IN LIB. I. SERMONUM.

cipiendum pro quamvis : "Leporem venator, "quamvis alta in nive sectetur, sic positum tan66 gere nolit," cantat; &c. De hoc usu voculae ut vide ad Epist. I. xii. 8. Vid. Callim. Epigr. 33.

II. 110. Tolli reposuit Bentleius ex codice Blandinio, omnium veterrimo, et quibusdam aliis. Vulg. pelli, quod Nic. Heinsius ex conjectura corrigebat velli, cui suffragatur Collegii Trinitatis codex.

111. Pro vulg. statuit, membranae meliores statuat, recte. Ordo est: Nonne plus prodest quaerere, quem modum Natura statuat cupidinibus, quid sit latura, quid dolitura, sibi negatum, &c. Male hunc locum accepisse videtur ipse Gesnerus.

III. 11. Vossianus codex, pro habebat, corrupte habet halebat; unde emendat Bentleius alebat.

20. "Et edd. priscae et exemplaria scripta ❝ad unum omnia habent-Imo alia, ET fortasse ' "minora. Primus, opinor, Aldus Manutius sincerum vas incrustare voluit, et reposuit haud "minora," &c. BENTL.

66

Pro vulg. pervideas......mala, Bentleius ex uno codice reposuit praevideas, i. e. praetervideas, Tagaßλys et ex pluribus male, ut sit male lippus, ut male parvus.

IN LIB. I. SERMONUM.

III. 60. Pro versetur, cum Bentleio ex veterrimo cod. Blandinio dedimus versemur.

65. Pro impellat, Cuningh. conj. appellet; Bentl. impediat.

74. Alii ignoscat. Vid. Bentl.

86.

Drusonem Aldus demum invexisse videtur. GESN.

128. Pro quo, Bentleius qui ex Blandinio Cruquii, et cod. Coll. Trinitatis; i. e. quomodo, qua ratione, ut quidum apud Comicos.

140. Alii peccavero.

IV. Pro minimo, Bentl. conj. nummo, ingeniose. vid. Gesn.

25. Elige edd. ante Ald. erue inde ab Aldo. Bentleius conjicit arripe.

39. Acron scholiastes legit dederim quibus esse POETIS; quae locutio Horatio perquam familiaris. At libri scripti poetas.

73. Nec recito codices fere omnes. Lambini aliquot non recitem. Bentleius dedit quicquam ex uno MS. cui suffragatur Sax. coll. Alii cuiquam.

87. Pro avet, cod. vet. Blandinius Cruquii amet, i. e. soleat.

109. Ut qui Panis inops, vel Farris inops conj. Bentl. Et videtur Panis a prima manu in MS. Gotting. Barris habet ed. prin. GESN.

140. Pro nolis, Bentleius rescripsit noles, ne,

IN LIB. I. SERMONUM.

scilicet, male cohaereant inter se nolis et veniet:

sed nihil opus.

V. 7. Pro deterrima, codex Pulmannianorum optimus, et vet. schol. teterrima.

86, et seqq. Hujus loci vexatissimi haec potest esse sententia:

Mansuri oppidulo quod versu dicere non est ; Qui locus a forti Diomede est conditus olim. Quod vero poëta alia signa, quibus dignosci posset hic locus, sive hoc oppidulum (oppidulum enim saepissime locus vocatur,) inter hosce versus interposuerit, id loci difficultatem augere minime debet. Ad hunc itaque sensum contextum interpunctum dedimus. Porro haec verba, aquae non ditior urna, hoc modo ordinari possunt-urna non est ditior aquae: hoc est, ut Bentleius interpretatur, aquae copia non uberior est Canusii, quam Equi Tutici; id enim oppiduli nomen, quod versus hexameter non recipit, ut monent scholiastae veteres.

97. Dein pro dehinc Bentl. ex quatuor MSS.

VI. 4. Retinemus lectionem vulgatam, imperitarint, quam exhibent edd. veteres et complures MSS. Imperitarent, vel imperitarunt alii.

13. Pro fuit, Bentl. ex compluribus. MSS. fugit. "Lectioni fugit repugnat, quod hic pos"tulatur praeteritum." GESN.

IN LIB. I. SERMONUM.

VI. 15. Vulg. quem. Editiones tamen vetustae, pariter ac MSS. omnes, quo; quae haud dubie est vera lectio, hoc modo resolvenda: quo judice nosti, notante; i. e. Eo judice QUEM nosti, notante, viz. populo. Sic Livius, I. 29. QUIBUS quisque poterat, elatis; i. e. IIS QUAE quisque poterat efferre, elatis. Et ita passim scriptores Latini, saepissime Graeci. Quae Bentleius ex variis auctoribus huc adfert tanquam paria, pleraque sunt prorsus dissimilia.

18. Omnes fere omnium codices longe longeque vulg. longe lateque. Vid. Bentl.

24. Revocavimus plurium codicum lectionem Tilli. vulg. Tulli.

29. Pro et, libri aliquot est ; editiones vetustae et duo ex libris scriptis aut.

31. Pro et, editiones Venetae et Locheri, una cum pluribus Lambini codicibus, et veterrimo aliisque tribus ex Bentleianis, ut. Ita morbus Barri erat-ut cuperet formosus haberi.

53. Omnes fere libri scripti, et edd. vett. possum, vel possim : quidam possunt, vel possit: possunt ed. Zaroti. "Difficile est judicare, quae "lectio vera sit. Felicem dicere non ob hoc me 66 possum ego, quia non factum est casu: non 66 possunt invidi non possit quivis : non possim jure ego, etsi velim." GESN. "Certe si ex in"vidorum persona possunt legeris, verecunde dic

66

IN LIB. 1. SERMONUM.

"tum est; sin ex Horatii possum, insolenter et "gloriose." BENTL. Equidem hoc nondum percipere possum. Minime enim negat Horatius se ideo felicem dici posse, quod Maecenatem habeat amicum; quod insolens foret, et inverecundum sed negat se felicem dici posse eo quod CASU Maecenatem sortitus fuerit amicum;

Nulla etenim mihi te fors obtulit, &c.

et sive hoc prima persona efferri velis, sive tertia, aeque verecundum est, aeque inverecundum : utrobique enim Horatius ipse est qui negat.

VI. 54. Pro mihi te, Bentl. tibi me, tanquam verecundius. 66 Superbum esset dicere mihi te, si "fors nobis offerret tantum mancipia; sed offert "etiam patronos," &c. GESN.

87. Ob hoc codd. quidam et edd. vett. Plerique libri scripti ad hoc, vel, quod idem est (vid. Quinctil. Lib. I. c. 7.) at hoc. Bentl. ad haec.

96. Honustos septem codd. Rutgersii, qui onustos edidit.

122. Ad quartam jaceo; non dormiens, sed in lectulo studens.

126. Vulg. fugio rabiosi tempora signi, i. e. ut enarrant scholiastae vett. aestuosos dies caniculares: quod hujus loci scopo atque nexui minime convenire videtur. Itaque, cum Bentleio, Baxtero, aliisque, ex vetustissimo codice Blandinio dedimus fugio campum lusumque trigonem :