ᾤχετο, Μαιωτιστὶ λαβὼν εὐκαμπέα τόξα
καὶ ῥόπαλον, τό οἱ αἰὲν ἐχάνδανε δεξιτερὴ χείρ.
τρὶς μὲν Ὕλαν ἄϋσεν, ὅσον βαθὺς ἤρυγε λαιμός ̇
τρὶς δ ̓ ἄρ ̓ ὁ παῖς ὑπάκουσεν, ἀραιὰ δ ̓ ἵκετο φωνά
ἐξ ὕδατος, παρεὼν δὲ μάλα σχεδὸν εἴδετο πόρρω.
ὡς δ ̓ ὁπότ ̓ ἠυγένειος ἀπόπροθι λὶς ἐσακούσας
νεβροῦ φθεγξαμένας τις ἐν οὔρεσιν, ὠμοφάγος λῖς
ἐξ εὐνᾶς ἔσπευσεν ἑτοιμοτάταν ἐπὶ δαῖτα,
Ἡρακλέης τοιοῦτος ἐν ἀτρίπτοισιν ἀκάνθαις

༣

ης.

60

παῖδα ποθῶν δεδόνητο, πολὺν δ ̓ ἐπελάμβανε χῶρον. 65
σχέτλιοι οἱ φιλέοντες, ἀλώμενος ὅσσ ̓ ἐμόγησεν
οὔρεα καὶ δρυμούς, τὰ δ ̓ Ἰήσονος ὕστερα πάντ'
ναῦς μὲν ἄρμεν ̓ ἔχοισα μεταρσία ἅπερ ἰόντων,
ἱστία δ ̓ ἡμίθεοι μεσονύκτιον ἕστε καθεῖργον
Ἡρακλῆα μένοντες. ὃ δ ̓ ᾧ πόδες ἀγον ἐχώρει
μαινόμενος· χαλεπὸς γὰρ ἔσω θεὸς ἧπαρ ἄμυσσεν.

58. ὁπότ'] a, p. 9. Ds. Is. Ms. Q. Υ. Antt., ὁπόκ' 6. λίς] Q5, λις vulg. Versus deest in k. 59. νεβροῦ] a. sup. ead., νεBow a. pr. D. L5. Y5. vulg. λις pro τις p. D. (corr. Db) Q., λὲς p1. οὔρεσιν] k. a. 9. L. Antt., ὤρεσιν Mor. vulg. λίς] p1, λίς vulg., ὠμοφαγήσας pro ὠμοφάγος λις s. (cum v. I. oς λίς) 6. 16. Y., ὠμοφαγοίσας D. Q. Olim Vs. 58. ut in cod. k. defuisse videtur, hic vero in hunc fere modum scriptus fuisse: νεβροῦ φθεγξαμένας χαροπὸς λῖς νῆστις ἀκούσας, cf. SchCall. ὁ δὲ Ἡρακλῆς — ἐκινήθη κατὰ τοῦτον τὸν τρόπον, καθ' ὃν ἂν καὶ λέων χαροπὸς ἐπὶ τῆς ἑαυτοῦ κοίτης ὢν καὶ πεινῶν, ἀκούσας νεβροῦ φθεγξαμένης, ἐπήδησεν εἰς τροφὴν ἑτοιμοτάτην.

60. ἑτοιμοτάταν] Wint., την k. a. p. 6. 9. D5. L5. 5. Q5. Υ. Antt.

61. τοιοῦτο Μ.

-

70

62. δεδόνητο] κ. 6. Υ., δεδόνατο vulg. ἐπιλάμβανε Med. 63. ὡς pro ὅσσ ̓ κ. Vulgo post φιλέοντες colon est, quod Meinekius mutavit.

64. οὔρεα] k. a. 9. L5 Antt., ὤρεα Mor. vulg. — δρυμούς] Ziegl e coni., δρυμώς vulg. —Ἰήσονος] Ιήσωνος Ι., Ιάσονος vulg.

65. μàv] s. 9., μǹv Ď., μèv k. a. p. v. 6. 16. L. M. Q. Y. Med. Ald. Iunt., μένεν Call. ἄρμεν' D.

μεταρσία] Graefius, qui reliqua aliter, μετάρσια vulg., μετάρ απερ ἰόντων] τῶν πα

σεα L.

ρεόντων vulg.

66. ἡ μίθεοι] ἡμιθέοι κε·, ηΐθεοι vulg., cf. οἱ ἔνδοξοι ἥρωες GIM. ἕστε καθείργον] ἐξεκάθαιρον vulg., ἐξεκάθερον Call., ἔστ' ἐκάθαῖρον Reisk. (qui simul ἔκρια pro ἱστία).

68. Fort. μαινόμενοι. λεπός] (k. 6. 9.) v. D. L. M. Q. Y. Call., χαλεπά a. p. Med. Ald. Iunt.

ἔσω om: L. pr. et Y., ubi δὲ θεὸς. ἔμυσσεν a. 1. Q., ἔμυσεν ν. 62. L. M. Q.

TESTIMM. 55. Spectat Eustath. ad Dion. 805.

οὕτω μὲν κάλλιστος Ὕλας μακάρων ἀμιθρεῖται· Ἡρακλέα δ' ἥρωες ἐκερτόμεον λιποναύταν, οὕνεκεν ἠρώησε τριακοντάζυγον Αργώ,

πεζᾷ δ ̓ εἰς Κόλχους τε καὶ ἄξενον ἵκετο Φᾶσιν.

Χρόνιος; τί δέ τοι τὸ μέλημα ;

ΑΙΣΧΙΝΗΣ.

Πράσσομες οὐχ ὡς λῷστα Θυώνιχε.

ΘΥΩΝΙΧΟΣ.

10

15

ὥρχαῖος Πολύφαμος, ὅκ ̓ ἤρατο τᾶς Γαλατείας,
ἄρτι γενειάσδων περὶ τὸ στόμα τὼς κροτάφως τε.
ἤρατο δ ̓ οὐ μάλοις οὐδὲ ῥόδῳ οὐδὲ κικίννοις,
ἀλλ ̓ ὀρθαῖς μανίαις, ἁγεῖτο δὲ πάντα πάρεργα.
πολλάκι ταὶ ὄτες ποτὶ τωὐλίον αὐταὶ ἀπῆνθον
χλωρᾶς ἐκ βοτάνας· ὃ δὲ τὰν Γαλάτειαν ἀείδων
αὐτεῖ ἐπ ̓ ἀϊόνος κατετάκετο φυκιοέσσας

ἐξ ἀοῦς, ἔχθιστον ἔχων ὑποκάρδιον ἕλκος.

10

15

ἀλλὰ τὸ φάρμακον εὗρε, καθεζόμενος δ ̓ ἐπὶ πέτρας 17 ὑψηλᾶς ἐς πόντον ὁρῶν ἄειδε τοιαῦτα.

Κύπριδος εκ μεγάλας τό οἱ ἥπατι πᾶξε βέλεμνον.

8. ἀρχαῖος 12. D. (ώρα Da) ὅτ' L. Antt. ante Mor. 9. ἀρτιγενειάσδων Ald. Iunt., γενειάζων D5. (corr. Da)

Zieglerus, οὐ μάλοις οὐδὲ ῥόδοις 10. οὐ μάλοις οὐδὲ ῥόδῳ] k. p. v. D. Q., οὐ μάλοις οὐδ ̓ αὖ ῥόδῳ s. 6. 9. 16. Υ., οὐ μάλοις οὐδ ̓ αὖ ῥόδοις a. L., οὔτε ῥόδοις οὐ μάλοις Μ5·, οὔτι ῥόδοις οὐ μάλοις Antt. ninivvois] a. p. s. v. 6. pr. D. Ι.5. Q., κικκίνοις Κ., κικίνοις 6. corr. (9.) M5. Y. Antt.

11. ὀρθαῖς] k. Dc. mg. Iunt., cf. τεταμέναις SchLP., ὀλοαῖς D. L. vulg. ἁγῆτο Κ., ἡγεῖτο p. 6. Y. 12. τέτ ̓ ὄτες 0. των λίον] Μ5. Vat., τωὔλιον a. 9. ICall., ταυ λιον Q5 Ys. vulg., τ' αὐλίον Iunt., fort. ταὐλία, cf. SchN. πρὸς τὰ

16

14. αὐτεΐ] coni. Heinsius, αὐτῶ v. Q. pro v. I. et vulg., avtov k. s. 5. v. Antt. ante Comm. 6. 9. D. corr. Y. Iunt., αὐτὸς D.

pr. M. Q. γ2.

φυκιοέσσης a. 6.

[16.] Κύπριδος] k. p. s. v. 6. 9. 16. D. L. Μ. Q. Υ., Κύπριος (a.) 4. Antt., cf. GIL. Ἰωνικῶς τὸ Κύπριος. ἓκ] ἐκ vulg. τό οἱ] k. a. s. pr. 9. D. L. M. Q. Antt., οἱ p. s. corr. 6. 16. Da. Q. γρ., Io lacuna relicta Y5. πῆξε κ. In Med. Ald. post μεγάλας comma est, in Call. punctum, in Iunt. punctum post ἕλκος. Versum suadentibus SchGen. ut spurium eieci. 16. καθεζόμενος ἐπὶ corr. γὰρ

...

ἐπὶ Μ.

17. τοιαῦτ ̓ ἤειδεν Med. Ald.

TESTIMM. 17. Hephaest. p. 10. (Turn. P. sis) et Choerob. ad Theod. 143, 23.

IMITT. 10] Long. III, c. 17. ἄνδρα ποιήσεταί τινα· ἐπὶ μήλοις ἢ ῥόδοις. 12] Virg. Ecl. IV, 21. ipsae lacte domum referent distenta capellae | ubera. 1517] Nonn. Dion. XLII, 172. ἔνδοθι πέσσων | κρυπτὸν ἀκοιμήτων ὑποκάρδιον ἕλκος ἐρώτων. Id. XV, 243. ὑποκάρ διον ἕλκος ἐρώτων. Bion. I, 15. ποτικάρδιον ἕλκος. Nic. Eug. IV, 379. βεβλημένος γὰρ καὶ Πολύφημος πάλαι | τὸ στέρνον ἐξ Ἔρωτος ἀνδροτοξότου, | πλατύ τρέφων τὸ φίλτρον ὡς Νηρηΐδα, ἐφευρεν οὐδὲν ἄλλο φάρμακον νόσου, | ᾠδὴν δὲ καὶ σύριγγα καὶ θέλγον μέλος, | καὶ πέτραν ἕδραν τῇ θαλάττη προσβλέπων. — Ovid. Met. XIII, 778. prominet in pontum collis huc serus ascendit Cyclops mediusque

resedit.

20

25

(Ωιδή.)

α' Ω λευκὰ Γαλάτεια, τί τὸν φιλέοντ ̓ ἀποβάλλῃ
μόσχω γαυροτέρα, σφηλωτέρα ὄμφακος ὠμᾶς,
φοιτῇς δ ̓ αὖθ' οὑτῶς, ὅκκα γλυκὺς ὕπνος ἔχῃ με,
οἴχῃ δ ̓ εὐθὺς τοῖσ ̓, ὅκκα γλυκὺς ὕπνος ἀνῇ με,
φεύγεις δ ̓ ὥσπερ ὅις πολιὸν λύκον ἀθρήσασα;
α' Ἠράσθην μὲν ἔγωγα τεοὺς κόρα, ἁνίκα πρᾶτον
ἦνθες ἐμᾷ σὺν ματρὶ θέλοισ ̓ ὑακίνθινα φύλλα
ἐξ ὄρεος δρέψασθαι, ἐγὼ δ ̓ ὁδὸν ἁγεμόνευον.
παύσασθαι δ ̓ ἐσιδών τυ καὶ ὕστερον οὐδ ̓ ἔτι πα νῦν

λευκοτέρα πακτᾶς ποτιδεῖν, ἁπαλωτέρα ἀρνός,

ὅκα Ρ.

ἔχει 9. Μ. Υ.

in p. post sequentem legitur.

Versus

21

25

20

ὅκκα] k.

Q. Ys. vulg., om. p.
a. p. v. L. Q. Cant., ὄκκα γ5., ὅκα
Dc. M5. vulg. Versum in D. pr.
omissum supplevit Dc.

་

23. ἀράσθην p. 9. ἔγωγα τεοῦς] a. 9., ἔγωγε τεοὺς Κ., ἔγωγε τεῶς γ', ἔγων ̓ ἐτεως μ', ἔγωγ ̓ '·, ἑτερῶς p. s., ἔγωγ' έτεω .. duabus literis ante κόρα erasis D5·, ἔγωγα τοῦ V., ἔγωγε τεῦ cum γρ. ἔγω τ' ἐτεῶς ἢ ἔγωγε τεῶς Οι·, ἔγωγε τεῦ ὦ 6. Υ., ἔγωγ ̓ ἐτεῦ ὦ Da, έγωγέ του ὦ Iunt., ἐγὼ τοῦ Μ., ἔγωγε κόρα κόρα ἔγωγε κόρα τεῦ Med. Ald. Call. πρῶτον k. a. p. D. (corr. Db.) Antt. ante Mor. 24. ἐμοὶ ν.

L.,

Y.

25. ἁγεμόνευον] 9. w. Μ", ἡγεμόνευον D5 L5. Q5. Υ. vulg. 26. οὐδ ̓ ἔτι] Ds. Q., οὐδέτι Antt. vulg., οὐδέ τί Ziegl. tac. cum Kiessl. πα νῦν] Ameis., πα νῦν c. Κ.

ω

Μ., πα νῦν Da., τα νῦν p1.4. 9. D.,

21. οίσ'] Cant., ἰοῖσα Dc. Μ. τανῦν Q., τὰ νῦν με.

༣

IMITT. 18] Nic. Eng. III, 313. τί τὸν φιλέοντ ̓ ἀποβάλλῃ; 18. 19] Philostr. Imagg. II, c. 18. ἔστι δὲ αὐτῷ (Polyphemo) ποιμενικὸν ᾆσμα, ὡς λευκή τε εἴη καὶ γαύρος καὶ ἡδίων ὄμφακος. Virg. Ecl. VII, 37. Nerine Galatea, thymo mihi dulcior Hyblae, | candidior cycnis, hedera formosior alba. Ovid. Met. XIII, 789. candidior nivei folio, Galatea ligustri Isplendidior vitro, tenero lascivior haedo - | lucidior glacie, matura dulcior uva, | mollior et cygni plumis et lacte coacto | saevior indomitis eadem Galatea iuvencis. 23-25] Virg. Ecl. VIII, 37. sepibus in nostris parvam te roscida mala | (dux ego vester eram) vidi cum matre legentem.

30

35

ἐκ τήνω δύναμαι· τὶν δ ̓ οὐ μέλει, οὐ μὰ Δί' οὐδέν. β' Γινώσκω χαρίεσσα κόρα, τίνος ἕνεκα φεύγεις· ἕνεκά μοι λασία μὲν ὀφρὺς ἐπὶ παντὶ μετώπῳ ἐξ ὠτὸς τέταται ποτὶ θάτερον ώς μία μακρά, εἷς δ ̓ ὀφθαλμὸς ὕπεστι, πλατεῖα δὲ ῥὶς ἐπὶ χείλει. β' 'Αλλ' οὗτος τοιοῦτος ἐὼν βοτὰ χίλια βόσκω,

κἠκ τούτων τὸ κράτιστον ἀμελγόμενος γάλα πίνω· τυρὸς δ ̓ οὐ λείπει μ ̓ οὔτ ̓ ἐν θέρει οὔτ ̓ ἐν ὀπώρα, οὐ χειμῶνος ἄκρω· ταρσοὶ δ ̓ ὑπεραχθέες αἰεί. β' Συρίσδεν δ ̓ ὡς οὔτις ἐπίσταμαι ὧδε Κυκλώπων, τὶν τὸ φίλον μελίμαλον ἁμᾷ κἐμαυτὸν ἀείδων πολλάκι νυκτὸς ἀωρί. τράφω δέ τοι ἕνδεκα νεβρώς 27. δ ̓ οὐδὲν μέλει μὰ δί οὐδέν Q., οὐ μὰ Med. Call.

28. γιγνώσκῳ k. κόρη ν. Υ. ὥνεκα] Κ., οὔνεκα vulg.

29. ὤνεκα] οἵνεκα k. vulg. μὲν λασία pro μοι λ. μὲν κ. ὀφρυς] Iunt. SchHom., ὀφρὺς 1. Med. Ald. Call. et vulgo post Brunck.

30

35

40

οὕτως p. v. Q., ωὑτὸς a. s. vulg.,
ωὐτὸς Antt., ούτως 6.
33. nai D5. (uỷu Da.) ἀμελ-
γόμενον Med. Call.

34. οπώρα] κ. p. v., οπώρη k.

TESTIMM. 29. Scholl. Harl. Od. a, 69. in Ann. Pariss. III. p. 417. (πλατεία pro λασία). 29. 30. Eustath. 1392, 35. Θ. φησίν, ὅτι τῷ Κύκλωπι ἕνα ἔχοντι γλυκὺν ὀφθαλμόν, ᾧ ἑώρα (cf. Id. VI, 22.), ὀφρὺς μία ἐξ ἑτέρου ὠτὸς εἰς ἕτερον τέταται, 1622, 50. μίαν ὀφρυν τετάσθαι αὐτῷ ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ὠτὸς εἰς θάτερον. 32. Serv. ad Ecl. II, 21. οὗτος βόσκω. 34. Serv. ad Ecl. II, 23.

lumen mihi fronte.

----

IMITT. 29] Virg. Ecl. VIII, 34. hirsutumque supercilium (tibi est odio.) 2931] Philostr. 1. 1. μίαν ὑπερτείνων ὀφρὺν τοῦ ὀφθαλμοῦ ἑνὸς ὄντος, πλατείᾳ δὲ τῇ ῥινὶ ἐπιβαίνων τοῦ χείλους. Herod. ap. Philostr. Vit. Soph. p. 552. τῶν ὀφρύων λασίως ἔχειν, ἃς καὶ ξυμβάλλειν ἀλλήλαις οἷον μίαν. 31] Ovid. Met. XIII, 851. unum est in media 32-35] Virg. Ecl. II, 21. mille meae Siculis errant in montibus agnae; | lac mihi non aestate novum, non frigore defit. Ovid. 1. 1. 829. lac mihi semper adest niveum: pars inde bibenda | servatur; partem liquefacta coagula durant. Nic. Eug. VI, 481. καὶ τυρὸν ἐν χειμῶνι καὶ καιρῷ θέρους. 38. 39] Philostr. 1. 1. ᾄδει ὡς νεβροὺς τῇ Γαλατείᾳ σκυμνεύει καὶ ἄρκτους.