ vix recte, nam post aprovç (si bene traditum aut lectum est?) imperfecta est oratio, nec tamen οὓς, εἴπερ aut ἐπείπερ proponere audeo. ημ..ας P. Expl. Nicholson. 6 αυτον an λυτον legatur ambigit K. Versus vix recte lectus videtur. || 10 . . . μεννην fortasse celat patroni nomen. In mg. P est μενειν. || 11 τα relativum videtur. || 12 οφων nominisne proprii terminatio? | 13 τ...ου supplevi, item alii. Η 14 ἄνευ]θε μόχθ]ων, ἄνδρες, [είλη]χε χλαῖναν Headlam coll. vs. 21. | 15 προστάτην] an προστάτ[ης]? || 16 εξακης ελ.... α.. P. Scripsi quod vides, ultima vox fortasse fuit a[u] i. e. αἰεί. Convenit ἐκ Τυροῦ vs. 18 (sic recte Nich. pro τυρου). Utrumque dictum de Thalete. Cf. 57 sqq. || 17 [στέγουσα Headlam. λιμόν Β', sed omnia hic incerta sunt. || 19 ωρε ην P. Corr. vLeeuwen. || 20 [δυνατὸς ἀλή]θειν Headlam. Lacunam sic fere suppleverim δοκέω, δίδωσιν, ut ms. habeat C non Θ.

mento quo onusta est quinque talentis (iisque ob grave fenus nauticum fructuosissimis) aestimans aptissime opponit totidem (πέντε enim mente repeti sinit structurae ratio) suas minas nullam, si ipsi credimus, reddentes usuram. Brevi papyri imaginem phototypicam editum iri affirmant, qua adiuti de his aliisque multis fortasse certius aliquid statuere poterimus, itaque reliquas meas de ipsis sequentibus suspiciones silentio

Π ἔχει τριῶν μνέων ̓Αττικῶν ἐγὼ δ ̓ οἰκέω
ἐν γῇ, τρίβωνα κἀσκέρας σαπρὸς ἕλκων,
βίῃ τιν' ἄξει τῶν ἐμῶν ἔμ ̓ οὐ πείσας,
καὶ ταῦτα νυκτός, δἴχεθ ̓ ἡμῖν ἁλεωρή
τῆς πόλιος, ἄνδρες, κἠφ ̓ ὁτέῳ σεμνύνεσθε,
τὴν αὐτονομίην ὑμέων Θαλῆς λύσει
ὃν χρῆν ἑωυτόν ὅστις ἐστὶ κἠξ οἵου
πηλοῦ πεφύρητ ̓ εἰδόθ ̓, ὡς ἐγώ, ζώειν
τῶν δημοτέων Φρίσσοντα καὶ τὸν ἥκιστον·
νῦν δ' οἱ μὲν εὖντες τῆς πόλιος καλυπτῆρες
καὶ τῇ γενῇ φυσῶντες οὐκ ἴσον τούτῳ,
πρὸς τοὺς νόμους βλέπουσι, κήμὲ τὸν ξεῖνον
οὐδεὶς πολίτης ἠλόησεν οὐδ ̓ ἦλθεν

25

30

πρὸς τὰς θύρας μευ νυκτὸς οὐδ ̓ ἔχων δάδας

35

τὴν οἰκίην ὑφῆψεν οὐδὲ τῶν πορνέων

βίῃ λαβὼν οἴχωκεν· ἀλλ ̓ ὁ Φρὺξ οὗτος,

ὁ νῦν Θαλῆς ἐών, πρόσθε δ', ἄνδρες, ̓Αρτίμμης.

ἤ πάντα ταῦτ ̓ ἔπρηξε κοὐκ ἐπῃδέσθη

οὔτε νόμον οὔτε προστάτην οὔτ ̓ ἄρχοντα.

κε . νῆν Ρ. [πεινήν Headlam. Corr. vLeeuwen. || 28 ον εχρην αὐτον P. Corr. Richards, Headlam, Buecheler, ego. τὸν R. || 20 ζωιην P. || 31 εοντες Ρ. Praetuli diphthongum, ut 85. IV 44. V 16. al. || 34-41 ου[δει]ς, [οικιων (corr. ex οικιαν) υφ[ηψεν, [βέζης, [κ]αιτοι expl. Κ. 11 34 πολιήτης R non male, si admiseris synizesin. Cf. vs. 8. || 39 ηπαντα Ρ. τὰ πάντα R non recte. || 40 habeatne P προστατην 2η προσταγην ambigit K. Hoc iniuria praetulit R. Cf. 10 et 15. Η

premere malui. || 23 Zeugma pro τρίβωνα φορῶν καὶ ἀσκέρας ἕλκων. Nam τρίβωνα breviorem vestem nemo ἕλκει. De calceis hic usurpatum ut VII 125. Est autem rxépa teste Polluce VII 85 ὑπόδημα λάσιον χειμῶνι χρήσιμον. Cf. Lycophr. 855 et 1322. Hipponax ἀσκερίσκος dixerat. || 34 Cf. 36 sq. 65 sqq. || 25 άλεωρή translate pro ἀσφάλεια. || 2S sq. „quam vili sit origine”. Notabilis locutio. || 30 τὸν ἥκιστον pro τὸν κάκιστον. Antiquior lingua novit solum ἥκιστα. || 31 καλυπτῆpes proprie sunt imbrices, hic patroni metaphorice sic vocantur (Β). | 37 Φρύξ audiebat vilissimum quodque mancipium. || Cf. Arist. Av. 1244 sq. et infra 100, III 36, V 14. || 38 'Ap μμης novum nomen. Cf. ̓Αρτίμας Xen. Anab. VII 8, 25 et